Waarom vervelende opmerkingen?
Wie kan me uitleggen wat de lol is om vervelende en zelfs denigerende opmerkingen te maken tegen anderen?
Ik heb een (aangetrouwd) familielid dat altijd vervelende, neerbuigende opmerkingen maakt tegen de rest van de familie en trouwens ook tegen de hare. Ze lijkt daar genoegen uit te halen. Van 't weekend weer een paar opmerkingen over me heen gehad, ik weet nou hoe ze is dus ik kets ze terug of negeer haar maar ik snap echt niet waarom je zoiets doet. Wie kan me dit uitleggen?
Vaak
is er ongenoegen en dat komt er op een andere manier uit. Afreageren heet dat geloof ik. Die mensen zijn dan ongelukkig/ontevreden of hebben weinig zelfvertrouwen.
Punt 2 is dat dit ook een houding kan worden, dus ook zonder ongenoegen/onlust blijven mensen dan negatief.
Trappen
Het is een behoefte van sommige mensen om een ander commentaar te geven zodat die zich slechter voelt. Daardoor voelen die mensen zich zelf beter, want dat commentaar is natuurlijk nooit opbouwend. Je zegt het al: ze haalt er genoegen uit. Door jou en anderen omlaag te halen zet ze zichzelf automatisch op een beter voetstuk. Dat vinden ze lekker.
Vooral als je reageert vinden ze dat lekker. Dan weten ze dat het effect heeft. Niet reageren, of neutraal reageren, zoals "ik zal er over nadenken" of "bedankt dat je me dat laat weten". En vooral bedenken dat ze dit zeggen vanuit hun eigen zwakheid.
Ja humor
zit in de familie. Het is makkelijker om iets lulligs te zeggen dan iets aardigs, kwestie van aan leren en erg moeilijk om af te leren.
Heb me daar altijd buiten gehouden
Al op school kom ik de lol niet ontdekken van leraartje pesten. Ik vond dat echt niet leuk. Die man of vrouw doet ook maar zijn of haar werk. De een beter dan de ander, maar nooit reden voor gepest. En nu dus ook nog vind ik het meer over degene zeggen die de 'leuke' opmerkingen maakt dan over het slachtoffer van die opmerkingen.
Het is denk ik ook een uiting van scheefgegroeide machtsverhoudingen. Als de een het gevoel heeft alles te kunnen maken gaat hij zijn boekje te buiten. Als de ander daar niets tegenin durft te brengen voelt die ene zich in zijn rol bevestigd en doet er nog een schepje bovenop. Zijn ego stijgt, die van het slachtoffer wordt steeds kleiner.
Herkenning!
Ja ik ken ze, die types. Wat hier soms goed helpt is gewoon vragen "waarom zeg je dat?"... en dan zwijgen en wachten op antwoord. Want meestal weten ze geen zinnig of gevat antwoord te bedenken.
Bord voor de kop
Ik heb een schoonzus en die kan echt lullige dingen zeggen. Maar die heeft het echt serieus niet door en die is het ook meteen weer vergeten. Onze oudste is 13, dus het is al heel lang geleden dit voorbeeld. Maar ze kwam onze babykamer bekijken en die vond ze schitterend en wat zei ze: "zo wat mooi zeg, dat had ik niet van jullie verwacht" Hahaha, ik denk dat ze echt serieus van plan was een compliment te geven, maar ze zei er meteen achteraan wat ze alleen in haar hoofd had moeten denken. Je moet ook nooit een geheim aan haar vertellen. Zo wist ik al weken voordat de eigen kinderen het wisten dat onze buren gingen scheiden. Een vriendin van mijn schoonzus is een goede vriendin van mijn buuf en die had ze blijkbaar in vertrouwen genomen. Dat is mijn schoonzus die zegt gewoon alles wat ze weet en ook alles wat ze denkt en ze heeft het echt niet door. Gevolg is wel dat niemand haar meer serieus neemt, je neemt haar nooit in vertrouwen en alles waar ze een mening over geeft leg je gelijk weer naast je neer, ach het is X maar.
Lachen
Het is bij haar echt niet bedoeld als grapje maar echt om een steek te geven. Bijvoorbeeld: ik heb net verteld dat ik blij ben dan ik morgen eindelijk naar de kapper ga want de uitgroei is behoorlijk. Zegt zij dat ze niet wist dat ik al zo grijs ben. Antwoord van mij: waarom denk je dat ik mijn haar al 5 jaar verf?
Ik denk dat het inderdaad wel klopt dat ze zelf niet zoveel zelfvertrouwen heeft. Verder is ze geobsedeerd door uiterlijk en dan vooral niet ouder worden en door kleding. Ik geef daar niet zoveel om en ik heb niet zoveel gevoeligheden. Op mij heeft ze niet zoveel grip.
Wat ook meespeelt is, denk ik, dat ze wat geforceerd leeft. Meer willen en doen dan je kunt. Hoe zwaarder ze het heeft op het werk, hoe meer ze mensen afzeikt.
Het is wel een goeie om de vraag een keer terug te ketsen : waarom zeg je dat nou. Ik zal het eens proberen.
Maar het gaat er bij nog steeds maar moeilijk in dat je je zelf beter gaat voelen door een ander naar beneden te halen. Hoe kun je nou het gevoel daardoor hebben dat je meer bent?
"Het is bij haar echt niet bedoeld als grapje maar echt om een steek te geven. Bijvoorbeeld: ik heb net verteld dat ik blij ben dan ik morgen eindelijk naar de kapper ga want de uitgroei is behoorlijk. Zegt zij dat ze niet wist dat ik al zo grijs ben."
Die opmerking kun je ook best neutraal opvatten, vind ik. In de zin dat het haar niet eerder was opgevallen. Dat jij je aangesproken voelt, of te kijk gezet, is dan niet haar aan te rekenen. Ik heb ervaring met iemand die ook wat vaker een blad voor haar mond zou kunnen nemen, en heb geleerd niet te denken dat er kwaad achter zit. Jij hebt je eigen reactie in de hand, haar uitspraken niet.
"Maar het gaat er bij nog steeds maar moeilijk in dat je je zelf beter gaat voelen door een ander naar beneden te halen. Hoe kun je nou het gevoel daardoor hebben dat je meer bent?"
Tja. Ze leidt de aandacht af van zichzelf. Om commentaar voor te zijn, levert ze het zelf maar. En ze vergelijkt, zich richtend op dingen waar zij er beter uitspringt. Jij bent grijs aan het worden, haha, zij lekker nog niet.
Overigens kun jij met je verwondering en afkeuring over haar manier van doen ook de verdenking op je laden dat je je beter voelt dan zij, omdat jij niet over de rug van anderen jezelf opkrikt.
Bekijk haar wat milder, zou ik zeggen. En laat wat meer van je afglijden, ook als je zeker weet dat het vervelend bedoeld is.
Slecht voorbeeld
Ik vind dit nu ook wel een slecht voorbeeld, want eerlijk gezegd vind ik het een redelijk normale, neutrale opmerking. Zou ik ook zo kunnen maken, zonder enige slechte bedoeling.
Katrien
Bodylanguage
Misschien niet het juiste voorbeeld. Het gaat natuurlijk om de bodylanguage etc, de context waarin, de hele reeks waar deze opmerking los uitkomt etc hoe die opgevat moet worden. En dat is bij haar niet vriendelijk bedoeld, neem dat van mij aan. Dit was een hele milde, trouwens.
Maar goed, het gaat verder niet om die opmerking maar anderen voortdurend naar beneden halen. Ze is op die manier al heel wat vrienden kwijt geraakt. Met familie heb je het te accepteren.
Huh?
"Het is bij haar echt niet bedoeld als grapje maar echt om een steek te geven. Bijvoorbeeld: ik heb net verteld dat ik blij ben dan ik morgen eindelijk naar de kapper ga want de uitgroei is behoorlijk. Zegt zij dat ze niet wist dat ik al zo grijs ben. Antwoord van mij: waarom denk je dat ik mijn haar al 5 jaar verf?"
Wat is hier nu rottig aan? 'Ik wist niet dat je al zo grijs bent'. Dat klinkt nog eerder als een compliment.
Nee, dan een collega van mij die zei dat ze vond dat mijn haar altijd zo goed geverfd was, je zag nog bijna geen grijs. Klinkt als een compliment, maar ik was destijds nog laaaaang geen 40, en ik verf mijn haar ook niet.
Margot,
"Het gaat natuurlijk om de bodylanguage etc, de context waarin, de hele reeks waar deze opmerking los uitkomt etc hoe die opgevat moet worden."
Die bodylanguage kunnen wij natuurlijk niet zien, de context waarin heb je ook niet verteld, de hele reeks waar deze opmerking los uitkomt etc. missen wij ook.....dus lijkt haar opmerking totaal onschuldig.
Het feit is (althans, dat denk ik) dat zij zo vaak nare opmerkingen maakt dat je een neutraal antwoord al niet meer eens als neutraal kan zien. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen....
Ook in de familie
Erg vervelend,ik heb door een familielid al vele feestjes en dagen laten verzieken,omdat ik me rottig voelde door een opmerking van haar.Nu heb ik geleerd mijn gevoelom te draaien,allereerst niet reageren of heel rustig iets zeggen ,waardoor ik laat blijken dat haar opmerking me niet pakt.En verder zie ik het als haar tekortkoming en jammer dat ze zich zo moet gedragen om beter uit de verf te komen.Jammer dat ik dit niet 15 jaar geleden al kon,dan had het me een hoop verdriet bespaard.Ik merk nu dat haar opmerking richting mij minder worden.Maar wel jammer,het kan anders.
Tja, die ken ik ook ja....
Ik heb zo'n collega gehad, zoooo vervelend.
Altijd van die neerbuigende opmerkingen, alles kwam rot haar strot uit en niets leek goed te zijn.
Ik heb het een tijdje aangezien, maar had er behoorlijk last van. Dus heb ik op een goede dag, toen er weer iets uitkwam met een negatieve strekking, er wat van gezegd.
Gezegd dat ze eens moet ophouden met dat azijnpissen, dat de negatieve opmerkingen die ze maakt niet bijdragen aan een leuke sfeer. Daar schrok ze ontzettend van. Ik heb haar toen ook gevraagd of er misschien iets was, waardoor ze zich zo gedroeg. Of het thuis niet goed ging, of ze stomweg niet blij wat met de huidige gang van zaken enz. Dat ik graag uitga van het positieve van de mens omdat dat een stuk lekkerder leeft.
Daar is ze zo van geschrokken, die rechtstreekse aanpak, dat ze even helemaal van de kaart was. Maar het heeft wel geholpen want daarna lette ze er goed op en was de sfeer een stuk beter.
Ik geef mensen, als ik er last van heb, dan ook op een gegeven moment geen vrijbrief meer om zich zo te misdragen. Ik zeg dan rechtstreeks wat ik er van vindt. Vaak zet die rechtstreeksheid mensen dan even aan het denken. Enne... ik doe dat niet bot hoor, ik ben me heel bewust van mijn toon en wat ik zeg.
Ik denk altijd maar: zolang niemand wat van dit soort gedrag zegt en het slikt voor de goede vrede, dan heeft zo'n persoon een vrijbrief om door te gaan en krijgt geen enkel signaal dat dat gedrag onwenselijk is.
Als het een kind zou zijn dan zeg je er toch ook wat van?
