Vroeger vriendje ontmoet via facebook maar heb relatie..
Ik moet het even kwijt; ik heb al 18 jaar een relatie, kinderen en wonen samen. Als broer en zus en ook nog vaak irriaties. Maar in mijn hart hou ik wel van mijn vriend.
Nu heb ik via Facebook een vroeg vriendje ontmoet, we hadden een heftige relatie en waren echte soulmates maar toch werkte het destijds niet, ik had teveel troubles toen. Nu, 20 jaar later mailen we weer, en het is leuk! Hele diepgaande mailtjes, veel lol, en we kunnen alles uitpraten wat toen niet gezegd is, het is zo leuk, ik doe fluitend het huishouden, voel vlindertjes en alles komt weer terug. Ik was toen erg verliefd. Hij is single, ik dus bezet. Ik ga niet zomaar mijn relatie opgeven, dat niet. Maar ik zou mijn ex dolgraag weer ontmoeten!! Ik heb al jaren geen sex meer met mijn huidige man, en dacht dat ik daar ook geen behoefte meer aan had,(vroege overgang?)
Maar nu besef ik dat ik daar nog best behoefte aan heb, en ook al al die aandacht, dat 'klikken'. Het is sinds lang dat ik me weer echt vrolijk voel..
Wie herkent dit ook en heeft het ook moeilijk ( gehad) ,
en hoe is dat verlopen?
Anoniem
Hou
voor ogen dat hij echt niet meer zo leuk is als je zijn stinksokken en remsporen in de toilet tegenkomt en zijn duffe kop bij het wakker worden. Ook met hem is het dagelijks leven echt niet zo leuk als nu. En het is toch de vader van je kinderen die je op het punt staat te gaan bedriegen!
Negeren die gevoelens en verbreek het contact!
sterkte dus!
Dit wil je vast niet horen
Maar besteed je energie beter aan je relatie. Ga desnoods in therapie oid om aan die broer/zus verhouding te werken, weer de intimiteit terug te vinden. En als niets meer werkt, ga je je eigen weg en dan kan je eens kijken of die ene vriend van vroeger nog leuk is...
Maar goed, dat is mijn mening 
Zoek op popcorn
Anoniem, als je ervaringen wilt lezen over soortgelijke situaties zoek dan in de rubrieken Seksualiteit en Relaties op de termen 'popcorn', 'chips' of 'soulmate'. Dan kun je ze van het begin tot het voorspelbare eind volgen.
Primavera
Flauw
Wat een flauwe reacties zeg. Waarom kan er niet gewoon gezegd worden dat deze situatie inderdaad heel lastig is voor Anoniem? Ik vind het niet meer dan logisch dat je weer gevoelens kunt ervaren bij iemand uit het verleden, ongeacht hoe goed of slecht een huidige relatie / huwelijk is. Hoeft allemaal helemaal niet te beteken dat er SEX van komt en een buitenechtelijke relatie. Kan allemaal wel, maar daar gaat het nu (nog) niet om.
Ik vind er persoonlijk niks mis mee om contact met hem te hebben, Anoniem. Als het goed voelt, dan kan het een aanvulling zijn. Als je bang bent om te ver te gaan, dan moet je het bij PC contact houden.
Ik vind trouwens dat mensen in een relatie niet alles met hun partner te hoeven delen, iedereen heeft geheimen! Zolang je mensen maar geen leed berokkent. En dat heb je zelf in de hand.
Nou, ik vind het niet zo flauw
als je kinderen hebt heb je een verantwoordelijkheid om eerst aan je huidige relatie te werken voordat je vlucht in een volgende.
En ik denk dat Anoniem dat zelf ook wel beseft, gezien de serie verontschuldigingen cq verklaringen die ze al in haar relaas heeft opgenomen.
Ze sluit aan in een lange, lange rij van mensen die via sociale netwerksites oude liefdes terugvinden en hun leven overhoop halen.
Ik ben ook ooit door een ex uit de puberteit ontdekt.
Eerst was het heel leuk en ik herken wat je schrijft, toen kwam hij langs en bleek hij tegen te vallen. We waren wel beiden vrijgezel dus ik had geen gewetenswroeging over het contact. Daarna hebben we nog een tijd enig contact gehad over ditjes en datjes totdat mijn huidige vriend erachter kwam. Hoe onschuldig ons contact inmiddels ook was, hij was er niet blij mee.
Relatie nu
Ach ja, ik heb ik mijn huidige relatie al zo veel geprobeerd. We hebben niet vaak ruzie, maar er zijn dingen die ik echt heel vervelend vind. Hij neemt het niet zo nauw met de pers.hygiene bijvoorbeeld.Douchen, 2 maal per week, en ltijd rouwrandjes om de nagels.
Voor het slapen gaan nooit tandenpoetsen.. Sorry hoor, maar voor ons sexleven is dat dodelijk geweest, hoe vaak ik ook aangaf dat ik dat wel zo fijn zou vinden.
En weet je, eers denk je, laat maar, bah.. En ik begon zelfs te denken dat het aan mijn hormonen lag, dat ik echt niets meer kon opbrengen, zelfs geen zoenen meer. Wel een gewone kus voor het weggaan, maar intiemer, nee. Hij smaakt vies, kan er niets anders van maken.
En ik bed was het daarvoor verder ook nooit echt goed, matig, zeg maar. Tja, dan loopt het zo.
Verder hebben we nog een ander issue, betreft ons huidige wonen, wat ook niet opgelost lijkt te worden.Staat ook tussen ons in. Kortom, geen optimale relatie, ook al maken we nooit echt ruzie meer.
Nu modderen we al jaren zo aan, en ik had het opgegeven, als vrouw zeg maar. Dat ik nooit meer begeerd of echt zou zoenen of meer, zou worden. Erg he, en dat terwijl ik nog maar in de 40 ben.
Ik zou nooit zomaar met iemand daten of aanpappen. Maar nu zo'n oude vriend opduikt, denk ik steeds vaker, waarom niet? Niet dat ik hoge verwachtingen heb, of me al in een serieuze relatie wil storten. Nee, gewoon voor het plezier en de intimiteit, we mogen elkaar heel graag, kunnen goed samen lachen. Ik fantaseer wel over het zoenen, dat wel. Dat heb ik zo gemist al die jaren nu. Of het meer wordt, wie zal het zeggen. Om nu mijn relatie op te doeken, iedereen pijn te doen, incl. kinderen, om daarvoor een keer iets met mijn oude vriend te hebben, dat heb ik er niet voor over.
Ben nu gewoon 'verliefd' en voel me reuzegoed!
Ha! Dat mag toch wel! Ik geniet er wel intens van!
Ja, wie weet valt hij tegen in real life, dat zou jammer zijn. Maar ik verwacht verder niets van hem( alleen een frise look en gepoetste tanden!) En dan soulmate gevoel, dat zit er wel, we kunnen onwijs goed praten samen, vroeger al, en nu ook. Het heeft nooit echt om de sex gedraaid, ook al wat die best goed. Het grappige is, dat hij destijds in de eerste weken de boot afhield, niet meteen wilde blijven slapen!
Nou ja, we zullen zien. Om het met een grap af te sluiten, het huishouden vaart er hier wel bij, want ik ben er zo blij en vrolijk door geworden, ik ben het hele huis aan het schoonmaken, haha!
Maar ik ben dankbaar voor jullie reacties en ook waarschuwingen, die neem ik ook mee in het verhaal.
Wat je wilt tenslotte niemand kwetsen.
Anoniem
Ik bedoelde niet
Dat je je relatie moet opdoeken om die man te ontmoeten en eventueel meer. Maar dat je 'm opdoekt als niets meer werkt. Dat je eerst je leven weer opbouwt en daarna eens gaat kijken of er een leuke toevoeging voor je leven te vinden is.
De meesten in jouw situatie roepen voor de kinderen bij hun partner te blijven, en ik kan het niet helpen om te denken dat het een soort smoesje is uit angst voor het onbekende...
Niet zo uniek
En als we goed zoeken, misschien wel 10 keer! Dat heb ik ook, met veel postings, dat het in een nét iets andere versie, overal weer terugkomt. Dus zo uniek zijn wij mensen niet, ook niet in relaties/met kinderen/werk/etc.
Maar dan kun je er, als indivudu, best mee zitten. Daarvoor zijn forums toch?
Het hoeft niet perse denigrerend? van tafel geveegd lijkt mij. Dat is weer het nádeel van forums, dat er ook mensen zijn die weinig toe te voegen hebben, maar toch even een 'sneer' uitdelen. Vraag me altijd af waarom.. Maar goed, dit terzijde.
Ik voel me best schuldig t.o.v. mijn vriend, dat ik alleen al van die gevoelens heb, en zo opleef van dat andere contact. Er is tenslotte behalve aardige mails, en herinneringen ophalen, niets gebeurd.
Ik vind het ook jammer om het zomaar af te breken nu, heb er nog even teveel plezier in!Ben ik dan zo 'slecht'en overstandig?
Anoniem
Niet slecht of onverstandig
Maar gewoon menselijk. Bedenk wel dat - en niet alleen op dit forum - elk drama ooit begon met een gelukkige verliefde tijd.
Anoniem
Hmm, het verschil met jouw oude jeugdliefde en vele andere die hier op het forum voorbijkomen is dat er meestal wordt bijgezegd dat ondanks dat er vlinders voor een ander fladderen, het eigen huwelijk best prima is. In jouw geval is er sprake van grote onvrede. Ik heb ook zo'n broer-zusrelatie gehad, acht jaar lang weinig en slechte seks, totdat ik tegen wil en dank verliefd werd op een collega, aangewakkerd door de jarenlange zeurende onvrede. We hebben stiekem wat met elkaar gerommeld en het liep op niets uit maar ik heb naar aanleiding van het gebeurde toen lang en diep nagedacht over wat ik wilde: de rest van mijn leven een bestaan zonder erotiek of dan maar een scheiding? Het werd het laatste. Gelukkig had ik toen nog geen kind, dat maakte de scheiding een stuk minder gecompliceerd. Vraag jezelf dus af of 1) je gevoelens voor je ex een teken aan de wand zijn of dat dit facebookcontact onafhankelijk staat van je slechte huwelijk en 2) of je bereid bent het goede wat je met je "broer" hebt op te offeren voor je seksuele ontplooiing. Wordt het het laatste, doe dan en zie niet om. Jammer voor de kinderen dat ze een scheiding moeten doormaken maar een ongelukkige moeder is ook geen prettig alternatief. Een tweede optie om je huidhonger te stillen is vreemdgaan maar of dat nou wel zo´n goed idee is?
Je opmerkingen over de slechte lichamelijke hygiëne van je man deed me denken aan mijn vader, die was ook zo en mijn moeder klaagde daarover. Hun seksleven was eveneens matig dus daarom was hij misschien niet zo gemotiveerd om zichzelf schoon te houden want toen hij in de nadagen van dat huwelijk vreemdging verried hij zichzelf door opeens vaak en uitgebreid te douchen terwijl hij voorheen een beetje deodorant vaak wel voldoende vond.
Slimme brunette
SB zegt: De meesten in jouw situatie roepen voor de kinderen bij hun partner te blijven, en ik kan het niet helpen om te denken dat het een soort smoesje is uit angst voor het onbekende...
Ik geloof dat veel mensen op die manier bij elkaar blijven inderdaad. Herken het ook bij mijzelf. Maar als er geen ruzie is in huis, is het voor de kinderen misschien ook wel de beste keuze. Tenminste, als vader en moeder gewoon met elkaar praten en verder wel vriendjes zijn van elkaar.
Groetjes,
Martine
Maar anoniem
Kwam je er pas achter dat hij niet zo schoon is op zichzelf nadat je al kinderen met hem had?
Ik gruwel echt van wat jij over zijn hygiene vertelt, of het ontbreken daarvan, en kan me niet voorstellen dat ik daarmee zou kunnen leven. Dus waarom heb je niet eerder aan hem eisen gesteld aan zijn hygiene?
Of is het iets wat zo gegroeid is?
Of ben je nu ineens zijn nadelen aan het uitvergroten omdat er een andere gezellige frisse man op je wacht?
Martine
"SB zegt: De meesten in jouw situatie roepen voor de kinderen bij hun partner te blijven, en ik kan het niet helpen om te denken dat het een soort smoesje is uit angst voor het onbekende..."
Ik voel me vereerd, maar ik was het niet die dat zei. Mijn ex-minnaar zei dat ook altijd (jij en ik kennen elkaar uit een ander draadje) en zijn kinderen waren nota bene volwassen en woonden zelfstandig.
Ja, je bent onverstandig en niet goed bezig
Anoniem , je had een leefbaar huwelijk waar je alleen niet overal aan je trekken kwam. Op het moment dat er een potentiële minnaar in beeld komt (een klassieker, iemand van vroeger das meer vertrouwd), schuif je je man de alleenschuld van de problemen in je huwelijk toe en begin je je overal aan te ergeren en hierdoor steeds zwarter te maken. Hoe was zijn hygiëne toe jullie pas getrouwd waren, dan? Er is een verschil in laten merken dat je iets op prijs stelt of dat je een minnaar aan het zoeken bent omdat hij zijn tanden en nagels niet schoon genoeg houdt volgens jouw smaak.
Vergelijk het maar eens met het volgende fictieve voorbeeld: Een man zegt tegen zijn vrouw dat hij meer van lang haar houdt en het op prijs stelt als ze wat vaker een rok draagt, omdat hij dat vrouwelijk vindt. Reactie vrouw: ok, maar ik kan mijn kledingkeuze toch niet laten bepalen door mijn man, ik heb mijn eigen smaak en wie zegt dat broeken en kort haar niet vrouwelijk zijn? En vervolgens zoekt man een minnares, omdat hij zijn vrouw al jaren niet meer seksueel aantrekkelijk vindt met die vormloze hobbezakbroeken en dat jongensachtige rattekopje en ook al heeft hij er al zo vaak iets van gezegd, ze wil daarin niet veranderen voor hem.
En nee, dat hij die minnares via facebook vindt door contact met een oude vlam te herstellen is geen excuus. Daar wordt ze niet minder minnares van, zelfs niet als hij eerst zichzelf voor de gek probeert te houden door te menen dat ze zo goed kunnnen praten en er toch niks ergs gebeurd.
Er gebeurt namelijk wel wat ergs, er wordt namelijk geïnvesteerd in tijd en gevoelens in een andere persoon en tegelijkertijd wordt het schuldgevoel dat hieruit voorkomt goedgepraat door de huidige partner steeds slechter af te schilderen. De focus van de huidige partner komt te liggen op alles wat hij fout doet , aller ergenisjes worden opgeblazen en de nieuwe kandidaat wordt geïdealiseerd.
En vervolgens wordt met dit plaatje in het hoofd en de aanwezige sexhonger een ontmoeting gepland. Nou als de nieuwe kandidaat niet verschrikkelijk tegen blijkt te vallen vergeleken bij online loopt dat natuurlijk vroeg of laat op sex uit. Niet bij de eerste ontmoeting, maar via zoenen wordt het vanzelf meer.
Anoniem, je schrijft dat je niemand wil kwetsen. Nou als dat je doel is ben je heel slecht bezig. Gegarandeerd worden hier één of meerdere mensen, waaronder je kinderen, gigantisch gekwetst en hoe langer je wacht des te erger zal het zijn. De 'ja, ik moet eigenlijk stoppen, maar nu nog niet'- smoes pas je ook al toe.
Wees eens wijzer dan degene die je voorgingen en beslis nu of je getrouwd wil blijven of dat je huwelijk niet meer te redden is. In het eerste geval kap je alles met je vlam af en leer je duidelijk te communiceren met je man. In het tweede geval is het een stuk handiger en minder pijnlijk als je eerst je huwelijk netjes afsluit door uit elkaar te gaan en pas daarna het contact met je jeugdvriend weer oppakt. Dan is er tenminste echt niets gebeurd en dat komt de relatie met de ex-partner na het huwelijk wel ten goede. Helaas willen de meeste mensen eerst de nieuwe schoenen uitproberen voordat ze de oude wegdoen en telt persoonlijk op safe spelen ten koste van eerlijkheid hoger als respect voor degene waarmee je ooit eens trouw beloofd hebt.
Primavera
Primavera
In grote lijnen ben ik het eens met je betoog, op één ding na: ik vind dat een vrouw zich wel degelijk mag aanpassen aan de smaak van de man. Zelf ben ik me op verzoek door de jaren heen steeds aantrekkelijker gaan kleden. Door de een ben ik leukere lingerie gaan dragen, een ander heeft me overgehaald om eens een rokje aan te trekken of hakschoenen en ik ben ook gaan luisteren naar de mannelijke mening van wat voor kleuren en modellen me het beste staan. Iets dat helemaal tegen mezelf indruist zal ik nooit aantrekken maar er is heus wel een gemeenschappelijke deler te vinden. Zo ben ik in de loop van dertig jaar van een kortharige slobbershirt-en-Zeemanonderbroekendraagster veranderd in een aantrekkelijk geklede vrouw zonder er overdreven sexy bij te lopen.
Aan degenen die weten dat ik ooit een seksarm huwelijk heb gehad: deze man wilde ook dat ik sexy ondergoed droeg maar in plaats van me te verrassen met een leuk setje ging hij zeuren. Als Anoniem toch voor haar man kiest: Een sinterklaascadeau met een anoniem gedicht over dat hij gehoord heeft dat meneer dringend een nagelsetje nodig heeft? Hem een keer verleiden onder de douche en na afloop terloops opmerken dat je hem schoon veel geiler vindt? Aan slechte adem kan een tandartsprobleem ten grondslag liggen.
Tja ook hierbij
wat wil je nu nog in je leven ? Stel je leeft nog 50 jaar, wil je al die 50 jaar verder met een man waar je geen seks mee hebt, waar je dus geen passie voelt ?
Los van dat deze man opeens via internet weer in je leven komt zou ik eerst daar eens een beslissing over maken. Ik geloof ook niet dat je de ene relatie voor de ander kan inruilen zonder een periode op jezelf te wonen en te ontdekken wie je ook al weer bent en wat je in een ander persoon zoekt.
Manda rijn
Daar kan ik volmondig "amen" op zeggen! Op beide stellingen. Ik had precies zo'n huwelijk, seksloos en met een man die 1x in de 10 dagen douchte (brrr). Na 12 jaar huwelijk kreeg ik een levensbedreigende ziekte waar ik God zij dank helemaal van ben hersteld. En dan ga je echt wel nadenken wat je met de rest van je leven wilt doen. Een volgende relatie heeft inderdaad meer kans van slagen als je een tijdje tot jezelf bent gekomen.
Dit was mijn spreekbeurt voor vandaag.
Fély
Manda!
Helemaal eens met jouw mening.
Maar ik zie zelden mensen de rust nemen om een tijdje alleen te wonen en zich te bezinnen. De meesten hoppen van de ene in de andere relatie. Gemiste kans.
Relatiehoppen
Het van de ene relatie in de andere hoppen, is vaak ook een financiële kwestie. Helemaal voor jezelf beginnen, eventuele alimentatie betalen en woonlasten, is behoorlijk pittig. Als je dit met iemand kan delen, is dat alweer een zorg minder.
Groetjes,
Martine
Tja
kijk toen ik nog jong was ben ik een keer van de ene langdurige relatie in de andere gehopt. Het grootte "red mij" stond op mijn voorhoofd en verder zag ik er leuk uit en viel ik op, dus dat was snel opgelost met dat warme bed.
Maar toen had ik geen verantwoordelijkheid alleen over mijn eigen leven en studeerde ik wel eens een paar uurtjes als mijn hoofd er naar stond, verder geen kinderen, hypotheek, werk etc.
Dus dan sleep je je kinderen mee onder je arm naar de volgende warme kachel en als de kooltjes op zijn zit je weer in de kou en eigenlijk ben je dan nog verder van het huis van de je kinderen af. Liever 5 hoog achter en nep cola van de aldi dan bij een stinkvent zitten die toch niet zo attent en liefdevol en slim is, eerst maar eens zien wat voor vlees er echt in de kuip zit.
Laat zo'n man lekker maar zien hoe veel en lang hij erin gelooft.
Martine
"Het van de ene relatie in de andere hoppen, is vaak ook een financiële kwestie. Helemaal voor jezelf beginnen, eventuele alimentatie betalen en woonlasten, is behoorlijk pittig. Als je dit met iemand kan delen, is dat alweer een zorg minder."
JUIST dat helemaal voor jezelf beginnen, woningruimte zoeken, financiële teruggang (en reken maar dat dat bij mij het geval is), fulltime baan zoeken, sterkt je. Het is zeker behoorlijk pittig, maar bij elke stap vooruit en ook tijdens tegenslagen groeide mijn zelfrespect. Ik ben heel trots op mezelf dat ik het voor elkaar boks, weet wat ik waard ben en kon daardoor zien wat voor man ik verdien. Een lieve, stabiele, in- en inbetrouwbare man die mij op handen draagt (en omgekeerd).
Fély
Soms...
...gebeuren dingen gewoon.
Ik lees jullie berichten en kijk naar mezelf. Al heel lang samen, kinderen nog thuis maar al groot. Ik dacht dat ik het kon, zo doorgaan, in een relatie zonder ruzie en problemen maar ook zonder liefde, aandacht, seks. Ik dacht dat het genoeg was, een leuk huis, leuke kinderen, leuke baan. Ik voelde me bevoorrecht en ben dat natuurlijk ook.
Maar dan, dan komt ineens iemand in je leven die je weer laat leven, die alles in een ander perspectief zet, die je wakker maakt als het ware.
Ja, dat is overspel, bedriegen, zo heet dat.
Of is dat kiezen voor jezelf, je eigen leven, je eigen geluk? Zeg het maar.
Wat ik niet wil, is over tien jaar met spijt in mijn hart terugkijken op wat ik heb laten lopen, wat had kunnen zijn. Een terugkeer naar een goede relatie met mijn huidige partner zit er niet meer in wat mij betreft.
Boekje
Wat jij doet heet "van twee walletjes eten". Ik herken je argumenten maar al te goed van mijn ex-minnaar en heb hem na een aantal weken gezegd dat zijn vrouw recht had op de waarheid, als hij met me wilde doorgaan moest hij het thuis vertellen en dat heeft hij gedaan (anders had ik het vast al veel eerder uitgemaakt). In eerste instantie pikte ze zijn verhouding ook nog want ze wilde hem niet kwijt maar ze kreeg er steeds meer moeite mee. Hij durfde geen knoop door te hakken, de lafaard heeft gewacht tot zijn vrouw hem de deur uitschopte of ik het uitmaakte. Het is het laatste geworden.
Je wilt op je oude dag niet het gevoel hebben dat je niet alles uit het leven hebt gehaald maar wil je dan wel op jezelf terugkijken als iemand die willens en wetens iemand heeft bedrogen die je vertrouwde? Omdat je zo´n leuk huis hebt? Want die baan hoef je natuurlijk niet op te geven als je gaat scheiden en je kinderen draaien ook wel weer bij. Of zijn ze jong en hebben ze je nog heel erg nodig?
De tegenhanger van "van twee walletjes eten" is in dit verband "wat niet weet wat niet deert". En dan maar hopen dat het nooit uitkomt. Jasperina de Jong zong ooit: Een geweten, het is mooi dat je het hebt maar het is ook een grote handicap.
Boekje
"Een terugkeer naar een goede relatie met mijn huidige partner zit er niet meer in wat mij betreft" Lijkt mij een goede reden om mijn eigen leven op te bouwen, als vrijgezel...
"Wat ik niet wil, is over tien jaar met spijt in mijn hart terugkijken op wat ik heb laten lopen, wat had kunnen zijn" En je krijgt geen spijt om de komende 10 jaar nog met je huidige partner op deze manier te leven?
"Ja, dat is overspel, bedriegen, zo heet dat.
Of is dat kiezen voor jezelf, je eigen leven, je eigen geluk? Zeg het maar" Huh? hoe kan je nu een eigen leven/geluk/kiezen voor jezelf als je huidige partner van niets weet en je het stiekem moet doen. Ga dan naar hem toe, stel een open relatie voor of steek de energie ,van het liefdeloos naast elkaar leven, in het "netjes" uit elkaar gaan.
Maar ik zal vast te simpel denken
Slimme brunette
ja, klopt, van twee walletjes.
Maar niet lang meer, ik ga over grenzen heen, ben ik me terdege van bewust. Ver over mijn eigen grenzen en die van anderen.
Niet lang meer, dit moet verteld worden, natuurlijk moet dit verteld worden, wat de gevolgen ook zullen zijn.
Het duurt nog niet lang, en je hebt gelijk wat er is gebeurd is niet goed te praten, soms zijn dingen sterker dan jezelf.
Maar moet je dan altijd altijd maar bij je eerste keuze blijven? Ook als je weet dat het geen zin meer heeft? Om de ander geen pijn te doen? Dit is gegroeid, het kwam niet ineens, ook al weer niet goed te praten nee.
Open relatie?
Kan dat, een open relatie? Ik heb geen enkel beeld van hoe de toekomst er dan uit zou kunnen zien. Weet niet eens hoe ik het zou willen. Waarschijnlijk een kwestie van tijd.
Ik kies voor mijn eigen geluk door deze man te blijven zien, nu nog stiekem ja.
Ik wil dit niet stoppen, het is te groot.
Maar zoals ik al aangaf in mijn vorige posting, niet lang meer. Ik ga dit niet de komende tien jaar volhouden, geen denken aan. Niet voor mijn huidige partner, niet voor de ander en niet voor mezelf.
Tsja boekje
ga je dan van de oude schoenen in de nieuwe schoenen stappen? Niet eerst een eigen leven opbouwen, en dan eens kijken hoe het met je is en wie er in je leven past.
Je kan naar je partner toe gaan en zeggen dat voor jouw part er met anderen omgegaan mag worden, zie dat als een vorm van open relatie. Je zegt dat jullie niets meer hebben met elkaar, maar ik zou persoonlijk ieder een eigen weg op gaan. Ik snap het rekken eigenlijk niet, wat weerhoud je nou echt?
Nieuw leven
Wat weerhoudt me, het plotselinge van alles, het compleet kantelen van alles, de grote veranderingen die zullen komen,het anders denken en voelen van mezelf, de grote liefde die ik voel en die me overrompelt.
In praktische zin, huidige partner die een tijdje in het buitenland zit, een gesprek over de telefoon of mail is niks.
Niet weten wat ik zelf wil, alleen maar bij x zijn, met hem praten, bij hem zijn.
Niet weten hoe het verder moet, dat is het.
