Relaties Relaties

Relaties

pien

pien

30-06-2012 om 17:25

Vriendin in (bijna) schuldsanering

Ik heb een vriendin die al jaren in de problemen zit.
Getrouwd met goedverdienende hoogopgeleide man maar door financieel mismanagement zijn ze enorm in de schulden gekomen: te hoge hypotheek, hoge onderhoudskosten voor het huis, te hoog uitgavepatroon, kinderen die extra hulp nodig hadden die niet werd vergoed. Daarnaast is zij ernstig ziek (geweest) waardoor ook extra kosten (hulp in huis) gemaakt moesten worden. Zij heeft altijd wel het idee gehad dat er iets niet goed was, maar hij praatte dat goed en ze vertrouwde hem. En als ze doorvroeg werd hij boos / klapte dicht. Inmiddels is alles behoorlijk geescaleerd, schulden zijn aan het licht gekomen, ze staan onder inkomensbeheer (regeling via werkgever), man is depressief, functioneert niet op het werk, relatie staat onder zware druk, man heeft haar fysiek bedreigd. Op dit moment staat zelfs de schuldsanering voor de deur. Zijzelf heeft oa door haar ziekte maar ook door weinig ervaring/opleiding/reizende echtgenoot nooit echt gewerkt. Ze denkt al langer over scheiding. Durft dit proces nog niet aan te gaan, voelt zich erg alleen staan, geen ouders, broers, zussen en bang voor het onbekende.

DE reden dat ik hier post is dat ik eigenlijk niet goed weet hoe haar (en het gezin) te helpen. We horen al jaren dezelfde verhalen (haast altijd via haar, man praat niet/weinig) maar er verandert niks! Aan de ene kant wil je er voor haar/hun zijn, aan de andere kant wil ik niet meegetrokken worden in allerlei ellende (klinkt zo opgeschreven behoorlijk egoistisch).

Hebben jullie nog adviezen hoe hiermee om te gaan? Waar is behoefte aan? We wonen ver van elkaar vandaan dus iets als een vast afspraak om elkaar te zien is lastig.

Pien

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

...ik weet alleen.....

...dat een scheiding de financiele situatie niet beter gaat maken, schulden worden verdeeld en zo gaan ze misschien nog ieder apart de sanering in. Situatie zal dus ver hetzelfde blijven. Wel of geen werkervaring en kans op baan gaat in deze dan ook weinig verschil maken: ze gaat toch tot minimum geplukt worden voor de schulden. Geloof dat iemand die werkt de bijstandnorm mag houden en iemand die al in de bijstand zit 95 procent. Gaat dus om een tientje per week. Kan veel schelen als je weinig hebt, maar om er nou een wel of geen scheiden vanaf te laten hangen....

Ik denk dat je vooral moet luisteren en als er twijfel is over wel of niet scheiden samen de voors en tegens op een rij zetten. Ik zou wel neutraal blijven, als jij naar scheiden toepraat en ze blivjen toch bij elkaar, heb jij het gedaan.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

01-07-2012 om 11:51

Niet oordelen

Een luisterend oor bieden en haar af en toe tracteren op een lekker kopje koffie.

Meer kun je niet doen.

Scheiden en werken heeft op dit moment denk ik geen nut. Wat wel nut heeft is dat zij vanaf nu volledig inzage in de cijfers krijgt. En daar zou je vriendin naar toe moeten werken. Ze moet redden wat er te redden valt.

evenzo

evenzo

01-07-2012 om 18:42

Concrete hulp

In mijn directe omgeving een vergelijkbaar verhaal qua schulden (persoonlijke situatie wel anders verder). Maar wat hen heeft geholpen en wat wij konden doen is concrete hulp. Zij liepen echt vast in de bureaucratie en konden het niet voor elkaar krijgen te gaan zitten met de administratie. Dus ga zitten en haal de administratie erbij en pluis alles uit. Vervolgens helpen met: waar zijn voordelen te behalen? bijv belastingaangiftes en terugvragen? kinderopvangtoeslag? verzekeringen kloppen die wel? dat soort zaken. Door de bomen zien ze het bos niet meer en dan gaan ze bellen en worden van kastje naar de muur gestuurd terweijl ze al half depri zijn. Dat zijn dingen die je voor hen kan doen. Dat werd hier erg gewaardeerd. Verder hebben wij een keer de kids opgevangen en hen een dagje uit gestuurd met zakgeld. Zoiets.

Wat afschuwelijk zeg...

mijn man en ik heb hebben ook wel eens financiële problemen en door alle stress hebben we dan ook nog eens meer ruzie. Mijn man benadrukt dan altijd dat we samen moeten werken en niet tegen elkaar moeten werken en dat we van de kleine dingen moeten blijven genieten. Ik ben in een zo'n moeilijke periodes lid geworden van een hardloopvereniging, gaf me veel extra fysieke en mentale kracht.

Verder kun je niet veel meer bieden dan een luisterend oor en als ze dat wil ook praktische hulp bieden. Voorwaarde is wel dat je zelf genoeg tijd en energie hebt.

Cicade

Cicade

02-07-2012 om 06:49

Aanvulling op evenzo

Inderdaad kan concrete hulp een wereld van verschil maken. Ik heb de laatste tijd ook wat instanties moeten bellen en ik ben echt verdrietig geworden over hoe hard mensen over je oordelen en je behandelen.
Het is alleen wel heel moeilijk om iemand toe te laten als je in de sores zit omdat je jezelf vaak erg schaamt en schuldig voelt. Maar als je diep genoeg gezonken bent is alle hulp welkom, dan maakt het ook niet meer zoveel uit wat mensen van je denken.
Er zijn overigens vrijwilligersinstanties die hulp aanbieden op administratief gebied. Dat is een stuk anoniemer en kan soms beter werken.

pien

pien

03-07-2012 om 15:20

Dank jullie wel

Dank jullie wel voor de reacties. Even ter verduidelijking: de reden dat vriendin denkt over scheiden is juist dat man er niet 100% voor wil gaan om uit de problemen te komen. Vriendin erkent dat ze in het verleden allebei fouten hebben gemaakt, wil hem zijn fouten ook wel vergeven maar hij denkt op dezelfde voet door te kunnen gaan, steekt kop in het zand, ziet collega's die van alles kunnen doen en wil dat ook. En dat is wat haar steekt. DAt ze geen team vormen.

Concrete hulp in de zin van hulp bij de admin kan ik denk ik op dit moment niet bieden. Daarvoor wonen we te ver van elkaar en is het te complex en opnieuw: als hij niet meewerkt heeft dat geen zin. Bovendien staan ze onder inkomensbeheer via extern bureau dus lijkt het me niet handig daar tussen te gaan zitten.

Concrete hulp in de vorm van een kopje koffie is inderdaad wat ik nu doe: laatst mee uit eten genomen voor een verjaardag, ze kunnen in ons huis in de zomervakantie (even andere, mooie omgeving) en af en toe bellen en afspreken.

Het voelt soms als niet zoveel maar na jullie reactie denk ik dat het op dit moment wel de enige vorm is.

Pien

Team

Als ze een team wil vormen zijn er een paar dingen waar ze zelf aan kan werken:
- man is nu depressief en functioneert niet goed op zijn werk, dat is dé basis voor een nog slechtere situatie; dus alles wat ze kan doen om hem op te peppen en beter te laten functioneren is mooi meegenomen;
- ze zal toch ook moeten kijken wat haar eigen aandeel kan zijn in het oplossen van schulden, bijvoorbeeld dat ze toch zelf gaat werken. Ziektes in het verleden zijn geen reden om dat nu nog aan te halen. Geen ervaring etc. los je alleen maar op door ervaring op te doen. Al is het maar een huisje schoonmaken, elke cent telt. Ze kan dat op een eigen rekening zetten en daarmee bepaalde kosten betalen, zoals eten. Dat geeft toch het gevoel dat ze een bijdrage levert. Als ze in de schuldsanering komt gaat dat geld naar de schuldeisers, maar dat is niet onterecht, toch? Bovendien zal ze dan ook een sollicitatieplicht krijgen.

Met andere woorden: ze kan zelf beginnen met haar aandeel van 'het team' op te bouwen en niet alleen maar te mopperen op man die alles verkeerd doet. Ze is zelf ook naïef geweest, heeft zich op een kinderlijke manier door man laten onderhouden en wil nu man laten vallen omdat hij haar niet meer kan onderhouden.

Zoals anderen al zeggen: bij een echtscheiding krijgt ze de helft van de schulden mee en zal ze er helemaal alleen voor staan. Bovendien is de kans dat man dan echt depressief wordt en uitvalt heel groot, en daarmee valt dan ook het grootste inkomen weg.

Schuldsanering biedt voor haar in elk geval houvast: alles moet op tafel komen. En ze is er met drie jaar vanaf. Hopelijk heeft man ondertussen in de gaten dat de vraag 'waar doen ze het van' niet zo relevant is, dat niet alles goud is wat er blinkt en dat er prima mensen zijn die op lagere voet leven. En kunnen ze samen trots zijn dat ze die moeilijke drie jaren overleefd hebben. Dat is een mooie start voor een nieuwe relatie, nu op reële basis. Echtscheiding duurt jaren, drie jaar is relatief kort.

Wat jij kunt doen is nu niet zoveel, de bodem zal eerst geraakt moeten worden, en van daaruit zal alles weer opgebouwd moeten worden. Ik denk dat je pas echt concrete dingen kunt doen als ze in de schuldsanering zit en weer gaat opbouwen, dan zijn hele kleine dingen heel erg belangrijk.

Weet je of man iemand heeft om mee te praten? Of hebben jullie kontakt met hem?

Tsjor

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.