Relatietherapie... en nu?

Een paar weken terug had ik hier gepost dat mijn relatie voor de 2e keer op de klippen dreigt te lopen. Voor de duidelijkheid: ik ben gescheiden en woon samen met vriend en mijn kinderen.
Hij is een paar dagen weggeweest, teruggekomen en we zijn van de week voor het 1e gesprek bij de therapeut geweest. Heel verhelderend hoe die man snel de vinger op de zere plek weet te krijgen. We hebben aan het einde van dit gesprek besloten om hiermee verder te gaan, en te zien of we terug kunnen halen wat we hadden. Volgende week het tweede gesprek.
Best positief dus allemaal, maar ik weet mezelf niet zo goed houding te geven. Er is geen ruzie, sterker nog we hebben het gezellig, slapen samen, vrijen samen.
Maar ik vind het moeilijk om mezelf te geven nu we in dit traject zitten. Ik ben ontzettend moe, ben aan de andere kant blij dat we in dit traject zitten.
Een beetje onwerkelijke situatie.
Ook bijvoorbeeld dingen als: wat doen we met het etentje met die vrienden van het weeekend? Volgende week zouden we een weekend met jouw familie weggaan. Wat doen we met de zomervakantie? etc. etc.
Snappen jullie dit, en hoe moet ik hier mee omgaan?