Ik ben te lief....

Fijn hè?

om lief gevonden te worden? Maar ondertussen blijkt dat vaak geen positieve eigenschap te zijn. Als je manager letterlijk het woord sloom heeft gebruikt vind ik het een hork.

Ik lees met je mee.

Tip

Te lief betekent dat jij vragen/suggesties veel aardiger brengt dan anderen. Soms is dat contraproductief. Als mensen denkt dat het niet erg is om niet te doen wat jij vraagt, doen ze het niet. Dan was je dus te lief.
Er zijn ook mensen die heel lief overkomen maar wel alles gedaan krijgen wat nodig is.
Er zijn ook mensen die eigenlijk ingewerkt hadden moeten worden maar niet voor zichzelf opkomen als dat niet gebeurt

Jij moet zelf bekijken wat er in jouw omgeving aan de hand is. Trek je eigen conclusies.
En begin daarna je leidinggevende duidelijk te maken wat je ontdekt hebt, hoe je gegroeid bent, hoe jij dingen voor elkaar krijgt. Meld geregeld hoe het gaat en wat er verbeterd is.
Wees naar collega's die iets moeten doen, vriendelijk maar vasthoudend. Na 2 x iets niet gedaan hebben, mag je het vriendelijke deel flink laten zakken. Als je ze al langer kent, mag dat ook na 1x dat ze niet doen wat ze horen te doen.

Succes met lief blijven maar assertief zijn!

Tip

'Vandaag op mijn werk een evaluatiegesprekje gehad'

Vermijd verkleinwoorden te gebruiken. Komt ook 'lief' over. Je hebt dus een evaluatiegesprek.

Ik snap het niet...

Ik ben geloof ik al te lang van dit soort werkvloeren weg, maar ik snap dit soort dingen niet.
Kijk, dat iemand bepaalde competenties moet hebben... Een teamworker moet niet als vertegenwoordiger (okay, heet tegenwoordig anders) de hele dag alleen in de auto zitten. En iemand die liefst lekker ambachtelijk met de handen werkt laat je niet als vergadertijger functioneren. Elk werk heeft toch een bepaalde "aard" nodig.
Maar als ik dit zo lees, krijg ik toch de kriebels. Ik lees het verhaal van iemand die wordt verondersteld helderziend te zijn qua werkzaamheden, en als die daarin "faalt" wordt er naar haar gewezen: sloom, te lief...
Zoiets is fnuikend voor je zelfvertrouwen en ik hoop dat Pianola goed onder woorden kan brengen dat dit aan alle kanten zuigt (liefst met goede, concrete voorbeelden), en de mogelijkheid heeft om elders een betere werkkring te vinden. Want je moet van nature precies aanvoelen wat zo'n bedrijf wil, en als je dat niet kan (wat geen schande is met zo weinig begeleiding) ben je "te lief"...

Even algemeen gesproken: als ik lees over bepaalde functioneringsgesprekken tegenwoordig, gecombineerd met allerlei "teamdagen" en zo, vraag ik me af of er nog wel verschil is tussen pure psychologische groepstherapie en dit soort bezigheden... Waar is de tijd gebleven dat je nog gewoon kan wérken...?

Maar nogmaals, ik heb te lang solowerk gedaan (ook bij mijn laatste werkgever) om dit nog te kunnen begrijpen en realiseer me dat ik waarschijnlijk van een andere planeet kom Heb het zelf zo'n 20-25 jaar geleden voor het laatst meegemaat, dat er opeens niks aan mijn persoonlijkheid deugde (en die blabla zat nog eens vol tegenstrijdigheden... Daar zit je dan als onzekere twintiger!), en dit bleek in alle gevallen een voorzetje te zijn om me eruit te werken (omdat de organisatie veranderd werd, niet eens omdat ik opeens niet meer deugde).

Mijn eerste ingeving is dus: WEGWEZEN, want aan jou mankeert niets, aan hen ook niet, maar jullie matchen gewoon niet!

Ja jij bent te lief

Ook voor je baas.

Is ie nou helemaal. Eerst laten ze je als nieuweling verzuipen en dan krijg je het nog op je brood ook.

Ja jij moet echt meer op je strepen gaan staan. Maar dan vooral ook voor jezelf. Zoals je nu werkt maak je het jezelf wel heel erg moeilijk.

Het is heel fijn dat het je gelukt is om zelf uit te zoeken wat je moest doen omdat niemand je heeft ingewerkt. Maar was het niet productiever geweest om die collega die haar taak heeft verzaakt wat eerder aan haar jasje te trekken en zo ook wat meer voor jezelf op te komen.

Ik denk dat je baas dat bedoelt met dat je te lief bent. Maar ik denk ook dat als hij dat gezien heeft hij er iets aan had moeten doen. Ik vind dit namelijk bepaald niet echt een warm welkom voor een nieuwe medewerker.

Ze laten je zwemmen

Zozo dus jij krijgt een dag voor het weekend te horen dat je een sloom type bent. En je werkt er 1 maand. Dat is lekker zeg.
Ga je kwaad maken!

Maandag trek je die manager gelijk om half 9 een hok in en zeg je dat je nog even terug komt op de evaluatie. Dan mag hij uitleggen hoe het kan dat je wordt uitgemaakt voor sloom type. In plaats van dat men zegt, het loopt nog niet helemaal volgens verwachting. Wat heb je nodig, hoe vind je het zelf gaan, wat kunnen WIJ doen om het wel aan de verwachtingen te laten voldoen. En zeg dat je niet gediend bent van beledigingen. Allemachtig zeg, je werkt er 1 maand. Men moet je nog begeleiden nu en je niet laten zwemmen.

Te lief

Nee, niet direct weg gaan (zoals iemand suggereerde). Daarmee leg je het probleem volledig buiten je zelf. Het feit dat je over de opmerking valt, zou wel eens kunnen betekenen dat je inderdaad te lief bent. Maar ik ken je niet, dus ik weet het niet...
Ik heb ook wel eens in een evaluatiegesprek tegen iemand gezegd dat ze te lief is. In haar geval bedoelde ik hiermee: geef duidelijker je grenzen aan. Je hoeft niet iedere vraag voor ondersteuning met 'ja' te beantwoorden. Neem een meer kritische houding. Ga er niet vanuit dat andere collega's altijd gelijk hebben en hun werk goed doen, maar geef je mening als je denkt dat het op een andere manier beter kan. Kortom: je hebt veel kwaliteiten, laat hier meer van zien!
Zou zoiets op jou ook van toepassing kunnen zijn?

Waar ik ook nog aan zit te denken.

Ik woon al heel lang in Spanje en heb er verschillende banen gehad. In Nederland word je meestal fatsoenlijk ingewerkt, in Spanje niet. Iemand vertrekt op stel en sprong, daarna zoeken ze iemand anders en de nieuwkomer begint met een enorme achterstand zonder dat er een naaste collega is met tijd en know how om je in te werken. Wat ik dus geleerd heb is dat er niets anders op zit dan collega´s lastig te vallen en het verder maar zelf uit te zoeken (en als er iets misgaat roep ik gewoon dat het gezien de omstandigheden normaal is dat alles niet vlotjes verloopt). Ik zou dus aanraden om wat vaker je collega´s te raadplegen, ik schaam me daar niet meer voor. En natuurlijk enthousiast bedanken voor de geboden hulp. Aangezien je lief bent zullen je collega´s je er heus niet op aankijken dat je om de haverklap iets te vragen hebt. Vaak zeg ik ook: "Ik weet dat ik een lastpak ben maar het is tijdelijk hoor."

Dank allemaal

Er zijn heel wat ware woorden gezegd hierboven. Vooral fladder haar posting doet me heel veel,en met name haar laatste zin: "Mijn eerste ingeving is dus: WEGWEZEN, want aan jou mankeert niets, aan hen ook niet, maar jullie matchen gewoon niet!" (Volgens mij heb jij ook in de gaten wat normaal mijn nick is )
Dat heb ik wel vaker gedacht, ook bij andere banen (in dezelfde functie). Het is niet dat ik wat *fout* doe, maar het is het nét niet. Of eigenlijk: IK ben het nét niet.
Eerlijk gezegd ben ik het stadium van het nog willen proberen in een dergelijke functie al voorbij. Jaren geleden heeft ooit eens iemand tegen mij gezegd: "waarom ga je niet cursussen aan huis geven?" (Ik heb creatieve opleidingen gedaan) Daar durfde ik destijds niet aan, ik dacht dat ik dat "vast niet kon". Dat speelt nu de hele tijd door mijn hoofd, en ik ben nu zover dat ik daar wél in ga geloven. Maar daar zal ik in mijn andere draadje in werk,recht en geld over schrijven.
Nogmaals bedankt allemaal!

Ijsvogeltje

Je schreef: "Ik heb ook wel eens in een evaluatiegesprek tegen iemand gezegd dat ze te lief is. In haar geval bedoelde ik hiermee: geef duidelijker je grenzen aan. Je hoeft niet iedere vraag voor ondersteuning met \'ja\' te beantwoorden. Neem een meer kritische houding. Ga er niet vanuit dat andere collega\'s altijd gelijk hebben en hun werk goed doen, maar geef je mening als je denkt dat het op een andere manier beter kan. Kortom: je hebt veel kwaliteiten, laat hier meer van zien!

Zou zoiets op jou ook van toepassing kunnen zijn?"
Ik denk dat je daarmee goed de vinger op de zere plek legt. Het lijkt zo tegenstrijdig: laat je kwaliteiten zien, maar zeg niet overal "ja" op. Waarom zou iemand "nee" zeggen terwijl het wel kan? Dan zeg je alleen maar nee om het nee zeggen.
Ik loop eigenlijk al heel lang tegen het feit aan dat ik op werkgebied niet doe wat ik goed kan en leuk vind. Het secretaressewerk kan ik inhoudelijk prima aan, maar op één of andere manier ben ik gewoon niet het type ervoor. (Denk ik) Er wordt van secretaresses toch een soort *scherpheid* verwacht die er bij mij niet in zit en er ook nooit in zal zitten. Alle tips die zijn gegeven m.b.t. het scherper worden zijn heel goed, maar als ik die opvolg ben ik mezelf niet meer. En dat hou je misschien een tijdje vol, maar niet je hele leven.
Ik zit dus constant te schipperen tussen wat wil IK en wat is nodig om mijn boterham te genereren. En dat nekt je op den duur.

Pianola...

Lieve Pianola :o)

Als ik toch nog even mijn neus er nog in mag steken...
Termen als "te lief" en "sloom" kunnen van alles betekenen. Volgens mij kun je het beste nog even terug naar je manager (en niet op hoge poten) en rustig vragen of hij concreter kan maken wat je nu doet en hoe hij dat anders zou willen zien. Zo concreet mogelijk met voorbeelden. Blijkbaar hebben jullie een ander beeld bij het eea en jullie kunnen toch onmogenlijk aan elkaars verwachtingen voldoen (ja, hij ook ad jouwe, nl om je te helpen deze baan zo leuk/prettig mogelijk voor jou te maken)als je niet weet hoe het eruit ziet wat jij moet en kan doen?
Sorry maar ik heb beetje allergie voor leidinggevenden die in raadsels praten :o)
Ik hoop dat je een goed gesprek kunt hebben en je plek kunt vinden!
succes!