Man met psychische problemen
Mijn man heeft psychische problemen en ik kan daar absoluut niet mee omgaan. Hij is erg bang om kanker te krijgen en dat beheerst zijn leven. Elk steekje of pijntje in zijn lichaam kan een tumor zijn, elk knobbeltje of elke onregelmatigheid van zijn lichaam kan iets zijn en moet dus continu worden gecheckt, allemaal normale dingen kunnen verkeerd worden geinterpreteerd waardoor hij dus continu denkt dat hij vanalles heeft of zal gaan krijgen. Hij gaat regelmatig naar de dokter om h.e.e.a te laten controleren maar over het algemeen wordt ik er continu mee lastig gevallen. Van 's morgens vroeg tot 's avonds laat worden vragen gesteld over allerhande syptomen, alles wordt wel honderd keer herhaald en op allerhande plekken moet continu worden gevoeld om te controleren of er echt geen knobbels zijn. Ik word er helemaal gek van!
Dit speelt al jaren maar er zijn periodes dat het betrekkelijk goed gaat en periodes dat heel slecht gaat. Hij is onder behandeling van een psychiater, krijgt medicatie maar toch gaat het nu alweer maanden slecht.
Hij valt mij er continu mee lastig en is zelf diep ongelukkig omdat hij continu bang is. Daarnaast kost het heel veel energie en is hij dus continu moe en altijd met zichzelf bezig waardoor veel op mij neerkomt terwijl we 3 jonge kinderen hebben en ik ook werk.
Ik kan er absoluut niet mee om gaan. IK heb moeite begrip op te brengen en vind het moeilijk te begrijpen dat je je leven zo laat beinvloeden, niet doorpakt als het tegenzit en er zo in kan blijven hangen. Verder is onze relatie hierdoor naar een dieptepunt gedaald. Ik weet niet hoe we er weer uit moeten komen. In elk geval niet als zijn psychische problemen blijven. Voor hemzelf is het natuurlijk heel naar maar het drukt ook zo'n grote stempel op mij en ons gezin.
Hulp
Sluit me helemaal bij Lara aan, het wordt je allemaal teveel en dat is logisch, nu is het tijd om aan jezelf én de kinderen te denken.
Kan je een keer een afspraak maken bij de psychiater van je man, samen of alleen. Om te vragen hoe jíj hier het beste mee om kan gaan zonder er zélf aan onder door te gaan.
Sterkte
Zorg goed voor jezelf
Dat is wat ook ik je toe wil roepen! Het is heel zwaar om met een partner te leven die zo'n enorm beroep op jou doet! Daarom is het ongelooflijk belangrijk dat je tijd maakt voor jezelf, maar ook hulp zoekt voor jezelf. Jij hebt iemand nodig die jou ondersteunt in de relatie met jouw partner, die jou dingen uit handen kan nemen.
Echt, zorg goed voor jezelf! want je kunt niet alleen maar geven zonder energie terug te krijgen.
Medicatie
Hoi,
Verschrikkelijk voor je ! Ga jij weleens mee naar die psychiater? Zoniet, dan zou ik dat toch eens doen.Weet de psychiater wel dat het zo ernstig is?
Wat ik mijn afvroeg: werken zijn medicijnen wel afdoende? Zo klinkt het namelijk niet. Misschien moet er iets aan veranderd worden.Wat krijgt hij eigenlijk aan medicatie?
Damajo
Herkenning
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt. Heb zelf ook zoiets doorgemaakt met mijn man. Hij was bang om een hartaanval oid te krijgen. Maakte me midden in de nacht wakker om z'n polsslag te voelen of omdat hij dacht dat hij dood ging. En ging dan lopen ijsberen en tig keer zijn bloeddruk meten.
Doodvermoeiend! Aan de ene kant wil je je partner helpen, aan de andere kant heb je al genoeg aan de zorg voor je kinderen, huishouden en andere verplichtingen. Vooral als alle medische onderzoeken ook nog eens duidelijk uitwijzen dat er echt niets aan de hand is.
Ik vond het echt heel moeilijk om mee om te gaan en op een gegeven moment kon ik er ook weinig begrip meer voor op brengen. Ik begreep wel hoe moeilijk het voor mijn man was maar ik ging er zelf aan onder door.Ik heb er toen toch voor gekozen om enigszins afstand te nemen van het hele probleem. Probeerde er wel voor hem te zijn maar kapte bepaalde dingen ook heel abrupt af en begon alles te bagatelliseren. Liet hem ook merken dat hij eigenlijkt te ver ging en ging er ook gewoon grappen over maken om te laten zien hoe belachelijk de hele situatie was.
Inmiddels zijn we gelukkig weer op de goede weg en ook gestopt met de medicatie. Maar het is een hele moeilijke periode geweest en het stomme is ze zelf niet begrijpen hoe moeilijk het ook voor de partner is. Ze zijn puur met zichzelf bezig.Als we het er nu nog wel eens over hebben vindt hij zichzelf nog steeds het grootste slachtoffer van de hele situatie en ziet niet goed hoe zwaar deze periode ook voor mij is geweest.
Helaas heb ik niet echt geweldige tips voor je.De enige tip is dat je voor je eigen bestwil afstand van zijn probleem moet nemen. Het klinkt heel hard, maar hij moet dit met zichzelf uitvechten. Probeer zoveel mogelijk je eigen gang te gaan zonder hem in de steek te laten.
Veel sterkte!
Psychiater misschien niet juiste keus
Helpt de medicatie die er wordt voorgeschreven?
Ik vraag mij af jij/jullie bij de psychiater moeten zijn hiermee. Psychiaters schrijven pillen voor en stellen diagnoses, maar krijgt je man ook verder therapie? En wordt jij betrokken in de behandeling?
Hoog tijd om aan de bel te trekken, bij je man en misschien de psychiater en samen te zoeken naar iets dat wel werkt. De tips van "Onbekend" zijn heel zinvol; laat je niet meeslepen en neem afstand. Nog een tip: Mindfullness werkt heel goed bij dergelijke stoornissen. Het wordt ook in de meest conservatieve instellingen gebruikt (als therapie!)en is wetenschappelijk bewezen effectief. Het traint afstand te nemen van de maalstroom van je eigen gedachten en weer baas in eigen brein te worden; lijkt mij erg zinvol voor je man! En misschien ook voor jou om je niet mee te laten slepen in de ellende van je man.
Kortom zoek verder en blijf niet hangen bij die ene behandelaar als die hem/jullie niet kan helpen.
Sterkte
