Onmacht tegenover man,wat doe je eraan?
Mijn man en ik zijn ondertussen meer dan 20 jaar samen,hebben heel wat watertjes doorzwommen,hebben vele ups en downs gekend,maar er telkens toch weer bovenop geraakt.Grotendeels omdat ik diegene ben die onze relatie aan de waggel hou,want voor mijn man is het allemaal oké.Hij ziet nergens problemen,terwijl ik me zo vaak erger aan bepaalde dingen.Begin me af te vragen of ik niet degene ben die alles té zwart zie?
Hij is een werker,overdreven volgens mij,want er wordt de laatste jaren nauwelijks tijd gemaakt voor ontspanning.Nou ja,ik doe wel dingen samen met de kinderen en vriendinnen,maar ik mis het samen zijn met hem.Het is hier altijd behoorlijk druk,het huishouden,mijn job...Samen op vakantie gaan ziet hij al helemaal niet zitten,want dat interresseerd hem zogezegd niet.Flauwe kul,want ik weet best dat hij er gewoon zijn zuurverdiende centjes niet wil aan uitgeven.
Met z'n momenten wordt het me allemaal wel eens teveel en moet ik hem kunnen zeggen hoe ik me hierbij voel,maar hij lacht het allemaal weg of wordt boos als hij zijn gelijk niet kan halen.
Ik weet echt niet meer hoe ik dit kan aanpakken.Hij is de grote kostwinner hier in huis,dus ik voel me op de ene of andere manier een beetje in een hoekje geduwd.
Volgens mij
is je man een soort van verkapte tiran.Zo'n ouderwets type die vindt dat wie betaalt, bepaalt?
Ik zou het eens wat opener aan hem voorleggen. Vragen of hij vindt dat hij de baas is omdat hij het meeste geld verdient. En hem uitleggen dat hij jou in wezen zou moeten betalen voor het werk dat je thuis verricht.
sterkte
Neem een baan(tje)
Misschien moet je, alleen al om een punt te maken, een baantje nemen en dan gaan sparen voor een vakantie voor jullie samen. Zoek een leuk reisje uit, en houd je man op de hoogte van het bij elkaar gespaarde bedrag. Dan krijgt hij misschien een idee hoe belangrijk het voor je is. Mannen zijn vaak meer van de daden dan van het communiceren, misschien dat hij het zo begrijpt.
Nee nee nee
Geen baantje: maar met je vuist op tafel slaan. Jij vindt vakantie wel belangrijk dus dan gaan jullie geld uitgeven aan een vakantie. Het kan toch niet zo zijn dat jullie alleen maar geld uitgeven aan dingen die hij nodig en nuttig vindt?!
Enig idee hoe hij gaat reageren als je met de vuist op tafel slaat? (figuurlijk bedoelt dan) Dus als je zegt: jij kunt vakantie dan wel niet nodig vinden, maar ik wel dus we gaan op vakantie?!
Ik denk namelijk dat als je een baantje gaat nemen voor de vakantie, je het ware probleem niet aanpakt. Namelijk dat de inspraak van jullie beiden niet gelijkwaardig is. Dan kan hij lekker beslissen over zijn eigen geld en voor alles wat jij wil moet je dan ook maar gaan werken, naast alles wat je al doet. Ik geloof niet dat een relatie daar gelijkwaardiger van wordt.
Maar dat heeft ze al geprobeerd
en dat werkt dus niet. Het gaat erom dat ze zelf beslist wat ze gaat doen en niet hij.
Mag het trouwens wettelijk wel: dat een man helemaal beslist wat er met het inkomen gebeurd en de vrouw er geen inbreng in heeft? Ik dach altijd dat het 50-50 was.
Nee,
als je in gemeenschap van goederen getrouwd bent, is het verdiende geld van beiden huwlijkspartners.
