Ik heb het gehad
Van het weekend kreeg ik van mijn zussen wéér eens het verwijt/de beschuldiging dat ik echt nooit wat aardigs zou zeggen over mijn zoon. Daarnaast ging het ook vooral over de proef die mijn zoon moet doen en dat dat examenstof is ?????
Natuurlijk heb ik al vaker diep in mijn (ons, ook samen met man) hart gekeken of wij denken dat dit zo is. Ja, mijn zoon is druk, ongeconcentreerd, heeft zijn spullen vaak niet op orde en voetbalt (dat is absoluut niet mijn ding). Mijn dochter is een zorgenkind, is het niet het een waar je je mee moet bezig houden, dan is het wel wat anders. Verder is het een lieve meid die direct haar huiswerk maakt, doet wat er van haar gevraagd wordt en hobby's heeft die ik ook erg leuk vind. Het klopt dat ik trots ben op wat ze ondanks alles weet te doen en te bereiken, heeft ook veel activiteiten waar ik wat over kan zeggen. Zoon doet het lekker op school, zeker na een bepaald incident en ik ben trots op het feit dat hij zich zo goed bij elkaar geraapt heeft. Zeker in een ditjes en datjes gespreksgezelschap ga ik het niet hebben over de lastige dingen van mijn zoon waar de goede/mooie dingen dan uitkomen.
Maar goed, ik trek me de kritiek erg aan en probeer het als opbouwend te zien. Helaas vond ik ze allebei (tegelijk) veel te ver gaan en ik voel me nu heel erg gekwetst. Ik heb het met mijn zussen helemaal gehad. Ik voelde me al langer het vijfde wiel aan de wagen en dit is voor mij de druppel en ik wil het contact nu echt minimaliseren. Is dat raar, ga ik te ver?
Kritiek
je krijgt kritiek en dat kwetst. Die kritiek als die positief bedoeld is, en daar ga ik even vanuit, kun je in je opnemen en er iets mee doen.
Dat je daarnaast je zussen even op afstand houdt, klinkt me niet vreemd in de oren. Als jij dat prettig vindt, moet je dat gewoon doen. In een later stadium kun je altijd weer op hen afstappen en de relatie weer opnemen na er wel of niet over gepraat te hebben
Als dit het enige is
probeer het dan eens om te draaien: (even chargerend
)jouw zussen zien een leuke jongen, en het enige wat jij over hem kunt doen is klagen. Ze gunnen jouw zoon ook wat aardige opmerkingen. Ze nemen het dus voor hem op. Is op zich niet onaardig.
Wat wel onaardig zou kunnen zijn is de manier waarop ze dat doen, en of dat het enige is wat ze tegen jou lijken te kunnen doen. (dus nooit wat aardigs over/tegen jou zeggen. Precies wat ze jou verwijten.
Of je moet breken met je zussen is iets wat alleen jij kunt bepalen. Ik zou de beslissing iig niet in een boze/verontwaardigde bui nemen. Even afstand nemen lijkt me niet verkeerd. Kun je er in alle rust over nadenken.
Ik weet niet
wat het is, maar je posting klinkt alsof er nog veel meer achterzit. Alsof jou dingen dwars zitten die het zo heftig maken...
Want ja, ik vind het nogal wat als je het contact om deze reden stil wilt leggen. H4et moet voor jou toch ook helder zijn dat ze het goed met je zoon voorhebben en dat ze hooguit op een ontactische manier met jou zijn omgegaan?
Zit daar het probleem misschien? Voel je je over het algemeen serieus genomen door hen?
Nee? praat daar dan eens over. En begin met de insteek van JOUW gevoel, niet met verwijten.
