Als je niet in jezus gelooft, wil god je niet in de hemel hebben.

Ellen

Ik had eigenlijk ook al iets geschreven wat daar op leek, maar weer weggepoetst Je zou wat ik opgeschreven heb als 'kolonisten'-praat kunnen beschouwen, maar uiteraard is dat niet hoe ik het bedoel. Mijn man kwam met een mooi citaat: In Afrika zeggen ze: "Er kwamen missionarissen die zeiden "Wij komen jullie God brengen. Dan moet je je ogen dicht doen en bidden." Toen wij onze ogen opendeden, hadden wij God en zij ons land.
Het is allemaal niet meer terug te draaien. Maar ik neem toch aan dat niemand er meer achter staat hoe 'wij' westerlingen, met de bijbel in de hand, ons op de inheemse volken van bepaalde landen gestort hebben. Er is ze niet gevraagd of dat op prijs gesteld werd denk ik zo maar. Bij die 'Goede Boodschap' werden gratis ziektekiemen meegeleverd en werden er beslissingen genomen die absoluut niet bij de cultuur van de betrokken mensen hoorde. Van die ziektes hadden ze uiteraard geen kennis, wij wel (voor zover dat ging dan). Indianen kenden geen alcohol, kijk eens naar het aantal alcoholisten onder hen nú. En natuurlijk wisten ze (in Afrika, Zd. Amerika e.d.) niet alles wat er te weten viel, maar moet dat altijd? Er is een volk die zich in de urine van hun koeien wast. Wij vinden dat smerig. Voor hen werkt het. Wat is beter? Westerse oplossingen, al dan niet gebracht door zendelingen, zijn niet altijd beter.

Tuurlijk, volop slechte invloeden - o.t.

dat zal ik niet ontkennen.

Wat ik betoogde, was dat kerkelijke instanties eerder dan anderen zorgden voor medische zorg. Dat we daar met onze ogen van nu heel anders naar kijken, spreekt voor zich.

In Hyde Park bij Speakers Corner hoorde ik enkele weken geleden een grijze dame vol vuur verkondigen, dat álle volken hadden moeten blijven op de plek waar de Schepper (ze verbond deze niet aan een bepaalde godsdienst, meer als Hoogste macht) ze heeft laten ontstaan - want alleen dáár kunnen ze oprecht tot bloei komen. Maar ja, dat is achteraf gepraat.
De mens is altijd uit op gewin, dat zal nooit veranderen.

---

Na de borstvoedingsmaffia hebben we nu de gelovigenmaffia. Zucht...

Welnee simone

overal op Ouders Online is het gebruikelijk deze vraag te stellen, als degene die een vraag post verder uit de buurt blijft. Daar is niks maffia-achtigs aan.

Simone

Ik vat het helemaal niet op als gelovigen maffia. Hoe kom je daarbij? In Nederland mag je als atheïst je kind met de fles groot brengen, dat gaat niemand iets aan, maar dan kan het evengoed interessant zijn om van gedachten te wisselen waarom jij tot die keuzes bent gekomen en anderen niet. Aan beide zijden kan het gebeuren dat er wat wordt doorgedramd, maar dat gebeurt in het vuur van ieders eigen overtuiging.
Dus voel je vrij om mee te praten. Als je alleen een ongeduldige zucht wilde plaatsen... okee, die ben je nu dan kwijt.

Nobele wilde 2 (ot)

Hou even uit elkaar: ik zeg niet dat het westen alleen maar goede dingen heeft gebracht. Tuurlijk. Ziektes, landroof, overheersing, etc.

Wat ik zeg is: ook de 'nobele wilden' leefden niet in perfecte harmonie met de natuur. Het was niet "alleen maar" perfecte wijsheid en geluk en gezondheid.

De bewoners van paaseiland hebben bijvoorbeeld het hele eiland kaalgeslagen, alle bomen gekapt. Vermoedelijk om die enorme beelden te kunnen verplaatsen. Zie bv http://skepticreport.com/sr/?p=161

Infibulatie (het afsnijden van clitoris en schaamlippen) is een gebruik in delen van Afrika. Bij mijn weten zijn westerlingen degenen die proberen daar een einde aan te maken, niet degenen die dat ingevoerd hebben.

De Azteken hebben talloze mensenoffers gebracht, om te zorgen dat de zon weer opkwam. Onschadelijke natuurgodsdienst?

Ach meiden....

ieder zijn meug...deze draad liep zo respectvol...blijkbaar probeert simone de sfeer wat op te porren ofzo met haar zucht en bv maffia opmerking?
Is maar net hoeveel aandacht je daaraan schenkt.
Ik ben in elk geval super blij met de wederzijds respect in deze draad voor elkaar en vond het een goed gesprek!!!bedankt meiden daarvoor!

Wat ik me wel afvraag er staan al vele OT berichtjes...zullen we over die OT berichten anders even nieuwe draadjes plaatsen???

En ik vind het oprecht jammer dat de starter van het draadje in afwezigheid schittert...mijn nieuwsgierige ik blijft steeds hoopvol terugkomen "benieuwd"
........in de hoop een reactie te lezen maar helaas

Ellen

Ik beweer ook niet dat het bij dat soort volken allemaal koek en ei was en is. Er zijn ongetwijfeld vele wreedheden op te noemen, waarvan je kunt stellen dat het goed is dat daar een eind aan gemaakt is of bezig is te verdwijnen. Maar je moet ook bedenken dat wij daar met westerse maatstaven over oordelen.

Oh nee hoor..

Simone, dit niet! Ik was zo onder de indruk van mijn "eigen" draadje. Iedereen die met zoveel respect met elkaar omging en zo veel moeite deed om het zorgvuldig te brengen.. En nu jij! Nee hoor, dat dus niet.

Daaaaag, Simone!

Benieuwd

Hoi!
Ik snap dat je even genoeg aan je hoofd had ,als ik het zo lees!

en ik hoop na je vakantie nog een meer inhoudelijke reactie te mogen lezen van jou op wat er geschreven is in deze draad?

Zo schrijf je dat je wel veel aan de reacties gehad hebt.
Mag ik het nieuwsgierige aagje uithangen en je vragen
of je dat zou willen toelichten?
Ben overigens ook heel blij met de respectvolle manier van discussieren hier, en ik hoop dat we dat in deze gehele rubriek weten vast te houden!!
geniet van je weekje weg en ik hoop nog even van je te lezen!!

Ik zit veel te veel met mijn neus in de quiz in Gezellug..... dacht ineens: aaaarch ik vergeet helemaal het leuke discussiedraadje bij G+L! Gelukkig, jullie zijn er nog

Na de dood

Vind ik ook Silone, in het dagelijks leven ben ik er nauwelijks mee bezig. Het komt pas in beeld als ik te maken heb met situaties waarin mensen het leven gaan verlaten, de grens oversteken. Dan wel.

Ook denk ik er steeds meer over in het contact met mijn moeder, die de 90 nadert, dan komt die andere wereld dichtbij. Sowieso, omdat heel veel van haar naaste familieleden en vriendinnen niet meer leven.

De laatste maanden ben ik verscheidene malen naar een bevindelijk-gereformeerde kerkdienst geweest. Dan begint dat besef van de aardse tijdelijkheid beeld te krijgen, ook al heb ik veel moeite met de manier van geloven van die mensen, kan ik het me allemaal nauwelijks voorstellen.

Bewust ernaar toe leven - nee, dat niet.
Bepaalde beelden heb ik er wel bij, maar ik besef meteen dat die zeer tijdgebonden, menselijk en wensgevoelig zijn - en waarschijnlijk is de werkelijkheid heel anders.

Ik verlang trouwens wel naar een 'tweede kans', een werkelijkheid waarin er voor íedereen gerechtigheid zal zijn, ook voor al die mensen die nu door wat voor redenen dan ook zo keihard tussen de wal en het schip terecht komen.

tonny

Nadenken over

de dood.
ja dat doe ik natuurlijk wel eens maar het is echt niet zo dat dat is waar ik dagelijks mee bezig ben.....
Ik vind mijn relatie met een levende God belangrijk,

En het is geweldig om te weten dat ik na de dood voor altijd bij hem zal zijn.

Wat ik me daar bij voorstel? ach....

dat zijn menselijke invullingen ...ik denk dat wij mensen te beperkt zijn in ons denken en voorstellingsvermogen om ons daar ook maar iets bij voor te kunnen stellen.

Tis voor mij genoeg te weten dat er daar geen pijn en geen verdriet is ...
en dat Ik voor altijd bij God mag zijn.
Geweldig .....
maar tis niet zo dat ik daar dagelijks mee bezig ben.

Zoiets komt dichter bij wanneer je dichtbij sterven meemaakt ,dan denk ik daar vaker over na.
Of in discusies over het hiernamaals zoals hier...

tja watkan ik er nog over zeggen?

Ps toch nog even

of ik er bewust naar toeleef.

ehhhmmm........als er vreselijke dingen gebeuren die je weer even met de neus op de feiten drukken...
natuurrampen die elkaar opvolgen...
moord op Milly Boele...........

dat zijn momenten waarop ik dan heel oprecht kan zeggen...Laat Jezus nu maar terug komen.........
Tis nu ZO genoeg geweest!!!
teveel pijn verdriet enz....
dat zijn de momenten waarop ik toeleef naar het moment dat Jezus alle tranen van de ogen zal afwissen wanneer Hij terug komt.

tegelijkertijd...denk ik...ik wil hier op aarde nog zoveel genieten van mijn lieve man en kinderen en vrienden en het leven...

t zijn momenten ...dus geen dagelijkse gedachten.

Eigen kracht

Ik ben van karakter vrij onzeker. Ik twijfel dus snel aan mijn eigen kunnen, waar het bijvoorbeeld werk of handigheden betreft, en aan hoe mijn verpakking op anderen overkomt. Naarmate mijn leeftijd stijgt snoep ik wel steeds meer van die onzekerheid weg, wie weet wordt het dus nog wat tegen dat ik 80 ben Maar waar ik eigenlijk níet onzeker over ben is mijn eigen innerlijke kracht. Ik laat me niet zomaar kisten. Ik heb het een en ander meegemaakt, maar heb nooit het gevoel gehad dat ik dat niet had kunnen doorstaan zonder hulp van een hogere macht. Ik verbaas mij dan ook altijd enigszins over de afhankelijke houding die gelovige mensen aannemen. Gelovigen achten zichzelf blijkbaar niet in staat om narigheid op eigen kracht te kunnen overwinnen. Ook in de tijd dat ik mijzelf nog wel gelovig noemde heb ik nooit het gevoel gehad dat ik het zonder hulp ´van Boven´ niet had gekund. Ik vind dat je jezelf tekort doet door alle lof bij een hogere macht te leggen als je een moeilijke situatie hebt overwonnen of doorstaan.
Om even de voorbeelden van Veerle erbij te nemen, de natuurrampen en een trieste zaak als de moord op Milly Boele. Het is vréselijk, echt waar, ik word er ook verdrietig van, maar het hoort nu eenmaal bij de wereld waarin we leven en waarin ik ook gelukkig ben. Ik parkeer die ellende dus ergens en richt me weer op wat komen gaat. Het is ergens toch ook ´fijn´ dat je het verschil voelt tussen ´het zit mee´ en ´het zit tegen´? Je hoort wel eens van mensen die ons klimaat gewend zijn en naar een klimaat verhuizen waar zomer en winter niet zoveel van elkaar verschillen, dat ze de herfst en de winter soms toch gaan missen. Om 20 graden écht te kunnen waarderen moet je ook ervaren wat het is als het geen 20 graden is.
Als je altijd in een roes van gelukkig samenzijn zonder pijn (hiernamaals) zou verkeren hoe blijf je dat dan waarderen?

Kracht

ik voel me geen 'zwakke afhankelijke gelovige' die wegens gebrekkige eigen kracht dringend verlegen zit om extra power from heaven. Zo zie ik dat helemaal niet.

Als mens maak ik onderdeel uit van de schepping (hoe alles wat er is dan ook exact is ontstaan) en die kracht zit 'ingebakken', wat mij betreft inderdaad 'Van Boven'.
Op momenten waarop ik voel dat m'n grenzen naderen, word ik me extra bewust van de krachtbron waarmee ik verbonden ben - de bron van alle leven. Die is er altijd, maar ik ben me dat niet altijd bewust.
Ik hoop dat ik zo duidelijk maak wat ik bedoel.

Dus

Jij ziet die kracht wel iets als van jezelf, maar door God gegeven?

Kracht

'Jij ziet die kracht wel iets als van jezelf, maar door God gegeven?'
Ik ben Tonny dan wel niet, maar ik voel het wel zo.
Hoe meer ik de rust in mezelf op zoek, hoe meer ik 'kracht' ervaar.

Kracht van jezelf of van boven

tja....
Ik denk dat ik als gelovige ernaar wil streven om te leven uit de kracht die God me geven wil.
Maar hoe vaak is het niet dat ik weer mijn eigen "ik "
op de voorgrond zet, omdat je menszijn nu eenmaal denkt het wel op eigen kracht te kunnen?
Hoe vaak is het niet dat ik als mens erachter kom dat ik een hele poos op eigen kracht aan het knokken ben , en ik daar dus juist eenhoop energie van verlies...?
me uitgeput voel?Omdat ik dan ook veel te vaak mijn eigen grenzen voorbij sjees en teveel met mijzelf of mijn problemen bezig ben?

Als ik me dat realiseer en God weer aan het roer zet...
en dus in Zijn kracht verder ga,merk ik dat ik me er veel beter doorheen sla,omdat God mij kracht geeft,
Ik al mijn bekommernissen op hem mag werpen....
En als ik mij op Hem richt ik ook veel eerder voel waar de werkelijke grenzen liggen van wat ik aan zou moeten kunnen.

Reactie kaaskopje

Gelovigen achten zichzelf blijkbaar niet in staat om narigheid op eigen kracht te kunnen overwinnen.
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

wat ik al zei in mijn vorige posting...
is dat je veelkunt in eigen kracht en menig christen daar ook dagelijks mee zal worstelen,omdat het je menszijn is die denkt het wel op eigen kracht te kunnen.
Tis God die ons christenen vraagt Hem te vertrouwen en Hem aan het roer te zetten.
En mijn eigen ervaring is daarmee dat het moment dat ik dat gedaan heb ,ik steeds meer heb mogen zien van Zijn grootheid en Zijn liefde voor mij.

als christen maak ik de keuze om het in Zijn kracht te doen,
omat ik gemerkt heb dat dat mij meer goed doet dan als ik in eigen kracht blijf knokken....

Nee

Nee ik denk niet dat ik wat ik heb doorgemaakt, puur op mijn eigen kracht had gekund. Ik heb de kracht van God daarin echt wel ervaren en heb ook vaak gedacht: "hoe doen mensen dat eigenlijk die niet geloven??"
Het gaf en geeft me ook heel veel rust te weten dat ik het nooit alleen hoef te doen. En dat wát er ook gebeurt, ook als alles in en om me heen figuurlijk instort, God altijd naast me zal staan. Hij blijft gewoon ALTIJD trouw. Dat vind ik super.

Mening

Ik respecteer jullie mening hoor, het is niet aan mij om dat serieus te bekritiseren. Puur voor de discussie:
Geerke: Nee ik denk niet dat ik wat ik heb doorgemaakt, puur op mijn eigen kracht had gekund.
Waarom denk je dat? Bij Veerle lees ik dat het een bewuste keus is om niet op de eigen kracht te willen knokken. Bij Geerke lees in een gevoel van onvermogen waar het eigen kracht betreft. Ik lees in beide gevallen dat de eigen kracht wel degelijk wordt onderschat.
Man en ik hebben ook het nodige meegemaakt en ik heb vooral ervaren dat we kracht en steun van elkaar kregen, maar ook uit ons zelf haalden. Een mens is tot veel in staat en kan veel hebben en dat op eigen kracht is mijn overtuiging

Ik denk

dat het op 'eigen' kracht en op gods kracht redden wel overeenkomt. Je put in beide gevallen ergens kracht uit, namelijk. Wie het in zichzelf (en/of een ander) zoekt, put de kracht uit de wetenschap dat het leven doorgaat, uit de gedachte dat je er sterker uit kunt komen, uit het idee dat je altijd nog de liefde van de ander hebt, of vul maar in. Als je god hebt om je pijn te helpen dragen, put je daar de kracht uit. En ik denk dat beide varianten evengoed momenten van twijfel kennen, momenten dat je bang bent dat je er toch onderdoor gaat.
In tijden dat je hulp of kracht nodig hebt, zoek je in feite rust bij iets, wat dan ook, waarvan je aanneemt dat het onveranderlijk en eeuwig is. Of dat god is of iets wat je aanduidt als je 'eigen kracht' doet er dan niet toe. En het een is zeker niet slapper dan het ander.

De tijd voor ik god toeliet in mijn leven en nu...

Die tijd voor ik God toeliet in mijn leven heb ik echt ontzettend veel narigheid meegemaakt , ...........
Heb toen veel in eigen kracht lopen knokken,ben er bovenuit gekomen,maar toch...........

Nu ik er anders in sta...nu ik mijn leven aan Jezus heb toevertrouwd.....en het leven heus ook nog niet altijd me toelacht...
vraag ik me werkelijk af hoe ik ooit Zonder Hem zo in het leven kon staan als ik toen dacht.
Natuurlijk ging het wel "alleen", en soms ook gewoon niet zoals dat bij iedereen wel gebeuren kan.

Maar,Als ik nu voor sommige problemen sta ,wetende dat Ik het niet alleen hoef te doen,zoals Geerke zegt,
voeld dat zoveel rustiger!
En voel ik me zo ontzettend gesteund!Maar ik mag God ook echt ervaren! Wat maakt dat je nog meer naar hem toetrekt.
Ik kan ook nu zeggen dat ik nooit meer anders wil...terwijl ik in de jaren voor ik tot geloof kwam
het geloof echt als iets zag dat mij noooooit zou overkomen....en niks voor mij was

Onze dominee had daar twee jaar geleden een goede uitleg over, die me nog is bijgebleven.

Zo heb je mensen die half volle melk drinken en dat zo gewend zijn en dat prima vinden ,gewoon omdat ze helemaal tevreden zijn met die halfvolle melk.

Tot ze de volle melk een keer ontdekken en dat eigenlijk best heel goed blijkt te zijn.

Hij legde uit zo is het ook met het leven.
Veel mensen vinden dat het best prima gaat en ze het best prima kunnen rooien zo ...zonder God.
maar hij legde het uit als ,het halfvolle leven...
en gaf aan...dat sommige mensen tot de ontdekking komen dat dat "halfvolle"leven wat best okay was....nog veel voller kan zijn!

Zo heb ik het dus ook ervaren....
Ik zeg niet dat je niet kan leven zonder God.
Ik heb het ook gedaan.
Maar mijn ervaring is dat mijn leven zoveel voller is geworden meer tot zijn recht gekomen is nu ik leef met God.
En ik zou dus niet meer willen ruilen .
de Kracht van God stijgt boven alles uit wat ik zelf zou kunnen doen...en geeft me zoveel meer rust en vrede in mijn hart...

Overigens kaaskopje

respecteer ik ook jou mening hoor.
Dat vind ik het fijne in dit draadje...dat het zo gemoedelijk aan toe gaat!
Op deze manier zie ik dit draadje graag nog heeeeel lang en vol interessante gesprekken komen te staan!