Ongelijkheid in gesprek
In de categorie niet al te zware problemen het volgende. Ik heb een vriendin die ik al vijfentwintig jaar ken, soms een periode met afstand. Zij heeft nooit kinderen gehad (wilde ze ook niet, heeft zich jong laten steriliseren) ik heb laat nog een kind gekregen. (Daar was ik niet op uit maar het was uiterst welkom). Zij heeft een verkering wat meestal leuk gaat (op wat troubles met de bijna volwassen dochter van hem na), ik ben alleenstaand met mijn zoon.
Nou hebben we het in onze gesprekken uitgebreid over haar en haar verkering. Hoewel ik nu geen partner heb, interesseren relationele zaken me wel. En we hebben het ook uitgebreid over het kind van haar partner, ik ben ook stiefmoeder geweest, ken ook mensen van die leeftijd interesseert me ook wel.
Maar als ik iets over mijn kind (acht) wil vertellen, en over een probleem waar ik tegenaan loop, zijn we altijd na drie minuten uitgepraat omdat ze er gewoon niet op in gaat anders dan: tja, dat moet hij gewoon leren (bij ernsige faalangst en pesten).
Nou begrijp ik wel dat als je zelf geen kind van die leeftijd hebt, dat je je er wat moeilijker voor kunt interesseren maar ik vind het toch wat ongelijkwaardig worden.
Hoe zouden jullie dat aangaan? Ik kan haar toch moeilijk dwingen zich wel voor iets te interesseren.
Mariella
Verschillend
Dat lijkt me heel normaal, dat je vriendin niet weet wat daar op te zeggen. Dat is gewoon een onderwerp waar je het bij vriendinnen mét kinderen over hebt en waar zij niet veel mee heeft. Dat is verder niet ongelijkwaardig, iedereen is weer verschillend. Anders is het denk ik als je het gevoel hebt dat je over gemeenschappelijke dingen je ei niet kwijt kan. Maar dit onderwerp is niet gemeenschappelijk, voor jullie. Wel als je kind dezelfde leeftijd krijgt als haar stiefkind, dan kan zij er weer over mee praten. Dus: even geduld en/of een vriendin erbij (zoeken) om over kinderen te ouwehoeren en/of een leuke man opsnorren om daar met die vriendin over te kunnen kletsen 
Ja en nee
Ik ben het met rafelkap eens dat je vriendin misschien niet weet wat ze daarop moet zeggen. Maar ik ben het er niet mee eens dat daarmee de kous af is en het gesprek weer gezellig over het leven van je vriendin moet gaan.
Zelfs als je niet de ins en outs van het moederschap kent, kun je toch de interesse opbrengen om je vriendin daarover te laten vertellen. Je hoeft geen oplossingen aan te dragen, luisteren is minstens zo belangrijk. Daar ben je immers vrienden voor. Zelfs vrienden zonder kinderen kunnen begrijpen dat jouw kind belangrijk voor je is en dat het je dus bezighoudt als daar iets niet lekker in loopt. En het is een teken van desinteresse om dat gewoon af te kappen met standaardzinnetjes.
Voor mij zit er een duidelijke ongelijkheid in jullie vriendschap.
n@nny
Nanny
Ja nanny, je hebt eigenlijk wel gelijk. Maar ik weet van sommige vrienden van mij van vroeger dat je het daar echt niet over het onderwerp kinderen kon hebben. Leuk is anders, want daar zit je toch vol van. Maar dan moet je toch wel meer linken hebben met elkaar en het niet alleen over 1 persoon gaan.
Misschien kan Mariella het hier gewoon eens over hebben met deze vriendin?
Nou
Ze heeft wel zelf nichtjes en neefjes waar ze van alles voor organiseert. Of kindjes van vrienden waar ze wel eens op past. Ze is ook met ons een weekje op vakantie geweest, dus ze kent mijn zoon goed. Dan is ze ook niet ongeinteresseerd hoor, gaat ze ook apart leuke dingen met hem doen. Het is puur in de gesprekken die we samen hebben.
Ik moet het er eens over hebben ja, maar hoe begin ik daarover?
Mariella
Begrijp het wel
misschien voelt ze zich niet zo geroepen om er iets over te zeggen, omdat ze bang is dat het gezien wordt als kritiek. Dat heb je toch snel als je het over iemand's kroost gaat hebben.
Pijnlijk?
Zou het kunnen zijn dat het feit dat zij zelf geen kind heeft toch pijnlijk voor haar is? Ook al is het bewust gekozen, het kan zijn dat zij in jou ziet waar zij zelf niet voor heeft gekozen en haar keus is onomkeerbaar.
Gokje hoor
Marieke
Herkenning
Ja, ik herken het helemaal. Ik heb ook een vriendin ie al jaren vrijgezel is (maar wel mt diverse avontuurtjes) en sinds kort een relatie heeft.
Ik ben al 13 jaar samen en heb 2 kinderen van 6 en 3. Ik ben net als jij ook altijd geinteresseerd in haar leven en problemen ( met getrouwde mannen en flirts en uitgaan, waar ik allang niets meer mee van doen heb)
Maar als ik iets over mijn relatie kwijt wil zegt ze altijd zoiets als: "Daar ga ik niet tussen zitten hoor", of: Dat moeten jullie zelf bekijken".
En over de kinderen kan ik al helemaal niets kwijt, want idd, binnen 5 minuten hebben we het alweer over die man op haar werk.
Ik ben er behoorlijk klaar mee, en probeer enge afstand te houden. Ik ben mij de afgelopen jaren af gaan vragen wat deze "vriendschap" mij eigenlijk brengt....
Iedere ontmoeting is voor mij een teleurstelling en voor haar een ontlading. En ik zie nu in dat zij dat inzicht nooit zal krijgen. Je mist dan blijkbaar toch een stuk inlevingsvemogen.?
Ik denk dat je alleen je vriendschap kunt wegen en de leuke dingen eruit kunt halen, want zou ze echt kunnen veranderen?
Succes
groetjes Es
Lastig
Het is best lastig hoe zo'n gesprek aan te gaan. Maar als je weer eens iets wilt bespreken over je zoon en ze reageert kort dan kan je er misschien voorzichtig over beginnen, iets in de trant van (ik verzin maar wat hoor) weet je niet goed wat je moet zeggen nu? Ik vind het namelijk wel fijn om het hier even over te hebben. Heeft dat te maken omdat je zelf geen kinderen hebt? Mij maakt dat niet uit hoor, als ik zie hoe jij met kinderen omgaat.. (of iets anders aardigs)
nouja, het hangt van het moment af, zo'n gesprek. Toch wel doen hoor. Want nu staat het tussen jullie in. Ik zou willen dat mensen bij mij ook open waren, als ik missers maak. Ik ben zelf ook heel direct, al is het jammer dat je vaak zo voorzichtig moet zijn omdat mensen gauw beledigd raken
succes!
Verder?
En verder? Als jij wat wil bespreken, wat niet over je zoon gaat, hoe reageerd ze dan?
Ik vind het nogal een verschil of je niks met haar kan bespreken, of alleen dit ene onderwerp niet...
Ach
Heb ook zo´n vriendin, maar het leuke is, ze heeft wel een kind. Even oud als dat van mij. Maar ook over haar eigen kind praat ze nauwelijks, vindt ze reuze oninteressant. Over dat onderwerp zijn we altijd heel snel klaar. Soms moet ik er ook wel mee lachen, want zo snel als ze daar mee klaar is zo eindeloos kan ze bomen over zichzelf. En idd, over relaties. En dan is ze net zo goed geïnteresseerd in mijn relaties etc. Ondanks dat ik graag over kinderen praat praat ik met haar gewoon over andere dingen, zij bepaalt dan wel het onderwerp maar goed er zullen vast ook onderwerpen zijn waar ik steeds snel mee klaar ben.
