Moeilijk [man gaat vreemd]

Wat vreselijk moeilijk!

Hij kan nog niet zeggen met wie hij wil zijn, maar jij hebt ook een stem. Wil je nog bij hem zijn?

Jezelf

Wat je ook doet Klaartje zorg dat je het met jezelf er overeens bent wat je nu nodig hebt. En ik weet het er zijn altijd leeuwen en beren en financien, maar je kunt overwegen om man te vragen voorlopig elders te logeren zodat je rust krijgt om na te denken wat je wilt en niet geconfronteerd wordt met zijn situatie.
Maar ook dan draag jij daar de consequenties van. Wat je nu ook doet is het een hele pijnlijke zaak en ik wens je heel veel sterkte. Zo ontzettend jammer dit soort dingen en ook wel een tikje onbeschaafd en impulsief. Maar het gebeurt en heus niet altijd bij onhartelijke mensen of een slechte relatie. Maar het gaat erom wat jij nu wilt.

Klaartje

Wat een rotsituatie. En het moeilijkste is nog dat je er bar weinig invloed op kunt uitoefenen. Met hem kun je niet praten, hij is verliefd, dat denkt niet helder. Als je je woede en onbegrip op hem loslaat, maak je het hem makkelijker zich van je los te maken; als je je sterk en liefdevol weet te houden, krijgt hij last van knagend schuldgevoel, wat je ook al niet voor hem inneemt. Tenminste, dat was mijn ervaring.
Het fijne van het niet goed kunnen doen, is wel dat je kunt doen wat je het beste afgaat: jezelf zijn. Bij jezelf blijven, zogezegd. Trek je eigen plan, aarzel niet hem heel duidelijk te maken wat je wilt, wat je nodig hebt, wat je van hem verwacht. Zoek daarnaast iemand waar je al je blinde woede en paniek en verdriet bij kwijt kunt. En bedenk: hij zit nu op de wip, niet jij. Jij staat op je eigen beide benen, hij zweeft in het luchtledige.
Sterkte.

Goed gezegd!

Krin heeft volgens mij precies omschreven waar het nu om gaat. Kortom: goed gezegd en, Klaartje: neem dit ter harte. Het werkt.

Advies van krin

Daar sluit ik me ook bij aan.
Uit ervaring weet ik dat het heel erg moeilijk is om te ontdekken dat je partner je vertrouwen heeft geschonden. Maar wat Krin zegt is waar: hij is verliefd en dan ben je tijdelijk gewoon even niet voor rede vatbaar. Daarnaast heb je er totaal geen invloed op wat hij doet/wil. Ik denk ook niet dat je moet verwachten dat hij er nu voor je is. Hij kan niets met jouw verdriet en angst.
Als het je lukt probeer inderdaad bij jezelf te blijven en vraag je af wat jij wilt. Zoek een vriendin of een ander persoon die je vertrouwt en waar je je verhaal bij kwijt kunt.

Wij zijn bij elkaar gebleven maar we hebben er nooit goed over gepraat. Inmiddels ben in zelf ook verliefd geworden op een andere man. Die is inmiddels uit beeld verdwenen maar het heeft onze relatie allemaal geen goed gedaan. In ons geval spelen er nog wat andere dingen waar we druk aan werken. Het is een moeilijke weg en als ik heel eerlijk ben heb ik er wel eens spijt van dat ik er destijds niet mee gestopt ben. Aan de andere kant is het ook een hele leerzame weg.

De duidelijkheid waar je het over hebt zou ik niet van hem laten afhangen. Trek je eigen plan, hoe moeilijk of onmogelijk het ook lijkt. Je zult verrast zijn door je kracht. En zorg goed voor jezelf: niet te veel drinken, gezond blijven eten en op tijd naar bed. Klinkt misschien heel stom maar probeer er op te letten. Het kost heel veel energie.

Sterkte en een virtuele knuffel.

Klaartje

Fijn dat je er herkenning in vond, ik heb er ook veel aan nog steeds, ant de valkuilen blijven er.
Ik ben ook heel erg ziek geweest van de hele situatie ookal lag die bij ons anders. Ik heb zo'n pijn op de plek van mijn hart gehad, een hele erge brandende pijn, en ochetnd na ochtend heb ik boven de wc gehangen, ik was letterlijk misselijk van de siutatie. Maar ondanks alles, alle pijn en verdriet die er nog steeds is, is het minder geworden, pijn slijt, verdriet wordt anders. Stekels blijven nog wel overeind staan zodra er iets gebeurd.
Ooit komt er weer zekerheid voor jou, maar daar is het nog te vroeg voor. De relatietherapeut die wij hadden, en waar ik op het laatst alleen naar toeging zei:" Als je niet wegloopt voor de pijn en het verdriet kom je er veel sterker uit dan je ooit gedacht hebt en waarschijnlijk ook sterker dan je ex." Ik heb die woorden ter harte genomen en neem ze nog steeds ter harte. Elke pijn ga ik dwars doorheen, ik huil, tier, scheld en lijd........ en ik kom er sterker uit. En geloof me mijn dips zijn heel diep geweest, maar ik wordt er nog steeds sterker van en beter van. Maar het kost wel tijd en moed, en ik heb wel hulp gehad van lieve vriendinnen die mij opraapten toen ik viel, met mij gingen wandelen en praten toen dat nodig was. En ik had ze zowel irl als virtueel, fijne en lieve mensen. Zoek ze op, en vertel je behoefte, praat, wandel etc etc.
Liefs Muizemeis

Klaartje

Een schouderklopje voor vandaag. Elke dag is er een.

Ben ik weer even

als je me een klopje op mijn schouder geeft weet je waardoorheen ik ga krin, ik vind het een nachtmerrie. Hij is nu een paar dagen weg en waarschijnlijk gaan we wel binnenkort in gesprek maar ik vind het verschrikkelijk, heelerg ook voor de kinderen. Ik zie allemaal mogelijkheden die gaan van meteen helemaal bij ons weg tot en met het nog niet weten. En het omgaan met deze onzekerheid dat is voor mij zwaar. Al zal helemaal weggaan nog zwaarder zijn. en ik weet wel wat ik wil hoor en hebook goed glezen over eigen plan trekken en zo maar dat werkt toch nog niet helemaal want ik ga niets eindigen. Weet iemand hier op dit forum hoe je je het beste kunt staande houden in die onzekerheid? ik zou bijna hopen van niet hoor want dat betekent dan vrees ik dat je erzelf doorheen gegaan moet zijn.

Klaartje

Spreken

Ik verwacht dat wij gaan praten donderdag en denk waar moet ik rekening mee houden en bevoorbeeld niet vrergeten te vragen of doen of niet?

Klaartje

Laat je niet verleiden...

om zijn probleem (problemen) op te lossen. Dus: zolang jij er niet aan toe bent bedenk je geen oplossingen voor zijn verliefdheid. Hoe het moet met de kinderen, hoe het moet financieel, hoe het moet met het huis. Ook niet als er wordt gezegd: 'zeg jij maar hoe je het wilt, ik weet dat dit mijn schuld is' of iets dergelijks.
Hij moet een voorstel maken en jij gaat daar vervolgens over nadenken en erop reageren. Hij mag dus het moeilijke werk zelf doen!
En houd vast aan je eigen grenzen: 'zolang we niet uit elkaar zijn wil ik niet dat je haar ziet', of 'ik wil je niet in mijn bed hebben'.
Hoewel de neiging waarschijnlijk groot zal zijn, behoed je voor het inspringen op praktische zaken, voor je het weet heb jij zelf een scheiding al vorm gegeven terwijl je dat misschien (nog) helemaal niet wilt!
Er is geen noodzaak tot het spoedig oplossen van praktische zaken, ja voor hem misschien omdat het hem vrijpleit van een schuldgevoel...

Lara10, zo zie je maar

dat elke situatie anders is. Want (helaas) put ik uit eigen ervaring. En heeft het mij juist veel goed gedaan mijn grenzen te blijven aangeven. Een eye opener voor mij was ook dat iemand toen tegen mij zei dat ik te veel begrip toonde voor zijn probleem. Dus: ik snap natuurlijk ook wel wat het met je doet als je verliefd wordt, sterker nog, ik snap zelfs dat je, ook al ben je getrouwd verliefd wordt op iemand anders. Maar wat je ermee doet blijft een keuze. Ik weet ook wel dat je bijna niet anders kunt, dan steeds maar naar die persoon verlangen / als het even kan die persoon zien.
Door mijn grenzen heel duidelijk aan te geven was het in mijn situatie ook duidelijk dat 'haar zien' ook betekende de keuze maken 'mij bewust pijn doen'. En na zo veel jaar relatie/huwelijk was er gelukkig nog steeds sprake van fatsoenlijk respect. Dat heb ik ook in dergelijke bewoordingen geformuleerd. ALS hij dan een andere keuze wilde maken, hing dat nu niet ineens op een dag. Ook voor hem is er een belang om fatsoenlijk uit elkaar te gaan en zaken goed te regelen.
Maar bovenal staat dat ik mij heel veel sterker voelde en zo mezelf kon blijven.
Overigens: we zijn niet uit elkaar gegaan.