Samenwonen geeft problemen!
Woon sinds 9 jaar samen met mijn nieuwe partner, wij hebben samen een zoontje van 6 jaar en ikzelf heb nog 2 volwassen kinderen uit mijn vorig huwelijk, die al heel lang uitwonend zijn.
Maar sinds 2 maanden woont een van mijn dochters weer bij ons in huis, omdat de relatie stuk liep met haar vriend en zij geen geld en woning had.
Dit geeft geregeld veel problemen, mijn dochter en ik botsen telkens, ik voel me hierdoor ook niet meer zo prettig in mijn eigen huis, heb naast de opvoeding van zoon Mike, gezin, verantwoordelijke baan, geen energie meer over, voor een volwassen dochter die nog heel veel puberaal gedrag vertoont.
Het is voor haar ook niet makkelijk, zij zou liever zelf een woning hebben, maar die kans zit er eerdaags nog niet in, ergens anders wonen is ook geen optie.
Naast de was ect en extra werk, is het vnmlijk het drukke geklets, wisselende stemmingen de moeizamen relaties die ze achter de rug heeft, of waar ze inzit.
Dit klinkt niet aardig, realiseer me dit ook en ik zou graag over wat meer incasseeringsvermogen beschikken, maar mijn hoofd is VOL naar een werkdag, en ik wil dan rust en raak dan heel geirriteerd, maw ik kan er niet aan wennen, helaas.
Al met al hebben wij beiden een rotgevoel en is ze weer boos en verdietig weggegaan vanavond!
Wil liever ook niet verder in details treden, maar ik heb de buik vol van die relaties waar haar ex verslaafd was aan drugs, zij nu zonder geld, valt steeds op de verkeerde vrienden, meestal zonder baan, mijn vriend en ik zijn best hardwerkende mensen met een huisje boompje beestje leven, rookvrij huis en vrijwel geen alchohol gebruik, wij voelen ons hier gelukkig bij!
Toch voel ik me te kortgeschoten, dat het niet gewoon gezellig kan zijn met dochter weer in huis
Misschien hebben jullie ervaring, een oudere zus weer tijdelijk in huis of broer, vriendin?
Zoiets ís gewoon moeilijk!
'boemerangkinderen' - dat is gewoon moeilijk.
Je bent als moeder niet meer ingesteld op haar binnen je huishouden, zij is niet meer ingesteld op het zich inpassen in jouw huishouden; het is voor jullie allebei erg ongemakkelijk.
Je verwacht 'gezellig' maar het is gewoon niet meer zoals het ooit was. Die tijd is geweest, er is een nieuwe situatie én ze zit met scherven.
Het zou beter zijn als ze ergens anders terecht kon, voorlopig. Bij een vriendin, bij een ander familielid, iemand die minder 'dichtbij' staat.
Hoe denkt ze er zelf over?
tonny
Tonny
Bedankt voor je reaktie, ze is af en toe al een paar dagen bij een vriendin, maar die heeft ook een gezin EN niet een geweldige relatie met haar man, en een aankomende verhuizing voor de deur!
Mijn exman is het merendeel van de dag in de coffeeshop te vinden, dit werkt sowieso niet tussen die twee!
Ze wil heel graag een eigen plekje, maar het schiet niet op, staan zoveel gescheiden mensen op de wachtlijst voor een woning!
Heb haar in ieder geval aan een baan geholpen en haar geld geleend voor een eigen auto.
Opties
"ergens anders wonen is ook geen optie"
Legio mensen die hun partner verlaten gaan op een kamer wonen, tijdelijk in een recreatiewoning, antikraak, op het huis passen van mensen die op reis zijn, tijdelijke verhuur accepteren in renovatiewoningen, hoezo is ergens anders wonen "geen optie"? Ik verbaas me nogal eens over hoe makkelijk mensen heel reele opties tot "geen optie" verklaren.
Ik vind het niet zo gek dat het spaak loopt. Volwassen kinderen zijn het stadium van thuiswonen niet voor niets ontgroeid en opnieuw met hen gaan samenwonen levert irritaties op, net als samenwonen met andere volwassenen.
Ellen heeft gelijk
Ik kon er vannacht ook even geen oplossing voor bedenken, maar Ellen heeft helemaal gelijk. Iemand van haar leeftijd kan prima op kamers. Een kind wat al van de vrijheid geproefd heeft kan in de meeste gevallen niet meer terug naar het ouderlijk huis. De ouders vinden dat het volwassen kind te veel praatjes heeft en het kind vindt dat de ouders geen regels meer aan een volwassen kind mogen stellen.
Even voor de duidelijkheid
Mijn dochter wil HEEL graag op kamers, oid, thuis wonen is liever wat ze niet wil, voelt zich ook onrustig, omdat ze geen "eigen plekje" heeft.
Ze wordt niet als een urgentie geval gezien, ook wil ze graag in een tijdelijke woning, die over 1 jaar hier worden afgebroken of gerenoveerd worden.
En de huur moet toch ook betaald worden, met name de 1ste maand ontvangt ze nog geen salaris, haar werkgever biedt haar ook maar een klein contract aan, die dekt zichzelf toch ook in in deze tijd??
Vind het heel fijn dat jullie meedenken, maar zien jullie het niet te makkelijk, of ik te moeilijk?
Als volwassene benaderen
Ik denk dat deze situatie voor iedereen ingewikkeld is. Het is als kind moeilijk om je volwassen rol te houden als je bij je moeder bent. Of je wil of niet schiet je toch vaak in je kinderrol. Je schrijft dat je dochter zich puberraal gedraagt terwijl jij van haar een volwassen houding verwacht. Tegelijk voelt zij zich waarschijnlijk rot en heeft misschien toch wel weer behoefte om gekoesterd te worden en dan is daar een jochie van 6 dat met alle moederliefde en de rest van je energie aan de haal gaat. Enfin het is een gecompliceerde situatie.
Heb je al eens geprobeerd om een gesprek met haar als volwassene te voeren? Jullie zijn geen van beiden blij met deze situatie, maar ik begrijp dat jullie het er de komende tijd mee moeten doen. Als je dit nu op tafel legt en als twee volwassenen bespreekt hoe jullie hier het beste van gaan maken en wat jullie van elkaar verwachten. Dit is een nieuwe en (toch ook ongewenste) fase in jullie relatie bespreek hoe jullie er samen het beste van kunnen maken. Als zij zo weinig werkt kan ze misschien iets in het huishouden betekenen of in de opvang en haal-en breng schema van je zoon, ze kan zorgen dat het eten op tafel staat als jij thuis komt uit je werk. Dan heb jij wellicht wel tijd en energie om haar verhaal aan te horen, want dat is toch wat een dochter (volwassen of niet) van haar moeder wil in barre tijden.
Marieke
Overbrugging
De huur moet betaald worden, maar de kosten van een kamer zijn meestal wel op te brengen. Ze heeft toch geen kinderen? Dan kan ze toch fulltime werken? Kan ze een baantje erbij zoeken, ik heb in het begin van mijn loopbaan ook nog een extra baantje gehad omdat mijn gewone baan te weinig betaalde.
En dan is het voor de rest even heel zuinig leven.
Dat ze de eerste maand geen inkomen heeft snap ik, dus even heel hard gezegd: dan kan ze 4 weken bij jullie wonen ter overbrugging tot de eerste salarisbetaling. Wat ze dan aan tijd uitspaart omdat ze geen eigen huishouden heeft, kan ze mooi besteden aan het zoeken van een kamer.
Ik snap dat dit even heel simpel gezegd is, maar als je per se, coute que coute, een kamer wilt en daarvoor inkomen nodig hebt, is het vaak een stuk sneller geregeld dan als je eventueel eigenlijk wel liever een plekje voor jezelf zou willen, als alles en iedereen meewerkt en de werkgever zo lief zou willen zijn je wat meer inkomenszekerheid te geven.
Ik heb meerdere keren in de situatie gezeten dat ik nú, binnen een week, woonruimte nodig had in studentensteden waarin het heel moeilijk kamers zoeken was. Dat lukte elke keer, want als het water je echt tot aan de lippen staat accepteer je elke bezemkast.
Kamer of hele woning?
"Mijn dochter wil HEEL graag op kamers, oid, thuis wonen is liever wat ze niet wil, voelt zich ook onrustig, omdat ze geen "eigen plekje" heeft.
Ze wordt niet als een urgentie geval gezien, ook wil ze graag in een tijdelijke woning, Ze hoeft toch geen hele woning, gewoon een kamer in een studentenhuis moet toch genoeg zijn. Zijn er geen steden in de buurt waar ze kan zoeken? Heeft ze ook werk waar ze bij in de buurt bij moet wonen. Misschien kan ze een advertentie zetten in het plaatselijk sufferdje. Er zijn vast genoeg oude mensen te vinden die tijdelijk een kamer in hun huis willen verhuren.
Zal ze misschien wel niet zo fijn vinden, maar soms is zelf op je blaren zitten de beste les die er is. Jij moet het niet meer allemaal voor haar willen oplossen. Zij is volwassen dus moet zelf een oplossing zoeken.
Geld lenen voor een auto?
Waarom heb je haar geld geleend voor een auto?
Had je haar niet beter geld kunnen lenen voor een kamer?
Als ze weinig werkt, dan kan ze heel veel tijd besteden aan jouw/jullie huishouden, en kan ze de was dus zelf doen. Onder andere.
Succes met deze situatie, en bedenk dat in iedere moeilijkheid een mogelijkheid zit!
Nog eventjes
Studentenhuizen zijn circa 30 km hier vandaan, kamers worden hier amper verhuurd in ons dorp en omgeving!
Ze heeft onlangs haar rijbewijs gehaald en voor haar werk heeft ze perse een auto nodig, vandaar dat ik het heel belangrijk vond haar hier geld voor te lenen (gezegd moet worden, dat ze het niet prettig vond, dit van mij te "moeten" lenen)
Ze is momenteel afwisselend hier en dan weer bij een vriendin, we hebben goed met elkaar gepraat na de laatste escalatie (dit willen we allebei niet meer)
Ik denk dat het wel goed gaat komen en na een schtscheiding voel ik me als moeder toch wel een beetje mede schuldig dat ze de laatste jaren vaak verkeerde keuzes heeft gemaakt en ik geloof dat ze hierdoor ook wel weer leert, we houden de moed erin!
Hartelijk dank!
Kamer bij werk?
Had ze dan niet beter een kamer in de buurt van haar werk kunnen zoeken? En auto is duur.
Tsjor
Tsjor
Mijn dochter heeft voor haar baan in de thuiszorg echt een auto nodig, wordt anders sowieso niet aangenomen, meerdere klanten per dagdeel, in en ver buiten de bebouwde kom, uiteraard ook in de avonduren, vandaar!
Groetjes
Klopt
En inderdaad geen auto van de zaak. Ik hoop dat ze haar draai zal vinden in de thuiszorg.
Tsjor
