Lastige situatie met schoonzus
ik heb een dilemma. Willen jullie even meedenken?
Mijn schoonzus heeft 3 kinderen. Toen de eerste werd geboren waren haar broer (mijn man) en ik al bij elkaar. Zij en haar man hebben een aantal jaar geleden aan ons gevraagd voor hun kinderen te zorgen mocht hen ooit iets overkomen. Daar hebben we na kort nadenken mee ingestemd. Man en schoonzus hebben nog een zus die nog maar pas een relatie heeft.
Onlangs vertelde mijn man me terloops dat we de zorg voor hun kinderen niet meer op ons hoeven te nemen, dat heeft ze inmiddels met haar zus geregeld.
Ik was nogal ontsteld van deze mededeling. (Wat manlief dan weer raar vindt).
Ik voel me eigenlijk een beetje aan de kant gezet. Ze geeft als reden aan dat ze graag wil dat haar kinderen in hun eigen huis blijven wonen mocht er ooit iets gebeuren en haar zus wil dat wel. Het is natuurlijk haar keus, haar kinderen en eigenlijk is dat ook niet waar ik me zo heel druk om maak. Meer de manier waarop. Ze hebben het mij niet eens verteld. Alleen aan mijn man tijdens een gesprekje aan de telefoon dat verder over koetjes en kalfjes ging. Van mij had het wel wat meer gewicht mogen hebben. Het is voor mijn gevoel toch niet niks waar we 10 jaar geleden ja op hebben gezegd.
Wat vinden jullie? Moet ik er iets mee of is het het niet waard er over te beginnen en stel ik me aan?
Niets
Ik zou er niets mee doen. Het heeft het aan je man verteld, klaar. Beter dan dat je erachter komt wanneer er wat met haar gebeurt toch?
het is een van die dingen, waar communicatie inderdaad beter kan (dus je stelt je niet aan), maar waar het absoluut geen nut heeft om verder nog woorden of gedachten aan vuil te maken. Wat heb je eraan?
Wel
Ik zal er wel wat van zeggen. Het is niet niks dat jullie 10 jaar geleden hebben gezegd dat jullie dit wel willen. Of ging dat ook tijdens een gesprek over koetjes en kalfjes? Is prima dat hun nu anders beslissen maar ik vind dat je best mag zeggen dat je het op prijs had gesteld dat ze het even gewoon waren komen vertellen en niet tussen neus en lippen door het mededelen.
Op zich is het al geen wijs plan
om letterlijk af te spreken wie de kinderen in huis zal nemen, in zo'n geval. De notaris raadde ons aan twee personen aan te wijzen die de beste keuze in het belang van de kinderen (!) zullen nemen. De levenssituatie van iemand die beloofd heeft kinderen in huis op te nemen kan zo'n belofte onmogelijk maken - bijvoorbeeld voor ernstige ziekte van deze persoon of partner, contact met eventuele eigen kinderen van die persoon, ernstige financiele zorgen, werk in het buitenland, noem maar op.
Maar ik snap best dat je het een rare situatie vindt. Ineens kiest ze voor een ander.
Je man neemt het niet zo zwaar op. Hij is de naaste familie, jij bent aangetrouwd. Misschien toch maar laten rusten?
Ik ......
zou er ook wel over beginnen. Ik zou proberen het uit de verwijtende sfeer te houden,. maar wel te benoemen dat jij deze afspraak destijds heel serieus gemaakt hebt en dat je er verbaasd over was dat zij dit zo terloops veranderen, zonder daar echt met jullie over te praten. Waarom zou je dit voor je houden? Je kunt er toch gewoon over praten?
Niet persoonlijk opvatten
Zo te horen gaat het vooral om een voor de kinderen belangrijk praktisch punt en daar kan ik je schoonzus wel in volgen. Het lijkt mij persoonlijk overdreven dat daar nog verder over vergaderd moet worden.Trek het je vooral niet persoonlijk aan.Ik heb e.e.a ook ooit gewijzigd via de telefoon met mijn broer.Ging prima.
Wat je hooguit zou kunnen zeggen is: "Mochten de omstandigheden ooit zodanig wijzigen dat je terug wilt komen op je besluit bel ons dan gerust, dat kan altijd".
Lijkt me prettig als je altijd bij familie terecht kunt.
Damajo
Okay!
Denk dat ik op aanraden van de meeste van jullie het maar laat rusten. Op zich begrijp ik best dat ze wisselt en nu voor haar zus kiest. Aan de andere kant vermoed ik dat die over een paar jaar ook kinderen heeft en dan is het nog maar de vraag of zij dan nog wel bij de 3 kinderen in het huis zou willen trekken. Enfin, das dan hun 'probleem'. Ik had een soort van dank je wel toch wel op prijs gesteld. Maar soit!
Dank voor het meedenken!
We hebben zelf trouwens een zeer goede vriend van ons gevraagd een beslissing te nemen, mocht ons ooit iets overkomen. Man en ik hebben er allebei veel vertrouwen in dat hij objectief kan beoordelen en beslissen waar onze dochter het beste zou kunnen opgroeien.
