Vreemd gegaan,en nu?
Het si al weer bijna een jaar geleden,dat mijn man vertelde dat hij van af dag een tot nu (15jaar later) vreemd is gegaan,therapie gehad,bla bla bla,en ging iets beter met ons,we kunnen nog goed met elkaar,maar.........het gevoel is weg,vertrouwen ook. hoe kan ik er uit komen? weer die therapie? aan alles zit een maar in onze relatie nu,sex was al niet goed,en nu is het gewoon een werkwoord,hahah,klinkt ook jammer he!
Maar goed scheiden is ook weer zo wat,al dat gedoe,waarom,ehb goed huis enz je kent het allemaal wel,maar als de prins langs komt spring ik op hem,ooo nee achter op zijn paard!
Maar goed doe er lacherig om,maar merk dat het probleem toch nog lang niet is opgelos,wie kent het ,en wat kan ik nu het beste doen,graag tips.
Dus
Waarom vertelt hij het nu ineens wel ? is z'n relatie nu gedaan ? gaat hij er zonder kunnen ?? Ken je z'n minares ? Wat zegt hijzelf erover ? mist hij haar ? Hadden jullie zelf een goede relatie ? Is hij nog nooit monogaam geweest en gaat hij dat nu in moeilijke tijden wel zijn ?
15 jaar?
15 jaar???
Verslaafd aan vreemdgaan?
Als je man al 15 jaar vreemd gaat, is het dan niet een soort verslaving van hem? Ik neem aan dat het niet om dezelfde dame gaat, al die 15 jaar. Heeft hij ook verteld waarom hij vreemd gaat/ging? Is het de spanning, de sensatie, weten dat hij nog steeds een vrouw kan 'veroveren'?
Het kan natuurlijk dat hij van dat steeds maar weer stiekeme gedoe genoeg heeft gekregen, dat hij 'clean' wil zijn, maar het gevaar blijft dan naar mijn gevoel toch op de loer liggen.
Afhankelijkheid
Waarom zou je zelf niet een goed leven kunnen opbouwen? Ik verbaas me in de topics van anno15jaargeleden, Anja en es erg over de machtsongelijkheid en afhankelijkheid in moderne relaties.
Anno15 wil alleen een normaal leven als een andere man daarvoor kan zorgen (prins op het witte paard). Waarom zou je zelf niet voor een ander en goed leven kunnen zorgen?
Ik zou 15 jaar vreemd gaan absoluut niet accepteren. Alleen de gedachte al maakt me misselijk.
Mijn man is gelukkig een ontzettend lieve en trouwe man, maar ik ben wel heel blij dat ik altijd ben blijven werken en in geval van nood (scheiding, overlijden, ziekte van man) goed voor mezelf kan zorgen en eventueel ook kostwinner kan zijn.
Anno
Je hebt gelijk dat je nooit 100 % zeker kan weten of je partner vreemd gaat. Dat kan mijn man van mij ook niet weten. Maar dat is niet het punt. Als er iets gebeurt in mijn huwelijk wat ik onverdraaglijk vind (zoals jarenlang vreemd gaan) kan ik weg. Dat is wat ik belangrijk vind. Ik hoef niet te denken: mijn man verdient een leuk salaris en we hebben een leuk huis. Mijn gedachtengang zou dan zijn: ik heb een prima salaris en kan zelf een huis kopen. Die onafhankelijkheid maakt dat ik vreemdgaan niet zou hoeven te tolereren.
Geen verklaring nodig
Silencio:
"Als je man al 15 jaar vreemd gaat, is het dan niet een soort verslaving van hem?"
Nee, hij is gewoon geil.
Ik denk niet dat je de drang tot vreemdgaan hoeft te verklaren -die is biologisch en zit in iedereen. Wat je moet verklaren, is waarom sommigen er aan toegeven, en anderen niet.
Tinus_p
'Ik denk niet dat je de drang tot vreemdgaan hoeft te verklaren -die is biologisch en zit in iedereen. Wat je moet verklaren, is waarom sommigen er aan toegeven, en anderen niet.'
Precies hetzelfde waarom de één wel van de sigaretten af kan blijven en de ander niet, dat heet dus een verslaving..
Anno15: ik zie/lees nergens of je nog om je man geeft, van hem houdt, of er nog een basis is om door te gaan?
Silencio
Silencio:
"Precies hetzelfde waarom de één wel van de sigaretten af kan blijven en de ander niet, dat heet dus een verslaving.."
Ik neem aan dat jij verslaafd bent aan je echtgenoot 
Wat schiet je ermee op, om het een verslaving te noemen?
Eigen inkomen = zelfrespect?
Het klinkt zo gemakkelijk, dat je zorgt dat je een eigen inkomen hebt en dus zelfstandig/onafhankelijk bent. Soms is het leven minder eenvoudig, dan je zelf zou denken.
Ook ik dacht er zo over en toen werd mijn zoon geboren. Hij bleek veel zorg nodig te hebben en opeens stond ik voor de keuze........thuisblijven en zelf hoogstaande kwaliteit zorg bieden of uitbesteden en veelvuldig werk moetn verzuimen? Een man die intussen nog bezig was met een veelbelovende opleiding en aansluitend een baan zou krijgen waarin hij veel meer geld zou verdienen dan ik.........Soms moet je kiezen en is het niet zo eenvoudig. Je hebt gelijk dat het belangrijk is om jezelf onafhankelijk genoeg te voelen om vreemdgaan niet te accepteren en geld maakt dat makkelijker, maar niet noodzakelijk. MIjn man ging vreemd, maar du moment dat ik het merkte heb ik wel zijn spullen gepakt en bij de voordeur gezet. Nu is het financieel opeens een heel moeilijk en lastig verhaal en ja, ik voel het alsof ik op de blaren moet zitten van onze keuze toen, maar het is geen reden om mijn zelfrespect te verliezen en het vreemdgaan te accepteren!
Wieweetwat
Verslaving
'Wat schiet je ermee op, om het een verslaving te noemen?'
Tinus, ik noem het omdat het me lijkt dat het hier om een verslaving gaat, en een verslaving erg lastig is om los te laten. Dit even als reactie op Anno15 die zich af vraagt hoe ze nu verder moet. Misschien kan meneer Anno15 zijn verslaving onderdrukken, voor een tijd, maar vaak - niet altijd! - steekt het na verloop van tijd toch de kop weer op.
Wat ik me afvraag Anno15, waarom heeft je man het na die 15 jaar verteld? Wilde hij stoppen, een nieuwe start maken samen met jou? Waarom nu ineens na 15 jaar die bekentenis?
@Tinus: waaraan ik verslaafd ben? haha.. wil jij niet weten.
Hou je van hem?
Volgens mij is dat waar het om draait.
Als je van hem houdt, is de volgende stap om te achterhalen of hij ook van jou houdt.
Als jij van hem houdt en hij van jou, dan is er nog een mogelijkheid om samen te bekijken hoe het nu verder zou kunnen.
Als beiden of één van beiden niet van de ander houdt, dan lijkt het me duidelijk.
Zoals ik ooit tegen een vriendin heb gezegd, scheiden kan altijd nog. Mensen kunnen fouten maken en ja, 15 jaar is wel heel erg veel. Maar wie ben ik om te beoordelen of jij weg moet gaan of niet of accepteren ook slecht is voor jouw zelfrespect.
Het vreemd gaan, zegt nog altijd meer over hem dan over jou.
Sterkte!
Silencio
Silencio:
"Tinus, ik noem het omdat het me lijkt dat het hier om een verslaving gaat, en een verslaving erg lastig is om los te laten."
Waarom is dit een verslaving? Of anders gezegd, wat is het verschil met iemand die 'verslaafd is aan zijn eigen partner' (dat heet eufemistisch 'een monogame relatie').
Dat lijkt een beetje een woordenspelletje, maar dat is het niet helemaal. Wat denk je dat er concreet aan dit probleem te doen is?
Woordspelletje
Als je het zo wil doorvoeren dan is meneer in kwestie dus verslaafd aan het hebben van meerdere vrouwen.
15 jaar vreemdgaan verklaren onder de noemen 'gewoon geil' (Tinus je vindt het wel heel spannend om het woord geil te gebruiken he, ik lees dat in wel heel veel reakties van je....) lijkt me dan beter te typeren als 'geil'. Zo 'gewoon' is 15 jaar vreemdgaan niet.
En hoe gewoon is is 'gewoon' geil? Na 15 jaar lijkt me dat eerder 'heel erg' geil, of 'boter' geil.
Zelf een antwoord geven
Anno15, je zegt dat je weinig hebt aan de reacties, maar je geeft zelf geen antwoord op de belangrijkste vraag die je hier al een paar keer gesteld is: geef je nog om je man, hou je nog van hem? Dat lijkt me toch wel het belangrijkste uitgangspunt om verder te kunnen/willen. Zie je zelf nog heil in jullie relatie behalve het feit dat je scheiden geen optie vindt? (Wat ik me trouwens best goed voor kan stellen) Wat levert jullie relatie jou verder nog op, behalve kost en inwoning? Zet voor jezelf de plussen en minnen eens op een rijtje.
Ook geef je geen antwoord op de vraag waarom je man dit nu ineens na 15 jaar op heeft gebiecht. Wilde hij een nieuwe start met je maken en stoppen met zijn buiten de deur activiteiten? Het is nogal wat wat je even verteld werd!
Liefde
Houd je nog van je man? Denk je dat hij echt van jou houdt? Wil je met hem verder? Kun je verder met iemand die duidelijk heel andere normen en waarden heeft over het huwelijk en monogamie? Ga je noodgedwongen met hem verder omdat je geen kant uit kunt? Allemaal vragen die jij alleen kunt beantwoorden.
