Weerstand: relatie en vakantie
Hi allemaal,
Zal kort uitleggen waar ik mee zit en zou graag fedback ontvangen..
Vriend en ik hebben in jan 2010 een week vakantie gebeokt zonder kinderen,onze eerste vakantie samen in vier jaar.
De afgeloen 3 maanden ging het niet lekker met ons, veel spanningen van buitenaf die tussen ons in kwamen e staan. Houden van ging niet over en ondertussen knokten we voor elkaar.
2 weken geleden barste er ee bom en hebben weheel kwetsende dingen tegen elkaar gezegd. Zo erg pijnlijk dat vriend in zijn boosheid besloot de stekker uit de relatie te trekken.
Diezelfde dag heeft hij in zijn boosheid onze reistickets omgezet voor hem en zijn kinderen.
Na een aantal dagen praten praten praten kwamen we tot het resultaat niet bij elkaar weg te willen en op basis van nieuwe afspraken samen verder te willen.
Ik heb gesmeekt om die vakantie samen door te laten gaan. Dit gaat niet gebeuren, zijn kinderen gaan mee. Hij heeft het ze beloofd en kan ze niet teleurstellen. Nee , dat zou ik ergens ook niet willen, zou ik ook niet met de mijne doen.
Ik heb belsoten om mee te gaan, althans gezegd, ik sta er compleet niet achter.
Ik moet vliegangst overwinnen en dat lukt me moeilijk als ik voel dat er geen leuke tijd tegenoverstaat, ik kan het niet loslaten dat ik liever samen was gegaan. Ik moeder 52 weken per jaar, al een aantal jaren en was zo toe aan een week rust en samenzijn.
Grofgezegd, ik heb helemaal geen zinom in deze setting om vakantie te gaan maar kan ook niet terug.
Ik ben er misselijk van te weten dat ik die week zo gebonden ben en mn eigen kindjes zijn thuis.
Wij hadden die eerste vakantie samen zo hard nodig, zeker nu we graag doorgaan samen, echter ik ben zo bang dat ik het hem kwalijk blijf nemen dat zijn kinderen hierin zijn voorgegaan en mijn broodnodige week, of beter de onze, aan mij voorbij gaat.
Het kost me vbel geld, kan de 1e 2 jaar niet nog een keer, ben bang om te vliegen, geen zin om te moederen over andermans kinderen en toch ga ik...zucht...
Maar ja aan de andere kant, hij kon zijn kinderen dit ook niet meer ontzeggen want beloofd is beloofd...
Hoe zien jullie dit, ben ik nou zo egoistisch?
Liefs
Daphne
Kan je niet ook je kinderen meenemen
Die romantische vakantie zit er nu toch niet meer in. Waarom dan helemaal de plannen aanpassen.
Hij gaat met zijn kinderen en jij gaat met jou kinderen naar dezelfde bestemming. Samen op vakantie maar wel zelfstandig.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Mijn kinderen
Hi Sahara,
Mijn kinderen zitten op het VO en de zijne op de basis. De mijne hebben geen vakantie en kan geen vrijstelling krijgen.
De zijne hebben een week in juni omdat de meivakantie voor hen 1 week was.
Helaas, ik heb het overwogen maar het is niet mogelijk.
groetjes,
Daphne
Niet mee
Daphne, hij heeft de tickets omgezet om nu met zijn kinderen weg te gaan. Je wilt niet, het kost je te veel geld, je wilt jouw kinderen niet thuis achterlaten om voor de zijne te gaan lopen moederen, de keus lijkt me helder. Jij gaat niet mee, bewaard jouw geld om later nog eens samen weg te kunnen, zo simpel lijkt het me.
Tja
Als je eigen kinderen niet mee kunnen dan zou ik ook thuis blijven. Waarom wil je eigenlijk meegaan? Denk je dat je relatie dan weer helemaal goed kan komen?
Als hij met zijn kinderen is dan kom jij op de tweede plaats. Doe het gewoon niet. Ga een andere keer samen op vakantie. En laat hem nu met zijn kinderen gaan.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Sluit mij aan
Bij de voorgangers: niet meegaan! Je wilt graag een keer met je vriend op vakantie en dat gaat dus niet nu, want nu gaat hij een weekje met zijn kinderen weg. Laat hem dat vooral doen!
En je kunt toch prima een ander keertje samen met hem weg? Het gaat je om het samen zijn, dus dat hoeft dan ook helemaal niet ver en/of duur te zijn.
Als je nu zeer tegen je zin meegaat, dan hebben zijn kinderen geen leuke vakantie, je vriend heeft geen leuke vakantie, jij hebt geen leuke vakantie en de kans dat jullie toch al wankelende relatie dat gaat trekken lijkt mij niet heel groot. Dat is dus een heel slecht plan. En nee, natuurlijk kan hij zijn kinderen niet "afzeggen". Dat hoeft ook helemaal niet, want het een hoeft het ander dus niet in de weg te zitten. Zeg dat je hem heel veel plezier wenst met zijn kinderen en ga intussen op zoek naar iets leuks om in de zomervakantie samen te doen.
Ik ook
Ik zie namelijk geen enkele reden om onder deze omstandigheden je geld uit te geven aan een bij voorbaat niet geslaagde vakantie. En dan moet je nog eens een paar jaar wachten tot je weer op vakantie kan? Meid, ik zou zeggen: in deze vakantie zie ik geen enkel voordeel. Ga later, in de herfst of zo, of volgend jaar, met dat geld in de herkansing, jij en je vriend, tegen die tijd weet je ook zeker of jullie relatie bestendig genoeg is en het geld voor de vakantie waard is, want zo te lezen hebben jullie het niet makkelijk samen...
Zou me terugtrekken, en eerlijk zeggen dat je hier geen zin in hebt. Hij heeft de beslissing gemaakt om met de kinderen te gaan. Ik zou dus een paar weken lekker alleen bijkomen met een stapel boeken, en duidelijk maken dat je eerdaags een weekend met hem alleen weg wilt. Naar parijs ofzo 
Bekende vergissing
Je zal de eerste niet zijn die denkt dat een gezamenlijke vakantie de oplossing is voor relatieproblemen. Tijdens de vakantie zit je op elkaars lip, zijn de mogelijkheden voor eigen afleiding minder, vrienden zitten thuis en met ze bellen is duur. Ik ken er toch heel wat die na zo'n heilzame vakantie besloten om voorgoed uit elkaar te gaan.
Tja
Ik zou er behoorlijk pissig over zijn als mijn vriend in de boze bui na een ruzie zomaar onze vakantie zou annuleren, maarja daar kun je niet zoveel meer aan doen. Bij ons is het ook lastig om een gezamenlijke vakantie te plannen. Mijn vriend kan makkelijker weg (kinderen wonen bij hun moeder), maar heeft dit jaar zijn vakantiedagen min of meer 'opgemaakt' aan een vakantie met zijn kinderen en een week met vrienden. Zijn geld overigens ook 
We hebben wel nog een lang weekend samen gepland (en al een gehad dit jaar). Hopelijk lukt het volgend jaar wel om een week samen weg te gaan.
Ik zou er totaal geen behoefte aan hebben om met hem en zijn kinderen mee te gaan, en andersom ook niet.
De weerstand.
Hi allemaa,
Dank voor jullie mening. Vanmorgen bij het wakker worden meteen die steen op mn maag. 1 van mijn kinderen kan mee, de ander heeft school. Het kind dat mee zou kunnen zou heel erg graag willen. Eingelijk vind ik het dan al een beetje leuker, ik zeg een beetje 
Hij woont niet meer thuis dus voor mij wel een optie om weer eens een weekje samen te zijn, en ook los van de rest met zn tweetjes eens wat kunnen gaan doen.
Het was overigs een voorstel van mijn vriend om hem mee te vragen...hij zoekt ook wel naar een manier om het voor mij alsnog wat leuker te maken..al weet hij ook dat het hoe dan ook niet is wat ik wilde.
Het is voor mij niet meer alleen de vakantie..ik koppel er ook nog eens het gevoel aan dat ik niet belangrijk genoeg ben geweest om deze vakantie door te laten gaan met zn tweeen. Al weet ik dat hij zijn kinderen onmogelijk dit nog kon afnemen, en zou ik dat zelf ook niet kunnen, ben ik zo egoistisch om te denken dat ik het nodig had van hem dat hij zn beslissing terugdraaide en met zn tweetjes gingen. Ik weet in mn hart dat je dit kinderen niet kunt aandoen, maar het kind in mij zegt dan weer, zij gaan al 4x dit jaar op vakantie en ik nu dus helemaal niet...
Erg he! Ik gunb het ze, maar ik gun het mezelf ook zo.
Ik ben bang dat dit gevoel blijft hangen, dat ik dit vriend kwalijk blijf nemen voorlopig. Dit met hem besproken zojuist. Hij vindt dat ik duidelijk moet zijn en is bang dat ik na de vakantie er dan alsnog de stekker uit trek. Zucht..
Ik heb niet de illusie dat ik met een vakantie onze relatie zeker stel , dat is dus niet de reden mocht ik toch meegaan. Ergens vind ik dat ik deel ben geweest van de ruzie toen hij de besloot de tickets om te boeken, ik ken mijn aandeel dus. Wil dus ook open proberen te staan om deze gevolgen op de koop toe te nemen en mn les te leren.
Hij wil er het beste van maken, noemt allerlei positieve dingen en ik zou best een beetje open kunnen staan om dat over me heen te laten komen denk ik dan.
Maar het voelt zo zwaar...
Ergens ben ik naturlijk zwaar pissed op hem...grrrr...
En Vic, vind je het nietlastig dat hij geld en vrije dagen heeft opgemaakt aan vakantie met vrienden ipv met jou?
Groetjes Daphne
Daphne
Wij hebben ook wel eens onenigheid gehad over het feit dat ik me achtergesteld, niet belangrijk genoeg, voelde. Dat was op dat moment ook zo, zo voelde het, maar ik moest het toch met mijn vriend eens zijn dat ik ook mijn kinderen laat voorgaan boven hem. Dat komt alleen minder voor omdat mijn ex en ik een heel duidelijke omgangsregeling hebben waar we in principe niet in wijzigen. De kinderen van mijn vriend zijn veel minder vaak, en nogal onregelmatig, bij hem.
Die vakantie met die vrienden is iets waar hij altijd heel erg naar uit kijkt. Daar ga ik dus niet moeilijk over doen. Helaas is het dit jaar ook net gepland in de week dat ik jarig ben, maar hij zit niet in 'de organisatie' dus ook daar kan ik moeilijk over mopperen. Hij zou het trouwens best leuk vinden als ik mee zou gaan, maar daar zitten die andere kerels helemaal niet op te wachten
Daphne
Misschien is even die afstand wel goed, om even na te denken wat je wilt en hoe je dat wilt. Na de vakantie zie je dan wel weer verder.
Apart
Ik kan me best voorstellen dat je het geen leuk idee vind om vakantie apart van elkaar door te brengen. Ik zou het mijn man bijvoorbeeld heel erg gunnen als hij met een vriend naar Londen zou willen, maar het groene monster in mij zou jaloers zijn omdat ik zelf die dingen met hem wil zien en delen. Wij hebben het altijd zo leuk samen tijdens vakanties Dus gunnen en voelen zijn soms twee verschillende dingen.
Ik merk dat dit jou nu ook parten speelt. Je begrijpt het allemaal best, maar jij wilt die tijd met hem. Mijn suggestie: ga nu niet mee en boek iets later in het jaar een nachtje weg in Nederland. Doe dat sowieso eens vaker. Het is goed voor jullie om af en toe samen te zijn zonder de kinderen. Het kan ook goed zijn om af en toe alleen te zijn met de eigen kinderen. Je vriend heeft deze vakantie zonder jou over zichzelf afgeroepen door zo impulsief naar de reiswinkel te rennen. Hij kan je dus niet kwalijk nemen dat jij niet meegaat. Blijf dus thuis als je zo tegen een reis met zijn gezin opziet en doe iets leuks met je eigen kinderen als dat mogelijk is.
Zo dubbel
Dat dubbele gevoel van gunnen (zijn kinderen maar jezelf ook zo) dat tegenstrijdig wordt, is herkenbaar. En dat wordt alleen maar erger als je mee gaat want die gevoelens worden erger bij het zien. Ze hebben langer de tijd nodig om te gaan rusten. Laat hem maar ervaren dat een overhaastte, emotionele beslissing hem deze keer iets bezorgt dat niet leuk is. En laat hem nadenken over het goedmaken. Als jij hem dat gaat voorkauwen, dat is ook niet bevredigend.
Is dit jullie eerste ruzie? De destructie in jullie ruzie is vooral pijnlijk. Komt die van hem? Het gaat om die afstraffing vanuit zijn loyaliteit. Het is vanzelfsprekend dat kinderen voor gaan maar als de motivatie daarvoor is om jou af te straffen.. En dat maakt onzeker: kan je hier wel op bouwen. En die vraag kan alleen jij beantwoorden. Welke vakantie hij daar ook tegenover zet. Die scheur is er al en wordt alleen maar nog duidelijker als jij mee gaat.
Wacht even, frut...
De relatie was uit toen vriend de vakantie met kinderen boekte. Dus hem valt, vind ik, niets te verwijten. Ik denk dat ik, als ik in zijn schoenen had gestaan, hetzelfde had gedaan als ik een relatie had beëindigd en niet wist dat het snel weer áán zou zijn...
Precies belle
Hij boekte die tickets om toen de relatie uit was. Daarmee is de situatie op zich natuurlijk wel pijnlijk lastig geworden, maar ik sluit me wel bij voorgaande sprekers aan: ga nu niet mee, ook niet met één kind. Die vakantie kan alleen nog maar een teleurstelling worden, vanwege de intentie waarmee hij oorspronkelijk geboekt was. Ik zou inderdaad zelf iets anders gaan doen, afleiding voor jezelf, iets leuks maken van die tijd en het geld bewaren voor een trip later met z'n tweetjes. Want heb je al een idee hoe bestendig de relatie nu is? Ik krijg het gevoel dat het explosieve er nog niet af is.
