Relatie vader
Mijn vader had tijdens mijn jeugd soms last van erge driftbuien. Hij ging dan met dingen gooien maar heeft me ook een paar keer geslagen. Als hij boos werd, was ik altijd erg bang voor hem en verstopte ik me.
Ik ben vaak best wel onzeker en verlegen en ik denk dat dat daarmee te maken heeft. Ik vind het nog steeds moeilijk om ongedwongen met mijn vader om te gaan. Hij heeft spijt van wat hij heeft gedaan, maar ik kan hem nooit helemaal vergeven.
Wie herkent dit en hoe verwerk je zoiets?
Evenzo
je moet proberen los te laten dat dit 'de schuld' van je vader is. Je schiet er namelijk niets mee op. Je vader is ook een product van zijn ouders en heeft misschien allerlei oorzaken en redenen waarom hij zich af en toe niet heeft kunnen beheersen. Koester het gevoel van spijt dat hij heeft en probeer in jullie beider belang je relatie te verstevigen. Vergeef!!
Verder ben je op een bepaald moment volwassen en neem je, als je dit ook echt wilt zijn, het heft in eigen hand. Wat je ook hebt meegemaakt, jij hebt het met jezelf en met je angsten en onzekerheden te doen. Je moet ermee dealen alsof het iets van jou is: dat is de enige manier om eruit te komen en eraan te werken.
Dat is je eerste stap in het acceptatie proces: ik ben zo, en ik ben goed zoals ik ben.
Daarna kun je gaan kijken wat je met die angsten gaat doen. En hoe je als je ontevreden bent over je gedrag, jezelf, je eigen gedrag gaat veranderen.
Maar laat oorzaken en schuld los! Accepteer wie je bent en ga vandaaruit kijken wat je in jezelf wilt veranderen. Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar is het niet.
Heb je hier wat aan?
Ervaringsdeskundige
Koentje heeft in principe gelijk dus bepaalde dingen die ik nu ga zeggen slaan in die zin misschien nergens op maar ach, meerdere visies is nooit weg, daar is het een forum voor.
Zelf ben ik door mijn moeder mishandeld toen ik een baby was, ik weet daar niets meer van, ze heeft het me zelf verteld en ik zie het altijd maar als de grondreden dat ik nooit echt van haar heb gehouden. Verder ben ik ook een verlegen kind en jongvolwassene geweest, in mijn geval had dat niets met mijn moeder te maken. Zijn er geen andere dingen die meespelen? Ik werd bijvoorbeeld weleens gepest op school.
Mijn mening over de relatie met je vader: geef toe dat het nooit echt wat zal worden, dat heb ik met mijn moeder ook gedaan. Heel jammer maar dat soort saamhorigheid zoek ik dan wel bij andere mensen. Ik zocht haar meer op uit beleefdheid en schuldgevoel dan dat ik nou eens echt zin had om haar te zien. Juist omdat ik van die bezoekjes weinig verwachtte, waren die soms leuker dan ik dacht.
Tja
Mijn moeder had veel uitvallen (out of nowhere), en gooide me met regelmaat het huis uit. Natuurlijk heb ik veel moeten werken aan mezelf, maar wat schiet je ermee op om alles wat niet goed in jouw leven gaat aan je ouders te verwijten? Ik accepteer dat ik een niet ideale jeugd heb gehad, neem aan dat mijn moeder haar best heeft gedaan, maar niet veel wijsheid had om aan zichzelf te werken (was ook de tijd), en heb er een streep onder gezet. Ik moet nog maar bewijzen dat ik heb beter kan hoor.
Ik zou zeggen, geef jezelf een maand de tijd om boos te zijn. Schrijf alles op waar je boos over bent, maar hou het voor jezelf of vrienden (want met een confrontatie met je vader schiet je echt niets op), en gooi daarna alles in de vuilnisbak en begin voor jezelf te leven. En accepteer dat de relatie met je vader nooit soepel zal zijn. Dat is nou eenmaal zo.
Maar slimme brunette
in het geval van evenzo is het even zo☺, dat haar vader spijt heeft. Dat geeft een heel ander beeld. In dat geval is het juist misschien heel leerzaam voor beiden om contact te houden.
Koentje
Mijn moeder had ook spijt van haar babymishandeling, anders had ze het me niet opgebiecht. Later kwamen er andere problemen bij, zoals de scheiding van mijn ouders en later de onwil om me te willen bezoeken in het buitenland, ik ben in 1995 naar Spanje vertrokken en ze had altijd rare smoezen om niet langs te komen. Ik woon niet midden in de rimboe, grote medische of financiële problemen waren er niet om op reis te gaan, ik was zelfs bereid alles te betalen, ze is best wel bereisd en heeft geen vliegangst, het zat puur in haar hoofd. Dat ze zich niet in mijn nieuwe leefomgeving wilde verdiepen heb ik altijd een beetje kwetsend gevonden. Enfin, de relatie is inmiddels ontbonden, ze is enkele jaren geleden overleden.
Koentje
ik vind het ook raadzaam om contact te houden, maar dat hoeft niet te zeggen dat je heel intiem hoeft te zijn. Gewoon beleeft, proberen het gezellig te houden, maar geen diepe gesprekken verwachten.
Ook driftig
Mijn vader kon ook ontzettende driftbuien hebben. Mijn ouders hebben ons echt nooit geslagen, maar die driftbuien waren ook beangstigend. Wat enorme indruk op me heeft gemaakt is dat mijn vader ooit iets heel moois voor ons heeft gemaakt, mijn zusje en mij. Mijn zusje was een stuk jonger en die maakte er iets aan kapot toen er een vriendinnetje was en mijn vader werd zo boos, dat hij dat ding helemaal kapot heeft getrapt, waardoor ik dus ook enorm gestraft ben. Misschien was ik 9 of 10 ofzo, maar ik kan daar nog boos om worden als ik het erover heb, waarschijnlijk is hij het zelf al lang vergeten. Mijn vaders vader was ook enorm driftig en dat ontaarde in mishandeling van zijn moeder, mijn vader weet dat niet zo goed meer, maar zijn oudere zuster heeft dat verteld dat zij haar broertje bij haar in bed nam op zulke momenten en dat ze enorm bang waren. Op zich vind ik het wel knap van mijn vader dat hij dat patroon heeft weten te doorbreken, meestal zijn mishandelaars zelf ook mishandeld. Wat mijn vader ook heel erg had was dat hij onredelijk boos worden en altijd een schuldige willen aanwijzen, als je bij het afdrogen een glas brak dan werd hij ontzettend boos bijvoorbeeld, terwijl dat in mijn ogen niet iets abnormaals is. Het is wel vervelend en zonde van dat glas en je moet de boel weer opruimen, maar dat zijn dingen die nou eenmaal gebeuren. Dit alles maakt dat ik niet een heel goede band met mijn vader heb, nu hij ouder wordt merk je ook dat zijn slechte eigenschappen zich versterken, hij voelt zich snel te kort gedaan en hij denkt gelijk dat je dingen met opzet doet, als je niet snel genoeg terug belt bijvoorbeeld. 2 jaar geleden wilde mijn moeder ook van hem scheiden en dat begrijp ik volkomen. Ze zijn nog bij elkaar, maar hebben elk hun eigen kamer en hun eigen hobbies en ze kunnen daardoor weer samen in een huis leven. Ik geloof niet dat ik er verder nog last van heb in contacten met andere mensen of in de opvoeding van mijn kinderen, maar zoals gezegd alleen in het contact met mijn vader, ik heb gewoon niks met hem en heb echt nooit zin om op bezoek te gaan.
