Ouder-kind relatie
Beste allemaal,
Graag jullie advies even anoniem...Het gaat over mijn man. Die op dit moment in een moeilijke fase van zijn leven zit...Gestopt met zijn bedrijf..En nu bezig is met een nieuwe invulling te zoeken. Wij hebben 4 kinderen en een goed huwelijk. Maar hij zit op dit moment erg in de knoop met de realtie met zijn ouders. Hij is het oudste kind en hij voelt zich met name door zijn vader niet gekend. Vroeger tijdens zijn studie was er nooit interesse in wat hij deedt...alles werd afgekraakt (ik was er toen nog niet, maar ik weet zeker dat het zo was..) Vrienden, hobby's..Op zich niet vreemd dat kwan vroeger vaker voor: Hardwerkende vader met weining tijd voor de kinderen! Maar nu lijkt er toch een naklap te zijn, dat zijn vader ook nu niet kan opbrengen om belangstellig op te brengen voor zijn nieuwe toekomst..Hij is hier vrij emotioneel onder. En ik luister naar hem en probeer het voor hem allemaal wat makkelijker te maken, maar het lijkt wel of het steeds erger wordt! Weet iemand hoe ik dit verder aan kan pakken. En ik weet ook dat er veel ergere dingen in de wereld zijn en willen wij onze vrienden hier ook niet mee belasten...Daarom maar hier!
Alvast bedankt,
anoniem
Vrienden
Ten eerste zou ik willen zeggen dat je vrienden er niet alleen zijn voor de lollige dingen des levens. Maar ook wanneer er iets aan de hand is. Dat je dit soort dingen niet aan de grote klok hangt is 1 ding maar het helemaal bij niemand ter sprake brengen ? Wat stelt vriendschap dan voor?
Ik zou het zelf heel erg vinden als mijn vrienden alleen de makkelijke en leuke dingen met mij delen.Zelf vind ik het nooit erg belastend.
Wat het probleem van je man betreft: het kan m.i. geen kwaad om daar eens een (meerdere) goed gesprek met een psycholoog over te hebben.Weinig erkenning krijgen van ouders kan je je hele leven parten spelen maar het is wel mogelijk om meer grip op het leven te krijgen en meer zelfwaardering.
Sterkte,Damajo
Praten
met heel goede vrienden of psycholoog.
Even heel hard (maar goedbedoeld): je man is volwassen en moet/hoeft niet meer te wachten op goedkeuring/meeleven van zijn vader. Als die zich vroeger al niet kon inleven, dan gaat dat nu ook niet gebeuren. Tijd om zich los te maken?
