Help! Misbruik?
Ik ben 3 dagen wakker en 1829 koffies verder.
Ik heb geen idee meer of ik spoken zie, of dat het echt is. Er staat al een contactverzoek bij CSG en de HA.
Aller eerst is er altijd een vaag vermoeden geweest van misbruik in mijn verleden. Meerdere instanties waren hierbij betrokken maar ook in prive sfeer werd dit gezegd. Het bewijs was niet hard genoeg en bij mij geen actieve herinnering. Nul komma nul.
Ik heb dus "gewoon" een goede band met mijn vader.
Mijn zoon (3 jaar. Hij praat nog niet, dus ik kan dit niet vragen) heeft opvallend gedrag.
Mijn zoon en zijn opa waren altijd dikke vriendjes. Dat is mijn zoon sowieso.
Maar van de een op de andere dag, is er PURE PANIEK bij mijn zoon, als ik hem maar even alleen laat in de auto bij mijn vader. Echt volslagen doorgeslagen, zweten huilen krijzen gillen. Ik heb oprecht gedacht, dat dit (extreme) verlatings angst was.
Maar er volgde meer.
Mijn zoon kreeg na die dag niet alleen paniek bij mijn vader, maar ook het zien van een andere "grote meneer in een auto".
Hij was een goede doorslaper. Hij word sindsdien weer 2 maal wakker snachts, soms met nachtmerries. Ik slaap voor het eerst bij hem.
Zonder dat ik er zelf iets bij dacht, en het dus ook niet had gedeeld, belde mijn moeder tijdens een oppas avond dat mijn zoon wederom een paniek aanval had, nu bij het verschonen.
Dus mijn onderbuik begint een gevoel af te geven terwijl mijn hoofd blijft roepen KAN NIET!
Ik heb als een psychoot alle apps e.d. van die dagen naar voren gehaald, wat ik daar heb gezegd over mijn zoon, en om terug te halen wat en waar ik was.
Wederom valt mij daar wat op.
Ik heb relatief vaak afspraken, waar mijn vader met mijn zoon in de auto blijft zitten. Altijd dezelfde locatie.
Echter op die exacte datum (waar mijn zoon dus direct na die dag paniek aanvallen kreeg van zijn opa) is een dag waar hij voor het eerst Niet op locatie stond, en whats appte dat hij er aan kwam.
Voor mij lijkt het een puzzel die in elkaar valt.
Gelijkertijd wil ik zo graag hopen dat mijn vader de pech heeft dat er ZOVEEL toeval is.
Ik ben te lang wakker. Ik heb een frisse blik op deze casus nodig.
Wat is jullie eerlijke gedachte?
Hang ik in een eigen trauma? Speelt dit echt? Is het vreselijke toeval allemaal. Wat is hier aan de hand???
He wat moet dit lastig voor je zijn. Er is uiteraard niets zinnigs over te zeggen. Het kan zijn dat je door je trauma dingen linkt die niet perse met elkaar te maken hebben. Aan de andere kant denk ik dat je je onderbuikgevoel ook zeker niet zomaar weg moet wuiven. Zelf werk ik met een aantal mensen die dader zijn in zeden zaken ( ook met kinderen), en meestal vallen die wel op èèn geslacht en leeftijd. ( dus dat er alleen misbruik bij meisjes of jongens is en niet beide).
Mijn zoon (3 jaar. Hij praat nog niet, dus ik kan dit niet vragen) heeft opvallend gedrag.
om bovenstaande snap ik waarom dit een extra moeilijke situatie is, kon hij maar zeggen wat er aan de hand is maar dat kan dus niet.
Daarom zou ik net zo lang doorgaan met uitzoeken wat de reden is van zijn plostelinge paniekaanvallen en ander genoemd gedrag. Het hoeft niet perse om misbruik te gaan, ik noem maar wat op misschien word opa wel net iets te boos?! Bijvoorbeeld he. Het kan van alles zijn waar hij van is geschrokken of bang voor is. Ik zou hem vanaf nu iig een week niet meer bij je vader achterlaten om te kijken of de problemen bij je zoontje stoppen. Als dit het geval is zou ik dus met zekerheid kunnen zeggen dat het wel met opa of iemand anders maar iig in dat huis het probleem zich voordoet. Je zoon probeert je wel duidelijk te maken dat er wel iets niet goed gaat. Ik hoop dat je erachter kunt komen en de reden achteraf voor een volwassen mens meevalt!
Kun je niet in het bijzijn van oma en je zoon aan opa vragen wat hij denkt dat er aan de hand is, waarom zoon zoveel paniek heeft plotseling?
Jouw trauma is eigenlijk vooral dat er een vaag vermoeden heeft rondgehangen. Misbruik was niet bewezen, hoewel er veel instanties bij betrokken waren. Misschien moet je dan nu het gesprek daarover met je moeder en vader toch eens aangaan om daar wat meer helderheid over te krijgen. Nu raak je verzeild in allemaal fantasieën, gedachtes en vermoedens en dat wordt dan nu jouw grote paniek. Ga je onzekerheid en angsten niet voeden met nog meer speculaties.
Als je het eng vindt om dit alleen bespreekbaar te maken zou ik kijken of je iemand kunt vinden die jullie daarin kan begeleiden, om te beginnen bij de huisarts.
Tsjor
Niet om je gevoel niet serieus te nemen, maar om je te laten zien dat je gedachten niet perse 1+1=2 zijn;
mijn kind kreeg ook op drie jarige leeftijd heftige angsten. Ik heb me toen ook vanalles in het hoofd gehaald wat er aan ten grondslag kon liggen. Ik zie nu dat de tweede op dezelfde leeftijd ook angsten heeft maar veel minder heftig reageert en het weer makkelijker loslaat.
Je kind heeft dus ook de leeftijd om angstig te zijn voor dingen. Hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat alles wat je denkt of voelt niet waar is, maar meer om je perspectief te bieden.
Heb je ook een partner of is de vader van je zoon in beeld? Zo ja, hoe reageert je zoon daarop?
Zou het je lukken om heel open aan je vader te vragen of er iets gebeurd is? Misschien heeft hij wel heftige ruzie gemaakt met een andere automobilist en heeft je zoon dat als zeer bedreigend ervaren?
Hoe is het met jou en je zoon Koekie? Is er al meer duidelijkheid gekomen over wat er is gebeurd? Ik had je bericht al eerder gelezen maar wist niet goed wat ik verder nog moest zeggen: wat een akelige, heftige situatie voor jullie allebei! Allebei in paniek. Van hem nog onduidelijk waardoor maar van jou heel duidelijk en volkomen begrijpelijk! Hoe daar doorheen te komen? Goed dat je direct contact hebt gezocht met de huisarts en het centrum seksueel geweld. Want dit hoef je niet alleen te doen en te kunnen. Ik hoop dat er inmiddels mensen om je heen staan die je hierbij kunnen helpen. En vooral dat je weer wat meer regie voelt. Want jij kunt dit. Samen met anderen.
Schemerlampje schreef op 22-01-2024 om 10:58:
Zou het je lukken om heel open aan je vader te vragen of er iets gebeurd is? Misschien heeft hij wel heftige ruzie gemaakt met een andere automobilist en heeft je zoon dat als zeer bedreigend ervaren?
Als ik het goed begrijp heeft Koekie3000 het vermoeden dat ze vroeger misbruikt is door haar vader, maar onvoldoende bewijs en ze heeft er zelf geen herinnering aan? Dan zou ik nooooit rechtstreeks vragen wat er aan de hand is geweest en zouden bij mij alle alarmbellen afgaan.
Wat een nachtmerrie. Ik hoop zo dat waar je bang voor bent niet waar is, maar eens met Mija, goed dat je direct aan de bel hebt getrokken bij hulpinstanties.
Ik zou het zeker wel aan mijn ouders vragen wat er nu precies lang geleden is gebeurd. Al die jaren is ze verder opgegroeid bij haar ouders, intussen zelf een kind gekregen waar ook normaal contact is tussen kleinkind en grootouders. Ze passen zelfs op en kleinkind is ook regelmatig onder de hoede van alleen opa.
Dus er is onrust die uit de wereld moet worden geholpen. Als de band gewoon normaal is moet je hierover kunnen praten.
Als het mijn kind en kleinkind was had dit gesprek al veel eerder plaatsgevonden. Wat zijn geruchten en wat is de waarheid, zo wil je toch zelf niet oud worden?
Dat is waar. Maar TO geeft ook aan dat ze 'gewoon' een goede band heeft met vader. Wat bedoelt ze daarmee, vraag ik me af... is dat toch niet gewoon, dan?