Zo onzeker
Woon sinds een jaar of 3 in een nieuwe stad. Mooie omgeving, werk dichtbij, leuk huis etc. Nog belangrijker: kindjes hebben het hier naar hun zin! Alleen mama wordt een beetje gek van zichzelf. Ik heb mezelf ten doel gesteld om mensen te leren kennen. Dat gaat sinds de jongste ook naar school is, wel wat makkelijker. Er zijn veel moeders op school.
Ik vindt het alleen zo moeilijk om iemand aan te spreken en bijvoorbeeld iemand een keer uit te nodigen voor de koffie.
Steeds weer als ik met iemand sta te praten, schiet me door mijn hoofd dat ze me vast niet interessant vinden, dat ik uit mijn mond stink, of whatever.
Hoe los ik dit nou op?
Wie kent de situatie en heeft voor mii dé gouden tip (als die al bestaat)?
Liefs,
Juulia
Speelafspraakjes maken
Je zegt dat je kinderen het reuze naar hun zin hebben. Ik neem aan dat zij ook vriendjes hebben op school, waarmee ze buiten schooltijd ook spelen? Biedt zo'n moeder dan eens een kopje koffie aan, als ze haar zoon of dochter komt brengen of halen. Dat is misschien wat laagdrempeliger dan iemand zomaar uit het niets op de koffie vragen?
En verder, die onzekerheid is wel herkenbaar. Heb ik ook lang gehad. Dat zat heel diep. Was ook niet zomaar een, twee, drie opgelost. Dat komt toch ergens vandaan. Getuigd meestal van een laag gevoel van eigenwaarde.
Bij mij is het inmiddels over. Heel soms steekt het de kop wel weer 's op. Maar ik denk dat iedereen wel eens onzeker is. Die gedachte kan jou misschien ook wel helpen. Vaak zijn het de mensen die het meest zeker overkomen, die diep vanbinnen heel onzeker zijn.
Groetjes Betty
