Wat zouden jullie doen? (uit eten met ex op verjaardag kind)
Volgende week is mijn zoon jarig. Hij wordt acht. Toen ik vroeg wat hij wilde was het: uit eten met halfbrusjes (van vaders kant), papa, mama en oma. Het is vervelend uitgegaan met mijn ex. Ik heb er veel verdriet van gehad, en nog. We hebben het vorig jaar ook gedaan. Ik doe het dan voor mijn kind maar ik zit achteraf (als hij het niet ziet) alleen maar te huilen. Bijkomende moeilijkheid is nog dat hij niet wil dat huidige vriendin van mijn ex komt en ook niet de moeder van zijn brusjes (mijn ex zijn andere ex dus). Niet dat hij daarmee een wens van mij volgt want ik zeg nooit wat over deze vrouwen. Nee dat wil hij zelf, alleen bloedverwanten dus, letterlijk. Pff daar gaan mensen mee voor het hoofd gestoten worden... en ze denken ook nog dat het uit mijn koker komt. Maar dat is niet zo, ik zou nog liever met deze vrouwen en alle kids gaan eten, dan zou ik niet zo verdrietig worden maar het nog wel gezellig vinden. Het gaat dus puur om het samenzijn met ex waar ik tegenop zie maar waarvan een stemmetje in mij zegt dat ik het maar moet doen voor mijn zoon. Wat zeggen jullie (m.n. gescheiden moeders)? Het overhebben voor je kind en je eigen gevoel passeren of toch maar apart vieren?
Ik heb trouwens niet zo'n zin in te gaan waarom het zo verdrietige scheiding is, dat is nu eenmaal mijn gevoel op dit moment.
zie uit naar jullie reacties, Marie-José
Ik denk dat het afhangt van...
denk dat het ook afhangt van hoe je met je ex uit elkaar bent gegaan. In jouw geval word je nog steeds erg verdrietig als je hem ziet en zijn er nog veel emoties in het spel.
even mijn geval, ter vergelijking: mijn ex en ik zijn als vrienden uit elkaar gegaan. Tijdens onze scheiding afgesproken dat we alle verjaardagen van de kids samen vieren (was wel meer zijn wens als de mijne) Ik heb dit gerespecteerd maar dit heeft wel tot gevolg dat ik op de verjaardagen van de kids altijd nog met mijn ex schoonmoeder en -vader en met huidige vriendin van ex in huis zit. Ik had het liever niet gehad, want het komt erg dichtbij zo. Je ziet ook weer gelijk alle trekjes van ex waarom je gescheiden bent. En: mijn huis is van mij, mijn domein, hoort hij niet meer in. Maar ik doe het voor de kinderen, zij weten niet beter of papa en mama vieren het samen.
Ik begrijp helemaal je moeite hiermee. Het lijkt erook op dat je kind blijft hangen in het oude, als hij niet de andere partners van je ex erbij wil. Misschien wil hij gewoon dat papa en mama weer normaal door 1 deur kunnen? (en is het een poging om dit voor elkaar te krijgen). Ik denk dat als je het aan je ex voorstelt dat hij toch gelijk nee zegt, of niet? Ik zou zeggen: leg het voor, zeg dat jij er eigenlijk niet op zit te wachten, maar dat je kind dit graag wil.
Kijk dan hoe je ex reageert.
Marie-josé
Ik denk dat de meeste kinderen van gescheiden ouders het liefst willen zien dat hun pappa en mamma weer samen komen, misschien vooral als ze jong zijn. Kan zoiets hier aan de hand zijn? Verder denk ik dat je heel veel voor je kind over kunt hebben maar er zijn grenzen; ik denk dat je uit moet leggen aan je zoon dat het, hoe hij het graag wil, niet kan. Als kind moet je ook leren dat je niet alles kunt krijgen wat je wil, en ik snap dat het heel moeilijk is voor je om hem dit niet te kunnen geven en voor hem om dit niet te kunnen hebben. Toch zou ik het niet zo doen, je moet ook aan jezelf denken. Sterkte, Yvon.
Gelegenheidsnick
Nee, dat beweer ik ook niet, wel dat het vaak voorkomt. En als ik Marie-José was zou ik wel proberen uit te zoeken of haar zoon zulke gevoelens heeft, lijkt me goed om te weten. Groetjes.
Willen, tja
Het is droevig maar waar voor je kind; jullie zijn gescheiden dus dit soort gelegenheden worden niet 'als gezin' meer gevierd. Ik zou er geen big deal van maken, gewoon zeggen dat het niet gaat gebeuren en samen met hem een paar leuke alternatieven bedenken.
Ik doe het niet
Ik heb besloten het niet te doen. Ik heb het al aan mijn zoon verteld. Niet met een hele uitleg maar gewoon dat we die dag met mijn moeder en een vriendje van hem uit eten gaan en dat hij het de volgende dag met Papa viert. Oh ja, okay goed hoor, was de reactie. Hij vond het geen punt. Nou dat sterkte me wel in mijn beslissing ik weet nu dat hoe zwaar het voor mij is, niet opweegt tegen de extra pret die hij eraan heeft.
Ex is furieus overigens.
Marie-Jose
