Schoonmoeder.
Ik weet het, er zijn genoeg draadjes geweest over schoonmoeders, maar sorry, hier is er nog 1
Mijn schoonmoeder belde, we hebben even gepraat en toen we vroegen hoe het met meneer X ging zei ze: "zijn kinderen komen elke dag, dat is toch prachtig, ik zie die van mij bijna nooit". Nu is ´bijna nooit´ overdreven, maar dat we haar niet vaak zien is waar (en dat hebben we ook eerlijk toegegeven).
Ook geeft ze aan dat we er niet waren op Nieuwjaarsdag (dat viel haar dus tegen)......we waren ziek! Dat was ze even vergeten
Ze komt niet bij ons, omdat dat teveel geld kost (ze heeft via de WMO een vervoerspasje gekregen). Wij kunnen wel komen, want we rijden op gas, aldus mijn schoonmoeder. Nee, we rijden op diesel en dat komt ook niet uit de lucht vallen.
Nu gaf ze aan om eens om de tafel te gaan zitten om dit uit te praten. Daar hebben we geen zin in, want dit speelt eigenlijk al ja-aren. We WETEN dat we niet zo vaak komen, maar we komen ook niet vaak bij mijn vader of verdere familie (van beide kanten).
Wat mij ook steekt is dat ze haar eigen waarheid heeft en dus dingen "vergeet" en alleen maar haar eigen kant ziet. Ook mijn oudste schoonzus wordt op deze manier behandeld door haar moeder. Mijn jongste schoonzus niet.....die kan geen kwaad doen, zij heeft het te druk. *zucht*.
Dit is een probleem van niks, dat weet ik ook wel en nogmaals: we weten dat we niet vaak komen......maar na jaren wil ik toch eens mijn hart luchten dan alleen tegen mijn man
Weten....
Ietwat overdreven om dat 3x te vermelden: "we weten dat we niet vaak komen".
Nou ja, dan is dat in ieder geval duidelijk
Herkenning, maar dan met moeder
Vind ook dat we te weinig komen, denkt dat als we op zondag niet komen, we bij mijn schoonouders zijn. Terwijl we die juist minder vaak bezoeken dan mijn ouders.
Maar bedenk wel dat ze waarschijnlijk de hele dag niet anders te doen heeft dan te denken, goh wie komt er vandaag langs. Terwijl jullie druk zijn en de dagen voorbij vliegen, heeft zij het idee dat ze helemaal alleen is en niemand naar haar omkijkt. Probeer toch eens een goed gesprek aan te gaan. Ik heb dit ook gedaan en dat luchtte wel op. Nu beide kanten weten wat hun dwars zit, wat de verwachtingen kunnen zijn van elkaar, is er meer rust en minder stress, waardoor het ook weer leuker om elkaar te bellen of te bezoeken, zonder in je achterhoofd de angst hebt op allerlei verwijten van haar kant.
Mzn,
bedankt voor je reactie.
Na het plaatsen van mijn posting had ik al het gevoel dat er toch maar eens een gesprek moet komen.
Ik bel deze week mijn oudste schoonzuster (bij haar dus hetzelfde verhaal) en dan moeten we toch maar eens om tafel (hopelijk krijg ik mijn man ook mee, die is er zo langzamerhand klaar mee)
Ook herkenning
""zijn kinderen komen elke dag, dat is toch prachtig, ik zie die van mij bijna nooit"."
Mijn schoonmoeder, bijna letterlijk
Overigens komen we daar nooit (op audiëntie, hihi?) omdat ze of bij ons komen, of zélf ergens anders afspreken omdat het bij hen zo'n rommel is. Maar dat vergat ze even.
En we hebben vaak wedstrijden, dus geen tijd in het weekend. Weet ze.
< i>Mijn jongste schoonzus niet.....die kan geen kwaad doen, zij heeft het te druk< /i>
En da's mijn moeder! maar dan over m'n broer met z'n 'heel andere leven dan...' waardoor hij niet hoeft af te bellen.
Geen advies verder, sorry.
Hier ook herkenning
Schoonmoeder die continu loopt te klagen dat ze haar kleinkind bijna nooit ziet. Ze klaagt weer tegen ons dat ze haar achternichtjes en neefjes ook nooit ziet (wonen paar straten verderop zelfs) en haar nicht ook niet (woont op 5min fietsafstand).
Mijn schoonmoeder is van nature een nogal lui, klagerig mens en vindt dat anderen maar naar haar toe moeten komen. ze onderneemt dus zelf niets in de richting van anderen.
Wij wonen in een hele andere stad waar ze zelfs met de trein en metro heen moet (perfecte verbinding overigens waarvoor ze maar 1x hoeft over te stappen). Dat vindt ze ook te veel moeite.
Wij gaan niet vaker naar hen toe dan we normaal doen en laten haar gewoon klagen.
Herkenning
Hoi,
Ik vind het argument "ja maar we komen ook niet vaak bij mijn vader of verdere familie" eigenlijk niet steekhoudend hoor. Je schoonmoeder vind het jammer dat jullie niet vaak komen, en wat heeft zij er dan aan dat je zegt 'ja maar we komen ook niet bij anderen?" wat veranderd dat aan de situatie voor haar?
Verder is het natuurlijk onzin dat zij nooit naar jullie komt (wat is een WMO vervoerspasje, dat is neem ik aan goedkoop vervoer?) maar ik snap het wel dat ze jullie blijkbaar graag wil zien. Probeer je eens in haar te verplaatsen, jullie zijn straks oud en je kinderen zijn de deur uit, dan zal je het neem ik aan ook leuk vinden als ze eens bij je langskomen? Wel kan het voorkomen dat het voor sommige mensen nooit voldoende is hoor, maar probeer anders iets met haar af te spreken? (hoe vaak kom je nu?) je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat jullie de ene maand bij haar komen en dat zij dan de maand erop eens bij jullie komt, en dat zo afgewisseld. (of eens in de 3 weken, probeer in ieder geval met een beetje geven en nemen (wederzijds) iets af te spreken?)
Succes
Maxime
Andersom
hier juist andersom.
Mijn schoonouders hebben nooit tijd voor onze kinderen.
Hoewel mijn schoonmoeder niet meer werkt is ze gemiddeld 4 x in de week bij mijn zwager en schoonzus die hier om de hoek wonen maar NOOIT komt ze eens langs voor onze kinderen.
En aan de ene kant steekt dat best maar aan de andere kant hoor ik mijn kids er nooit over klagen. Ze hebben nou eenmaal geen band met mijn schoonouders.(rara hoe kan dat)
Dipsy
Schoonouders ook nooit tijd
Mijn schoonouders zijn flink in de 70, maar ze hebben het erg druk. Zo druk dat wij als kinderen wel eens "klagen". Klagen niet echt hoor, meer als grapje. Ze hebben altijd feestjes, dansavondjes, sporten, dagjes uit, vergaderingen. We worden soms zelf al moe als we hun agenda horen.
Heb wel een oma die altijd klaagt dat er niemand komt. Zo erg dat mijn moeder de bezoekjes verminderd heeft. Eerst kwam ze 3x per week, nu nog maar 1x. Ze werd door de verpleging van het verzorgingshuis aangesproken dat oma haar zwart zat te maken en dat ze dat zo erg vonden omdat ze met eigen ogen zagen dat mijn moeder wel vaak kwam. Toen dacht mijn moeder, nou ja het maakt toch niet uit hoeveel ik kom, dan kan het net zo goed wat minder. Mijn moeder kwakkelt zelf ook erg met haar gezondheid, dus is best een opgave. Mijn zusje komt er zelden en ik woon 200 km verder, dus ik kan ook niks fout doen. Als ik eens heb gebeld krijgt iedereen dat wekenlang te horen.
Afspraken maken
tja jij hebt zo te horen ook je eigen waarheid, zo werkt dat nu eenmaal. Ik vind het wel een futiliteit om daar een relatie voor naar de knoppen te laten gaan en er ruzie over te gaan zitten maken. Is het een idee dat je gewoon een jaar volplant. Afspreken, agenda's erbij en dan elke 4 weken ofzoiets een afspraak maken. Dan weet ze precies waar ze aan toe is en jullie ook en hoeft ze er ook niet meer over te zeuren.
Ik denk dat ik het zo zou zijn anders is het een gebed zonder einde..... alternatief: besluiten dat je het gezeur gewoon van je af laat glijden.....
Sterkte
Maxime,
het is ook niet bedoelt als steekhoudend argument, nee zeg. Maar als je vaak genoeg te horen krijgt "Ja maar daar gaan jullie toch ook heen" dan ga je toch maar eens zeggen dat we de rest van de familie ook niet vaak zien.
Het is niks anders dan verwijten naar onze kant toe, zeggen "Ja maar jullie kwamen niet op Nieuwjaarsdag, dat viel me zo tegen"......we waren ziek!! Ach, dat was ze even vergeten. En zo gaat het vaker.
Ik begrijp haar wel (ja echt!), maar na het zoveelste verwijt plofte ik even
"je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat jullie de ene maand bij haar komen en dat zij dan de maand erop eens bij jullie komt, en dat zo afgewisseld. (of eens in de 3 weken, probeer in ieder geval met een beetje geven en nemen (wederzijds) iets af te spreken?)"
Dat is een idee, bedankt. Heel simpel eigenlijk, maar op een gegeven moment zie je het niet meer
Angel13,
dit is maar een beknopt overzicht over jaren, ik kan dat niet in een posting (of 2, 3) stoppen.
Wat ik bedoelde met haar eigen waarheid kun je teruglezen in een reactie aan Maxime (Nieuwjaarsdag).
Dat heeft ze wel vaker gedaan met als gevolg dat wij eens werden opgebeld door haar broer en nog net niet de wind van voren kregen. Toen we hem hadden uitgelegd hoe e.e.a. in elkaar zat bedaarde hij.......ze had het dus heel anders verteld. De zin "Dat weet ik niet meer", kan ik zo langzamerhand niet meer horen.
Als ik zeg dat het geen futiliteit is dan mag je me geloven of niet, is ook goed
En je alternatief (het van je af laten glijden) spreekt me zeer aan. Het lukt me tot nu toe nog niet. Afspraken maken is ook een idee.
In ieder geval bedankt voor je reactie (geldt ook voor de overigen hier)
Missen..
Wat ik altijd doe bij mijn eigen ouders, is het verwijt ombuigen naar 'ik mis jullie zo, ik zou willen dat jullie vaker langskwamen, dat vind ik zo gezellig'
Mensen van die generatie kunnen hun gevoelens vaak totaal niet uitdrukken, maar ik heb wel het gevoel dat dat de essentie is van hun opmerkingen. Je hoeft er verder niks mee te doen.
Mijn schoonouders missen ons totaal niet, daar krijgen we ook nooit verwijten van. Ik weet wel wat ik liever heb
Just my 2 cents
Bennikki
Pearl
tuurlijk geloof ik je, mijn posting kwam missch iets pittiger over dan bedoeld. Maar ik sta ook erg achter wat bennikki zegt. Probeer het zo te zien en maak gewooon afspraken. Dan weet iedereen waar ie aan toe is en kun je verwijten die vast daarna ook wel weer komen van je af laten glijden...sterkte
Bennikki en angel3,
"Mijn schoonouders missen ons totaal niet, daar krijgen we ook nooit verwijten van."
Dat is verdrietig. Sterkte, dat lijkt me niet makkelijk.....
Ik weet ook wel dat ze ons mist, ik probeer het ook in die richting om te buigen, maar dat is niet altijd makkelijk. Ik denk dat allebei de partijen meer hun best moeten gaan doen
Oh het is Angel3 i.p.v. Angel13......*hahaha*......zie dat nu pas staan
