Polyamorie, het begin van het einde?
Ik ben op zoek naar mensen die ervaring hebben met meerdere relaties tegelijk in alle openheid.
Hoe is het begonnen, bevalt het en hoe werkt het en hoe lang al? Zijn de verschillende relaties gelijkwaardig (gevoelsmatig en in tijdsbesteding) of is er één belangrijker dan de andere.
Polly
Een heleboel, maar vast niet wat je bedoelt...
Ik heb meerdere realties tegelijk en doorgaans alles in openheid. Ik ben er in mijn vroege jeugd mee begonnen en het bevalt me goed..
Maar goed dat is natuurlijk niet wat je bedoelt.. Maar ik schrijf het zo toch op omdat je vraag me aan het nadenekn zette. Ik zou het niet kunnen of willen. Ik wil zelf de enige zijn voor mijn partner. Het unieke, het intieme, en het sexuele stuk onderscheidt mijn relatie met hem van alle andere.
Maar met vriendinnen en vrienden lukt het dus wel in openheid, meerdere realties te gelijk.. Ze zijn allemaal gelijkwaardig al hoe wel ik de ene meer lief heb dan de ander. En soms wisselt het. De vriendschappen zijn soms intenser met de een dan met de ander.
Grappig dat er zo'n verschil inzit. Geen idee waar het nou echt mee samenhangt. Ja met mijn waarden en mijn drijfveren.. Maar waar worden die precies door ingegeven...?
Als ik terugdenk aan de jaren 70 en de vrijheid, blijheid met partnerruil ed... Heel de (vrije) vriendengroep van mijn ouders is inmiddels gescheiden. Drama's waren het... Je moet niet alleen met 1 partner op 1 lijn zitten maar met alle partners denks ik.. Er is er altijd eentje die net iets meer wil, net iets jaloerser is, net iets meer vrijheid wil of meer of minder wil delen...
Waar komt je vraag vandaan?
Even voor de zorgvuldigheid
Da ben ik nie, das iemand anders... het is een ... ( whahah wie het weet mag het zeggen, geen jager...geen.. )
Beemer, hier ongeveer netzo 
Maar, ik ken iemand, laat ik haar truus noemen, die in love was met een polyamoureuze vrouw, tot het moment dat deze vrouw verliefd werd en een relatie aanging met de ex van truus, dat was toch wel erg ingewikkeld 
Voor zover is weet is Truus inmiddels gelukkig met 1 nieuwe partner
Back to the sixties
Ik heb een vriend wiens vader een soort sekteleider was. Hij woonde met meerdere vrouwen op een woonboerderij. Hij woonde daar met zijn moeder en zijn halfzusje met haar moeder (zelfde vader dus). Het ging jaren goed. De vader is wel een hele tiranieke man die aanbeden werd door al zijn vrouwen. Ik denk dus niet of dit het voorbeeld is dat je zoekt.
Ik neem aan dat je verliefd bent op iemand anders en dat je getrouwd bent. Volgens mij is het wishful thinking dat polyamorie bestaat.
Ken het niet uit de praktijk
maar ik heb me wel eens afgevraagd ja, of ik daarmee zou kunnen leven. Sterker nog, toen de relatie tussen mij en ex slechter werd leek het me wel een optie, beiden een andere partner erbij en voor de kinderen samen blijven. Naief, ja... ik weet het :o) Toen ik eenmaal daadwerkelijk werd ingeruild voor een interessanter exemplaar werd ik vooral alleen maar boos! Ik denk dat ik dat altijd zou hebben, ook als alles out and in the open is, ik ben denk ik nogal snel jaloers en zou me daarvoor dus niet willen lenen.
Groet Terpi
Ken het
Mijn man en ik swingen. Het swingen zijn we gaan doen omdat we dat spannend vonden. Vantevoren wisten we niet hoe het zou voelen. Of we jaloers zouden worden. We bleken allebei juist enorm blij te worden als we onze partner met een ander zagen. In het begin van het swingen hebben we heel veel samen gepraat over wat we voelden. Wanneer we dat voelden. Waarom we dat voelden. Op die manier tastten we steeds af of we nog op 1 lijn zaten.
Op een dag kwam er verliefheid bij. Dat betekende een nieuwe fase. We hebben er toen lang over gepraat of we een polyamoreuze situatie aan zouden kunnen. Na wat experimenten hebben we ontdekt dat we dat niet willen.
Niet vanwege de jaloezie. Maar ons leven is met elkaar, familie, kinderen, werk, hobbies al zo vol dat er geen ruimte meer vrij is voor een relatie. Tenminste geen relatie die dieper gaat. Het gaat dan altijd ten koste van een van de andere dingen. Dat willen we niet.
In de swingerswereld waar we nu 6 jaar rondlopen kennen we veel voorbeelden van mensen die vonden dat dit moest kunnen. Ze zijn allemaal gescheiden inmiddels. Vrijwel altijd omdat er vroeg of laat strijd ontstond over de beschikbare tijd. Vaak niet eens over de emotionele band die wel of niet sterker was. Maar botweg over de tijd die je aan elkaar gunt. Te weinig tijd in elkaar investeren is een van de belangrijkste redenen waarom relaties aflopen. En als je aan de ene meer tijd geeft dan aan de ander, dan kan dat makkelijk gevoeld worden als minder belangrijk met alle consequenties die daar bij horen.
Dus jouw vraag: begin van het einde? Ja, ik denk vaak van wel. Ik ken overigens zeldzame voorbeelden waarbij dat niet zo is, maar bij twijfel zou ik niet inhalen.
Einde is allang begonnen...
Ik ken het. Heb ervaring ermee. Laat ik het zo zeggen: als je erover denkt/ ermeer begint is het einde van de relatie al gestart. Je zou het ook kunnen opvatten als een laatste teken om het toch echt samen op te lossen. Meerdere mensen tegelijk in de relatie lijkt even leuk maar is het zekere begin van de het einde.
Maska
Intimiteit
Mijn lief en ik zijn een half mensenleven samen en hebben het heel goed samen. Nu de kinderen groter worden zijn we (deels) gezamenlijk een soort zoektocht naar intimiteit begonnen. Dit heeft onze relatie enorm verdiept.
Ik ben ook een aantal mensen tegen gekomen waarmee zich een diepe vriendschap heeft ontwikkeld. Deze is niet seksueel, zal dat ook niet worden en daar heb ik ook geen behoefte aan.
Ik zou mijn lief ook meer intimiteit buiten onze relatie gunnen en hem kennende zou dit waarschijnlijk wel seksueel worden. Ik vraag mij af of ik dit aan zou kunnen en hoe dit werkt. Vandaar mijn vraag. Er is op dit moment geen derde (vierde, vijfde) in beeld.
Er werd hier al gesteld dat tijd een cruciale factor kan zijn. Ik geloof ook niet dat er meerdere volwaardige relaties naast elkaar zouden kunnen bestaan, alleen al om praktische redenen.
Enfin, alle ervaring goed of slecht wil nog steeds graag lezen. Het gaat mij niet om swingen, partnerruil of een stiekeme wip met een ander. Ik zoek naar ervaringen met het verleggen van grenzen in intimiteit en lichamelijkheid.
Polly
Wat bedoel je nu precies?
'Ik zou mijn lief ook meer intimiteit buiten onze relatie gunnen en hem kennende zou dit waarschijnlijk wel seksueel worden. Ik vraag mij af of ik dit aan zou kunnen en hoe dit werkt. '
Ik probeer dit te begrijpen. Je verwacht dat als je man een diepe vriendschap aangaat dit ook sexueel zal worden. Maar ik begrijp dit niet helemaal. Heeft je man nu ook een diepe vriendschap? Of is hij op zoek naar zo'n vriendschap?
Of houdt hij de vriendschap op afstand omdat hij bang is dat het sexueel zou kunnen worden?
En heb jij moeite met het feit dat hij een diepe vriendschap met een vrouw zou hebben? Of verwacht jij dat je daar moeite mee zult krijgen? Of heb jij moeite met de gedachte dat hij sex met een ander zal hebben?
Of gaat het alleen om de combinatie van die diepe vriendschap met sex?
Roodhaar
De afspraak was dat wij een monogame relatie hebben. Ik vraag mij af wat er zal gebeuren als ik dat loslaat.
Afspraak
Gaandeweg een relatie groeien mensen in hun ontwikkeling, het zou star zijn om een afspraak dan nooit bij te stellen naar de nieuwe behoeftes van beide partners.
Wat wil hij
Polly:
"De afspraak was dat wij een monogame relatie hebben. Ik vraag mij af wat er zal gebeuren als ik dat loslaat."
Maar daramee blijft de vraag van Roodhaar in de lucht hangen: Wat wil je man? Wil hij een vrijblijvende sex (zeg maar het parenclub-model) of een serieuze tweede relatie (zeg maar het minnares-model). Blijf jij nummer 1 of niet.
Ik heb de indruk, dat het parenclub-model wel werkt, en het minnares-model niet, omdat in het parenclub-model duidelijk is dat jij zijn vaste partner bent. Het minnares-model werkt alleen als een openlijke scheiding onacceptabel is en het huwelijk voor de buitenwereld in stand moet blijven -vergelijk Prins Bernhard die niet openlijk van Koningin Juliana kon scheiden.
Wat willen jullie?
Ik denk dat Tinus het heel treffend omschrijft.
Jouw antwoord op mijn vragen is te summier.
Het loslaten van het monogame concept is op zichzelf niet de kritische factor. Het monogame concept is in onze samenleving eigenlijk het enige waar iedereen vanuit gaat. Als je dan ziet hoeveel er vreemdgegaan wordt, dan vind ik het vaak nogal kop in t zand. Ik geloof niet dat 100% van de mensen geschikt is voor dit concept. Ik denk zelfs dat het een minderheid is die zich hier 80 jaar gelukkig bij voelt.
Als je het concept los wil laten is dat prima. De vraag is alleen of je voor jezelf duidelijk hebt wat je wel wilt en wat niet. Je kunt ook experimenteren om te ontdekken wat je wel wilt en wat niet. Maar dan moet je daar samen wel heel veel over praten, elkaar goed vasthouden om te voorkomen dat je elkaar kwijtraakt.
Zoals ik al zei hebben mijn man en ik geexperimenteerd met relaties. We hebben ontdekt dat een relatie ernaast voor ons niet werkt. Dus daar zijn we weer mee gestopt. Tijdens de experimenten hebben we heel veel samen gepraat. Want voor ons gold dat onze relatie per definitie bovenaan moest staan.
Soms komen situaties nog wel eens voor. Doordat ik weet dat ik heel veel vrijheid heb is bij mij de behoefte om er invulling aan te geven juist heel laag geworden. We swingen nu alleen nog. Daarnaast hebben we wel vriendschappen met andere swingers, maar dat komt absoluut niet in de buurt van een exclusieve relatie.
Heb je hier nu al met je man over gepraat? Over jouw gedachten?
Polly,
"De afspraak was dat wij een monogame relatie hebben. Ik vraag mij af wat er zal gebeuren als ik dat loslaat."
Wat maakt het dat jullie dit willen loslaten? Sleur?
Een andere partner erop nahouden kan jaloezie veroorzaken. De posting van Tinus zegt het al treffend. En inderdaad, wat wil jouw man? Ook een niet onbelangrijke factor in dit geheel
Minet (en ook polly)
Hallo, truus hier 
.
Dank je voor het zo treffend samenvatten van de ernstig ingewikkelde polyamoureuze situatie waar ik in gezeten hebt. Je bent alleen nog een klein stukje vergeten : na aandringen van mijn polyamoureuze vriendin heb ik er óók een relatie bijgekregen. Deze vrouw viel vervolgens als een blok voor mijn vriendin, en andersom, en dat maakte de situatie niet alleen ingewikkeld maar ook onmogelijk. Ik ben vertrokken. Voor mij geen geexperimenteer meer met meerdere relaties. Ga maar eens op het poly-forum lezen (www.polyamory.nl): daar zijn de gevallen waar het goed gaat op de vingers van 1 hand te tellen, nou ja, ms 2 handen, maar op een leden bestand van meer dan 1000 (geloof ik) toch procentueel erg weinig. En je hebt veel, heel veel te verliezen!! Als ik het vantevoren allemaal geweten had, was ik er NOOIT aan begonnen.
Groeten van Truus, inderdaad weer gelukkig, en met maar 1 partner
Inderdaad, begin van einde
Hallo,
Wij hebben een polyamoureuze relatie geprobeerd en het is een nachtmerrie geworden die waarschijnlijk nooit meer overgaat. Het heeft me bijna mijn huwelijk gelost en ik ben er nog niet zeker van dat het ooit tussen mijn man en mij goed komt.
Mijn advies, nooit aan beginnen.
Groetjes,
Manon
