Wie snapt wat het probeem is?
Ik heb hier eerder gepost over mijn relatie. Het ging toen ontzettend slecht. Nu gaat het allemaal stukken beter.
We proberen vaker leuke dingen te doen. We proberen discussies (als we die hebben) sneller uit te praten. Hij doet echt zijn best door bijvoorbeeld vaker een bos bloemen te halen, aan mijn verjaardag te denken enz. Ik probeer op mijn beurt niet op alle slakken zout te leggen.
Als ik het van een afstand bekijk dan zou ik zeggen dat het eigenlijk heel goed gaat. Maar toch voelt het niet helemaal goed. Ik voel me niet superblij als ik bloemen krijg (bijvoorbeeld), terwijl ik dat toch zou moeten zijn. Dit is wat ik wilde en toch voel ik me niet happy. Ik probeer te bedenken wat de oorzaak kan zijn, maar ik kom er niet uit. Heb ik toch een muurtje om me heen gebouwd? Waarschijnlijk wel, want als ik echt ergens mee zit dan vertel ik in hoofdlijnen het verhaal, maar ik vertel er niet bij dat het me echt dwars zit.
Of ben ik nou zo iemand die toch nooit tevreden is? Zou ik me gewoon over dit gevoel heen moeten zetten? Ik weet het niet.
Klinkt allemaal een beetje warrig waarschijnlijk, maar ik ben niet zo een ster in het onder woorden brengen van mijn boodschap.
Hoop toch dat er iemand is die mij een beetje inzicht kan geven.
Groetjes Hermientje
Wennen
Hai Hermientje
Misschien moet je wennen aan de situatie van nu. Ik kan me voorstellen dat je denkt bij een bos bloemen; jaja, tis dat het moet, zelf had je het niet bedacht. Als jullie allebei je best blijven doen (klinkt stommer dan ik bedoel) misschien gaat dan dat gekunstelde gevoel weg. Jacci
Gecultiveerd
ik denk dat jij die bloemen niet wil omdat het niet 100% spontaan uit hem zelf komt, hij geeft die bloemen omdat hij denkt dat dat zo moet. Je zou veel blijer zijn als hij spontaan uit zichzelf een keertje iets koopt voor jou omdat hij dat zo'n leuk ding voor jou vindt. Al is het maar een gekke vrucht of raar zeepje ofzo.
spontaan uit zichzelf omdat hij denkt, 'goh dat is wat voor hermientje'.
Er toch blij mee zijn!
Weet je, ik heb eens over dit fenomeen gelezen in een boek van- Annette Heffels heet ze?
Je partner doet iets niet, wat jij wel graag zou willen. Je zegt het hem, en hij gaat het doen. En nu ben je er niet blij mee, omdat het niet spontaan is geweest, maar je moest er om vragen.
Toch blij mee zijn! Hij doet namelijk iets wat jij graag wil. Niet omdat het voor hemzelf belangrijk is, maar juist omdat het voor jou belangrijk is. En alhoewel hij het onbelangrijk vindt, doet hij het toch voor jou, speciaal om jou er blij mee te maken. Het kost hem dus veel meer moeite om het te doen, hij moet er speciaal over nadenken! Vergelijk het eens met iets wat je wel graag wil-dat doe je voor jezelf, en je partner mag meeprofiteren. Wel fijn, je doet iets samen dat je allebei leuk vindt, maar het kost geen extra moeite.
En dit doet hij dus extra voor jou!
Conclusie: hij probeert iets extra's voor jou te doen, hij vindt het dus belangrijk om die moeite in jou/jullie relatie te stoppen. Hij wil je wel bij maken (maar weet zelf misschien niet zo goed hoe).
Dus, vooral stimuleren, en hem er complimenten over geven. Dan gaat hij het vaker doen, misschien worden zijn initiatieven steeds leuker voor jou. Als je er nu lauw op reageert, kan hij zich weer afgewezen voelen, en denken: doe ik eens wat voor je, is het weer niet goed. weet je wat: laat maar. Dan gaat je relatie berg-af ipv berg-op.
Algebra
Bloemen enzo....
Ik reageer nooit lauw op die bloemen die ik krijg. Ik laat hem altijd merken dat ik er blij mee ben. Op dat moment ben ik ook verrast, maar ik ga toch twijfelen aan zij motieven. Dat komt ook omdat er voor de rest niet heel veel spontaans gebeurt.
Voor mijn gevoel maakt hij zich dan "makkelijk" af met die bloemen.
Ik denk dat ik inderdaad moet wennen aan de "nieuwe" situatie, want ik denk niet dat het heel veel beter zal worden dan hoe het nu is.
Ik denk ook dat ik niet zoveel moet twijfelen aan zijn motieven, dat ik gewoon blij moet zijn en het daarbij moet laten.
Bedankt voor jullie reacties.
Geluk...
... zit niet in het krijgen van een bloemetje en ook niet of iemand aan je verjaardag denkt. Een verjaardag is een datum, meer niet.
Het is precies zoals Manda Rijn schrijft: je bent pas blij als iemand je iets spontaan geeft, vanuit een liefdevolle opwelling, helemaal speciaal voor jou. En dan maakt het geen steek uit wát het is.
Je kunt daar je vinger niet op leggen en dat spreekt ook uit je posting. Misschien heeft het te maken met je eigen verwachtingspatroon. Als je van alles gaat verwachten, dan eindig je hoe-dan-ook ontevreden. Mensen zouden minder van anderen moeten verlangen wat zijzelf belangrijk vinden, maar die ander nemen zoals hij of zij is en daar tevreden mee zijn. Niet iedereen kent dezelfde waarde toe aan dezelfde dingen.
Verwachtingen
Ik vraag me af of het mogelijk is om je eigen verwachtingspatroon los te laten. Iedereen heeft verwachtingen.
Maar ik snap wel wat je bedoelt. Ik verwacht bepaalde dingen waar hij (waarschijnlijk) niet aan denkt. Ik pobeer deze verwachtingen los te laten en te kijken naar wat er wel is. Dan zie ik dat er zoveel meer dingen zijn waar ik gelukkig mee ben.
Aan de andere kant vind ik ook dat je best rekening kan houden met de verwachtingen van je partner. Het kan volgens mij niet zo zijn dat als niet aan je verwachtingen wordt voldaan, je zomaar je verwachtingen opzij zet, omdat je maar tevreden moet zijn met wat je wel krijgt.
Overigens vind ik niet dat een verjaardag maar een datum is. Ik vind het belangrijk om een verjaardag te vieren. Dat is voor mij een dag om iemand extra in het zonnetje te zetten. Bovendien hebben we kinderen die ook verwachtingen hebben als er iemand jarig is.
Sluit me aan bij starry night
"Niet iedereen kent dezelfde waarde toe aan dezelfde dingen".
Ik geef je op een briefje, dat een vindingrijke charmante teaser zelfs met zoiets als een paardevijg (om maar iets te noemen) iemand in vuur en vlam weet te zetten!
Mannetje timpetee
Kijk uit dat je niet op de vrouw van mannetje Timpetee gaat lijken. Je weet wel, die vrouw die elke keer NOG mooiere/duurdere dingen wilde dan haar man voor haar had geregeld en die uiteindelijk weer eindigde in haar oude hut. Waarom leg je de lat zo hoog voor je man? Mag hij het niet goed doen?
