Seks tijdens zwangerschap
Hallo,
Mijn vrouw is inmiddels 31 weken zwanger: dat is super natuurlijk en alles gaat zeg maar volgens schema. Dat is ook (uiteraard) het probleem niet. Waar we wel allebei mee te maken hebben is het volgende:
- een week of 6 in de zwangerschap (al heel snel dus) nam bij mijn vrouw haar sexdrive/libido flink af. Sterker nog: het verdween compleet!
Voor de zwangerschap deden we "het" 2 tot 3x per week tot tevredenheid van ons beiden. Maar sinds mijn vrouw zwanger is, is dat gereduceerd tot nul keer en nu zijn we dus in week 31.
Uiteraard praten we veel (communicatie is belangrijk) hierover maar we komen er niet echt uit. Ja, in de zin dat ik masturbeer. Mijn vrouw heeft ook geen enkele behoefte aan seksualiteit en dat vindt ze zelf ook vervelend en dan vooral richting mijn kant. Heb haar al gezegd dat ze zich zeker niet schuldig moet voelen maar dat verandert de situatie praktisch gezien niet. We hopen dan maar dat na de zwangerschap alles weer een beetje zoals het oude wordt en houden het op een hormonale oorzaak om het zo te zeggen.
Ik heb toch wel de behoefte aan seks, meer dan alleen zelfbevrediging maar ik ga mijn vrouw natuurlijk niet dwingen. Maar het blijft wel een aparte situatie (ons eerste kind). Geduld is een schone zaak zullen we maar zeggen.
Mijn vraag is vooral aan de mensen hier op dit forum: hoe gingen jullie om met seksualiteit tijdens de zwangerschap?
En meestal lees je dat juist de vrouw tijdens perioden in de zwangerschap meer seks wil dan anders of in ieder geval vaker dan manlief wil. Bij ons is het andersom en daar is weinig over te vinden op internet en aan vrienden vragen zien we ook niet zitten. Dus: is deze situatie herkenbaar zoals bij ons en hoe gingen/gaan jullie daar mee om?
In ieder geval bedankt.
Hormonen
Mijn ervaring na 2 zwangerschappen :
ik heb de eerste 3 maanden geen zin, net als de laatste 2 maanden. Daartussen wil ik ongeveer 4 keer per dag, en bleef ik vrij gefrustreerd, want dat trok mijn man natuurlijk weer niet.
Na de geboorte begon ik pas weer zin te krijgen na 7 maanden.
Wat voor mij het belangrijkste lijkt, is dat je goed duidelijk voor ogen hebt dat het gaat om hormoniale veranderingen, waar je vriendin echt niets aan kan doen. En echt niet proberen op wat voor manier af te dwingen (dus ook niet telkens toespelingen maken enzo), want dan duurt het volgens mij alleen maar heel veel langer.
Na de geboorte heb ik gebrobeerd toch intiem te blijven met m'n man door hem te helpen en te bevredigen, maar ik kon er echt niet tegen als hij aan mij zat. Hij heeft dat geaccepteerd, en doordat we toch regelmatig intiem waren, was de stap om weer terug te keren naar normale seks niet zo heel groot. En het is vanzelf weer helemaal goed gekomen.
Jep
Ik had ook het libido van een...ehm tja van niets dus. Ik voelde mij alleen maar ziek en moe. We hebben het wel een paar keer gedaan tijdens de zwangerschap, maar dat was het dan ook wel.
Heb geduld, vaak kan je er niets aan doen, en komt het na de bevalling wel terug. Knuffel veel en houdt elkaar veel vast. Intiem zijn kan op vele manieren, zoek jullie manier voor dit moment.
Twee keer
Het was vreselijk 
Kindjes maken was geweldig. Eenmaal zwanger een drama! Twee keer per zwangerschap. Maar het kwam weer goed een maand of twee na de geboorte. Wel met glijmiddel het eerste jaar.
Bloos.
Kwam goed
Mijn libido is voornamelijk hormonaal bepaald, ook buiten de zwangerschappen. Rond de ovulatie veel zin, een week voor de menstruatie nul komma nul zin. Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik meer zin dan gebruikelijk, mijn man minder (hij vond die dikke buik niet erg sexy). Maar de eerste drie maanden ook niet, toen voelde ik me voornamelijk ziek en moe. Tijdens de tweede zwangerschap had ik helemaal geen zin en kwam er maandenlang niets van sex. Daarna heeft het nog een half jaar geduurd voordat we weer op ons oude 'quotum' zaten. Gelukkig drong mijn man niet erg aan, want dan was het me helemaal tegen gaan staan. Ik wilde geen sex, ik wilde een lieve arm om me heen.
Ok!
OK, goed om te horen dat het uiteindelijk weer goedkomt ook al is dat een beetje rare uitdrukking.
Maar wat me opvalt is dat er wel makkelijk wordt gezegd: een paar maanden geen zin in seks, laag of geen libido maar wat deed de man intussen? Wachten? Zelfbevrediging? Help je hem als vrouw dan zeg maar wel een handje om het zo te zeggen? Want maanden helemaal niets, nul komma nul noppes kan ik me moeilijk voorstellen. Dus hoe verging het de mannen in kwestie?
Een goede vraag!
Ik snap dat het moeilijk voor te stellen is dat je ineens geen zin meer hebt, maar voor de vrouw (voor mij in ieder geval) is het ook rot. Ik voelde mij echt heel schuldig, maar ik kon het soms echt niet opbrengen.
Ik wilde heel graag dichtbij hem zijn, maar "omhoog" kwam ie niet zeg maar, haha!
Je kan je vrouw toch wat ideeën voorleggen? Je kan inderdaad vragen of ze jou wilt helpen met bevredigen? En daarnaast kan je afspreken om te blijven knuffelen en strelen zonder dat daar sex van moet komen, de druk is dan van haar schouders en grote kans dat er vanzelf meer volgt.
En ik heb ook vaak zin gemaakt hoor, want helemaal droog stonden we niet. En dan kwam ik vanzelf in de mood.
Tja
in die zin ben je toch echt samen zwanger. Mijn man deed veel aan zelfbevrediging. Soms hielp ik hem erbij. Niet altijd.
Mijn man heeft er geen trauma's van overgehouden.
Nul komma nul noppes
Kun je je vanzelf voorstellen als het eenmaal zover is, denk ik. Kwestie van je verwachtingen bijstellen. En ervan uitgaan dat ze het niet doet om jou te pesten.
Zoals dc zegt: je bent samen zwanger, krijgt samen een kind, en ja, dat verandert het een en ander. Dus bij de andere aanbevelingen hierboven kan ik nog: wen er maar aan toevoegen.
Jaren niets
Hoi Ridder,
Welkom.. nou ja je leest het hierboven al.
Mijn man masturbeerde wel wat maar verder wachtte hij af. Hij wil alleen maar sex met een vrouw die wil, en hij wil alleen maar sex met mij. Dat was zijn rekensom. Moet erbij zeggen dat zijn ouders van die vrijgevochten jaren zestig types waren met partnerruil enzo, en hij is in reactie daarop heel traditioneel geworden.
Tijdens de eerste zwangerschap hebben we af en toe sex gehad maar niet zo vaak omdat we bang waren omdat er een aantal miskramen aan vooraf waren gegaan. Tijdens de volgende zwangerschappen iets vaker, ik wilde heel graag.
Maar.... erna hebben we zeker een jaar geen sex gehad na nr 1. De bevalling was misgegaan en ik lag in de kreukels, fysiek en psychisch. We waren als de dood om nog een keer zwanger te worden en ik ben opgenomen geweest omdat het zo slecht met me ging. Na de tweede en derde ging het beter met mij maar toen ben ik weer gaan werken. De jongste maakte ons voortdurend wakker 's nachts en we waren allebei helemaal gesloopt.
De jongste is nu bijna 4 en het begint allemaal weer een beetje normaal te worden. We hebben wel sex gehad als we beiden te moe waren, dat is heel onbevredigend. Zin maken is één ding, maar energie maken is ons niet goed gelukt. Het beste ging het als we tegen elkaar aan rolden halverwege de nacht. 's Ochtends, mijn favo moment, komt er niets van in want dan staan er binnen de kortste keren drie bloedjes aan ons bed.
Kortom alles is veranderd sinds we kinderen hebben. Er zijn ook mensen waar het allemaal wat soepeler gaat. Ik claim op geen enkele manier dat het bij iedereen zo gaat of moet gaan. Ik vertel alleen maar hoe het kan gaan.