Mis ik iets? :-(
Even een vraag want ik weet het allemaal niet meer en ik wil het er niet met anderen over hebben die haar kennen (roddelen). Vandaar hier.
Een single-vriendin van mij had klachten die hoorden bij iets ernstigs (uit privacy-overweging vertel ik liever niet wat), en met google wordt je tegenwoordig makkelijk ongerust gemaakt. Ook de huisarts had op zijn verwijsbrief een ernstig vermoeden geopperd, dus ze was ontzettend nerveus. Toen ze vroeg of ik mee naar het ziekenhuis wilde gaan, heb ik natuurlijk oppas voor mijn kindjes gezocht en ben meegegaan. In het ziekenhuis was ze behoorlijk emotioneel en dacht ik met nuchterheid en relativering een goeie steun te zijn. Dat ben ik sowieso, niet alleen omdat het niet mezelf betrof trouwens. Gelukkig bleek dat er een andere, niet-ernstige oorzaak voor haar problemen was. Helemaal klaar is ze er niet mee, maar het valt allemaal te overzien. Ze maakte een afspraak aan de balie waar ik naast stond en zegde de receptioniste onmiddellijk toe dat haar voorstel goed was, zonder met mij te overleggen. Het ging zo snel dat ik zelf ook niet kon reageren met: 'Ho, wacht even, als je wilt dat ik meega... dan kan ik dus niet!'. Ik denk dat ze op dat moment aan haar eigen situatie dacht: ok, mijn kind zit dan op de naschoolse dus ik kan. Dus toen ze in de auto zei 'Dan ga je toch wel mee hè', en ik zei dat ik niet wist hoe ik dat moest organiseren want mijn kinderen moeten die middag ook nog allebei naar sport/toneelclub, viel dat vast koud op d'r dak. Daar reageerde ze toen niet echt op. In de auto heb ik ook nog gekscherend 'Wat ben je toch een aansteller' gezegd als grapje met bijbehorende intonatie. Maar dat kon omdat de druk ervan af was gevallen en het achteraf een storm in een glas water bleek, dacht ik. Ze vroeg of ik bij haar nog een wijntje kwam drinken op de goede afloop, maar dat vond ik niet netjes naar mijn oppas. Later bleek dat ze bij een andere vriendin (de vriendin die haar kind opving) alsnog haar wijntje heeft gedronken. Daar heeft ze het dus over mij gehad blijkbaar. De volgende dag was ze boos omdat ik haar het gevoel had gegeven dat ze een aansteller was, die opmerking was welliswaar een grapje maar ondertussen vond ik dat vast echt. Maar dat het leed niet helemaal was geleden en ik er dan niet voor haar ben. Die andere vriendin waar ze dat wijntje heeft gedronken heeft beaamd dat ik inderdaad maar een kil persoon ben. Letterlijk zei ze dat: 'kil'. En toen werd ik boos. Ik geloof dat ik het nog het meest kwalijk vind dat ze haar verhaal doet bij derden en bevestiging zoekt om dat vervolgens ook nog op te werpen als een 'zie je wel, zij vindt dat ook'. En dat terwijl zij in zo'n positie zit, van ziekenhuizen en onzekerheid, ze gebruikt haar positie om bij mij schuldgevoelens op te wekken. Ik ben er eigenlijk helemaal klaar mee, laat de vriendin die mij 'kil' vindt dan maar lekker met d'r mee gaan de volgende keer. Ik kan gewoon niet bevatten dat ze het niet waardeert dat ik mee naar dat ziekenhuis ben gegaan. Stank voor dank of zie ik dat nou verkeerd?
Nou nee...
Ik zie het ook wel als 'stank voor dank' als ik dit verhaal lees. Maar dit is jouw versie van het verhaal zoals zij haar versie van het verhaal aan die andere vriendin heeft verteld. En kennelijk vond die vriendin jou in haar versie kil. Ja, wie heeft gelijk?
Ik lees tussen de regels door wel dat de vriendin waar je mee naar het ziekenhuis ging best overgevoelig is? En waarschijnlijk wordt dat door stress alleen maar versterkt. Tja, wel moeilijk dan om zo iemand steun te verlenen.
Nou
Gebaseerd op je verhaal vind ik dat jullie allebei wel wat steken hebben laten vallen. Ik kan me voorstellen dat ze baalde dat je niet mee kon naar het ziekenhuis. Zoiets alleen moeten doen vinden sommige mensen vervelend. Daar kwam dan nog overheen dat je haar een aanstelster noemde. Dat was misschien wel grappig bedoeld maar blijkbaar kwam dat bij haar toch iets harder aan. En toen weigerde je nog haar vredesoffer van een wijntje wat misschien ook net verkeerd over kwam. Natuurlijk je had goede redenen waarom dat wijntje niet kon maar alsnog kwam het weigeren waarschijnlijk verkeerd over.
Met andere vriendinnen vervolgens over jou praten is begrijpelijk maar niet netjes van haar kant. Ik vind overigens niet dat ze je dankbaar hoeft te zijn dat je meeging. Als het om een vriendin gaat is dat wat mij betreft toch behoorlijk vanzelfsprekend.
Het lijkt er op alsof jullie het allebei wel goed bedoelen maar dat de communicatie toch verkeerd loopt en jullie allebei langs elkaar heen praten.
Ik weet natuurlijk niet wat je vriendin misschien heeft maar ik kan me voorstellen dat als het echt om iets ernstigs gaat ze ook behoorlijk uit haar doen is en dingen wat zwaarder opvat dan normaal. Ik zou dan ook in dit geval toch redelijk vergevingsgezind zijn in jouw geval en begrip hebben voor het feit dat ze emotioneel nu niet erg stabiel is.
Maylise
Oh sorry
Ik had niet gelezen dat de oorzaak al was gevonden en niet ernstig was. In dat geval zal ze misschien nog steeds wel wat ondersteboven zijn van alle emoties er rondom. Echter ik snap wel dat je dan niet alles op zij zet om de volgende keer met haar mee te gaan. Tenslotte is het niet echt ernstig. Alsnog zal ze zich waarschijnlijk heel druk hebben gemaakt dus in dit geval zou ik toch voor deze keer haar wat minder tactvolle opmerkingen vergeten en proberen weer met een schone lei te beginnen.
Komt niet leuk over, maar...
...ze stond ook stijf van de stress, en dan doe je wel vaker dingen die niet zo slim zijn.
Tijd voor een goed gesprek?
Rollercoaster
Als ik je verhaal zo lees, zat je vriendin in de auto nog midden in een emotionele rollercoaster. Gelukkig was het achteraf niet ernstig, maar dat neemt niet weg dat dan alle opgebouwde spanningen in ene keer weg zijn. Haar tressgevoelens waren heel reeel. Tja, en om dan te horen dat je….een aansteller bent….kan me er wel iets bij voorstellen dat dat slecht viel bij je vriendin en eerlijk gezegd zou ik er ook kwaad om geworden zijn. Ben ook ooit voor een aansteller uitgemaakt die graag aandacht wil (grapje van naast familielid), maar bij mij bleek het wel zeer ernstig te zijn…….je voelt je wel in de zeik genomen op zo'n moment.
De afspraak die ze maakte waarbij jij niet mee kon gaan en het afslaan van het wijn aanbod….Gezien de hele situatie snap ik de reactie van je vriendin wel en ook wel dat ze dat vertelt aan een andere vriendin (zij is het namelijk nog niet kwijt).
Inderdaad tijd voor een goed gesprek onder 4 ogen. Jullie zaten apart van elkaar op een totaal andere golflengte qua emotie en begrepen elkaar op dat moment niet goed.
Uhh foutje….
ik bedoelde dus: dat alle opgebouwde spanningen dus NIET in ene keer weg zijn…..
