Man kijkt porno, gezin thuis

Euh

Klikt hij die dingen weg als de kids bovenkomen? Als hij zorgt dat de kids het niet zien lijkt me het verder geen probleem als hij kijkt als jullie thuis zijn. wel als hij het open en bloot zodat de kids ermee geconfronteerd (kunnen) worden.

Alleen

Alleen als de kinderen het niet kunnen zien of horen, dan zou het wat mij betreft geen punt zijn.

Misschien geruststelling

Van een aantal mannen in mijn omgeving weet ik dat het kijken van porno los staat van wat zij voor hun eigen partner voelen. Het kan dus ook bij jouw man zo zijn dat hij de porno niet ziet als vervanging van sex met jou.
Alhoewel ik heel goed snap dat jij het zo ervaart hoor! Maar voor (veel) mannen schijnt het dus niet zo te werken. Porno kijken en sex hebben met je partner zijn voor hen twee heel verschillende zaken.

Dat snap ik wel

Ik had het er net nog bijgezet maar weer gewist. Ik zou het namelijk niet zo gezellig vinden als mijn man veel op de zolder zat om porno te kijken. Lijkt me nu niet zo gezellig als het hele gezin thuis is, dan wil ik liever dat hij zich met ons bemoeid. Maar dat zou dan niets met porno te maken hebben, ik zou het ook niet leuk vinden als hij daar de hele tijd zat te patiencen of gamen ofzo.
Dus wat dat betreft snap ik je knelpunt wel, in een 'gezonde' relatie kan porno een leuk extra te zijn, maar als het ten koste van je relatie gaat dan zou ik toch een paar goede gesprekken met man proberen te voeren, misschien zelfs in een soort relatietherapie, als het samen praten niet zo goed (meer) lukt.

Wat ik vind

Ik zou het stiekeme geloof ik niet erg vinden (wel weer als hij stiekem extreme dingen als kinderporno, verkrachting, dierenseks zou bekijken) en de porno op zich ook niet zo.
Wat ik wel erg zou vinden is als het een vorm van verslaving wordt waar de ander niet buiten kan (vergelijk twee glaasjes wijn in het weekend of elke dag móeten drinken)en allerlei verslavingsgedrag gaat vertonen. Liegen en minder intimiteit willen met de eigen partner kunnen indicatoren van seksverslaving zijn. Ik zeg niet dat het zo is hoor. Maar google maar eens op SLAA (sex and love addicts anonymous) en selftest.

Marga

Hier ook

Mijn inmiddels ex ging nog een tandje verder. Die deed het gewoon in de huiskamer, ook op zondagochtend, iedereen thuis. Als ik of een kind beneden kwam hoorde ik beng de computerkast dichtslaan en deed hij snel de rits dicht en rende naar de vuilnisbak. Heb regelmatig ook vlekken weg moeten vegen van de vloer of voor het toetsenbord. Onder andere daardoor dus ex. Hij ontkende verslaafd te zijn en er viel niet met hem te praten erover.

Getver eni

Soms wil ik niet álles weten.

Gescheiden houden

Ik denk dat je zijn behoefte aan porno gescheiden moet proberen te houden van jullie relatieproblemen. Zonder de persoonlijke emoties, zoals jij die wel hebt, vind ik het niet raar wat hij doet. Hij zit momenteel in de knoop met zichzelf begrijp ik. Je zegt dat hij een burn-out heeft. Ik heb geen ervaring met een burn-out, maar ik stel me zo voor dat bepaalde dingen dan een groter probleem zijn dan normaal. De onrust van het gezin is hem duidelijk teveel momenteel. Is hij hiervoor al bij een arts geweest? Wordt hij ervoor behandeld? (medicijnen, therapie) Het lijkt er ook op dat hij zich terugtrekt in zijn eigen wereld. Op de een of andere manier lijkt hij nu niet in staat om zijn leven volledig met jou te delen. Dat lijkt me voor hem ook naar. Het is voor jullie allebei naar. Maar hij heeft wel zijn behoeftes, die hij dus (buiten jouw schuld om) niet altijd met jouw kan delen momenteel, maar die wel een uitweg moeten hebben.
Ik kan me jouw verdriet wel voorstellen, maar porno kijken in je eentje is niet te vergelijken met seks met je geliefde. Hij is nu blijkbaar niet altijd in staat om 'de liefde te bedrijven' met zijn vrouw. Als hij een burn-out heeft is hij in feite 'patiënt'. Tegen een patiënt met een gebroken been zeg je niet 'ga eens lekker rennen!'. Van iemand die niet gezond in zijn gevoelsleven zit, kun je denk ik moeilijk verwachten dat hij een geweldige steun, toeverlaat en minnaar is. Maar hij heeft wel zijn behoeftes en zolang hij die in eentje botviert op zolder, zou ik proberen er geen groter probleem van te maken dan wat het is. Ik zeg dit terwijl ik helemaal buiten de situatie sta. Ik kan me voorstellen dat jij het heel anders beleeft en dat het moeilijk is om hier mee om te gaan. Ik denk alleen dat je meer bereikt als je begrip toont dan boos en beschuldigend te reageren.

Kaaskopje

Voor de duidelijkheid, mijn man heeft nu geen burnout meer, een jaar geleden is hij weer volledig aan het werk gegaan. Al bouwen spanningen zich wel weer op.
Tijdens zijn burnout is onze sexuele relatie op een dieptepunt geweest. Onze relatie heeft het bijna niet overleefd. Ik ben ontzettend aan het investeren geweest, ben zelf ook in therapie geweest, we hebben relatietherapie gehad (wat man allemaal niks vond) en ik heb toen besloten er volledig voor te gaan, alle negativiteit overboord te gooien. Maar ik wordt er de laatste tijd keer op keer weer mee geconfronteerd dat het zo moeilijk is om me met even veel energie positief in te blijven zetten als er zo weinig (voor mijn gevoel dan) van de ander komt. En daarover praten met mijn man is zo moeilijk, hij is erg snel boos en aangevallen. Ik ga hem overigens niet confronteren met de porno, vind ik voor hem een beetje genant. Ik moet het zelf maar een plekje geven.
Ach, er zijn zoveel dingen te noemen die zich weer opstapelen de laatste tijd. IK ben een topic over porno begonnen, maar eigenlijk gaat het om heel veel meer.

Marga

Ik denk niet dat het een verslaving voor hem is. Al was het 'vroeger' toen we net samenwoonden, wel een issue voor me dat ik pornobanden vond wanneer ik aan het werk was geweest en wat vroeger thuis kwam dan normaal. Toen heeft hij me wel eens verteld dat hij al heeeeeel veel videobanden had gekeken. Toen ben ik het maar langzaam aan gaan accepteren dat die behoefte er blijkbaar nou eenmaal is. En ik denk dat hij dat nu nog steeds met enige regelmaat doet. Op zich niet erg, maar wel dat hij mij zo weinig liefheeft. Jarenlang heb ik me in de meest sexy setjes gehesen, heb vaak het initiatief genomen, wilde zoń goeie vrouw voor hem zijn, zodat hij niks te klagen zou hebben. En nu merk ik, dat er eigenlijk zo weinig van hem uitkomt.

Eni

Tjeetje eni, daar zo toch echt ook wel mijn grens liggen. Wat moet dat vernederend voor je gevoeld hebben.
Dan mag ik nog blij zijn dat mijn man zich terug- 'trekt' naar de zolderkamer

Nou kijk

als 1 van een stel moeite heeft ergens mee dan kan je eerst jezelf afvragen of het a. een probleem is of b. een probleem wordt of c. jou gewoon erg hoog zit omdat het je kwetst.

En dan ben ik gewoon eerlijk en direct dat ik dat wel even ga melden aan de ander. Want als ik niets zeg dan kan hij niet weten hoe ik het ervaar. Wat er daarna dan gebeurt tja dat ligt natuurlijk ook bij de ander. Maar als iets mij dwars zit dan vind ik het wel prettig dat mijn man dat dan vervelend voor mij vindt en dan kan je misschien iets met elkaar afspreken over die zolder en 'studeren'.

Symptoom

"Voor de duidelijkheid, mijn man heeft nu geen burnout meer, een jaar geleden is hij weer volledig aan het werk gegaan"

Nouhou... Ik heb zelf een burnout gehad, negen jaar geleden alweer, en ik kan je wel vertellen: het gaat nooit meer helemaaaal over. Die burnout hoort erbij, en je blijft stressgevoelig.

Die pornogewoonte is volgens mij een symptoom van veel meer. Mijn man zit ook veel op zolder (werken, facebook, gamen), en als hij gestressed is, trekt hij zich terug ipv er met mij over te praten (hij wil mij niet "lastigvallen"). Ik moet hem dan echt uit zijn wereldje trekken, zodat we er SAMEN over kunnen praten, en samen een oplossing kunnen vinden.

Enne... Ik kan natuurlijk niet in jullie portemonnee kijken, maar is het mogelijk dat hij een dag minder gaat werken? Probeer samen eens heel anders tegen de situatie aan te kijken: wat kun je anders doen waardoor hij weer energie heeft voor het gezin, en voor jou? En zeg hem eerlijk dat je niet gelukkig bent met hoe het nu gaat. Zoals gezegd heeft mijn man er een handje van mij te "ontlasten" door zijn problemen niet met mij te bespreken - een erfenis van mijn burnout. Misschien doe jij dat onbewust ook wel? Bedenk wel dat jij niet verantwoordelijk bent voor zijn (gebrek aan) stress. Als hij 't niet aankan, moet hij dat zeggen, maar tot die tijd: ZEG HET HEM! Sleur hem achter die computer vandaan en eis een goed gesprek. Desnoods elke dag, als de kinderen in bed liggen.

En tenslotte: ja, het is egocentrisch gedrag, en dat mag je best zeggen. Misschien moet je er afspraken over maken (alleen als de kinderen in bed liggen?)

Sterkte!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.