Man waarsch.depressief en leeft in verleden

Heel kort door de bocht

Verban die paranoïde gedachten en zoek zelf ook een leuke hobby.
Genealogie is ook niet mijn ding, maar ik ken genoeg mensen die er een leuke hobby in gevonden hebben. En oude klasgenoten opzoeken? Sites als Hyves en Schoolbank doen het niet voor niets zo goed.

Lijkt alsof

Het lijkt alsof hij nog iets uit het verleden te verwerken heeft. Misschien heeft hij een vermoeden dat zijn vader zijn "echte" vader niet is geweest?
Ik zou zeker geen druk op hem leggen voor wat betreft aandacht vragen. Of je je zorgen moet maken: geen idee. Maar ik zou zeker proberen hem te laten vertellen over zijn verleden. Misschien vertelt hij zijn "geheim" dan wel.

Gr. Poezie.

Mijn excuses

voor mijn eerdere reactie. Wilde het niet bagatelliseren. Helemaal niet omdat het (als jij de zonnetje 'van' Tinus bent) al zo lang speelt. Sorry.

Internet geschiedenis?

Hoi,

Kan je misschien iets traceren via de internet geschiedenis? Zodat je misschien gerust gesteld wordt en dat hij echt alleen bezig is met genealogie? Of je kan hem misschien wel een beetje helpen met dingen achterhalen, of vragen of hij ook eens in jouw stamboom wil duiken (dan doe je nog eens iets samen?)

Het is inderdaad wel vreemd dat hij snel wegklikt als hij aan het computeren is, hij heeft toch niets te verbergen? Dat zou ik ook wel vervelend vinden hoor.

Sterkte
Maxime

3 zonnetjes

Ik snap t niet meer, en het enige dat ik weten wil: Is één van die zonnetjes dezelfde als 'Ilse', waarvan de man ook in het verleden leefde?

Dan maar zo

Sorry zonnetje of zonnetje 2, ik zal dan maar een andere nick nemen. Ik ben de vraagstelster. En ik heb nog niet eerder dit onderwerp gepost. Wel er al eerder over gelezen, ben dus niet de enige met zo'n man.
Wat ik wel weet dat zijn ouders gescheiden zijn toen hij 18 was, maar hij heeft daar nooit iets van gemerkt, dat ze niet goed met elkaar overweg konden o.i.d.
Nu heb ik dus ook al een paar keer met hem erover gehad dat ik serieus denk om te gaan scheiden, misschien zit dat hem dwars.

Wat wil hij

Maantje:
"Nu heb ik dus ook al een paar keer met hem erover gehad dat ik serieus denk om te gaan scheiden, misschien zit dat hem dwars."
Vraag het hem eens? Je schrijft dat je ooit in relatietherapie ebnt geweest, wat is er toen besproken? Probeer eens met hem te praten en naar hem te luisteren; wat wil hij?

Ava

Maantje:
"Nu heb ik dus ook al een paar keer met hem erover gehad dat ik serieus denk om te gaan scheiden, misschien zit dat hem dwars."
Wat was zijn reactie daarop, en denk je daar nog steeds serieus over?
Misschien is het goed, om op te houden met 'denken', en iets te besluiten. In situaties heb je 3 opties, de AVA: Accepteren, Veranderen, Afscheid nemen.
Veranderen: je kunt je partner niet veranderen, en je hebt al relatietherapie gehad, die optie is waarschijnlijk uitgeput.
Accepteren: Aanvaard dat je man is zoals hij is, en dat hij bezig is met het verleden.
Afscheid nemen: Ga scheiden.
Je klinkt, alsof je een beetje blijft hangen nu, dus ik zou vooral iets besluiten, wat dan ook, en dat daarna ook uitvoeren.

Denken over scheiden

Het zou mij mateloos irriteren als mijn echtgenoot regelmatig zou zeggen dat hij overweegt om te gaan scheiden. Dan is het net een dreigement en ik kan dan toch niets meer goed doen.
Of je probeert dingen te veranderen ( al gedaan) of je accepteert je man zoals hij is. Zelfde als Tinus dus zo`n beetje.
Blijven hangen in de situatie maar wel regelmatig melden dat je geen zin meer hebt in je huwelijk is de beste garantie dat je echtgenoot steeds verder weg zakt in een depressie.
Jullie hebben relatietherapie gehad maar heeft je man ook persoonlijk hulp bij zijn depressie?

Wil hij niet

Hij wil geen hulp want hij heeft geen probleem, dat heb ik volgens hem. Met hem is er niets aan de hand, hij is tevreden had hij gezegd. Ik heb nog wel therapie, alleen dan vooral hoe ik zelf verder moet. Ik kan het dan wel accepteren maar het is heel erg moeilijk om samen te leven met iemand waarmee je geen emotioneel/sociaal/lichamelijk contact meer mee hebt.

Waarom ga je niet scheiden?

Maantje:
"Ik kan het dan wel accepteren maar het is heel erg moeilijk om samen te leven met iemand waarmee je geen emotioneel/sociaal/lichamelijk contact meer mee hebt."
Maar waarom accepteer je het dan? Waarom ga je niet scheiden?
Let wel, niet-scheiden kan om diverse redenen een hele goede keus zijn, maar neem die keus dan ook bewust, en maak die keus positief (dus in de zin van: ik geniet van de voordelen van je huwelijk, welke dat dan ook zijn).

Maantje

Ik hoor graag nog van je!

Ik ben er nog niet uit.

Momenteel zit mijn man dus in zijn geboortestreek, drie dagen, in de archieven te spitten naar zijn stamboom. Hij heeft niets gezegd, alleen dat hij 's zaterdagochtend ging en maandagavond weer thuis was. ik zei: 'je doet maar'. Het interesseert me ook niet veel over hoe zijn stamboom inelkaar zit. Ik snap het nog niet echt. Zijn familie had nooit veel contact met elkaar en nu wil hij dat allemaal uitzoeken!
Er is niemand meer in leven, behalve een tante en een oom die heel oud zijn. Maar daar doet hij geen moeite voor om eens te bellen of op bezoek te gaan.
Ik heb ook gezegd dat ik werkelijk niet snap dat hij wel drie dagen met de dode mensen bezig kan zijn, die hij niet eens gekend heeft, en met zijn gezin iets doen dat is allemaal teveel gevraagd.
Het zou me ook niet verrbazen als hij daar met een oude liefde is, die hij regelmatig mailt. Het is nu zondagavond en ik heb niets meer van hem vernomen. En het bevalt me wel, zo alleen met de kids. De kinderen missen hem niet, want hij zegt toch nooit veel, behalve 'zit stil', of 'laat mij maar'. of 'ik wil geen lawaai aan mij hoofd'. Eigenlijk bevalt het me heel goed! Het is heel relaxed, want ik erger me niet aan hem (uren computeren, uren kranten lezen). Best wel erg ben ik.
Scheiden, dat speelt al langer door mijn hoofd, maar of ik daar echt zoveel gelukkiger mee word is de vraag.
Dat betekent: een huis zoeken (ik heb hier in dit huis veel geinvesteerd, veel zelf gebouwd, de tuin is ook mijn afdeling, en de dieren)meer gaan werken, kinderopvang regelen, misschien een uitkering aanvragen, de kinderen meetrekken hiering, waar moet ik met de dieren heen? Schapen, geiten, kippen, konijnen, de hond...
Ik probeer nu een manier te vinden om toch in één huis te wonen in ieder geval tot de kinderen groot genoeg zijn om op eigen benen te staan.
Maar van mij mag hij vaker een weekend of langer op stap gaan!

Maar wat wil hij

Maantje:
"Ik heb ook gezegd dat ik werkelijk niet snap dat hij wel drie dagen met de dode mensen bezig kan zijn, die hij niet eens gekend heeft, en met zijn gezin iets doen dat is allemaal teveel gevraagd."
Heb je dat ook op die manier tegen je man gezegd? Je frustratie is begrijpelijk, maar door het op die manier te uiten trekt je man zich verder terug ipv zich alsnog met jou en te gaan bemoeien.
Ik heb het geloof ik in draadje eerder gezegd, en ik heb het zeker gezegd in vergelijkbare draadjes. laat je eigen frustratie los, en vraag nu eens wat HIJ wil. Vraag nu eens ZONDER te veroordelen waarom hij dat leuk vind, wat hem trekt in het verleden.
En was hij altijd al zo? Zonee, wanneer is hij zo geworden? Of wanneer werd het voor jou een probleem? Heeft hij zich ooit met zijn kinderen beziggehouden? Je hebt de mogelijkheid (die is zelfs waarschijnlijk) dat hij nu eenmaal geen gezellige family-man is, en dat dus ook nooit zal worden.

Al over gehad

Ja, dat heb ik hem al dikwijls gevraagd, maar zijn antwoord is altijd: laat mij nou maar, ik vind dit leuk.
We hebben samen ook een aantal sessies bij een relatiespecialist/therapeut, hoe je ook nemen wil. gedaan. We kregen als opdracht om samen iets te gaan doen, al was het maar 10 minuten samen koffie drinken, een wandelingetje maken etc. Dat is niet gelukt, had hij geen behoefte aan. Ik stelde het iedere keer voor, maar hij had nooit zin of iets anders te doen. Er kwam min of meer uit dat ik, en onze kinderen, niet in zijn tijdsplanning/agendat zitten, en hij was ook niet van plan om dat te veranderen.
Hij had nog wel voorgesteld om ons in zijn agenda te zetten, zo van woensdag om 6 uur, met mijn vrouw en kids praten.
Natuurlijk zal hij geen prater of gezellige familyman worden, dat weet ik, maar er is geen enkele aandacht/interesse van zijn kant voor mij/ons. En ik...ben er achter gekonen dat alle initiatieven van mij komen, ook om onze relatie weer op de rails te krijgen. heb echt alles uit de kast gehaald, tot en met de therapeut. Helaas, het heeft allemaal niet veel zoden aan de dijk gezet. Misschien zijn we daardoor alleen nog maar meer van elkaar verwijderd.
Wat hij wil en dat heb ik ook al vaak gevraagd, en de therapeut ook; is met rust gelaten worden. Hij is tevreden met wat hij heeft en dat moet ik dus ook maar zijn. Maar ik ben alleen maar ongelofelijk moe, verdrietig en teleurgesteld over wat mijn verwachtingen waren van onze relatie. Bijv. samen leuke dingen gaan doen, zeker nu de kinderen wat groter zijn kan dat beter. Maar hij wil geen leuke dingen doen!
Hij is overigens net terug, en is niet verder gekomen met het stamboomonderzoek, want het archief was wel open, maar degene die daarover ging was ziek! Is hij dus voor wat dat betreft er voor niks heen gegaan. Verder heeft hij wat rondgefietst door zijn geboortedorp en zo.
Nu was het altijd wel zo dat ik de voortrekker was in onze relatie, en dat ging dus heel lang goed, maar ik heb er de laatste tijd veel last van, en ook omdat hij blijk geeft dat hij niet echt geinteresseerd is in zijn gezin. Ik ben gewoon moe van altijd overal alles te bedenken, te doen etc. Ik krijg er niets voor terug.
Overigens hebben we hem niet gemist! De kinderen zeiden dat het geen verschil maakt of hij er wel of niet is. Dat vind ik ook wel heel erg eigenlijk. Hij was nog geen half uur thuis en nu is hij sporten.

Ja, maar

is hij nou altijd zo geweest? Zonee, sinds wanneer is hij zo geworden?
Dat is belangrijk, wat dat zegt mss ook iets over de oorzaak.