Houdt hij nog van me?
Ik merk aan mijn man dat hij steeds minder interesse voor me heet, en dan vooral in de dingen die me interesseren. Ik ben pas voor mezelf begonnen, voor mij heel spannend dus wil ik vaak praten erover, maar hij toont helemaal geen interesse, terwijl ik wel altijd vraag hoe zijn werk was die dag (of igg zeer regelmatig). Ook hoor ik vaak zijn verhalen over zijn hobbies aan (terwijl hij mijn bezigheden buiten mijn werk om totaal niet boeiend vindt)
Laatst was ik ziek, echt heel beroerd met buikgriep overgeven en diarree, maar hij vraagt niet hoe het gaat en baalt alleen maar zichtbaar dat hij harder moet lopen. Hij zorgt ook niet voor me, kijkt niet naar me om.
Ik ben toen heel boos geworden. Maar ik krijg alleen maar verwijten. Hij vindt dat ik nu te druk ben met werken (lees ik doe te weining in huis, tenminste zo voel ik het) en dat het mijn eigen schuld is dat ik ziek wordt (het heerst nogal).
Ik verwacht wel iets meer dan toen ik nog een baas had en minder uren draaide. Ook volg ik een cursus in het weekend, maar het huishouden is grotendeels mijn pakkie an.
Ik vind het zo erg dat ondanks alle overleggen voor ik voor mezelf begon dat het toch spaak loopt op het huishouden. Ik ben zelf erg allergisch voor stof dus voor mij is een schoon huis belangrijk, verder laat ik het wel gewoon liggen.
Toen ik ziek was (een paar dagen) heb ik daarna echt een onwijze achterstand moeten wegwerken, manlief doet dan net of hij het druk heeft en verwijt mij dat hij een week harder dan normaal heeft moeten werken grrr.
Hij heeft ook een thuisdag eens per week, en doet dan ook niks in huis, want dan heeft hij tijd voor zichzelf nodig. Wel kookt hij in ieder geval 2x per week en doet de kinderen omdat ik dan niet thuis ben, en hij klaagt daar vaak over.
Nu is hij een beetje verkouden en verwacht dat ik hem nu de watten legt.
Ik heb eigenlijk het gevoel dat het voor hem niet meer hoeft, hij vindt me ook geen leuke moeder meer (heeft ie gezegd). Nu ben ik vaak wel meer kortaf tegen de kinderen omdat ik hier heel onzeker van wordt.
Thuiswerk
Toen ik nog thuiswerk deed in de vorm van 'tele-datatypwerk' moest mijn gezin daar ook erg aan wennen. Ik was wel thuis, maar ook eigenlijk niet, want ik had mijn tijd echt nodig voor het werk en niet voor allerlei kinderpraatjes e.d. Met stug volhouden en strenge toespraakjes is het uiteindelijk doorgedrongen dat mamma nuttig bezig was en op die manier voor zaken in huis zorgde die ze anders niet hadden gekregen. Mijn eerste advies is dus: wees duidelijk, dit is wat je wilt, dit gaat niet meer veranderen. De taken moeten voortaan anders verdeeld worden.
Ten tweede hoop ik dat je met je werkzaamheden genoeg geld verdient om eens 'gek te doen'. In dat geval zou ik gelijk een werkster inhuren. Weg ergernis en weg stof. Om eerlijk te zijn doe ik op mijn wekelijkse vrije dag ook niet veel meer dan de was en de boodschappen. Het is de enige dag waarop ik helemaal alleen ben en die ga ik niet verspillen met boenen en poetsen. Oh, had ik maar genoeg voor een poetsdame.
Ten derde moet je misschien maar een maandje inlassen met een oog om oog houding. Geen belangstelling tonen, totdat hij vraagt waarom je nooit meer wat vraagt.
Tenslotte is het natuurlijk wel erg hard dat hij zomaar zegt dat je geen leuke moeder bent. Ik zou zijn opmerking wel serieus nemen, misschien heeft hij gelijk en loopt het echt niet zo lekker de laatste tijd. Je kinderen mogen niet lijden onder spanningen tussen jullie en jouw werk. Maar... is hij een leuke vader? Maakt hij het gezellig bij jullie thuis? Kortom, doet hij het zoveel beter of is hij alleen maar aan het katten om het katten? Ik zou er maar eens een gesprek aan wijden.
Verdrietig
Je schrijft: "Helaas verdien ik (nog) niet genoeg om me een werkster te permiteren,"
Ik weet niet wat voor werk je doet, maar zou je in de uren dat je poetst niet meer kunnen verdienen dan een werkster kost? En ook als dat (nog) niet zo is, kun je het dan niet zien als een investering in toekomstige verdiensten? Je hebt vast genoeg te doen aan acquisitie en allerhande zaken als je net een onderneming gestart bent.
Bovendien mag ik toch aannemen dat JIJ die werkster niet hoeft te betalen, maar dat JULLIE dat doen?
Als je echt denkt dat een hulp de ergste pijn weg zou kunnen halen, zou ik het ECHT doen! Zet jezelf en je bedrijf nu voorop, dat loont zich zowel in je relatie als in de toekomst in je bedrijf (en daarmee jezelf).
Het scheelt je enorm veel frustratie en energie. Die kun je nu wel beter gebruiken.
sterkte.
Julie (werkt ook freelance thuis. Al jaren. Heb gelukkig een zeer begripvolle en meewerkende man)
Kijk eens op de website wham.nl en lees het handboek. Veel tips en vooral veel harten onder de riem.
Wahm = working at home mums
Jaloers?
Zou het kunnen dat je man (zoals je zelf ook al aangaf) jaloers op je is? Wellicht heeft ie het zelf niet meer zo naar zijn zin op zijn werk en ziet hij jou nu enthousiast bezig zijn met een eigen bedrijf en steekt hem dat stiekem een beetje..
Mensen kunnen dan erg onhebbelijk worden. Als jaloezie echt de reden is dan is dat vaak wel wat lastig bespreekbaar. Mensen schieten dan nogal gauw in de verdediging. Misschien kan je eens rechtstreeks aan je man vragen wat hij nou precies van je goede prestaties vindt die je behaald met je bedrijf. Dan merk je snel genoeg of hij jaloers is of misschien toch ook wel trots.
