Vriend en dochter
Hoe omgaan met de nieuwe vriend van je dochter,wanneer je weet dat hij een drugsverleden heeft?Heeft het zelf eerlijk opgebiecht en wil wat maken van zijn toekomst.
Ik zie dit er wel inzitten,maar toch ben ik een beetje bang.Iedereen verdient een tweede kans toch?
Heu
Hoe oud is je dochter?
Heu2
En wat is 'een drugsverleden'? Af en toe blowen, zwaar aan de crack of iets daartussenin?
Heu 3 en 4
Hoe ver in de geschiedenis ligt dat drugsverleden precies?
Op welke manier is dat drugsgebruik overwonnen?
(zucht...)
Dochter is bijna 25 en ja...ik weet dat ze oud genoeg is om zelf beslissingen te nemen,maar het is en blijft je kind he.
Het moet een aantal jaren geleden geweest zijn.(iets van een 3 jaar terug.)
Hij is nu volledig clean,maar heeft wel moeten afkicken.
Iedereen verdient een 2de kans
Zeg je...ik zou zeggen, gun het hem dan ook. Of hij moet slecht voor je dochter zijn, rot behandelen...?
Behandel hem dan zoals ieder ander.
Gelijk
Neen,hij is heel lief,beleefd en wil wat maken van zijn leven en die kans wil ik hem zeker geven.
Hij weet dat hij verkeerd is geweest en ik begrijp goed dat je dit niet altijd in de hand hebt.Zeker niet wanneer je nog jong en naief bent.
Alleen ben ik een beetje bang denk ik,dat het vroeg of laat weer verkeerd zou kunnen gaan.
Maar
"Alleen ben ik een beetje bang denk ik,dat het vroeg of laat weer verkeerd zou kunnen gaan. "
Dat kan toch altijd en met iedereen? Stel ze had iemand met een schoon verleden, dan kan het nog mis gaan. Je hebt sommige dingen echt niet in de hand. En tijd zal het zeggen...
Tja
Ik zou zeggen: wees trots op die jongen dat hij maar zo kort verslaafd is geweest en alweer een tijdje clean is.
Veel mensen hebben in hun leven een kortere of langere periode waarin ze (teveel) drugs gebruiken, (teveel) alcohol drinken of medicatie gebruiken waaraan ze verslaafd raken. Hij heeft vast en zeker veel geleerd van deze periode, en is daar sterker uitgekomen. Dat heeftie dan toch maar mooi gehad!
Waar ik heel trots op ben
Ik ben altijd heel trots op mijn ouders geweest die mijn zusjes vriend accepteerden zoals hij was. Hij was een verslaafde en hij had 15 jaar op straat geleefd, kon zich moeilijk aan afspraken houden enz. Uiteindelijk is het ook niet goed gegaan, hij ging boeken en cd's van mijn zusje stiekem verkopen om aan geld voor drugs te komen. Schijnbaar kun je dan niet meer helder nadenken, wat je ermee op het spel zet. En we lieten als we bij hun waren niet de portemonnee in de jaszak zitten of op de tafel, want dan maakten we het hem alleen maar heel moeilijk. We waren uiteindelijk niet rouwig om het feit dat het uit ging, na jaren samenwonen. Het was beter voor mijn zusje.
Maar waar ik nog altijd trots op ben is de houding van mijn ouders aan het begin van hun relatie. Hij is jouw vriend en dus accepteren wij hem in onze familie.
Jouw situatie is nog heel anders, bij hem is het geen heden maar verleden. Ik zou er dus absoluut open en blanco in stappen!
Wat wil je horen?
Het slechte nieuws is: ongeveer 50% valt terug in verslaving (afhankelijk van o.a. de substantie en nog wat factoren). Het goede nieuws is: de percentages zeggen níks over deze jongeman.
Een goed sociaal netwerk, een duidelijk besef bij de ex-verslaafde over wat tot de verslaving geleid heeft, en een flinke dosis zelfkennis plus wat handvaten om de vroegere valkuilen te vermijden, geven een goed uitgangspunt voor de toekomst en verlagen het risico op terugval aanzienlijk.
Dat hij eerlijk is over zijn verleden, geeft jullie ook de mogelijkheid om eerlijk te zijn over jullie bezorgdheid. Praat er eens over met hem, en laat het dan rusten. Ik zou hem zeker accepteren, zoals grote zus hierboven ook schrijft: het is de keuze van je dochter en dat is voldoende reden om hem welkom te heten in de familie.
Verleden en nu...
Wat ik echt tof vind is dat hij meteen heel open en eerlijk geweest is naar onze dochter toe.Hij had evengoed kunnen zwijgen,maar dan hadden we't wellicht van iemand anders vernomen.Want...dàt is nu net wat het vaak ook moeilijk maakt.Mensen hebben altijd vooroordelen naar iemand met een drugsverleden.Meestal weten ze er dan niet eens het fijne van en wordt er ook nog eens overdreven,alsof het nog niet erg genoeg is.
Maar wat anderen zeggen en denken,daar trek ik me gelukkig niet teveel van aan.Feit is dat die jongen goede bedoelingen heeft en dat is het enige wat belangrijk is.Hij heeft het er trouwens wel moeilijk mee dat de buitenwereld hem er vaak op aankijkt.Dat vind ik ook niet eerlijk.Hoeveel jongeren maken er geen fouten op dat vlak.Moeten die dan de rest van hun leven een stempel krijgen?
En ja,het is wel zo dat je als ouder wel even schrikt,want je wil toch het beste voor je kind.Maar om zo dramatisch te gaan doen alsof hij ik weet niet wat heeft gedaan,is nu ook weer niet nodig.Je zou ervan verschieten hoeveel jongeren drugs hebben gebruikt ooit,maar er braafjes over zwijgen.
Neen,ik wil hem zeker de kans geven die hij verdient en mijn dochter ook.Ze praten er dan ook openlijk over en hij weet dat wij het zeker niet zullen dulden wanneer er weer wat verkeerd zou lopen.
Mijn man heeft het er wat moeilijker mee en ik denk dat die jongen dat ook wel voelt.
Hij weet het wel
Hij weet het dat wij bezorgd zijn en hij begrijpt dit wel.Wat mijn man betreft,zal het ook wel losjes lopen uiteindelijk.We praten er samen veel over (men man en ik) en dat maakt het wat makkelijker.
Alleen moet die jongen leren omgaan met zijn verleden.
Hij stoort zich eraan wat anderen zeggen en denken,maar dat is nu eenmaal een gevolg hiervan.Het is niet eerlijk natuurlijk,maar de kans dat wij ooit nog mensen zullen tegen komen die hem kennen,zit er dik in.We wonen overigens niet eens zo ver van elkaar vandaan.Ongetwijfeld zullen we dan nog wel eens de commnetaar krijgen die we liever niet horen,maar die mensen zullen wij dan duidelijk maken wat wij ervan vinden.
