Ikzelf boven de kinderen?
Hoi,
ik ben nieuw op het forum en ben speciaal voor mijn probleem op het forum gegaan. Ik ben nu 10jaar getrouwd en al 18 jaar bij mijn man en heb 2 super kinderen (7 en 9 jaar), het is een redelijke relatie met ups en downs, maar wel te doen.
MAAR sinds 18 maanden ben ik in contact met een andere man, eerst alleen sms en mail , maar al snel ook persoonlijk contact. Wij zijn na 18 maanden nog steeds hotel de botel. Ik pas bij hem, hij denkt hetzelfde als ik en ik ben stapel op hem. Hij heeft ook twee kinderen (ongeveer zelfde leeftijd als de mijne), zijn huwelijk staat nu op knappen. Dit stelde al niet zo heel veel voor maar heeft door mijn komst (hij heeft mij wel als eerste gemaild) niet echt verbeterd. Zijn vrouw is nu voornemens om het huis te verlaten. Eigenlijk willen we samen zijn (hij en ik en de kinderen). Hij zou het zo doen, hij wil niks anders, alleen ik twijfel nu. Niet zo zeer aan mijn liefde voor hem, maar wel voor de grote stap. Wat voor een effect het heeft op mijn kinderen, wat ik voor een pijn mijn huidige man aandoe, hoe alles financieel moet. Ik lig er 's nachts wakker van. Hij zet me absoluut niet onder druk. Hij wacht wel zegt hij al is hij grijs en bejaard.. Wie heeft er tips of adviezen voor mij?
Munte
Hoi,
Dit is iets wat heel vaak voorkomt. Er wordt ook vaak over gepost op dit forum. Als je zoekt op 'OOL-koor' zul je heel veel draadjes vinden.
Ik heb zelf geen persoonlijke ervaring met zo'n verliefdheid, maar meestal zien we hier op het forum dat de persoon in kwestie eerst helemaal hotel de botel is, zoals jij ook schrijft,vervolgens op een scheiding aanstuurt en achteraf spijt krijgt. Jij bent nu al aan het twijfelen - nog voor dat je echt de knoop hebt doorgehakt. Ik hoop voor je dat je een weg hieruit vindt zonder dingen te doen die je niet meer terug kunt draaien, terwijl je dat wel graag zou willen in het belang van je kinderen of van je eigen relatie.
Zoek maar eens op OOL-koor of op verliefd op een ander...
Tja...
En dan: je gaat scheiden en gaat direct samenwonen. Jullie grote geluk samen met het verdriet van de kinderen. Dat zal heel zwaar worden.
En het lijkt nu allemaal oh-zo prachtig, maar ook dat gras blijft niet altijd groen.
Ik ken iemand die is gaan scheiden en gelijk is gaan samenwonen, beiden hebben kinderen. Het is zo'n gedoe geweest rondom een ex dat die iemand tegen mij heeft gezegd: "Als ik dat van tevoren had geweten was ik niet gelijk gaan samenwonen".
Waarom moet het nu zo snel?? Dat snap ik niet.......
Niet doen
niet meteen gaan samenwonen,dat mag je de kinderen niet aan doen.
bovendien twijfel jezelf ook.
ga er eerst eens achterkomen of je wel echt wilt scheiden,of deze verliefdheid niet een welkome afwisseling is van je wat gematigde huwelijk met ups en downs.
en als je echt zeker weet dat je met je huwelijk wilt stoppen,ga dan stappen ondernemen,een eigen huisje voor jou en je kinderen,bouw rustig aan een nieuw leven op,geef je kinderen de kans om te wennen aan de nieuwe situatie,en ga dán pas kijken of je met je nieuwe liefde wil samen wonen.( tot die tijd kunnen jullie eventueel kiezen voor een L.A.T. relatie)
je wil nu te veel,te snel,dat kan bijna niet goed gaan.
Weeg maar even af
het verdriet wat je je lover aan doet, door het uit te maken.
of
het verdriet wat je je man, kinderen omgeving en ook jezelf aandoet als je hier mee doorgaat. Het word een poel van doffe ellende, je zal je regelmatig afvragen, is dit het allemaal waard?? Nou NEE dus...
Stoppen met je lover,
en eerst maar eens met je man in het reine komen, dus uitzoeken hoe het zit met je huwelijk!
groet, polly
Ander geluid
Niet om je te beïnvloeden, maar omdat de sfeer in deze rubriek doorgaans van dien aard is dat je niet anders kunt dan concluderen dat iedere scheiding op spijt achteraf.
Mijn 'andere geluid' put ik uit directe bron: een kennis die in dezelfde situatie heeft verkeerd. Althans: beide getrouwd, allebei kinderen, maar ze hielden meer van elkaar dan van hun vaste partners.
Toen zij vertelde dat beiden de eigen gezinnen verlaten hadden om met elkaar verder te gaan, werd daar op dezelfde manier tegenaan gekeken als hier doorgaans gebeurt: roze wolk, ondoordacht etc. Inmiddels zijn we zo'n drie jaar verder. Natuurlijk zijn er haken en ogen en natuurlijk is het voor de kinderen het ergst. Maar de liefde bleek geen bevlieging, ze zijn dolgelukkig met elkaar en proberen hun leven zo goed mogelijk te draaien, mét de kinderen en in smanewerking met de ex-partners.
Ach, zoals tegenwoordig zo vaak gebeurt.
Ik wil het niet propageren, zolang een huwelijk maar een béétje kans van slagen heeft dan zou ik dat een kans geven, vóór alles i.v.m. de kinderen (die nu eenmaal nooit gebaat zijn bij een scheiding).
Maar het uitgangspunt dat een buitenechtelijke liefde altijd gebaseerd is op vlinders en valse gevoelens en het huwelijk a priori waardevoller is dan die nieuwe liefde, dat is niet helemaal meer van deze tijd volgens mij.
Volg je verstand en volg je gevoel, zou ik zeggen. Ik bespeur ook twijfels bij je. Ga dus niet over één nacht ijs en wees vooral eerlijk tegenover jezelf.
Een ander
Ik ben ooit gescheiden voor een ander en sindsdien supergelukkig met "die ander". Maar....ik had destijds geen kinderen. Ik vraag me wel eens af wat ik dan gedaan had.
Statistisch gezien is de kans op mislukking van een relatie met "die ander" heel erg groot, maar ik ken ook allerlei uitzonderingen op die regel, dat is het lastige.
Het belangrijkste is dat je helder krijgt wat het echte probleem is.
Knurf
"Je kent die ander niet goed, per slot van rekening is er geen tijd en ruimte voor een 'normale' verkeringstijd."
Dat is natuurlijk de vraag. Inderdaad komen in deze rubriek herhaaldelijk verboden liefdes langs die gebaseerd lijken op weinig meer dan wat verhit sms-en, wat hartstochtelijk gevoos op zijn tijd en that's it.
Maar er zijn natuurlijk wel degelijk situaties denkbaar waarbij nieuwe partners in staat zijn elkaar serieuzer te leren kennen (zoals de mensen in mijn praktijkvoorbeeld). Bovendien... hoe betrekkelijk is dat...? Ik heb een vriendin die vijftien jaar geleden smoor werd op een Australiër die ze leerde kennen toen hij een paar dagen in Nederland was. Er was maar een manier om samen een toekomst op te bouwen aldaar: trouwen op een moment waarop normale koppels eens voorzichtig gaan overwegen een keer samen met vakantie te gaan om te zien hoe dat klikt. Ze zijn nog steeds samen
Maar als je bedoelt: overweeg dit heel serieus en eerlijk, stel jezelf niet de vraag 'hoe verliefd ben ik', maar 'hoeveel houd ik werkelijk en onvoorwaardelijk van hem en hoe graag zou ik serieus mijn leven met hem willen delen', dan zijn we het zonder meer eens.
Het enige waar ik eigenlijk wat vraagtekens bij heb is de gemakkelijke modus waarin veel forummers in deze rubriek meteen lijken te schieten zodra er een buitenechtelijke liefde langskomt. Ik geloof gewoon niet dat het altijd zo simpel ligt, elk verhaal heeft zijn eigen achtergrond.
Maar dat gezegd hebbende herhaal ik: zolang je huwelijk (Munte) nog een kans heeft (en ik voel twijfel), steek daar dan je energie in.
Ik vind
als iemand een buitenechtelijke relatie heeft zal ik daar niet over oordelen,hoe oneerlijk ik dat ook vind,ze doen maar ,niet mijn probleem.
gaan samenwonen met een australier die je pas vier dagen kent,idemdito,doen,moet je zelf weten.
maar zodra er kinderen in het spel zijn,moet je eerst aan je kinderen denken voor je (onbezonnen?)in een nieuw leven stapt .
je kinderen hebben tenslotte niet om deze situatie gevraagd,en daarom vind ik dat je eerst moet kijken wat de beste oplossing voor je kinderen is,en dan pas aan jezelf moet denken.
Sus-anne
"daarom vind ik dat je eerst moet kijken wat de beste oplossing voor je kinderen is en dan pas aan jezelf moet denken"
Helemaal met je eens. Maar hoewel er geen kind op aarde is dat niet wil dat zijn ouders bij elkaar blijven, of die ouders het nou met elkaar kunnen vinden of niet, heeft dat wel grenzen, denk ik. Je hoeft m.i. niet diep ongelukkig en gefrustreerd samen door het leven te gaan voortstrompelen omdat je samen ooit voor kinderen hebt gekozen.
Maar die kinderen moeten wel het uitgangspunt zijn, de rode draad en ook het eindpunt, dat ben ik met je eens.
Starry
starry:Je hoeft m.i. niet diep ongelukkig en gefrustreerd samen door het leven te gaan voortstrompelen omdat je samen ooit voor kinderen hebt gekozen.
Dát hoor je mij ook niet zeggen,je mag ook gaan voor je eigen geluk,maar niet ten koste van je kinderen.
en dat kan best samengaan,bijvoorbeeld door te gaan latten voorlopig.
Vandaar mijn 'dat ben ik met je eens'
Herman : de oplossing
Je relatie is als Herman,
je doet er eens wat bij, roert nog eens wat extra, wat verse nieuwe ingredienten erbij, gewoon om eens te proberen want die heb je nooit eerder geproefd. Dan laat je herman even rusten, en wennen, en dan bak je een deel, en geniet van een heerlijk nieuwe koek.
Van het deel wal je bewaard, daar ga je weer mee verder, dit er bij, dat erbij, nog wat roeren, nog wat rusten, weer wat roeren en weer wat erbij, en na een tijdje kan je weer een deel bakken.
HOERA!!! zo blijft een relatie die al 20 jaar bestaat, nog steeds even leuk en gezellig, maar dat lukt alleen als je er wat mee doet.
Als je Herman in de kast zet verpieterd hij ook hoor!
Relaties moet je aan werken!
Zo te horen heb jij een prima relatie, maar ben je te lui om je best er voor te doen.
JAAAAA lieve schat, naar de winkel gaan en een kant en klare nieuwe koek kopen is op de korte termijn wel lekker makkelijk. Je hebt tenslotte met weinig moeite iets lekkers en nieuws op je bord. Maar je kan niet blijven shoppen!!!
Gewoon liefde en aandacht in Herman stoppen en je weet niet wat je meemaakt!!
geniet ervan!
groet, polly
immer dol op herman
( en nu maar hopen dat het niet tegen de regels is om hetzelfde berichtje in 2 verschillende draadjes te plaatsen)
1 waarschuwing
....pas geen 'grote verwisseltruc' toe: trek niet (meteen) bij je nieuwe verliefdheid in.
60-70 %van de stiefgezinnen mislukt,blijkt uit onderzoek, je kunt dus beter tot de kinderen groot zijn blijven latten als je echt verder wilt gaan met elkaar.
