Moet je je verjaardag vieren?

Traumatische ervaring, maar we leven nog!

Mijn bevalling was ook traumatisch. Maar ik heb het uiteindelijk wel overleefd. Ik kan er nog steeds niet goed over praten, maar dat hoeft ook niet. Op de verjaardag van mijn dochter vier ik haar leven. En het feit dat het toch goed is afgelopen. En zeker op haar verjaardag laat ik de moeilijke herinneringen niet toe. Maar wel de overweldigende blijdschap en liefde die een paar dagen na de geboorte toesloeg.
En verder vind ik dat iedereen alles moet vieren zoals hij/zij dat zelf wil. Punt.

Carmen.

Wat grappig (ot)

Als je van elkaar weet hoe erg en traumatisch je bevalling was, je dan bij de club hoort.
Ik heb mijn bevallingen nooit besproken hier, ze waren (vooral de laatste) behoorlijk traumatisch, mag ik dan wel meepraten of mag er dan wél in twijfel getrokken worden of mijn bevalling wel zo traumatisch is geweest als die van een ander?
Doet me namelijk denken aan die discussies over zorgenkinderen. Als je daar wat luchtiger mee om gaat, kan het bij jou nooit zo erg zijn(maw heb je maar een "mild" zorgenkindje). Vind ik ook altijd zo raar.
On topic: ik heb een behoorlijk traumatische bevalling gehad, maar ik denk er eerlijk gezegd nooit aan terug. Ik heb er gezonde kinderen voor terug gekregen en dat vier ik elk jaar met heel veel plezier. Die nare bevalling komt alleen boven als anderen hun vervelende verhalen gaan vertellen.

Ehhh,

wat heb ik met een posting teweeggebracht.. oef, sommige postings vind ik niet leuk om te lezen en vind ik te moeilijk om op te reageren andere postings maken me verlegen en vind ik erg lief. Meer moet ik er maar niet over zeggen geloof ik .

Excuus naar originele poster, dit was niet mijn bedoeling. Maar goed. Laat ik dan nog proberen zo neutraal mogelijk in te gaan op originele poster.

Mijn mening (nu) is dat je je verjaardag niet op hoeft te offeren voor je moeder. Je verjaardag hoort een dag te zijn waarop je viert dat jij bestaat. En het mooie is dat jij gevierd wordt op een manier die jij het graag wil. En dat je kan ontvangen dat anderen ook bij jou stil willen staan. Dat is de essentie, denk ik. Aan de andere kant, sta je niet geïsoleerd in het leven en heb je ook een moeder of kinderen die er bij stil wil(len) staan (en zelf teruggaat in dr gedachten van dr kleine meid en wil horen dat dochter heel dankbaar is bijv) maar beide dingen hoeven niet op dezelfde dag. Ik zou nagaan of het gegeven, groots of klein vieren dat jij er bent, gevierd kan worden op een manier die jij leuk vindt en in de 2de plaats pas aardig is voor je moeder. En als dat niet goed genoeg is voor je moeder, heb jij mi (!!) je best gedaan. Naar kinderen toe, vooral bij jonge kinderen, vind ik het anders liggen.. daar maak ikzelf de omgekeerde beweging: ik luister naar hoe zij het graag zouden vieren omdat het voor hen belangrijk is hun moeder te vieren. Ik voor mij vind niet dat ik het maken kan te eisen dat zij maar naar mij moeten luisteren (dat ik het niet zou vieren). Maar dat heb ik nog in huis. Er zijn mensen die (al dan niet tijdelijk) dat niet in huis hebben: op zo'n dag mag een ander niets eisen maar wel vragen. Deze dag draait om jou maar je staat in contact met anderen in je leven.. kan je op een voor jou en hen passende wijze toch iets 'vieren' .. hoe groot of klein ook. Al is het een gebakje eten bij de hema of een glaasje champagne of een strandwandeling met dierbaren. Voor mijn op een rijtje plassen in de duinen.. Het zit 'm niet in de hoeveelheid slingers of de grote van de slingers maar dat er slingers zijn en wie ze hebben opgehangen .

Het ligt voor mij dus niet in het uiterste (wel of niet) maar in de mogelijkheid van hoe dan wel.. en als het echt tegen heug en meug is, als het trauma op trauma wordt.. ja hou dan op. Maar wees je dan wel bewust dat anderen daar niet zo goed mee om kunnen gaan als jij (dat wilt). Dat voor anderen dat ook een nare herinnering kan worden. Je hebt het recht het niet te vieren maar doe het dan zo dat geen taboe wordt of iets moeilijk of .. (ja de dag van mijn moeders verjaardag vond ik altijd tergend..). Dat wil je ook weer niet.

Geen idee of dit antwoord volledig de bedoeling was van OP-er maar haal er svp uit wat passend voor jou is . Maar dit is hoe ik het zie, voor mij(n leven).
Succes!

Je verjaardag niet vieren is zonde. want dan word jij niet gevierd. Je mag er wezen! Je hoeft niet in het middelpunt te staan of kados te krijgen of kaarsjes uit te blazen.. het kan ook klein.