Jaloezie in nieuwe relatie
Ik twijfelde bij welke rubriek ik mijn bericht zou plaatsen; hier of bij echtscheiding, toch maar hier.
Ik ben 7 jaar geleden gescheiden. Heb 2 kinderen van 12 en 8. Sinds een tijdje heb ik een relatie met een man die ook al enige tijd gescheiden is. Ook hij heeft kinderen.
Nu merk ik gaandeweg onze relatie dat ik veel last heb van jaloezie op zijn ex vrouw.Hij geeft mij weinig reden hiertoe en ik ben me er van bewust dat dit veel te maken heeft met mijn eigen onzekerheid en gebeurtenissen in het verleden.
Mijn vraag is hoe ik deze gevoelens het beste met hem kan bespreken. En ook, zijn er mensen die dit soort gevoelens herkennen in een nieuwe relatie waarin beide al een lang verleden zonder de ander hebben?
Waar ben je jaloers op?
Waarover ben je jaloers? Gaat het om de rol die zijn ex nu nog in zijn leven speelt, of om het verleden dat ze delen?
Gedeeld verleden
Ik denk dat ik met name jaloers ben op hun gedeelde verleden.
Ze hebben elkaar jong ontmoet, zijn 25 bij elkaar geweest, hebben samen kinderen opgevoed. Ze hadden een vrij stabiel huwelijk. Zij is bij hem weggegaan, hij wilde blijven. Eigenlijk heb ik het gevoel dat ik nooit datgene met hem kan "hebben"wat zij samen hadden.
Ze wonen dicht bij elkaar, hun kinderen lopen makkelijk bij beide naar binnen. De harmonie is er nog steeds, hoewel ze enkel contact over de kinderen onderhouden. Ook is er nog contact met de schoonfamilies over en weer( niet intensief)
Ik voel me bijna een indringer, hoewel noch hij, noch zijn kinderen mij dat gevoel geven. Juist daarom vind ik het ook zo moeilijk om over mijn jaloezie te praten, het lijkt zo "ongepast"
Niet zo vreemd
Volgens mij zijn dat soort gevoelens niet zo vreemd. Het is natuurlijk ook zo dat jij nooit hetzelfde met hem kunt meemaken als wat zij heeft meegemaakt. Jij hebt ook een leven voor hem gehad en kinderen gekregen met een ander. Het heeft denk ik weinig zin om jaloers te zijn omdat je de situatie toch niet kunt veranderen. Je zou het eens aan hem kunnen voorleggen om te polsen hoe hij erover denkt.
Herkenning van de andere kant
Hoi Riza,
ik begrijp wat je voelt. Ik ben getrouwd met mijn huidige man, nadat mijn eerste huwelijk na 19 jaar samen gestrand was. Ik heb twee kinderen uit dat huwelijk met als gevolg dat ik mijn exman nog heel vaak zie.
Mijn huidige man is ook getrouwd geweest maar zonder kinderen dus hij ziet zijn exvrouw nooit meer.
In het begin had ik dezelfde gevoelens als jij nu hebt. Mijn man had altijd veel gereisd en vertelde daar graag over. Hij had het dan ook over 'we' en dat was dan niet met mij....
Ik was daar jaloers op. Ook omdat ik met hem die reizen waarschijnlijk nooit zal maken omdat er kinderen zijn. (tijd, geld)
Ik heb hem wel een keer uitgelegd dat het mij kwetst als hij het over 'we' heeft terwijl wij toch 'we' zijn. Hij begreep dat niet helemaal, maar heeft er daarna wel rekening mee gehouden.
Andersom zegt mijn man altijd dat hijhet helemaal prima vindt zoals ik met mijn exman omga. Die man heeft me aan alle kanten belazerd, maar toch hebben we een gedeeld verleden en begrijpen we elkaar best wel goed. Hij heeft inmiddels de zoveelste vriendin, maar dit lijkt blijvend te zijn.
Ik heb helemaal geen gevoelens meer voor mijn exman, maar als hij bij ons is om de kinderen weer terug te brengen, merk ik aan mijn man dat hij zich soms buitengesloten voelt. Ik kan me er ook wel iets bij voorstellen, hij ziet dat het gezin dat ik eerst vormde met iemand anders.
Ik probeer er rekening mee te houden, want ik wil hem laten voelen dat ik bij hem hoor en niet meer bij die ander.
Het verleden dat ik met mijn exman deel, had ik veel liever met mijn huidige man gedeeld! Ook al had ik niet willen scheiden (ik heb er alles aan gedaan om mijn huwelijk indertijd te redden, maar dat is dus niet gelukt) ben ik nu blij dat ik met deze man dit gezin run.
Hoe meer jaren er voorbij gaan, hoe meer wij ook een verleden opbouwen.
Ik denk, en hoop, dat bij jou deze gevoelens zullen slijten. Jullie bouwen ook een verleden op, maar dat gaat niet zo snel. 25 jaar is niet zomaar 'ingehaald'. Maar jullie zullen ook waardevolle dingen samen gaan meemaken.
Laat de jaloezie je niet in de weg zitten, praat er over, misschien snapt hij het best. Aan de situatie kan je niets veranderen, aan je gedachten wel.
Succes,
Daan
@vic
dat is het em juist; het heeft ook weinig zin om jaloers te zijn, het is zoals het is. Daarom vind ik het ook zo moeilijk om er met hem over te praten.
@daantje123
Fijn om je verhaal te lezen. Ik hoop idd dat deze gevoelens slijten naarmate wij een langer verleden samen hebben. "Aan je situatie kun je niets doen aan je gedachten wel", helemaal mee eens.
Hoe heb jij indertijd je gevoelens van jaloezie aangesproken bij je vriend/man?
Andere aanpak
Ik ben ook heel jaloers geweest op de ex-vriendin van mijn vriend toen wij pas een relatie kregen. Ze gaan nog steeds heel goed met elkaar om en ik kom haar dus af en toe tegen op feestjes bij zijn vrienden of ze komt bij ons thuis op bezoek.
In het begin heb ik een paar keer met een hele goeie vriendin erover gepraat, dat ik die ex wel kon wurgen en dat het al helemaal zo erg was dat ze altijd zooooo aardig tegen me deed, argh. En toen hebben we maar eens flink hard gelachen om mijn onredelijkheid. Tegen mijn vriend heb ik alleen gezegd dat ik jaloers was, maar dat hij zich beslist niet tegen moest laten houden om met haar om te gaan omdat ik ook wel wist dat er helemaal geen reden voor die jaloezie was, behalve dan dat ze een ex is en daar valt nou eenmaal niets aan te doen.
Na verloop van tijd is het gevoel gesleten.
Hoi Riza,
ik heb inderdaad mijn jaloezie-gevoelens uitgesproken toentertijd, met erbij zeggend dat ik het eigenlijk onzin vond, maar dat ik die gevoelens wel had.
Hij vind het klinkare onzin en begreep niet waar ik me druk om maakte, maar hij hield er daarna wel rekening mee 
Hij zelf zegt dus geen last te hebben van dit soort gevoelens, terwijl ik toch aan hem merk dat hij zich terugtrekt en afstandelijk doet als mijn ex-man hier is geweest.
Maar praten over gevoel is voor hem soms lastig, dus ik laat het maar zo.
Groetjes weer!
PS ik vind het dus helemaal niet raar dat je je zo voelt! Ik denk zelfs dat het heel gewoon is.
