Ouders en schoonouders; moeizame relatie; wie herkent dit?
Wie o wie herkent dit...ik zal vast de enige niet zijn die er af en toe niet goed van wordt...
Mijn ouders en mijn schoonouders kunnen het slecht met elkaar vinden. Alle 4 de personen zijn lieve mensen. Weliswaar met een gebruiksaanwijzing maar toch. Ze doen veel goeds voor mij en mijn man, staan altijd klaar, ieder op hun eigen manier. De schoonouders die ik nu heb zijn zeg maar, mijn "2e paar". Met mijn 1e paar schoonouders had ik totaal geen klik en/of contact. Ze bemoeiden zich ook nooit met de kinderen. De schoonouders die ik nu heb zijn wellicht niet de biologische opa en oma maar hebben in de loop van de tijd wel een heel leuk contact opgebouwd en ondernemen ook vaak iets leuks met hun "kleinkinderen". Dit kan met name mijn eigen moeder moeilijk hebben. Die geeft er dus vaak een sneer over maar dat gaat een beetje over en weer want ze liggen elkaar gewoon niet zo. Ze zijn totaal niet geinteresseerd in elkaar. Op verjaardagen is het dus altijd aanpassen geblazen en ik kan ze bv niet samen voor Pasen of Kerst uitnodigen. Mijn man en ik hebben echt afgesproken om er samen geen ruzie over te gaan maken (je bent vaak geneigd om het voor je eigen ouders op te nemen) maar we staan ieder soms met gekromde tenen toe te kijken. We laten ze het toch maar een beetje uitzoeken als ze samen zijn maar ook dat is best lastig.
Nu krijgen we over een tijdje samen een kindje....ik zie de bui al hangen! Ze worden dan gezamenlijk opa's en oma's van....en ik ben bang voor een soort competitie of weet ik het.
Ik hoef niet zozeer raad maar wel even mijn hart luchten 
Hier ook
Helaas herkenning hier. Wij zijn ruim 20 jaar getrouwd en dit heeft veel spanning gegeven. Mijn moeder heeft een bloedhekel aan mijn schoonouders. Het zijn lieve mensen, wel wat bijzonder maar elke gek z'n gebrek. Ik denk dat mijn moeder jaloers is op de band met m'n schoonouders, we hebben een gezamenlijke hobby waar mijn moeder niets mee heeft. We nodigen ze nooit samen uit. Op feestjes zijn ze beleefd tegen elkaar maar dan zijn er meer mensen bij. Dan gaat het wel. Maar het is zo'n lastig probleem. Ik heb er al veel verdriet van gehad. We kregen er ook samen ruzie over omdat we inderdaad beiden onze eigen ouders verdedigden. Mijn moeder heeft inderdaad een soort competitie gevoel denk ik t.o.v. de kinderen. Verwendt ze enorm. Mijn schoonouders gaan hier gelukkig niet in mee. De kinderen hebben geen voorkeur en ik kan mij voorstellen dat ze straks als ze wat ouder zijn zelfs meer naar m'n schoonouders neigen.Aandacht levert uiteindelijk meer op dan snoep. Inmiddels probeer ik het meer los te laten. Heb jaren geprobeerd er tussenin te staan, voor alle partijen prettig enzo. Nu ben ik er een beetje klaar mee. Ze zoekt het maar uit. Als m'n moeder zich niet gedragen kan(ze is soms echt ronduit onbeschoft geweest) dan blijft ze maar weg. Met ons laatste feestje waren we in klein gezelschap. Spannend maar ze ontliepen elkaar en we hebben het goed gehad.Dat was fijn en het maximale wat er in zit denk ik. Het zal altijd wel lastig blijven. Dat is ontzettend jammer. Ongedwongen zal het nooit worden. Probeer je afzijdig te houden. Sinds ik dat doe gaat het beter. Ik heb mij veel te lang laten gebruiken als pion in het spel.
Oh ja
Mijn schoonouders komen nooit als mijn ouders er ook zijn, want ze willen de kleinkinderen exclusief voor zichzelf. En toch, de sporadische keren dat ze elkaar wel zagen, konden ze toch heel gezellig en geanimeerd met elkaar praten. Concreet betekent dit dat mijn schoonouders nooit op verjaardagen komen. En dat is toch best een rare boodschap richting de kinderen.
Exclusief
'Mijn schoonouders komen nooit als mijn ouders er ook zijn, want ze willen de kleinkinderen exclusief voor zichzelf.'
Als dat betekent dat ze verjaardagen overslaan, ja, dat is dan zwaar overdreven en beslist niet leuk voor de jarige kleinkinderen. Daarin zouden ze over hun gemengde gevoelens heen moeten stappen!
Maar 'exclusieve aandacht' - daar kan ik me iets bij voorstellen, zeker als je niet zo bij elkaar in de buurt woont.
Verjaardagen hiervoor overslaan, nee. Verjaardagen horen erbij, al zijn het door alle drukte (en jarigen die met de aanwezige andere kindertjes naar boven stuiven om daar te spelen!) niet dé momenten bij uitstek om je onderlinge band grootouder/kleinkind te verdiepen.
Ouders en schoonouders
Leuk citaat van mijn moeder: "Je kunt er gewoon mee praten." 
Ze hebben namelijk niet veel gezamenlijke interesses en als ze elkaar tegenkomen op een verjaardag, dan moeten ze echt moeite doen om gespreksstof te hebben.
Maar ach, zo vaak komen ze elkaar niet tegen.
Dat heb ik...
... met de schoonfamilie van mijn dochter. Ik ken hen trouwens ook veel te weinig. Soms moet je je inzetten om gezellig te zijn, en soms gaat het gewoon vanzelf 
Mijn ouders en schoonouders zullen nooit vrienden worden
Maar onbeleefd zijn ze ook niet tegen elkaar.
Ik geloof ook niet dat ze wedijveren over wie de leukste opa en oma zijn.
Ik zou daar ook echt snel klaar mee zijn overigens. Prima als je elkaar niet mag, maar mij val je daar niet mee lastig.
Ik ga niet de verjaardagen anders vieren, omdat zij zich niet kunnen gedragen. Echt blij dat dat niet hoeft.
Vervelend Beertje!
