Geen seks meer in lange relatie.
Ik ben hier nieuw en omdat ik zag dat het onderwerp hier al vaker is aangesneden wil ik ook graag anoniem mijn verhaal kwijt. Mijn vrouw en ik zijn al ruim 30 jaar samen, we hebben 2 kinderen, 15 en 18 jaar oud. Beiden nog thuis.
Ons seksleven stelt niets meer voor, het is nooit goed geweest, daar kon ik op zich best mee leven, maar de laatste 5 jaar doen we het nooit meer. Ik merk dat ik soms zeer gefrustreerd ben en heel graag seks wil, maar steeds opnieuw afgewezen worden zorgt er voor dat ik niet meer aandring. Uiteraard hebben we er al over gepraat, maar zij heeft gewoon de behoefte niet...en natuurlijk wil ik haar niet dwingen. Maar het wordt mij echt te veel soms, ook omdat ik de laatste tijd ontdek dat ik veel meer wil experimenteren dan ooit denkbaar is geweest met mijn vrouw. We kwamen al niet verdere dan een kwartier recht op en neer, nu is zelfs dat er niet meer.
Ik ben gefrustreerd, doe vaak aan handwerk, maar ik mis een vrouwenlichaam om eens mee te vrijen. Vreemdgaan wil ik natuurlijk niet, maar de verleiding is wel eens groot om buiten de deur te gaan eten...ben in ieder geval nu een keer mijn verhaal kwijt, er zijn hier vast mensen die het herkennen...
Poezekat schreef op 03-06-2022 om 18:58:
Erg moeilijk dat ze zegt zelf geen probleem te hebben. Voor haar is het prima om niet intiem te zijn maar voor jou is het frustrerend. Ook als jullie wel seks hebben omdat je weet dat ze er geen plezier aan beleeft en het alleen doet voor jou, niet in is voor wat variatie in bed. Er is toch wel veel verschil tussen passief op je rug liggen wachten tot het voorbij is of aan de kroonluchter hangen, er zijn zoveel middenwegen mogelijk.
Is inderdaad heel moeilijk, soms bijna onhoudbaar, dat je tegen de muren wil opvliegen als je weer eens heel opgewonden bent, midden in de nacht, en je weet dat je slapende vrouw nooit in zal zijn voor een vrijpartij of het voor mij doet, maar daar is de lol nu echt vanaf. Precies wat je zegt, iets meer variatie, een keer initiatief van haar, zou al zoveel verschil maken. Omdat zij het niet leuk heeft, ik daardoor niet meer wil, mijn fantasie en rechterhand zijn spannender, komt het er dus nooit meer van. Voor haar geen probleem, voor mij wel. Gesprekken zorgen alleen maar voor nog meer frustratie.
ArianneH schreef op 03-06-2022 om 18:44:
[..]
Dat heeft ze wel, nl in jullie seksuele relatie waar zij deel van uitmaakt. Als jij een probleem hebt door het gebrek aan seks, dan hebben jullie, dus zij ook, een relatieprobleem. Zo moet je het natuurlijk ook brengen. Als ze om jou geeft, zou ze op zijn minst willen onderzoeken of er iets van verbetering mogelijk is, met respect voor haar gevoelens. En door daar dus een professional bij te halen.
Ik kan me niet voorstellen dat dit soort situaties zich niet vaker voordoen.
Als ze vervolgens zou zeggen: ‘Boeit me niet’, dan denk ik dat je je vraagtekens kunt stellen of jullie wel zo’n geweldige relatie hebben (behalve de seks) en of zij wel zo’n fantastische vrouw is.
Heb je het zo al eens met haar besproken, Marc, dat het gaat over jouw frustratie in jullie seksuele relatie en dat het daarmee een relatieprobleem en dus ook haar probleem is?
Hoe reageert ze dan?
Boeit me niet?
Boeit haar niet dat jij er ongelukkig onder bent?
Als ze zo reageert, wat doet dat dan met jou dat het haar niet boeit dat jij ongelukkig daardoor bent?
ArianneH schreef op 03-06-2022 om 19:34:
[..]
Heb je het zo al eens met haar besproken, Marc, dat het gaat over jouw frustratie in jullie seksuele relatie en dat het daarmee een relatieprobleem en dus ook haar probleem is?
Hoe reageert ze dan?
Boeit me niet?
Boeit haar niet dat jij er ongelukkig onder bent?
Als ze zo reageert, wat doet dat dan met jou dat het haar niet boeit dat jij ongelukkig daardoor bent?
Dat hebben we zeker besproken. Ze vindt dat ook oprecht heel vervelend voor mij, ze snapt mij echt wel. Maar ze zegt ook, moet ik dan mezelf verloochenen? Dingen gaan doen die ik niet wil? Ze veroordeeld mij niet, sterker nog, ze geeft aan dat we dan maar uit elkaar moeten, zodat ik iemand kan vinden die mijn gelijke is op seksgebied.
Ik vrees dat het heel moeilijk zal zijn om haar mee te krijgen naar een seksuoloog, zelf vind ze niet dat ze een probleem heeft.
Je blijft dit maar herhalen. En je geeft haar nog gelijk ook. Jij vindt ook dat JIJ een probleem hebt. Dat is niet zo. Jullie staan zoals ik al zei op een zeer wezenlijk onderdeel van jullie relatie (en wat mij betreft elke liefdesrelatie) lijnrecht tegenover elkaar. Het maakt niet uit wie dat veroorzaakt, dat ligt namelijk helemaal aan het perspectief dat je kiest. Maar hoe dan ook hebben jullie SAMEN het probleem dat jullie op dit vlak niet matchen. En een oplossing zoeken voor dat probleem hoeft echt niet noodzakelijkerwijs te betekenen dat 'zij zichzelf moet verloochenen'. Een oplossing zoeken betekent wel dat je samen moet erkennen dat er in de relatie een probleem is, voor beide partijen.
En juist daarom lijkt therapie me op zijn plek.
Jullie moeten allebei deel zijn van de oplossing. Of in ieder geval van het zoeken naar een weg om hiermee om te gaan.
En wat is er mis met onderzoeken of er wellicht aan haar gebrek aan lust wat te doen is? Wat is er mis met onderzoeken waar die preutsheid vandaan komt, en waarom zou ze niet kunnen proberen daar vanaf te komen? Mensen komen tenslotte ook van hun fobieën af. Jij hebt al heeeeeel veel jaren je best gedaan om het probleem te minimaliseren, je behoeften ondergeschikt gemaakt aan die van haar (ook al heeft ze al die jaren wel toegegeven en jou je gang laten gaan). Nu is het haar beurt. En ja, dat vraagt inspanning. En introspectie. En misschien wel een confrontatie met haarzelf. Maar het zou haar zomaar op kunnen leveren dat ze wel leert genieten van seks, aanrakingen, intimiteit. Wat een cadeau aan haarzelf zou dat zijn! En wat voor cadeau aan jou! Ze hoeft niet in een latex pakje aan de kroonluchter te slingeren. Dat doen denk ik maar heel weinig mensen.
Er valt voor jullie allebei zoveel te winnen. Waarom zouden jullie dat niet proberen? Als je doet wat je deed krijg je wat je kreeg. En dat is voor jou niet genoeg. Ik geef je op een briefje dat dit uiteindelijk dan toch jullie relatie om zeep helpt. Lijkt me echt niet de bedoeling. Therapie kan eng zijn, maar jezelf en elkaar beter leren kennen is meestal ontzettend mooi. Man en ik zijn door therapie in onze relatie echt op een diepere laag gekomen. En ieder voor onszelf zijn we betere mensen geworden. Met meer zelfkennis, meer empathie, meer zelfliefde ook. Ik gun dat jullie ook.
En heel eerlijk, ik vind zo'n opmerking van je vrouw over dat jullie dan maar moeten scheiden heel erg naar. Het lijkt aan de oppervlakte zeer opofferend, maar in de basis is het het toppunt van egoisme. Het absoluut weigeren om ook maar naar jezelf te kijken, met jezelf aan de slag te gaan. Nogmaals, ik kan me echt niet voorstellen dat iemand dat niet zou willen als er niet wat (een of ander trauma) aan ten grondslag ligt. Bovendien legt ze hiermee de volledige verantwoordelijkheid voor een eventuele scheiding bij jou.
Jonagold schreef op 03-06-2022 om 22:33:
Ik vrees dat het heel moeilijk zal zijn om haar mee te krijgen naar een seksuoloog, zelf vind ze niet dat ze een probleem heeft.
Je blijft dit maar herhalen. En je geeft haar nog gelijk ook. Jij vindt ook dat JIJ een probleem hebt. Dat is niet zo. Jullie staan zoals ik al zei op een zeer wezenlijk onderdeel van jullie relatie (en wat mij betreft elke liefdesrelatie) lijnrecht tegenover elkaar. Het maakt niet uit wie dat veroorzaakt, dat ligt namelijk helemaal aan het perspectief dat je kiest. Maar hoe dan ook hebben jullie SAMEN het probleem dat jullie op dit vlak niet matchen. En een oplossing zoeken voor dat probleem hoeft echt niet noodzakelijkerwijs te betekenen dat 'zij zichzelf moet verloochenen'. Een oplossing zoeken betekent wel dat je samen moet erkennen dat er in de relatie een probleem is, voor beide partijen.
En juist daarom lijkt therapie me op zijn plek.Jullie moeten allebei deel zijn van de oplossing. Of in ieder geval van het zoeken naar een weg om hiermee om te gaan.
En wat is er mis met onderzoeken of er wellicht aan haar gebrek aan lust wat te doen is? Wat is er mis met onderzoeken waar die preutsheid vandaan komt, en waarom zou ze niet kunnen proberen daar vanaf te komen? Mensen komen tenslotte ook van hun fobieën af. Jij hebt al heeeeeel veel jaren je best gedaan om het probleem te minimaliseren, je behoeften ondergeschikt gemaakt aan die van haar (ook al heeft ze al die jaren wel toegegeven en jou je gang laten gaan). Nu is het haar beurt. En ja, dat vraagt inspanning. En introspectie. En misschien wel een confrontatie met haarzelf. Maar het zou haar zomaar op kunnen leveren dat ze wel leert genieten van seks, aanrakingen, intimiteit. Wat een cadeau aan haarzelf zou dat zijn! En wat voor cadeau aan jou! Ze hoeft niet in een latex pakje aan de kroonluchter te slingeren. Dat doen denk ik maar heel weinig mensen.
Er valt voor jullie allebei zoveel te winnen. Waarom zouden jullie dat niet proberen? Als je doet wat je deed krijg je wat je kreeg. En dat is voor jou niet genoeg. Ik geef je op een briefje dat dit uiteindelijk dan toch jullie relatie om zeep helpt. Lijkt me echt niet de bedoeling. Therapie kan eng zijn, maar jezelf en elkaar beter leren kennen is meestal ontzettend mooi. Man en ik zijn door therapie in onze relatie echt op een diepere laag gekomen. En ieder voor onszelf zijn we betere mensen geworden. Met meer zelfkennis, meer empathie, meer zelfliefde ook. Ik gun dat jullie ook.
En heel eerlijk, ik vind zo'n opmerking van je vrouw over dat jullie dan maar moeten scheiden heel erg naar. Het lijkt aan de oppervlakte zeer opofferend, maar in de basis is het het toppunt van egoisme. Het absoluut weigeren om ook maar naar jezelf te kijken, met jezelf aan de slag te gaan. Nogmaals, ik kan me echt niet voorstellen dat iemand dat niet zou willen als er niet wat (een of ander trauma) aan ten grondslag ligt. Bovendien legt ze hiermee de volledige verantwoordelijkheid voor een eventuele scheiding bij jou.
tja hoewel ik vind dat een persoon het beste naar zichzelf mag kijken als er zo'n onbalans is in behoefte, vind ik dat het ook wel een tandje minder kan dan deze preek Jonagold. Als je het zo gaat aanpakken tegen de vrouw in kwestie, slaat ze zeker dicht. Wie zegt dat er sprake is van preutsheid? Er zijn nou eenmaal mensen voor wie seks minder belangrijk is. En stel dat er sprake is van een trauma, dan mag zij nog altijd kiezen daar niet aan te willen werken en het op een scheiding aan te laten komen. Het is niet gezegd dat zij hem daar nu mee manipuleert. Het kan, maar zij mag dit zo voelen en als ze bereid is de consequenties daarvan te dragen, is dat heel rot voor ts, maar mag daar voor kiezen.
Lexus schreef op 03-06-2022 om 23:00:
[..]
tja hoewel ik vind dat een persoon het beste naar zichzelf mag kijken als er zo'n onbalans is in behoefte, vind ik dat het ook wel een tandje minder kan dan deze preek Jonagold. Als je het zo gaat aanpakken tegen de vrouw in kwestie, slaat ze zeker dicht. Wie zegt dat er sprake is van preutsheid? Er zijn nou eenmaal mensen voor wie seks minder belangrijk is. En stel dat er sprake is van een trauma, dan mag zij nog altijd kiezen daar niet aan te willen werken en het op een scheiding aan te laten komen. Het is niet gezegd dat zij hem daar nu mee manipuleert. Het kan, maar zij mag dit zo voelen en als ze bereid is de consequenties daarvan te dragen, is dat heel rot voor ts, maar mag daar voor kiezen.
TO zelf zegt dat.
En natuurlijk mag ze daarvoor kiezen, maar ik mag dat dus, als het is omdat ze niet met zichzelf aan de slag wil/durft, behoorlijk egoistisch vinden. En eeuwig zonde van een verder blijkbaar goede en liefdevolle relatie. Ik ben wat dat betreft een beetje beschadigd, hier namelijk ook een partner die vond dat hij kon beslissen dat de relatie maar moest stoppen en naar mij wees. Terwijl het probleem niet ik was, maar in hemzelf zat. Toen hij dat aan durfde te gaan kwamen we samen uiteindelijk een heel stuk verder. En het was een moeilijk en pijnlijk proces, voor ons beiden, maar we zijn er echt allebei beter van geworden. Net als de relatie. Dat had ik in een vorige post al uitgelegd, maar ik zeg dit dus niet zomaar.
Is er sprake van trauma’s oid? Het is nl een heel ander verhaal dan en nogal lastig reageren als die info niet bekend is.
Het vergt immers een heel andere aanpak mi.
Jonagold schreef op 03-06-2022 om 23:06:
[..]
TO zelf zegt dat.
En natuurlijk mag ze daarvoor kiezen, maar ik mag dat dus, als het is omdat ze niet met zichzelf aan de slag wil/durft, behoorlijk egoistisch vinden. En eeuwig zonde van een verder blijkbaar goede en liefdevolle relatie. Ik ben wat dat betreft een beetje beschadigd, hier namelijk ook een partner die vond dat hij kon beslissen dat de relatie maar moest stoppen en naar mij wees. Terwijl het probleem niet ik was, maar in hemzelf zat. Toen hij dat aan durfde te gaan kwamen we samen uiteindelijk een heel stuk verder. En het was een moeilijk en pijnlijk proces, voor ons beiden, maar we zijn er echt allebei beter van geworden. Net als de relatie. Dat had ik in een vorige post al uitgelegd, maar ik zeg dit dus niet zomaar.
tja het kan bij hun helemaal anders in elkaar zitten dan bij jullie. Zij is preuts voor zijn norm als hij het zelf zegt. Maar voor haar eigen norm dus niet. Het zou ook preuts voor mijn norm zijn, maar dan nog weten we niet hoe het zit bij haar, het kan wel gewoon lichamelijk zijn. Of inderdaad het feit dat ze elkaars eersten zijn en geen goede match zijn maar dat eerder niet zo doorhadden omdat ze geen vergelijkingsmateriaal hebben. (Of zie je veel porno Marc, en vergelijk je het daarmee?)
Ik ben er ook altijd voor dat je naar jezelf kijkt, en ik heb jaren doorgebracht met een partner die en geen seks wilde en niet naar zichzelf wilde kijken. Ik heb daar erg onder geleden, maar ik hield te veel van hem om het uit te maken. Maar goed, wat ik maar wil zeggen: ts ervan overtuigen dat vrouwlief een manipulatief loeder is, helpt de zaak niet verder denk ik, ook al verbaas ik me er ook over dat ze het niet een probleem van haarzelf ook vindt.
Nouja, er kan zoveel spelen.
Als jullie elkaars eerste echte bedpartners zijn dan zou ik niet te snel oordelen dat het bij haar primair ligt want dat kun je dan lastig beoordelen.
Jullie seks klinkt ook niet echt super en het kan ook simpelweg een gewoonte zijn geworden dat het ‘niks is’. Voor jou was dat toch lange tijd acceptabel maar voor haar heeft dat misschien tot een inprenting geleid dat seks nu eenmaal niks is.
Als dat laatste het geval is dan valt dat wellicht nog om te keren. Maar mi alleen met veel inzet van jullie beiden en niet van haar alleen.
lastiger is het als ze echt op dat vlak niet warm loopt voor jou of zelfs helemaal niet voor mannen, dat kan natuurlijk ook.
Ik ken helaas alleen maar voorbeelden van relaties waarbij een van de twee geen sex wilde en lange tijd werd ontkend dat het aan de relatie lag, maar de sex ineens geen probleem meer was toen degene die niet wilde een andere partner kreeg. 🤷
Marc1969 schreef op 03-06-2022 om 14:20:
[..]
Ze vindt het wel een probleem. Maar zij kan dat niet veranderen. Voorbeeld, ze kan het niet opbrengen om mij te pijpen,vindt ze vies. Ze gaat niet op haar knieën zitten voor doggy neuken. Vindt ze raar en niet lief...we passen seksueel niet bij elkaar...
Je schrijft dat jullie 30 jaar samen zijn en dat de sex tussen jullie nooit goed geweest is. Hebben jullie het daar in het begin weleens over gehad? Jullie zijn elkaars eerste sexuele geliefden, dus weinig ervaring, heeft ze weleens aangegeven waarom ze niet wilde experimenteren? Al 30 jaar slechte sex is erg lang, waarom nu pas behoefte aan verandering bij jou?
Ik bedoel niet dat het perse zo moet zijn dat ze een trauma heeft, maar kan het misschien door een stukje preutse opvoeding komen bij haar waardoor sex misschien beladen is? Zoals je schrijft vindt ze bepaalde sexuele handelingen " vies" en " raar". Nou ja vies dat kan natuurlijk over smaak valt niet te twisten maar waarom zou een standje als doggy " raar" zijn volgens haar? Misschien onzeker over haar lichaam in andere posities ?
En misschien...vindt ze je een fantastische man en is ze heel blij met je als echtgenoot maar vindt ze jou niet aantrekkelijk. Ik bedoel dit absoluut niet onaardig maar er zijn vrouwen die trouwen met een man ondanks dat ze, ze lichamelijk niet aantrekkelijk vinden maar omdat ze het zo goed met elkaar kunnen vinden en op andere punten wel goed bij elkaar passen. Op zich geen drama maar de kans dat je dan bij elkaar gaat passen op sexueel gebied is dan erg klein.
Ik denk dat ze je manipuleert. Ze durft te zeggen dat je dan maar moet scheiden omdat ze weet dat je dat toch niet doet. OF...omdat het haar oprecht niet kan schelen. Misschien moet je eens kijken wat er gebeurt als je daadwerkelijk stappen gaat nemen om dan inderdaad maar te scheiden. Beginnende met een aankondigingsgesprek met haar uiteraard. Ik zou dan wel zorgen dat je daar wel echt achter staat. Omdat bijv. inderdaad de kans groot is dat het hierop stuk loopt en je dat dan beter meteen kan doen zodat de kans op een volgende relatie groter blijft.
Als zij echt niet van je wil scheiden wordt het daarmee toch echt wel ook haar probleem.
Zou het trouwens ook nog kunnen dat ze misschien eigenlijk op vrouwen valt en er niet voor uit durft te komen?
Excuus als dit al geopperd is.
Vreemd gaan, maar met goedkeuring. Als je vrouw jou niet kwijt wil en andersom ook, maar dit is een heikel punt.. wat is dan precies het probleem rondom de seks: je kunt toch 'met toestemming' vreemd gaan? Er zijn er meer die dat doen. Er hoeft dan geen verliefdheid uit te komen als je vreemd gaat. Nonsens dat het niet zou kunnen. bekrompen. Het kan je relatie redden.
EvenAnders69 schreef op 06-06-2022 om 19:51:
Vreemd gaan, maar met goedkeuring. Als je vrouw jou niet kwijt wil en andersom ook, maar dit is een heikel punt.. wat is dan precies het probleem rondom de seks: je kunt toch 'met toestemming' vreemd gaan? Er zijn er meer die dat doen. Er hoeft dan geen verliefdheid uit te komen als je vreemd gaat. Nonsens dat het niet zou kunnen. bekrompen. Het kan je relatie redden.
Ja en het dan ook okay vinden als je vrouw ook met anderen gaat