Relatie goed behalve de seksuele aantrekkingskracht; herkenbaar?
Mijn man en ik hebben al lange tijd een relatie en twee kinderen van 6 en 7. Alles gaat goed, behalve de sex. Ik heb op zich wel zin, maar niet perse met hem. Ai, dat klinkt wel raar nu ik het opschrijf. Ik vind hem een geweldig persoon, maar ik raak niet snel opgewonden van hem. Ligt dit aan mij? Ben ik lui? Moet ik meer moeite doen? Moet dit niet wat makkelijker gaan? We kunnen heel goed met elkaar overweg. Hij wil mij wel altijd. We gaan nu in relatietherapie. Ik wil duidelijkheid voor hem en voor mezelf.
Herkenbaar?
Nee
Je vindt je partner een geweldige persoon, maar niet seksueel aantrekkelijk. Ik herken dit zelf niet, maar ik kan het wel snappen denk ik. Als je langere tijd bij elkaar bent, is het niet zo vreemd dat je die heftige seks uit het begin niet meer hebt. Maar je schrijft eigenlijk niet of je in het verleden ook niet zo opgewonden raakte van je partner of dat zo is dat het gevoel langzamerhand minder is geworden.
Ik denk dat je in het laatste geval misschien inderdaad wat meer moeite moet doen. Probeer daarbij je man weer als sexpartner te zien en niet alleen als brave vader en echtgenoot. Bekijk hem eens weer in een nieuw licht, alsof je hem voor de eerste keer ontmoet, zeg maar.
Succes met de relatietherapie. Hopelijk kan het jullie helpen.
Chris
Nog een vraagje
en als je seks hebt met je man, heb je het dan wel fijn?
Opgewonden worden van een man waar je al een lange tijd mee samen bent is niet zo vanzelfsprekend meer. De helft van opwinding komt voort uit spanning en onbekendheid volgens mij.
Ik raak ook niet opgewonden als ik mijn man zie, maar dat komt wel als we samen knuffelen, tegen elkaar aankruipen in bed, en ik heb een hele fijne seksuele relatie met hem.
Laat me raden
Je hebt een ander manspersoon ontdekt waar je wel lichamelijke aantrekkingskracht voor voelt?
Vroeger
Is het wel anders geweest? Of heb je je nooit sexueel aangetrokken gevoeld tot je man?
Tihama
Truc
Hier is de truc om naast mijn man te gaan liggen, de werkdag, het moederschap, de hectiek, het volle hoofd allemaal weg te sturen, en gewoon proberen met mijn hele lijf de aanwezigheid van zijn hele lijf gewaar te worden. Dus niet te voelen in de zin van tastzin, maar gewoon zijn aanwezigheid tot mijn te laten doordringen. Dat kan een paar minuten in beslag nemen, heel prettige minuten, en soms hebben we dan sex en soms ook niet.
Voordeel van sex nu ik de dertig gepasseerd ben vind ik dat ik me veel beter kan overgeven, dat ik al mijn zinnen kan laten dansen (for lack of a better word).
Nadeel van sex nu ik al 18 jaar met dezelfde man ben is dat er iets meer voor nodig is dan één blik in de gang. Één blik in de gang is trouwens ook vaak erg onhandig omdat de kinderen dan nog in de buurt zijn.
Ik weet niet of ik hetzelfde ervaar als jij, even voor je idee, we hebben soms weleens maandenlang geen sex gehad toen de kinderen heel klein waren. Mijn man vindt dat geen probleem maar voor mij is het wel belangrijk. Dus dan doe ik die truc hierboven.
Je vraag of het niet makkelijker zou moeten gaan kan ik dus alleen maar ontkennend beantwoorden. Om heel eerlijk te zijn vind ik dat zelfs wat veeleisend en verwend. Zo maakbaar is je leven niet. Je bent geen 20 meer, je hebt hele drukke dagen, de eerste verliefdheid is weg. Dus ja, dan moet je er wat meer voor doen.
Het rijtje intimiteit overdag, tijd voor elkaar maken, goed voor jezelf zorgen (tijd voor je zelf bedoel ik dan vooral) dat veronderstel ik dan maar alvast bekend.
Reacties op voorgaande
Allereerst bedankt voor het meedenken. Daar heb ik echt even behoefte aan!
Ik heb niet iemand anders ontmoet. Natuurlijk zie ik wel eens een leuke man en doet me dat wat, maar er is niemand in het bijzonder die ik nu op die manier leuk vind.
Als ik jullie reacties zo lees, dan is het dus echt een kwestie van meer moeite doen.
Gisteravond zijn we naar relatietherapie geweest en dat heeft veel losgemaakt. Niet perse op dat moment, maar vooral vanochtend na het slapen. Ik doe mijn man hiermee veel verdriet en dat verdient hij niet. Na veel praten en vooral in de relatietherapie gisteravond, ben ik er wel achter dat we na al die jaren niet meer dezelfde interesses hebben. Wel een aantal hoor, maar er is een aantal dingen waarin ik geinteresseerd ben en hij niet. Ik ga daarin veel diepgaander dan hij. Dat maakt hem voor mij geen 'uitdagende' gesprekspartner en dat is vaak jammer. Daarentegen krijg ik bij hem heel veel liefde, aandacht en geborgenheid. En dat is ook ontzettend belangrijk.
Als we tot de conclusie komen dat we na al die jaren op een ander niveau communiceren en dat allebei prima vinden, is daarmee nog niet het slaapkamerprobleem opgelost. Maar dat is, als ik jullie goed begrijp, voornamelijk aan mij. Ik moet dan meer moeite doen.
Ik ben weer benieuwd wat jullie ervan vinden.
Het is een beetje het gevoel van 'is dit alles'. Is dit nu het leven? Is er niet meer? Of moet ik dat meer zelf zoeken en niet alles in 1 partner willen vinden?
Nee toch...
Die riedel van "ik ben gegroeid en hij niet"....
Sorry, maar daar kan ik echt he-le-maal niets mee.
Wat eerst leuk en aantrekkelijk wordt kan later afstoten. 'Anders' of 'Aantrekkelijk' wordt dan 'achtergebleven' of 'hij groeit niet mee'.
Echt hoor, alles waar je eerst op valt daar ga je je later aan ergeren. Als ik me ergens aan erger ga ik gewoon terug in de tijd toen ik er nog voor viel.
Werkt vaker wel dan niet. Uiteindelijk is het leven veel te kort en de liefde veel te mooi om voor iets irritants een partner bij het grof vuil te zetten.
Snap het wel....
Soms heb ik het gevoel hier in huis geen 3 maar 4 kinderen te hebben, waarbij de oudste (man) het lastigste is om op te voeden....En ja, soms heb ik inderdaad het gevoel hem "ontgroeid" te zijn, ik heb me ontwikkeld, maar ben ook steeds meer volwassen geworden....En toch kunnen we ook nog best weleens heerlijk de slappe lach hebben met zijn tweeen, maar het is niet meer zoals vroeger....een fatsoenlijke gesprekspartner heb ik niet aan hem....
Ga zelf in therapie
ik heb het idee dat therapie voor jezelf meer zoden aan de dijk zet dan relatie therapie. Ik vind dat er gauw wordt gekeken naar de relatie. O jee het is allemaal niet zo leuk meer, is dit alles?
Een heel normaal gevoel waar je behoorlijk depri van kan worden. Maar mijns inziens heeft het nauwelijks iets met je relatie te maken en des te meer met jezelf. Je eigen verwachtingen in de meest brede zin.
Dus ga op ontdekking, investeer in jezelf. Als jij dit helder hebt voor jezelf dan komt de relatie ook wel weer (ik spreek uit ervaring) en daarmee de sex ook wel weer, al is het altijd anders dan als je elkaar net kent, maar die acceptatie die komt dan ook wel.
Ik word ook iebelig van het: het is het niet helemaal meer etc etc.
Ik ben inmiddels 17 jaar met man. Ons leven samen is bijna langer dan mijn leven alleen. We hebben zoveel meegemaakt, doorstaan, ontdekt. Ik ben mede geworden wie ik ben door hem. En nee het is niet alle dagen leuk. Ik heb soms betere gesprekken met anderen. Maar waarom moet alles in 1 persoon te vinden zijn? Niet dezelfde interesses? dan zoek je iemand anders voor een leuke hobby en ga je lekker op pad. Het is toch volstrekt normaal dat je niet helemaal hetzelfde pad volgt?
Dus mijn advies: overweeg of therapie voor jezelf niet meer zoden aan de dijk zet dan relatietherapie (of wil je man dit ook heel graag?)
suk6
Sexuologe
Waarom ga je in relatietherapie? Zijn jullie misschien niet beter af bij een sexuologe om jullie sexleven wat meer leven in te pompen?
Interesses?
Ik heb met mijn man nooit dezelfde interesses gehad. Sommige dingen wel, andere niet. Ik zie echt het probleem niet. Hij kan lekker over voetbal en rugby met vrienden praten, en ik kan op fora terecht om met anderen te discussieren over poezie.
En wat heb je daaraan in bed? Wil je eerst een goed gesprek voordat je opgewonden raakt? Ik zou inderdaad eerder naar een seksuoloog gaan dan een relatietherapeut. Kun je wat gerichter zoeken. Of het gewoon doen. Van seks krijg je zin in meer seks, als je ervan geniet tenminste!
Psychologie magazine
Misschien heb je iets aan de artikelen en tips die in dit blad gegeven worden:
http://www.psychologiemagazine.nl/web/Forums/Forums-Relaties/Forum-Veilige-relatie-saaie-seks.htm
Succes, Issey
Ja hoor
Ik herken het ook Mama jj. We zijn nu 15 jaar samen en merk dat mijn sexuele interesse in mijn man steeds minder wordt. Ik vermoed- weet bijna zeker- dat dat ook komt door een verandering in onze emotionele relatie.
De laatste jaren is er veel gebeurt met mijn man en daardoor ook met mij. We staan er nu heel anders voor dan jaren geleden. Onze rolverdeling, patronen zijn omgegooid en ook ik ben veranderd.
Ik merk dat ik hem gewoon niet meer zo spannend vind, fysiek trekt hij me ook niet meer zo aan.
Tegelijkertijd is onze liefde voor elkaar heel sterk, draaien we verder wel lekker en heb ik geen behoefte aan een andere man ofzo.
Het lijkt meer alsof ik sexueel een beetje afgestompt of uitgedroogd ben... Manlief baalt er van, want die wil veel vaker vrijen. Ik moet me er echt toe zetten en zoek soms redenen om het uit de weg te gaan.
Niet aardig en eerlijk maar helaas wel zoals het is....
Hier precies andersom
Een fantastische seksuele relatie, maar mijn partner ziet geen toekomst voor ons. Ik vind het toch raar hoe mannen hier dan in kunnen staan. Wij zitten nu in relatie therapie, maar hij blijft het moeilijk vinden om de toekomst samen te vinden. Ik vind het heel moeilijk en hard, zeker gezien de hartstocht die er bij ons ondanks alles nog steeds is.....
