Geen sex meer
Hallo Allemaal,
Ik ben erg benieuwd naar jullie meningen en adviezen over mijn probleem.
Ik en mijn partner zijn nu 2,5 jaar samen en hij is echt een top vriend. We hebben nooit ruzie en we wonen nu samen en alles, naja bijna alles verloopt goed.
Natuurlijk is de seks in het begin (meestal dan, niet altijd) beter en vaker dan later in de relatie. Dat begrijp ik volkomen en vind het ook niet erg als het minder word. het gaat meer om de kwaliteit dan kwantiteit.
Maar de kwantiteit is al een tijd een probleem voor mij aan het worden.
Sinds vorig jaar is het drastisch minder geworden en schrok ik er even van dat we al een maand geen seks hadden. Wij hadden namelijk nog nooit zo'n lange pauze gehad dus dan valt het op.
Toen dacht ik: natuurkijk kan ik gaan klagen en zeuren maar ik kan er zelf ook iets aan doen, door het initiatief te nemen. Dus dit had ik ook gedaan, 3 keer, en elke keer werd ik afgewezen met: 'Sorry...De tweede keer dacht ik, wellicht moet ik wat extra doen en had hem een massage gegeven om meer in the mood te komen, tevergeefs.
De eerste afwijzing was pijnlijk omdat nog nooit was gebeurd, maar goed het kan zijn dat hij geen zin had. Maar na de 3e keer vond ik het vreemd en liet ik het even.
Ik merkte dat ik het erg miste om intiem te zijn en raak daardoor gefrustreerd ( wat echt heel naar is).
Dit jaar tot nu toe hebben we slecht 3 keer seks gehad. Ik heb dit vorige maand aangekaart omdat ik weer werd afgewezen. Ik kan wel blijven proberen maar als hij telkens nee zegt en we zo weinig seks hebben dan is er iets aan de hand, ga ik vanuit.
Dus ik ben een gesprek aangegaan om te achterhalen wat het probleem is ( zodat we hier iets aan kunnen doen) en heb een rustig gesprek gevoerd waarin ik heb aangegeven dat ik de intimiteit al een jaar mis en het graag samen wil verbeteren. Geen verwijten of pure frustratie.Ik heb hem ook gevraagd wat hij ervan vind dat we zo weinig seks hebben en of er iets speelt wat hij wilt delen. Eindstand kwam er niets uit, en wist hij mij niets te vertellen omdat hij het niet weet.
Ik weet nog steeds niet wat er aan de hand is maar raak meer gefrustreerd hierdoor. Juist omdat ik ook niet aan hem merk dat hij zijn best doet,en merk aan hem helemaal niets. (Bijvoorbeeld dat het hem spijt of dat hij ermee bezig is of waar hij mee zit). Ik heb hem al eerder aangegeven dat ik niet goed durf om weer een poging te doen vanwege de afwijzingen.
Nu kwam hij laatst( 3 weken terug) thuis en ik lag al te slapen, toen wilde meneer seks en heb eraan meegedaan. Maar ik ben zo gefrustreerd dat ik hier al zo lang mee loop, eraan probeer te werken en het aangeef, met hem wil praten, en hij mij niets kan vertellen. Ik voel alsof ik telkens maar 'ja' moet zeggen wanneer het hem een keer uitkomt( wat bijna nooit is).
Vandaag vroeg hij of ik aan hem wilde zitten en heb nee gezegd. Het is erg kinderachtig maar ik heb zo iets van, nu ga jij maar eens voelen hoe het is om elke keer nee te horen terwijl er al bijna nooit seks is.
Ik weet dat er nog een gesprek moet komen. Wellicht vind hij het prima dat er weinig seks is en wil ik duidelijk vaker. Maar drie keer in het half jaar vind ik echt te weinig. Ik voel me zo'n zeur en vind het vervelend om dit elke keer aan te moeten aankaarten.
Hebben jullie nog tips voor mij of iets wat ik verkeerd aanpak? Ik hoor het graag van jullie!
Alvast bedankt! X
Herkenning
Ik herken je probleem, bij ons is het vrij vergelijkbaar en er spelen wel degelijk wat dingetjes. Ik heb hoop op verbetering, maar ik weet niet hoe lang ik daarop ga wachten. Ik vind mezelf te jong voor eens bijna seksloos bestaan en ik word er niet vrolijk van.
Misschien kun je in het volgende gesprek eerst je excuses aanbieden voor je reactie op zijn laatste uitnodiging. Dit soort wraakacties is echt killing voor een relatie. Maar je kunt uitleggen waarom je het deed, waar je gevoelens vandaan kwamen en dat het je spijt. Dan is het gesprek geopend en hou je het bij jezelf.
Kun je hem vragen of er iets is wat jij kunt doen wat hem in de stemming brengt? Iets waar hij vroeger opgewonden van raakte?
Ook kun je eens vissen of er iets in zijn leven speelt wat hem stress oplevert waardoor hij misschien geen zin heeft. Als stress een rol speelt, kunnen jullie misschien samen gaan sporten, als is het maar wandelen. Of samen naar de sauna, of wat jullie maar ontspannend vinden. Dingen samen doen, en dan liefst iets met een spannend element, kan de band versterken en lust opwekken.
Daarnaast kan hij eens bij de huisarts langsgaan als hij dat durft. Bloed laten prikken en kijken hoe het staat met vitaminen, mineralen en testosteron. Vooral als hij zich verder ook lustelozer en/of downer dan vroeger voelt, is dat wel aan te raden. Iets simpels als een vitamine D-gebrek of bloedarmoede kan je behoorlijk afmatten. Sluit dat eerst uit.
Bedankt
Hoi Marina,
bedankt voor je bericht! Vervelend dat je dit ook herkend. Inderdaad ik vind mezelf ook te jong om sexloos door het leven te gaan. Ben 28 maar nog niet bejaard haha.En inderdaad ik word er niet happy van terwijl ik altijd vrolijk en positief ben, mar soms vreet het aan me, verschrikkelijk!
Hoe los jij dit op en hoe gaat het bij jou?
Ik zal ook mijn excuses aanbieden voor de afwijzing. Hij heeft trouwens ook sorry gezegd. Ik heb hem ook gevraagd waarom hij sorry zegt maar nog geen antwoord.
Ik zal deze punten inderdaad bespreken, zeker een goed punt is dat ik kan vragen wat ik kan doen om hem in de stemming te brengen ( helemaal niet bij nagedacht).
Ik ben bereid om eraan te werken maar vind wel dat hij zelf ook iets kan aangeven om er iets aan te doen. In ieder geval bedankt voor je bericht!
Even erop uit
Een weekje vakantie zodat zorgen thuis achterblijven, wilt ook helpen.
Liefs in een hotel zodat badkamer voorzien is van schone handdoeken en het bed er opgemaakt bij ligt, als je na ontbijt je kamer weer instapt.
Maar zo is tandnpoetsen ook een signaal. Ga je espress op een ongewoon tijdstip je tanden poetsen, laat hem dan weten dat wanneer hij tandpaste ruikt, jij zin hebt.
Al dat gepraat haalt de voorpret weg.
De ene herkent een bepaalde parfum, de ander tandpaste. Eigenlijk zijn het een soort sexferomonen; geurstofjes.
Een stuk prettiger dan de kans dat één van de twee keihard nee zegt.
eerlijk gezegd...
Ik denk dat er ofwel iets niet helemaal goed zit tussen jullie (voor hem) - maar dat hoeft zeker niet per se - ofwel dat hij eigenlijk zo is. Van nature (nadat de ergste verliefdheid over is), of omdat er lichamelijk iets aan de hand is.
Na 2,5 jaar is de spannende verliefdheid meestal echt wel over, maar slechts eens in de paar maanden eens sex, lijkt me erg weinig. Voor veel mensen (maar dat maakt niet uit) en zeker voor jou. Zelf wil ik regelmatig merken dat ik begeerd word. In woorden (dat me verteld wordt dat hij me leuk vindt, dat ik er vandaag zo fijn uitzie, dat ik lekker ruik, dat het gezellig is - dat soort dingen) en in daden (af en toe een hand op mijn knie tijdens samen autorijden, even een kus, liefdevol tegen elkaar aanliggen voor het slapengaan en soms sex (bij ons gemiddeld 2x per week, maar het maakt uit welke week het is, soms ook 2,5 weken niet en dan juist weer 5x in 2 weken).
Ik zou zeker geen gezapige relatie willen die ook nog eens bijna sexloos is.
Ik ben trouwens al bijna 20 jaar samen met mijn vriend.
Veel en goede communicatie, en daarnaast gezelligheid (waaronder af en toe sex) vind ik essentieel in een fijne relatie.
Bij jou zit dat nu niet goed. Ik zou als ik jou was stevig twijfelen. (vergeet alleen niet wat Marina zegt: wellicht is het iets lichamelijks - aan de andere kant, hij zou daar toch ook van balen dan, dat hij niet wil? Nou ja, hopelijk valt daarover te praten met hem).
Sterkte en succes!
Tsja..
Hoi Lakshmi,
Inderdaad, als er iets lichamelijks is dan zou je toch verwachten dat je zelf er wel aan gaat ergeren en het verbeterd wil hebben. Maar de keren dat we het doen zijn er nooit erectieproblemen en weet dat hij het ook met zichzelf doet.
Gelukkig is zeggen we elke dag dat we van elkaar houden en geeft hij vaak complimenten en aandacht, dus dat zit ook wel goed.
Maar dat libido verschil is best irritant.
Het mij niet uit wat er aan de hand is, zolang hij het mij verteld en anders goed erover gaat nadenken want het antwoord ligt bij hem zelf...
Als het goed is hebben we het er vanavond nog over, mij benieuwen.
Herkenbaar en bedreigend voor de relatie
Dag Faye,
Ik ben een man en heb veel ervaring met een relatie zonder sex. Mijn vrouw en ik hebben al meer dan 10 jaar geen sex meer en de afgelopen jaren raken we elkaar zelfs niet meer aan en zoenen we niet meer. Na ons tweede kind wilde mijn vrouw geen sex meer en ik dacht dat ik dit wel kon respecteren. Dat heb ik ook al die jaren geprobeerd.
Nu zijn we 10 jaar verder. In het afgelopen jaar heb ik vrij veel ingrijpende zaken meegemaakt waardoor ik wat meer over mijn leven ben gaan nadenken. Toen kwam het pas echt binnen hoezeer ik al die jaren de intimiteit heb gemist.
Juist op dat moment werd een andere vrouw verliefd op mij. Aanvankelijk probeerde ik dat te negeren, maar het is mij vreemd genoeg niet gelukt, terwijl ik daarvoor nooit ontrouw was. Ik heb nu iets meer dan een half jaar een relatie met die andere vrouw (in het geheim) terwijl het voor mij voorheen echt ondenkbaar was dat ik ooit vreemd zou gaan. Ik heb inmiddels ook een paar keer met haar gezoend en we zijn ook een keer intiem geweest.
Ik vind de ontstane situatie erg moeilijk. Ik vind het niet fraai van mezelf om er 2 relaties op na te houd. Daarnaast ik merk dat ik in mijn nieuwe relatie eigenlijk veel gelukkiger ben. Omdat we kinderen hebben vind ik het bijzonder moeilijk om mijn huwelijk te beëindigen. Het blijft dan een afweging van je eigen geluk tegen het geluk van je kinderen.
Ik schrijf dit vooral om je te zeggen dat het volgens mij verstandig is of je hier met je partner een doorbraak in kan maken. Alhoewel ik het voor onmogelijk had gehouden dat ik ooit vreemd zou gaan is het mij toch overkomen en ben ik nu zo verliefd dat het wel eens het einde van mijn huwelijk zou kunnen betekenen. Ik heb in al die jaren gedacht dat ik wel zonder de lichamelijke intimiteit zou kunnen en probeerde dit uit respect voor mijn vrouw vol te houden, maar na 10 jaar maakt je dit wel heel kwetsbaar voor avances van iemand anders. Probeer dit te voorkomen want ik kan je uit ervaring zeggen dat vreemdgaan echt niet leuk is en veel stress op je bestaan legt. Probeer nu het nog kan wel de aandacht van je man te krijgen, wellicht door bovenstaande met hem te bespreken.
Jij denkt wellicht ook dat je nooit vreemd zou gaan, maar 10 jaar geen seksueel contact maakt de verleiding erg groot. Probeer dit te voorkomen en herstel jullie contact.
Misschien helpt het als jullie eerst je emotionele intimiteit verbeteren. Mijn ervaring is dat daarna de fysieke intimiteit volgt en bovendien ook veel fijner maakt. Ga elke week samen wat leuks doen en probeer elkaar veel aandacht te geven, dan volgt de lichamelijke intimiteit vanzelf. Het zal je wellicht verbazen maar ook voor sommige mannen (wellicht ook voor jouw man) geldt dat de zin in fysieke intimiteit toeneemt als de emotionele band ook heel goed is.Ik snap ook dat dit advies wat vreemd klinkt omdat ik ook niet in staat was om de afgelopen 10 jaar onze intimiteit te herstellen.
Hoop dat je hier iets aan hebt
Zelf ga ik nu spoedig een keuze maken, omdat 2 relaties naast elkaar echt niet werkt
Harrynd, lees eens in de draadjes over ontrouw
Ik snap helemaal dat je verliefd wordt op een ander als je al 10 jaar niet meer intiem bent geweest met je eigen vrouw, maar ik vind dat je eerst goed moet nadenken over je huwelijk voor je in een andere relatie stapt. Ik vind vreemdgaan echt niet kunnen, nooit. Maar goed, ik ben bevooroordeeld, want mijn partner is vreemd gegaan.
Lees de andere draadjes over vreemdgaan, die lijken me heel leerzaam voor je. Bespreek met je vrouw wat het met je doet dat jullie geen seks hebben, en vertel dat je gevoelens voor een ander hebt/krijgt en geef op die manier haar de kans om te veranderen. Misschien heeft ze alleen een zetje nodig. In ieder geval, stop voorlopig met die vriendin, dat leidt af van wat je doel zou moeten zijn, namelijk je huwelijk redden. Je hebt kinderen tenslotte en hun belang moet zwaarder wegen dan het jouwe!
En natuurlijk ben je in die andere relatie veel gelukkiger, dank je de koekoek! Geen sores, geen ruzies want je zit nog in de verliefde fase, wel seks, je huwelijk kan het natuurlijk als je gaat vergelijken nu nooit winnen! Maar... als je met die vriendin doorgaat wordt ook die relatie gewoon hoor. Met botsingen, frustraties, alledaagse sores. En dan heb je ook nog eens te maken met een samengesteld gezin. Je ziet je eigen kinderen nog maar de helft van de tijd (als het meezit, kan ook minder zijn), en haar kinderen krijg je er ook nog gratis bij. Geloof me, dan ben je een heleboel pijn en verdriet verder, maar of je ook gelukkiger bent, dat betwijfel ik.
Dus: ga het gesprek aan met je vrouw, en zeg haar waar het op staat. Geef haar een kans, en deel haar niet straks mede dat je toch voor die ander gaat, zonder dat ze van tevoren weet waar ze aan toe is. Wees een vent!
En voor Faye
Lijkt me vreselijk, en dat al zo snel in de relatie! Tja, wat moet je ermee, als hij niet eerlijk is over wat er aan de hand is. Geen idee. Toch nog een keer het gesprek aangaan. En duidelijk maken dat het heel belangrijk voor je is. En er bestaan sekstherapeuten he, misschien is dat een optie? Maar dan moet je wel zeker weten dat het niet iets lichamelijks is. Sterkte!
Voor Koffiekop
Dank voor je reactie,
Ik snap ten dele wat je zegt. Heb het merendeel van je tips al geprobeerd in de afgelopen 5 jaar en ook aangegeven dat ik verliefd op een ander dreigde te worden. Ben ook in een gesprek met mijn vrouw tot de conclusie gekomen dat de gevoelens voor elkaar inderdaad heel sterk zijn afgenomen. Heb haar een brief geschreven om mijn zorgen over onze relatie te bespreken en heb die uitgebreide met haar besproken, gevraagd of we in therapie konden gaan, maar daar komt nog weinig van terecht. Heb in die brief aangegeven waar mijn verlangens lagen (fysieke intimiteit was daar maar een klein deel van). Ben onder de situatie al 1,5 jaar vrij depressief. Ik snap ook echt wel dat het gras elders anders altijd groener is en ben al ruim 25 jaar met mijn huidig partner samen zonder ooit ontrouw te zijn geweest. De afgelopen 5 jaar veel geprobeerd, maar het lijkt allemaal niet te werken. Ik snap dat je zegt dat het geluk van de kinderen voor gaat maar er komt een moment waarop je zo depressief kunt worden dat het maar de vraag is of bij elkaar blijven ook echt beter is. Ik ben al jaren een vent geweest, heb voortdurend besproken hoe erg ik het gebrek aan emotionele en fysieke intimiteit vond en heb veel gedaan om te proberen het beter te krijgen. maar misschien ben ik weer zo'n manlijke klager. Kan jet trouwens ook nog een boek aanbevelen: verliefd op een ander van mira kirschenbaum
Harry
Harrynd
Dan lijkt me dat je er alles of in ieder geval genoeg aan hebt gedaan. Maar dan nog, hecht eerst je huwelijk netjes af en stap pas daarna in een nieuwe relatie. Ik zie nu van heel dichtbij hoe het niet werkt als je de volgorde omdraait. Allemaal beschadigde mensen, en een nieuwe relatie die alsnog spaakloopt door alle gedoe. Want als er al een andere partner in het spel is, loop je enorm risico op een vechtscheiding. Als een van de huwelijkspartners vreemdgaat, hoe logisch en verklaarbaar ook, is diegene natuurlijk altijd de 'kwade pier' in het proces. En een vechtscheiding wil je niet, omdat je samen kinderen hebt en dus tot in lengte van dagen aan elkaar vast zit, hoe dan ook.
Dus ook wat dat betreft: eerst netjes en hopelijk in goed overleg scheiden en pas daarna kijken of het met die andere dame wat zou kunnen worden/blijven.
Maar dat weet je allemaal al natuurlijk. Nu nog doen 
.