Spijt....... [van scheiding]
Misschien dat iemand hier tips voor mij heeft.......
Ik ben 2.5 jaar geleden gescheiden na een huwelijk van 19 jaar. We hadden en hebben nog steeds geen ruzie of zo, het was opgebrand. Toen het hoge woord eruit was, is alles in gang gezet voor een scheiding. In die tijd ben ik gewoon bij hem blijven wonen en heb ik hem voorbereid hoe het huishouden werkt in combi met werken. Dat ging allemaal goed en na een tijdje kon ik intrekken bij een nichtje van mij. Tot mijn verbazing zat er na 2 weken tijd al een andere vrouw op de bank! Ik voelde me heel erg gebruikt en was erg boos. Alsof 19 jaar huwelijk niks voorgesteld had, zo schoof hij het aan de kant. Ik voelde me erg beroerd eronder. Nu ben ik 2,5 jaar verder, heb een eigen huis, heb heel leuk werk en onze dochters wonen bij mij, wat erg goed gaat (op de normale ruzietjes na). Ik heb een leuke vriend, die helemaal voor me gaat, maar TOCH heeft ie niet dat wat mijn ex had. Als ik mijn ex zie, ben ik van slag, komt er een brok in mijn keel en zou ik willen huilen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik hem enorm mis, ook in de opvoeding van de kinderen. Hij neemt nooit contakt op met me over de kinderen, heeft nog nooit gevraagd of ik het wel red. Als ik het terug kon draaien, was ik niet gescheiden, dat weet ik zeker. Mijn gevoelens voor hem zijn er nog steeds en ik zou zo weer opnieuw met em willen beginnen. Maar dat zit er niet in en daarom mijn vraag:
Wie heeft dit ook meegemaakt en heeft tips?
Alvast bedankt!
Beiden
Bedankt voor je reaktie. Bij ons was het een keus van allebei. Misschien heb ik een te overhaaste beslissing genomen. Hoe hij er over denkt nu, weet ik niet. Ik doe wel leuke dingen, hoor en ik kan daar echt van genieten. Maar ik vind het heel moeilijk als ik em tegenkom of ik moet em bellen ivm de kinderen bijv. Hij is dan erg bot/kortaf. Ik krijg het gevoel bij hem alsof ik niks meer voorstel. Dat doet pijn.
Lara
Ik wil nog even zeggen dat ik je veel sterkte wens en ik hoop voor je dat je de draad weer op kan pakken.
Groetjes...
Lara
Als wij elkaar spreken, doen wij heel normaal tegen elkaar. We hadden sowieso nooit geen ruzie en gelukkig nu ook niet. Maar zijn belofte om "goede vrienden" te blijven heeft ie niet echt waar gemaakt, vind ik. Ik snap ook helemaal niet waarom hij zo doet, zo kortaf. Iedereen zegt dat hij helemaal in de ban is van zijn vriendin, dat zij hem helemaal heeft omgeturnt. Men zegt ook dat ie geen contakt MAG hebben met mij van haar. Of dat waar is, geen idee. Maar als dat zo is, vind ik het niet leuk dat ie daarom zo doet tegen mij. En ook dat punt is voor mij pijnlijk en word ik des te meer met de neus op de feiten gedrukt dat ik nog steeds iets voor em voel.
Ik heb geen flauw idee of hij nog steeds verdriet heeft, maar ik kan me niet voorstellen dat je je scheiding na 2 weken al verwerkt hebt. Het hakt er flink in, zeker als je kinderen hebt.
Passief
Zeeuwse, je komt nogal passief over (je ex-man trouwens ook; hoezo het huishouden uitleggen). Ik zou zeggen, accepteer dat je huwelijk mislukt is en richt je op je huidige leven. Je kunt alleen jezelf gelukkig maken. Je hebt een baan, een huis, een stabiele situatie voor je kinderen. Dat is een goede basis.
Doorgaan
Moeilijk, Zeeuwse, voor nu even diep ademhalen en doorgaan denk ik. Je heb inderdaad een goeie basis met huis, etc., dat helpt, maar het zegt niet alles, ook in een paleisje kun en mag je je ongelukkig voelen. Geloven in en hard werken aan je toekomst, dat is 't.
Voor lara10
Lara, even tussendoor, wat ontzettend herkenbaar, dat verhaal van jou over 'stug en kortaf zijn tegen je ex'. Ik heb het echt helemaal precies zo. Weet dat het niet helpt, maar ik kan ook nog even niet anders, zijn aanwezigheid doet pijn...
Marielle
Ik ben helemaal niet passief. Ik geniet echt wel van de dingen die ik doe of meemaak, van mijn kinderen, mijn huis en mijn baan. Maar het stukje ex-man is gewoon een heel moeilijk punt. Blijkbaar moet ik het "maar" achter me laten, maar is makkelijker gezegd dan gedaan.
Belle
Ja, Belle, daar ben ik heus mee bezig. Gelukkig kom ik em niet vaak tegen en als we telefonisch contakt hebben is er ook geen ruzie. Tis zoals Lara schrijft: je verwacht close te blijven, ook vanwege kinderen, omdat dat toen gezegd is, maar er blijft niks van over. Bedankt voor je meelevende reaktie. En Lara ook, trouwens 
Waarom?
zeeuwse:
"Bij ons was het een keus van allebei. Misschien heb ik een te overhaaste beslissing genomen."
Waarom zijn jullie gescheiden? Vreemdgaan?
Tinus
In mijn allereerste mail staat: het was opgebrand. Mijn huwelijk dus. We hadden totaal andere interesses, geen lol meer, sleur, broer/zus-relatie (klinkt cliche, maar het was zo).
We konden ook niet praten met elkaar als er iets dwars zat. En toen ik het in de gaten kreeg, greep ik niet of niet tijdig in. Ik weet bijna zeker dat hij dat ook zo voelde, maar deed er ook niks aan. En toen was het te laat. Helaas....
Aanleiding?
zeeuwse:
"We konden ook niet praten met elkaar als er iets dwars zat. En toen ik het in de gaten kreeg, greep ik niet of niet tijdig in. Ik weet bijna zeker dat hij dat ook zo voelde, maar deed er ook niks aan. En toen was het te laat. Helaas...."
Maar hoe ging dat dan concreet? Meestal is er in zo'n situatie wel een aanleiding, waardoor het klapt.
Tinus...
...wat ik me nu even afvraag, zo "vroeg" in de ochtend: waarom wil je nu precies weten waarom hun huwelijk is geklapt??
Je hebt er een reden voor neem ik aan, maar vertel die dan, je komt nu wat drammerig over (vind ik dan
Jade
Jade:
"...wat ik me nu even afvraag, zo "vroeg" in de ochtend: waarom wil je nu precies weten waarom hun huwelijk is geklapt??"
Omdat zeeuwse in een situatie is gerold waar ze nu blijkbaar spijt van heeft. Dan vraga ik me dus af hoe ze in die situatie is gekomen.
