Weer eens een schoonmoederdraadje
Pffff...
Vandaag is mijn oudste de hele dag dwars en opstandig geweest. En brutaal en agressief.
Dat is eigenlijk altijd zo als we bij mijn schoonouders zijn geweest. Ze zijn moderne grootouders, zelf grootgeworden in de 50-er jaren. Kinderen zijn zielig en mogen niets in hun ogen (hun eigen gevoelens en herinneringen meer dan correcte observaties van hun kleinkinderen) - dus mijn kinderen worden tot op het bot verwend. Dat betekent dat de nadruk wordt gelegd op alles wat thuis niet mag, dat mag daar dan wel. Ik heb er zelf geen goed oog op want ze wonen erg groot en zodra we aankomen worden de kinderen apart genomen door schoonmoeder. Een ijsje vlak voor het eten, voetballen in de woonkamer, dat werk. Een Nintendo DS als tussendoortje, bij ieder bezoek aan ons dure cadeau's van 50 euro of meer.
Ik heb het er zo ontzettend mee gehad. Ik heb al tig keer gevraagd of ze de nadruk zou kunnen leggen op dingen die wij thuis niet doen maar die niet uitdrukkelijk verboden zijn. Daar kun je ook mee verwennen maar het heeft een veel minder opstandig karakter. Schoonmoeder weigert te luisteren. Praat er door heen, wuift alles weg. In hun gezin is het ook niet gebruikelijk om over die dingen te praten.
Ze zijn net verhuisd naar het dichtbije buitenland. Daardoor kunnen we niet meer op een dag heen en weer maar moet er altijd gelogeerd worden. Ik ben ten einde raad. Mijn man zit tussen twee vuren, hij wil zijn moeder niet afvallen en kan haar ook niet bereiken. Zijn enige oplossing is om niet of weinig te gaan. Als ik er te veel over zeg wijst hij me fijntjes op mijn eigen toestand, dat ik eerder naar bed moet en dat ik er daarom niet goed tegenkan. Ik word dan pissig omdat dat volgens mij geen hoofdoorzaak is.
Nu is alleen de vraag actueel of ik nog een keer mijn schoonmoeder vraag om rekening te houden met onze verzoeken (en met onze belastbaarheid want dit kost twee normale kerstvakantiedagen die opgaan aan strijd). Of dat ik alleen probeer om de bezoekfrequentie laag te houden.
Het is voor mij zo lastig dat er in die familie niet gecommuniceerd wordt! We zijn al bijna 20 jaar bijelkaar dus ik ben er niet aan gewend en ik zal er niet aan wennen.
Haha, als ik dit nalees denk ik dat zeker 20% van de schoonmoederdraadjes geheel overlappen.
Maar goed, mijn vraag aan jullie: begin ik er nog een keer over of houd ik de bezoeken tegen? Mijn kinderen zijn echt twee dagen vol-le-dig van de kook.
Tip
niet meer over beginnen, de kinderen zijn dan wel weer een dag of 2 van slag maar so be it, dat veranderd komende jaren wel weer.
Gewoon er naar toe gaan die 2 a 3 keer per jaar. 1 keer per jaar ga je niet mee want dan heb je iets anders belangrijk. 1 nachtje logeren is geen ramp, jij neemt een tijdschriften boek mee en je bent moe dus je gaat een middagdutje doen, verder kruip je achter internet (als dat er is) en ga je vroeg in bed en lang in bad. Verder is er natuurlijk een film die je moet zien en die ga je dan wel boven kijken.
Ik heb dit uitgevonden na verschillende ervaringen met familie van de exvriendjes en na 2 jaar met die ik nu heb. Sinds ik mezelf half uitzet word ik als veel 'makkelijker, liever, aardiger, vrolijker' ervaren en is de band tussen mij en mijn schoonfamilie echt verbeterd, ik word nu niet meer hinderlijk 'geinterviewd' en in een hoek gedreven, afgezeken etc. Bovendien mijn vriend en kind hebben het er altijd naar haar zin en ik rust uit.
Niet op de kast laten jagen, antwoorden in neutrale nietszeggende woorden 'oh weet ik niet', 'goh, ach ja'. Lekker uitrusten, doe alsof je altijd ziekelijk bent en verder laat de dagen over aan jouw man en zijn familie. Op vragen die over iets van enig belang gaan antwoord je standaard "oh dat weet ik niet hoor, dat moet je aan rodebeukman vragen".
Het werkt, duurt een jaar en dan merk je de resultaten.
Waarom ga je nog?
Al bijna 20 jaar samen, schoonmoeder wil nog steeds laten merken dat ze de dingen naar haar hand kan zetten en walst over jullie heen. Waarom laat je dit nog gebeuren? Ze zal echt niet veranderen. Kom op voor jezelf en laat je kinderen zien dat iemand je zo niet hoort te behandelen!
Mamba
Heerlijk, bedankt voor het lezen dames
..wat ook nog meespeelt, en ongetwijfeld ook een klassieker in de schoonmoederdraadjes: er wordt altijd vergeleken. En daar komt altijd uit dat Rodebeukman (die houden we erin Manda!) en ik geluk hebben, dat we mazzelaars zijn die alles komt aanwaaien en die niet beseffen dat we boffen. Mijn schoonzussen daarentegen zijn zielig, hebben het zwaar, vaak tegenwind gehad in het bestaan blablabla enzovoort. Waarschijnlijk voelt schoonmoeder zich erg machteloos dat haar dochters van de ene in de andere val lopen. De tijd voor opvoeden is voorbij (en dat heeft ze ook nooit gedaan, want haar kinderen waren ook Zielig, RBM is geheel self made oftewel self raised).
Pfff wat kan Ouders Online toch opluchten.
Manda, die tactiek die jij beschrijft beoefen ik ook met wisselend succes. Hun nieuwe huis is geheel open plan, zelfs de WC komt uit op de woonkamer/study/eetkamer/keuken/TVkamer-ruimte (ja ik weet het, is ism Bouwbesluit, hebben ze lak aan). Geen goede logeerkamers meer. Daarom voel ik me ook zo naar nu denk ik. Ik vind het gewoon lastig om mijn positie te bepalen en ik denk dat ik het mezelf maar gewoon moet toestaan dat ik dat lastig vind. Heb de neiging om te piekeren en bij mijn gevoel weg te gaan.
Maar wel leuk om te horen van jou dat je op die halve slaapstand moet gaan staan. Is nog geen oplossing voor de dagen daarna thuis, maar het ruimt wel alvast weer op. Daarnet brak mijn zoontje zo ongeveer zijn bed af omdat ik na 10 pagina's ophield met voorlezen. Helemaal over de rooie. Voor de zoveelste keer vandaag. Tsja, dat het mij raakt via mijn kinderen, dat maakt me zo kwetsbaar denk ik.
Nee kijk rodebeuk
"klassieker in de schoonmoederdraadjes: er wordt altijd vergeleken"
Ja nou en, lekker belangrijk, dat is haar onhebbelijkheid en daar hoef jij werkelijk geen last van te hebben 'oh ja joh', 'ach dat weet ik niet hoor dat moet je aan rbm vragen'.
Het is niet zo dat mijn huidige schoonouders nare mensen zijn, verre van. Er zijn wel hinderlijke gedragingen en eigenschappen en die trigger ik blijkbaar minder nu ik al weer zo'n jaar of 5 sloom/moe/oppervlakkig/vermoeid/ziekelijk lui overkom. Dat zij niet ervaren hoe ik echt in elkaar steek is grappig en handig voor mijzelf.
Je ergens aan ergeren is een keuze. Ik heb de keuze gemaakt niet meer wakker te willen liggen over 'die valse jaloerse bitch van een ...', nee dat is gewoon mijn lieve schoonmoeder die mij deze week een heerlijke tube creme voor mijn zwangere buik heeft gegeven. Mijn eigen moeder zou daar niet eens opkomen. Ik pluk werkelijk de vruchten van mijn uit-stand en ik zelf waardeer hen ook steeds meer, wellicht zijn zij ook ergens over gegaan op de uit-stand want ik vind ze werkelijk best te pruimen.
Oh ja verwachtingen
hou op verwachtingen te koesteren, je laat je kwetsen omdat je die verwachtingen cultiveert.
Pelle: leeftijden
Mijn jongens zijn 7 en 3.5. De jongste reageert een stuk minder heftig dan de oudste, dat is gewoon een heel gevoelig mannetje. Die gaat helemaal snuiven, onder zijn wenkbrauwen doorkijken en dan schoppen en slaan plus gillen. De hele dag door bij ieder redelijk verzoek. Maakt niet uit hoe je het brengt. De meeste zit ik uit, maar na een dag ben ik echt gesloopt.
Ik verwacht dus dat het nog een tijdje zou kunnen duren. Maar ik ga niet zwartkijken hoor. Nu ben ik er ook weer blanco ingegaan. Pas achteraf realiseerden we ons dat dit precies was wat we tegen elkaar zeiden toen we van de verhuisplannen hoorden. Dat er geen korte bezoeken meer mogelijk waren dus dat we moesten gaan spreiden.
Manda: verwachtingen
heb je helemaal gelijk mee. Ik zat ook in bed de balans op te maken van waar ik mis geschoten had. Want ja, je eigen aandeel is het enige dat je in de hand hebt.
Maar zo'n flippend kind, daar blijf ik dus mee zitten. Dat los ik niet op door andere verwachtingen. Dan moet ik echt twee dagen lang op mijn hoede zijn en de supermoeder uithangen. Ik kan best denken dat dit nou eenmaal zijn lot is en dat het fijn is dat hij het daar fijn heeft en dat die moeilijke overgangen er nou eenmaal voor hem bijhoren. Maar ik kan hem niet twee dagen in de schuur opsluiten als we thuiskomen. Dus ik moet wel aan de bak. En ik kan me gewoon niet voorstellen dat mijn schoonmoeder dat zou willen als ze echt zou beseffen wat ze aanricht.
Conclusie is inmiddels duidelijk. Via RBM heb ik al geprobeerd, ik zie precies wat zijn loyaliteitsklem is. Dus het wordt zo veel mogelijk bezoeken vermijden.
Kijk
Heb jij al eens iets positiefs of leuks gezegd over die logeerpartij bij oma sinds jullie weer thuis zijn ?
- wat voor ijsje had je nou gisteren ook al weer van oma gekregen, lekker zeg fijn voor jou.
- en wat had je nou precies gekregen, dat grote kado hoe ver ben je daar gisteren nou mee gekomen ?
- heb je gezien dat opa heel goed kan blokken bouwen
Hahaha manda
Je maakt me wel weer aan het lachen. Moet nu ook naar bed trouwens.
Ik heb dat (toevallig) wel gedaan. Alles benoemd en gevraagd of ze het leuk vonden. Oudste begon nu voor het eerst uit zichzelf erover dat hij bij X dingen mocht die thuis niet mogen.. wel goed denk ik voor hem, dat hij dat gaat beseffen.
Dat ijsje, dat was behalve voor het eten ook nog bij het afscheid en ze wilden het eigenlijk niet maar durfden dat niet te laten merken. We moesten nog even bij de auto staan en ze smolten niet eens, zo koud was het! Hahaha, een Magnum bij +1 graden, die blijft dus gewoon hard. Ze probeerden ze aan mij te slijten maar ik was met de bagage bezig. Moet je nagaan..
Is ook wel weer humor.
(PS Opa kan vooral goed slopen...binnenmuren...)
Let op
jij moet het allemaal 'gewoon' niet meer zo belangrijk gaan vinden.
Niet alleen jij, ook je man en je oudste zoon zitten met een rot gevoel, vooraf, tijdens na. het gaat niet om 1 nacht logeren, het is veel groter en langer dan je zegt.
Als jij het voortouw kan nemen en ophoudt met die loyaliteitskwestie in stand te houden (want ook daar heeft jouw zoon mi last van) dan is er voor hen het al een stuk leuker.
Verder: de uit-stand en uitzitten. Maak het kleiner ipv groter.
Kan het echt niet op 1 dag?
wij rijden dus wel rustig op 1 dag naar friesland en weer terug naar Belgie, ok is dan redelijk vroeg op ( bv half 9 rijden) en laat terug ( zit variatie in van bv 18.00 tot 23.00)
Andere slaapplek?
Is het een idee om een andere slaapplek te zoeken, een motelletje ofzo, of een stayokay of nivonhuis ofzo? Maak er je eigen ding van waarbij je ook tijd reserveert om bij hun op bezoek te gaan? Dag starten en eindigen op je eigen plekkie met je gezin. Er zijn vast wel dingen in de buurt te doen die je zou kunnen combineren met het bezoek aan hen waardoor het voor jou ook prettiger zou kunnen gaan verlopen?
Groet Terpi
Eens met lara
Ik las dit vannacht al en wist even niet hoe ik hierop zou reageren als ik jou was. Ik ben het wel met Lara eens eigenlijk. Het uitstapje naar opa en oma staat van voor naar achter in het teken van 'o jee... we móeten naar opa en oma maar ik zou er liever niet heen gaan'. Leuk voor je man, hij gaat dus bij voorbaat al op stap met een onwillige vrouw, leuk voor de kinderen, die voelen net zoals Lara zegt heus wel aan dat het uitstapje niet bepaald jouw 'ding' is en je zit jezelf er ook mee dwars want eigenlijk ga je er meteen al vanuit dat het weer verpestte dagen worden en met die houding lukt dat natuurlijk ook prima.
Misschien is het een idee om je schoonmoeder in ieder geval van 1 van jouw standpunten te overtuigen: het voetballen in huis bijvoorbeeld. Dat vind ik een voorbeeld waarbij ik ook het gevoel heb dat oma doorschiet. Voetballen doe je buiten en jij wilt niet dat je kinderen het normaal vinden dat dat in huis gebeurt. Dat ze je kinderen een nintendo geeft, een ijsje voor het eten, e.d. moet je gewoon aanvaarden. Fijn toch dat ze je kinderen zo verwent? Je kinderen moeten leren dat oma het zo doet en jij zus. Op normale dagen eet je geen ijs vlak voor het eten, dus kun je op je kop gaan staan, maar dat gebeurt gewoon niet.
Als mijn schoonouders morgen zouden aanbieden om de rijlessen van mijn dochter te betalen laat ik me dat geen twee keer zeggen. Dank je wel, lief van jullie!
Mijn dochter was onder bepaalde omstandigheden ook dwarser dan normaal. Ik moet zeggen dat ik de schuld daarvan nooit bij een ander heb gelegd. Mijn dochter was nou eenmaal zo en dat kon ik een ander moeilijk kwalijk nemen.
Dwars
uhm ik heb hele lieve schoonouders en ouders maar mijn kinderen zijn ook niet te pruimen nu. Het is gewoon kerst stress 
. Mijn kids smeekten of ze naar huis gingen terwijl - in mijn ogen maar 2 bezoekjes hebben gedaan en 2 nachtjes ergens hebben geslapen met ons erbij dus. Kids hadden het helemaal gehad en zijn al dagen strontvervelend.
Dus weet je zeker dat het aan schoonouders verwennerij ligt of eerder aan de stress van logeren na drukke periode (zoon is echt OP na die schoolweken)...
Ik heb de nodige gesprekjes gehad met zoon van bijna 6 en die begrijpt heel goed dat overal andere regels gelden. Gister zei hij nog: he zou toch zooooooooooo fijn zijn als overal dezelfde regels zijn want dan (vul maar in: meer snoep, vaker mac do etc
Missch kun je zo n gesprekje nog wel voeren met de oudste.
Maar het zou me niet verbazen als die verwennerij e.d helemaal niet de reden van de stress en de boosheid van nu zijn.
Sterkte anyway.
Ook eens....
....met Lara (en ook wel met Kaaskopje
)
De onwilligheid van jou dat voelen de kinderen heus wel aan.
Het enige waar ik op mijn strepen van zou gaan staan is het voetballen in de woonkamer. Wat een belachelijk iets.......desnoods pak je de bal af en bonjourt de bal naar buiten met de woorden: "Voetballen doe je buiten". Geen discussie met je schoonmoeder en kinderen hierover aangaan.
Ik weet het, het voelt niet eerlijk dat jij hierin moet gaan veranderen zeg maar, maar zij doet dat toch niet
Reactie
Zeker zal mijn eigen eindejaarsstress en de kerststress van zoons ook een factor zijn.
Ik kan er verder niet zo op door gaan ivm herkenbaarheid. Het gaat gewoon heel ver hoe daar alle taboes doorbroken worden. En ik zie mijn zoon al jaren alleen maar zo wild als we daar geweest zijn. Ook als ik niet bij het bezoek ben geweest, en hij is ook zo wild als ik de dag erna niet bij hem ben.
Zoals ik zelf aangeef was ik er tamelijk blanco ingegaan. Dus zonder hoge verwachtingen. We slapen al ergens anders en natuurlijk ga ik niet als een gek erachteraan lopen als schoonma ze apart neemt. Ik probeer een beetje te chillen en te babbelen. Met af en toe een leren voetbal langs mijn oor.
Mijn eigen verwachtingen tav schoonouders heb ik al jaren geleden bijgesteld. Ik weet ook dat dat niet een eenmalige actie is maar dat je dat telkens moet 'verversen'. Jullie hebben dat nog even ingepeperd. Zit wel goed verder. Lara en Kaaskopje hebben wel gelijk dat ik zelf ook gekerststressd ben en dat dat doorwerkt. Maar verder vind ik dat sommigen een beetje ver interpreteren wat ik opgeschreven heb. De eerste reacties blijven dichter bij wat ik heb geschreven.
De manier waarop mijn man afstand houdt is het verstandigst, en daar zal ik me gewoon aan moeten houden. Wat Pelle al zei, daar heeft ze gelijk in en dat is wat ik ook altijd tegen anderen in een dergelijke situatie zeg. Ik heb er zelf als schoondochter geen rol in. Ik moet alleen maar goed naar mezelf luisteren en mijn eigen grenzen in de gaten houden. Als ik al door andere dingen te gestresst ben moet ik niet meegaan. Als ik wel meega moet ik mijn kop houden en alles langs me heen laten glijden. Zo houd ik de oplossing bij mezelf.
Het is een beetje tricky dat ik ivm herkenbaarheid niet alles vrij kan opschrijven. Daardoor blijft het noodgedwongen wat vaag.
Toch
zal er iets aan je schoonouders wel in orde zijn, je bent immers samen met hun zoon 
Ik kan me wel voorstellen dat het best frustrerend is als je opvoeding zo radikaal doorbroken wordt, maar kan je het niet nog anders aanpakken dan je blanco opstellen. Als het idd zo taboedoorbrekend is, kun je er dan niet juist zelfs een beetje van proberen te genieten, juist omdat het zo anders is? Ik vind overigens de voorbeelden die je geeft redelijk 'normaal' opa- en oma-achtig, behalve het geven van nintendo's, en dat vooral vanwege de kosten. Nogal niet een bedrag om even tussendoor weg te geven...
Juist als jullie nog maar weinig komen, en je schoonouders waarschijnlijk gewoon veel van hun kleinkinderen houden en erg van ze genieten, proberen zij nog meer verwennerij in die schamele dagen per jaar te proppen die jullie komen, en wordt het nog meer over the top.
Ok, zoonlief is overstuur, maar ik denk dat het idd goed kan komen van jouw stress. Hij is erg gevoelig schrijf je, en dus vooral gevoelig voor jouw stemmingen, dat is nou eenmaal zo met kids, die zijn vooral op hun ouders afgestemd. Als jij het voor jezelf kunt omvormen, en er op een bepaalde manier misschien zelfs wel van kunt genieten, (dat wil volgens mij vooral zeggen, laat het lós en zie maar wat er over je heen komt en geniet daarvan) is het voor je kind waarschijnlijk ook minder stresserend. En hoe rustiger jij blijft, ook thuis na het logeerfestijn, hoe duidelijker het voor je kind is. Bij oma mag alles, en thuis zijn er gewoon de regels zoals altijd.
Ik heb trouwens ook zo'n snuiverd, hij is nu tien en veeeel beter in staat om met stress om te gaan. Flippen doet hij nauwelijks meer.
Het kan wel een oplossing lijken, zo min mogelijk tot nauwelijks naar de schoonouders gaan, maar je ontzegt je kinderen daarmee ook hun opa en oma. Het opbouwen van zo'n band is ook belangrijk voor kinderen...
Ik zou...
geloof ik mijn kind heel goed uitleggen dat bij opa & oma alles mag. Dat hij daar maar enorm van moet genieten. Net als ik dat zou doen voor we een dagje naar de Efteling/Speeltuin/Pretpark zouden gaan.
Als je het brengt als een ultiem uitje waar alles mag en alles kan, en dat hij er flink van mag genieten, wellicht dat dan de overgang van het een naar het ander minder heftig wordt. Hij weet dan dat het zo is, mag er van genieten.
Weer thuis vindt hij het heel fijn dat er weer wat structuur is.
O ja... en zet jezelf inderdaad op de uit stand
Ot... nieuwe nick...
Z0nnetje (de 2e dus) wordt Prakje
Ik ben er wel uit
Zit tegen een dipje aan. Dus alles komt harder binnen bij mij, dit was het eerste teken.
Verder blijft voor mij staan dat schoonmama nogal ver op het spectrum richting excentriek zit, maar ik wil me daar niet over gaan verdedigen en uitleggen kan ook niet ivm herkenbaarheid. Ik zal gewoon mijn eigen grenzen in de gaten moeten houden en de rest moeten laten gaan.
Balen hoor, het is heel lang goed gegaan en nu moet ik me weer wapenen om niet in het depressieve te schieten. Werk aan de winkel..
houd moed. En wapen je niet alleen tégen depressie, maar omarm vooral uiterst bewust al het positieve, ok?
Dankjewel sancy
..ik kan wel weer een nieuw draadje beginnen.. maar daar aarzelde ik nog over.
Ik weet zo goed wat er gebeurt, het is moeilijk om het niet met mijn hoofd te willen beinvloeden.
Sterkte rodebeuk
Mooie bomen zijn dat, een bloedbeuk noemde ik die altijd.
Sterkte met je depressie, erg naar. Ik hoop dat je hem de baas blijft.
Oh, en je hoeft je helemaal niet te verdedigen, althans wat mij betreft niet. Ik bedoel eigenlijk alleen maar dat ook een excentrieke oma een oma en in dit geval die van jouw kinderen is. Het is (gelukkig) niet jouw stijl, en dat weet je zoon ook heus wel. Maar wel de stijl van je schoonma, is voor later alleen maar leuk voor je kids.
Nogmaals sterkte, en zet hem op met jezelf wapenen.
Overigens, voetballen in huis zou in mijn geval weer niet mogen, wat oma ook zegt. Dat is dan weer een keiharde grens van mij... en zo heeft iedereen de hare, en dat is ook goed...
