Mijn moeder aapt me na
Mijn moeder is nogal onzeker. En daarom koopt ze dingen pas als ze zeker weet dat haar omgeving het ook leuk vindt.
Nu was vroeger altijd mijn oudere zus haar voorbeeld, maar die is geëmigreerd (alweer 20 jaar geleden), dus dat kan niet meer zo goed. Sinds die tijd koopt mijn moeder dus steeds vaker hetzelfde als mij. En ik stoor me de laatste tijd er steeds vaker aan.
Mijn zus heeft echt een heel andere stijl (die mijn moeder dus ook had) dus het valt ook best wel op. Ik draag nu dus nooit nieuwe dingen als ik mijn moeder zie, want ze koopt gewoon hetzelfde.
Ze heeft ook dezelfde gordijnen en vloer in haar huis. En laatst had ze zelfs hetzelfde beddengoed gekocht, dat had ze bij ons gezien toen ze kwam oppassen 
En dus 3 paar exact dezelfde schoenen en ook dezelfde winterjas afgelopen winter.
Ik krijg er echt de kriebels van en heb het haar ook gewoon duidelijk proberen te maken dat ik het niet leuk vind dat ze steeds precies hetzelfde koopt, maar ze begrijpt het niet en wordt verdrietig als ik er iets van zeg. Ik koop de laatste tijd zelfs liever 2e hands kleding omdat je daar minder makkelijk hetzelfde van koopt, maar dat is toch eigenlijk te gek voor woorden.
Zij denkt dat het juist leuk is, en ze vindt zichzelf ook nog zo "jong" omdat ze kleding koopt die mijn generatie ook koopt.
Hoewel het een klein issue is wil ik toch vragen hoe ik dit het beste aan kan pakken. Ik heb verder een goede band met mijn moeder. Ik loopt de deur niet plat maar zie haar zeker wekelijks.
Onzeker was ze al toen ik nog kind was, dus haar in die zin veranderen is moeilijk.
Er me niks van aantrekken vind ik gewoon moeilijk, vooral omdat mijn moeder altijd erg trots lijkt te zijn als we hetzelfde aanhebben, en er dus steeds over begint...
Nou
ik snap je niet. Accepteer gewoon dat ze dat zo heeft en trek je eigen plan, 2e hands kleding gaan kopen zodat je moeder het niet kan kopen vind ik wat neurotisch.
Helpen kleding kopen?
Misschien kan je zo nu en dan samen met je moeder kleding voor haar gaan kopen? Ze waardeert jouw smaak en oordeel blijkbaar en kan het zelf niet zo goed uitkiezen. Tevens kan je haar vragen om, áls ze dan toch hetzelfde wil kopen, in ieder geval een andere kleur te nemen?
Voor wat betreft het interieur en de dekbedden zou ik het niet zo'n punt vinden, maar het is natuurlijk lastiger als je moeder er als een soort 'kloon' van jou bijloopt. En misschien moeten anderen dan jij (haar vriendinnen ofzo) haar ook duidelijk maken dat als je 'te jonge' kleding koopt je er juist nog ouder uitziet, dat ze daar een beetje op moet letten.
Hahaha, ik heb een schoonzus....
...die dat doet. Als we (een keer per jaar of zo, hooguit) samen gaan winkelen koopt ze ALTIJD minimaal 1 ding dat ik ook heb kekocht. Schoenen, kleren, sieraden, horloge...you name it.
Ik vind het wel grappig eigenlijk. Misschien heb ik wel smaak!
Ingrid
Waarom je dat
je aantrekt....
Misschien omdsat je diep in je hart net zo onzeker bent als je moeder en je bang bent voor identiteitverlies als zij dezelfde dingen heeft?
Even creatief denken
heeft ze zelfde huid haar en dergelijke als jij? Ik helemaal niet met mijn moeder dus in ons geval zou ik er een onwijs gezellige moederdochtermiddag kleur en stijladvies tegen aan gooien en dan mag het van zelf niet meer van een mevrouw die er voor doorgeleerd heeft!
Ik zou dit dus echt verschrikkelijk vinden. Ook omdat ik er verdriet over zou hebben als mijn moeder zo onzeker is! Mijn schoonmoeder is de laatste tijd voor het eerst in haar leven haar eigen plan aan het trekken qua kleren. En ze heeft er nog nooit zo goed uitgezien!
Mijk
Samen shoppen?
de eerdergenoemde optie om samen te gaan shoppen vind ik helemaal geen gek idee. maak er een leuk gezellig dagje van, kun je ook je moeder het zo gewenste advies geven. en misschien als je allebei hetzelfde leuk vindt gewoon allebei in een andere kleur?
mijn moeder en ik kopen ook weleens hetzelfde (soms zonder het van elkaar te weten). Ik vind het prettig met mijn moeder te winkelen ook omdat zij mij leuk advies geeft; vanwege een lastige maat val ik vaak terug op kinderkleding en dan is het wel prettig om haar mening te horen dat ik niet te kinderlijk spul koop.
Heeft je moeder een man?
Wat vindt hij van de aankopen?
Ik kan me voorstellen dat je het heel vervelend vindt. In jouw plaats zou ik geneigd zijn kledingwinkels te zoeken die zij niet kent of via internet te shoppen en zo. Misschien is het geen onzekerheid maar vrees om ouder te worden? Hoeveel schelen je moeder en jij?
Ik snap je wel pien…..
het gaat veel dieper dan dat….mijn schoonmoeder koopt ook altijd die dingen die ze ergens anders bij haar zus, nicht of bij ons heeft gezien. Ze neemt ook klakkeloos dingen over die van haar zus geweest zijn….maakt niet uit of het wel of niet staat of past…of het zowat in elkaar valt van ellende…..DIE zus had het, dus is het goed.
Schoonmoeder is zeer onzeker, heeft totaal geen eigen idee van smaak; heeft eigenlijk helemaal geen eigen smaak. Eigenlijk is het heel triest en ligt de oorzaak op het psychische vlak. Ik kan me ook goed voorstellen dat je er moeite mee hebt hoor en dat je op een gegeven moment zoiets hebt van: "mens verzin zelf nou eens wat!". Het is een totaal onvermogen van de kant van je moeder. Ze kan niet zelf iets verzinnen, dus bootst ze anderen na; eerst je zus, nu jij.
