Weerstand
Even een vraagje.
Mijn man is negatief ingesteld. Het glas is altijd half leeg zeg maar. En hij ziet altijd problemen ipv de leuke dingen. Nu willen we ( de kinderen en ik) heel graag een yorkshire terrier. Ik heb vroeger altijd een yorkie gehad en heb daar veel plezier aan beleefd.
Mijn man daarentegen wil het beestje niet. Hij zegt dat we dan weer 15 jaar vast zitten aan een dier en dat wil hij niet. Nu hebben wij nog een hondje en een vrij jonge kat dus daar zitten we toch voorlopig aan vast.
En ik vind het juist heerlijk dat ik er nog hopenlijk 15 jaar plezier van heb. Ik weet dat als het beestje er is dat hij het ook heel leuk vind. Hij heeft nu eenmaal moeite met veranderingen en er van te voren al weerstand tegen. Uiteindelijk als de verandering is door gevoerd gaat het goed en valt het hem mee.
Nu mijn vraag. Moet ik toch het hondje ophalen? We hebben namelijk een mooi nestje gevonden . Of het hondje niet halen en dan komt het er dus nooit.
groetjes Kirby
Nee
Nee, ik vind niet dat je dat kan maken. Eerst je man overtuigen, dan pas een hondje halen. Als ik iets niet wil en mijn partner zou dat toch doen, dan zou ik enorm boos zijn zeg. Ook als ik nee zeg uit weerstand voor veranderingen. Door het toch te doen, neem je hem niet serieus, ga je achter zijn rug om en behandel je hem als een klein kind. Lijkt mij niet echt wenselijk in een relatie.
Succes
Daarin heb je gelijk
Daar ben ik het ook helemaal mee eens.
Maar dat soort dingen gebeuren al wel in deze relatie. Als hij iets wil doet hij het ook. Hij overlegt, ik zeg nee, en hij doet het dan toch. Daarom had ik nu ook zoiets van..kan ik dat dan nu ook niet doen.
Misschien een beetje kinderachtig ?
Neen!
neen, dat zou ik erg onvolwassen van je vinden !
Mijn man heeft dat trouwens ook gedaan, ik wou geen hond, hij wel, hij is er toen een gaan halen, en nu 4 jaar later, zit het arme beestje nog steeds tegen .Het is een stout hondje, echt waar, blaft constant, is zeer druk aanwezig, Ik denk dat als mijn man de klok kon terugzetten hij het veel verstandiger zou aanpakken, Het was niet nodig dat ik er nog een opmerking over maakte, hij had er zelf duidelijk spijt van
Leuk
voor dat hondje ook. Moet-ie zichzelf eerst aan het baasje verkopen.
Tirza
Nee
Ik begrijp je, ik heb ervaring. In het geval van spullen voor in huis zet ik op een gegeven moment ook door. Anders had ik nog steeds geen gordijnen gehad, bijvoorbeeld. Maar hier gaat het om een levend wezentje. En dan denk ik toch dat je het niet moet doen. Als spullen echt niet mooi gevonden worden of niet voldoen verkoop je ze gewoon weer. Maar een hondje niet.
Maar ik zou ook twijfelen. Succes ermee!
Kijken
Misschien dat je man wel even mee wilt kijken bij het nestje zonder verdere verplichtingen. Wie weet gaat ie toch nog voor de bijl bij het zien van dat kleine grut? Ik zou dan wel zonder de kinderen gaan want voor hun is het misschien wel te moeilijk als pa voet bij stuk zou houden.
Niet doen
Als je man altijd zo negatief doet, dan is het misschien handiger om eerst daar eens naar te kijken. Pas als 'ie wat positiever doet, is het tijd om een extra hondje aan te kaarten. Want nu is het een hondje, straks gaat het om een auto of een bank, verbouwing van de keuken. Je komt er niet door nu een hondje erdoor te duwen, je moet leren samen beslissingen nemen op een goede manier waarbij iedereen met het eindresultaat kan leven.
Heeft hij bij alles weerstand wat je voorsteld? Wie kiest de vakantiebestemming, wat je gaat doen in de weekenden, enz? En als jullie jouw kueze volgen, doet 'ie dan wel een beetje leuk mee of hangt hij dan tegen?
Greetje
De narigheid met een hond
is dat je man die hond wel 15 jaar tegen je kan gebruiken. Een er door jouw doorgeduwde kandelaar kun je na een jaartje 'dat kan ik ook' nog stilzwijgend in de vuilnisbak laten glijden, maar een hond niet. Een hond is een gezinslid, hoe overdreven dat ook klinkt. Bij een hond vind ik dat in sterkere mate als bij een kat. Een kat gaat zijn gang wel, maar een hond beïnvloed de dag voor iedereen in huis. Je man zal er ook mee naar buiten moeten als jij niet wilt of kunt.
Het hondje is niet stout, hij is slecht opgevoed. Daar zijn zowel jouw man als jij verantwoordelijk voor. Als ik je een welgemeende raad mag geven: als jullie állebei spijt van de hond hebben, jij omdat je toen niet ingegrepen hebt en je man omdat hij zichzelf nu voor de kop kan slaan, zoek dan een ander adres voor het beestje. Beschouw dat niet als een afgang, laffe daad of wat dan ook, soms is dat gewoon beter dan nog 10 jaar doormodderen met een hond die niet bij jullie past.
Aanvulling
Een hond van vier jaar kun je nog opvoeden. Maar dat lukt alleen als je je er volledig voor in wilt zetten en aanvaardt dat de hond deel uit maakt van jullie huishouden. Kun of wil je dat niet: zie voorgaande reactie.
Nog maar even niet
Ik stel het gewoon nog maar even uit. Nog even een beetje goodwil kweken 
We hebben al een aantal beesten, waaronder nog een hondje. Dat uitlaten moet toch gebeuren. En ik ben meestal degene die voor de dieren zorgt. Ik geniet er echt van. Als ik mijn zin hier in door drijf en ik ga de pup halen, weet ik zeker dat hij het uiteindelijk ook leuk vind. hij is ook een dierenvriend. Onze kat was ook niet echt zijn keuze maar hij is er wel dol mee. Hij is eigenlijk met alles in eerste instantie negatief. Vakantie, dagje uit, enz. Maar hij vind het uiteindelijk altijd leuk. Ik ben eigenlijk degene die de meeste beslissingen neem. Dat is in de loop van de tijd zo gegroeid. Hij zal zich namelijk niet gauw verdiepen in een reisgids ofzo. Eigenlijk is er altijd wel gemopper en weestand. Maar uiteindelijk vind hij het ook altijd wel prettig dat hij zich om veel zaken niet druk hoeft te maken.
groetjes Kirby
Stel...
Hoi Kirby, ik snap wat je bedoeld. Je gaat er nu vanuit dat je man uiteindelijk de york vast wel leuk zal gaan vinden. Maar stel nou dat je een hond in huis haalt die helemaal niet zo leuk blijkt te zijn ? Ik heb het ook eens gehad, ik had een leuke kitten gezien en ik moest en ik zou hem hebben. We hadden al huisdieren genoeg en mijn man zei dan ook elke keer 'nee' wanneer ik erover begon. Uiteindelijk was ie het gezeur zat en zei hij 'je kijkt maar...' met het idee 'ze weet hoe ik er over denk.' Ik dacht echter 'je kijkt maar ? oke, dan kijk ik !' en ik haalde de kitten in huis. Van begin af aan klikte het niet tussen hen beiden en de poes ontwikkelde zich in de loop der jaren tot een nare poes. Ze is nooit mishandeld, ik haalde haar vaak aan en de kinderen waren ook dol op haar, maar ze haalde uit waar ze kon en ze was gemeen en werd in de loop der jaren ook vals. M'n man heeft nooit gezegd 'zie je wel ? had je het maar niet in huis moeten halen.' maar spijt heb ik uiteindelijk wel gekregen. Ik heb het volgehouden tot het echt niet meer ging. Na 12 jaar was ze zo vals dat de kinderen niet meer in 1 ruimte durfden te zijn met haar, maar ik ga nooit meer (!) op eigen houtje een diertje ophalen. Sindsdien is er altijd overleg !
Christientje
Verstandig
Ook al heb je al meer beesten, die ene kan net teveel zijn. Als iemand een jonge kat onder mijn neus duwt ben ik zo verkocht. Ik wordt dan heel erg onverstandig, misschien is onverantwoordelijk ook een goed woord en zou dat katje het liefst meteen meenemen. Je zal er maar last van hebben! Na een tijdje (ver weg van het katje) weer tot bezinning gekomen realiseer ik me ook best dat er geen katten meer bij moeten komen. Ja ooit, als de kattenclub minder leden heeft.
Ook een kat
Onze kat bleek gelukkig een hele gezellige kat te zijn tja, een hondje kan inderdaad tegenvallen. Het is bij mijniet echt een bevlieging. Sinds mijn eigen york 8 jaar geleden is overleden ben ik al van plan om weer een nieuwe te halen. We hadden toen uiteindelijk besloten voor een boomerhondje omdat die wat liever voor kinderen was. Dat klopt ook. Het is echt een schatje. Maar het bleef kriebelen en uiteindelijk heb ik twee maanden geleden voor mijzelf de knoop door gehakt. Ik wil zo graag weer een nieuw yorkie. En ik ben dan ook al weer twee maanden op zoek naar een goed nestje. Dat heb ik dus nu gevonden. Vandaar dat ik nu graag het hondje wil ophalen. Maar mijn man heeft eigenlijk al die tijd al gezegd dat hij geen hondje er bij wil. Mijn fout, ik weet het.
Ik heb het nestje nog niet gezien. Ik zou vrijdag gaan kijken maar heb het afgebeld. Nu kan ik vandaag nog gaan kijken en het blijft maar kriebelen. Het liefst wil ik gewoon de toestemming van hem hebben. Dus ik wacht maar weer af.
Er komt vast nog wel een nestje
Hoe lang moet jouw man iets niet willen...
... voordat je hem serieus neemt?
Acht jaar geleden (!) ging je yorkie dood. En al die tijd stelt hij vast er geen hond bij te willen.
Nu ben je 'al' twee maanden op zoek naar een nestje.
Mwah, het klinkt een beetje scheef.
Hoe zou jij het vinden zo hardnekkig niet serieus te worden genomen?
Als je gaat kijken, ben je ongetwijfeld verkocht, zie verhaal Kaaskopje en het kleine katje. Doe dus maar niet. En ik ben het met haar eens, een hond is toch nog wat meer 'gezinslid' dan een kat. Je zegt 'uitlaten moet toch gebeuren' maar wie zegt dat hond 1 het leuk vindt, samen met de nog onbekende hond 2? Als jij iets zou mankeren,ik noem maar wat, is het toch wel degelijk je man die allebei die honden moet gaan uitlaten.
Net als met verliefdheden-buiten-de-deur: negeer het gekriebel en heb veel plezier met de beestenboel die je al onder je beheer hebt.
Een mens kan niet alles hebben.
Tonny
Als je een relatie
met iemand hebt, met je man, (en met je kinderen) dan moet je nu eenmaal rekening met elkaar houden. Wees blij dat je met iemand met een eigen mening bent getrouwd en niet met iemand die aan al jouw wensen tegemoet komt. Dat kan nou eenmaal niet. En dat lijkt mij ook weer niet leuk. Anders kan je net zo goed alleen gaan wonen.
Ik zeg ook soms tegen mijn zoontje dat hij met prinses Amalia moet gaan trouwen, dan staan er x aantal lakeien klaar om alles wat hij wenst te geven.
Maar jij bent volwassen.
Nouhou rafelkap
Met iemand getrouwd zijn die het altijd met me eens is lijkt me soms toch ook wel een genot hoor! Het zal op den duur gaan vervelen, maar ach elk voordeel heeft zijn nadeel tenslotte. En samen mijn zin doen is altijd nog leuker dan in mijn eentje mijn zin doen.
Het aardige van een meningsverschil is dat je daardoor soms ook beschermd wordt tegen je eigen niet altijd verstandige invallen.
Ja maar...
Ja maar... Kirby schrijft dat haar man het in eerste instantie nooit ergens mee eens is en dat hij nooit iets wil en nooit enthousiast is. Als Kirby haar man echt serieus zou nemen en in zijn waarde zou laten dan gingen zo nooit op vakantie of dagjes uit. En dan was de kat er ook niet. En met al die dingen is hij uiteindelijk wel blij.
Maar een hondje is een ander verhaal. Moeilijk!
Nooit, nooit....
'zeg nooit nooit' luidt het gezegde.
Ik ben ook zo iemand die vaak eerst weinig enthousiast cq afwijzend reageeer maar bij nader inzien bijtrek en dan zelfs enthousiast kan worden (niet altijd trouwens...).
Maar dat gaat niet over iets wat ik al acht jaar geen goed idee vind.
Tonny
Kaaskopje
Dat is waar, het is nooit goed. Teveel je zin, of te weinig is allebei een probleem!
Niet al 8 acht
Het is niet zo dat hij sinds de dood van onze york geen andere york meer wil. We hebben daarna namelijk gekozen voor een boomerhondje omdat dat beter zou gaan met kleine kinderen . Ondertussen zijn de kinderen groter en blijft het verlangen van mij naar een york . alleen vind hij dat we nu wel genoeg dieren hebben. En tja, daar zit inderdaad wat in. Maar o, o, wat vind ik het gezellig al die beessies!!
