Stress
Er wordt hier niet veel gepost, maar hopelijk krijg ik wat advies.
Ik heb een aantal maanden (9) terug een einde gemaakt aan mijn 20+jaar lange relatie. Doordat ex niet akkoord was, heeft hij eerst lang gewacht om een andere woning te zoeken. Dan kwam er corona en kon hij niet verder zoeken, en hij is er nog steeds. Al is er zicht op een eigen woning.
Vrij kort na de breuk ben ik, geheel onverwacht en zelfs bijna ongewild, een andere man tegengekomen. Het heeft een tijd geduurd voor we in een soort van relatie zijn terechtgekomen (gezien ik nog steeds met ex in hetzelfde huis woon) en nieuwe man wilde wachten tot ik mijn zaken met ex geregeld had.
Ik heb nieuwe man door corona dan ook weer maanden niet gezien maar ondertussen hebben we elkaar 2 keer ontmoet. De eerste keer verwachtte hij (denk ik) niet dat we tussen de lakens zouden belanden. De tweede keer wel, maar dat is niet gebeurd, omdat ik het niet kon opbrengen. Nu ga ik hem deze week opnieuw zien en verwacht hij natuurlijk dat we terug dat deel van de relatie wel op gang brengen (dat toch al op een laag pitje stond omdat hij niet echt als minaar door het leven wil). Dus onze ontmoetingen is veel praten en lachen waardoor we elkaar echt goed leren kennen. Maar aangezien ik zo lang in een negatieve relatie met ex heb gezeten, en vooral met heel lang en veel slechte sekservaring, lijkt het alsof ik op dat vlak gewoon dood ben. Ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan.
Nieuwe man is super, we hebben een heel goede klik en daarnaast is hij ontzettend aantrekkelijk. En toch, ik krijg nu al stress dat ik ga moeten presteren. Uiteindelijk is het niet normaal dat je in een kersverse relatie elkaar niet de kleren van het lijf wil trekken. En uiteraard kan ik op deze manier geen echte langdurige relatie aangaan. Zelf mis ik geen seks; ik krijg wellicht wat zin als we bezig zijn. Maar van mezelf mis ik dat niet. Ik zit nu te malen in mijn hoofd of ik het niet beter gewoon meteen 'uitmaak' om ons beiden leed te besparen of dat ik toch nog naar een professioneel moet. Maar daar zie ik zo tegenop. Ik ben van mezelf al erg gesloten, over gewone onderwerpen, en dit is dan zo iets delicaat. Ik ben ook nooit van plan geweest om iets nieuws te beginnen; en in dat opzicht is geen zin in seks dan ook geen probleem. Hoe los je dat op; ruim 20jaar slechte seks en geen zin? Gaat dat überhaupt? Ik wil mijn nieuwe partner ook niet heel de tijd confronteren met mijn slecht verleden. Het is nl. de bedoeling dat er een nieuw leven wordt opgebouwd.
Ik begrijp je zo. Zou het zelf net zo hebben. Maar als buitenstaander zeg ik "nu op dit moment is het belangrijk te laten zien wat er in je omgaat". Echt, ga juist nu niet over je grenzen heen. Je hebt het over wat hij verwacht en dat snap ik maar toch. Het tempo moet het tempo van de langzaamste zijn. En dat je dan langzaam open kan bloeien. Hoe mooi zou dat zijn? Dat jij helemaal je eigen grenzen mag volgen?
Breek het open. Bespreek het. Laat hem desnoods de posting lezen. Hij komt er goed af, jullie lachen met elkaar en vinden elkaar leuk. Als hij je respecteert en een echte lieve vent is, luistert hij naar jouw gevoelens. Het kan ook heel mooi zijn voor een man dat hij degene mag zijn die je langzaam weer helemaal vrouw mag laten voelen.
Wat is er aan de hand?
Wat speelt er, want met je ex heb je ook altijd slechte seks gehad?!
Lag dat alleen aan hem? Hoezo had je toen geen zin? Hoezo was het slechte seks?
Ik neem aan dat hij je niet verkrachtte, want je woont nog met hem samen, dus hoezo slecht?
Je ontkomt niet aan antwoorden op die vragen lijkt mij, wil je je huidige probleem oplossen.
wat er speelt?
Nieuwe man weet wel dat het niet zo best ging natuurlijk. Maar hij linkt mijn negatieve ervaringen met de relatie met ex en hij denkt dat als ex weg zal zijn, ik wel zal openbloeien. Hij is (voorlopig) heel geduldig. Maar ik weet dat hij een heel uitgebreid (seks)leven heeft gehad in het verleden, en dat helpt ook niet.
Wat er speelt bij mij, ik weet het zelf niet. Maar ik kan met zekerheid zeggen dat het aan mij ligt. Ex is geen onmens (op dat vlak toch niet) en vroeg niet veel, maar zelfs het beetje dat hij vroeg vrat aan mij. Met ex is de seks nooit schitterend geweest; eigenlijk al niet van in het begin. Maar met de jaren dat we uit elkaar groeiden, werd het 'moeten seksen' steeds erger. Ik ben op die manier in een negatieve spiraal geraakt. Een van de redenen waarom ik uit de relatie ben gestapt, ik kon het niet meer opbrengen en voor de rest hadden we ook al lang niks meer. Maar mijn idee was dan ook dat ik nooit meer in een relatie zou terechtkomen en dan was ik meteen van het seksprobleem verlost. En dan kom je zomaar iemand tegen. Dus het probleem (dat bij mij zit), is er nog altijd.
Heel lang geleden (toen ik begin 20 was), had ik een fijne relatie met fijne seks. Daarna waren het relaties met oké en normaal lichamelijk contact. Met ex was het matig (maar dat stoorde niet echt), maar door de jaren heen voor mij veranderd in een drama. De afspraak is dan gekomen om niet meer te kussen en seks op zondagavond. Dat was op mijn vraag want dat was al wat ik nog kon opbrengen.
Maar nu, hoe kan ik na al die jaren nog terug verlangen om te geven en te nemen en normaal worden? Ofwel kijk ik het aan en wie weet komt het allemaal gewoon terug (of niet en dan loopt die relatie wellicht ook slecht af) en anders moet ik hulp vragen bij een professioneel, maar daar kijk ik heel erg tegenop. Want het is best mogelijk dat het probleem veel ruimer is dan seks.
Mmhh
Tenzij de relatie met je ex echt vreselijk was, klinkt het toch alsof je zelf kampt met een serieus probleem op dit vlak.
Lief dat je huidige lover meent dit op te kunnen lossen maar eerlijk gezegd lijkt het me weinig waarschijnlijk.
Tenzij hij mega veel geduld heeft en het stapje voor stapje met je op kan lossen, maar dat is best veel gevraagd voor een verse relatie, het kan een lange weg zijn. (hoewel je misschien met tantra oid een eind zou kunnen komen?)
Kun je genieten van seksualiteit? Doe je bijv aan zelfbevrediging, heb je fantasieën?
De snelste, en wrs zekerste weg lijkt me toch via seksuoloog. Misschien speelt er fysiek wel iets, of hormonaal ofzo.
Ohja
En ik snap je weerstand tegen een professional.
Ik kom zelf net terug van een afspraak met gynaecoloog. Ook dat soort dingen blijven lastig en veel te intiem!
Maar wat moet dat moet. En ik stel me steeds meer open voor dat soort enge belevenissen en dat helpt enorm, ik vond de toch behoorlijk akelige ingrepen vandaag echt prima te doen. En dat wil heel wat zeggen voor mij.
Ik vind dat het bij jou ook 'moet'.
Omdat ik vind dat je jezelf een professionele blik moet gunnen op je probleem.
Misschien heb je geen probleem zonder seks, maar het gaat je nu wrs een mooie relatie kosten, dus toch wel een probleem.
Gun je zelf het contact met iemand met verstand van zaken.
Ga er niet iei vanuit dat het probleem breder is. Versmal het probleem en geef het zo ook weer bij specialist. Ooit had je normale behoeften dus zo primair ligt het niet bij jou.
Komt een seksuoloog er echt niet uit dan wordt vanzelf verder gekeken.
Ben je er zelf van overtuigd dat er meer speelt ga dan zelf al, helemaal los van traject bij seksuoloog, op zoek naar een fijne (!) psycholoog of coach.
(afhankelijk van de ernst vd problemen kun je ook je heil zoeken in een leesclub, sport, boksen of wat dan ook. Ook heel heilzaam.
kans geven
Ik zou het toch een kans geven, leg uit dat het op dit moment nog wel moeilijk ligt, maar dat je graag wilt dat het beter wordt. Ik had ook een hele slechte seksuele relatie met mijn ex. Bah, sex, zo dacht ik er over. De zin was met de jaren minder en minder geworden en het werd op een gegeven moment echt een 'moetje' zo nu en dan, want helemaal ermee stoppen was ook geen optie. Ik baalde ervan, en van mezelf, ik vond dat ik dat toch leuk moest vinden.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk klapte de relatie en had mijn ex een ander. Ik vond na een jaar, vrij onverwacht ook een andere man en wat ik nooit verwacht had, waren de seksuele problemen ook heel snel verdwenen. Je kunt toch starten met eerst alleen veel kussen en knuffelen en dan eens kijken of er zin komt in meer? Leg je nieuwe vriend uit dat het voorheen moeizaam was en dat je er daarom wat nerveus over bent, wie weet pakt het ineens ook goed uit.
Kans geven
Het zal wel lijken uit mijn schrijven maar ik heb helemaal geen probleem met bv. naar een gyneacoloog te gaan. Ik heb geen lichamelijk of hormonaal probleem; ik ben voor de rest lichamelijk echt een gezonde vrouw. Het zit echt in mijn hoofd. Ik kan niet genieten (niet alleen en niet met twee), heb eigenlijk ook geen fantasieën; zoals ik schreef: ik voel me best dood op dat vlak.
Verder heb ik al wel het bed gedeeld met nieuwe vriend, zij het met mate omdat er van beide kanten zaken geweest zijn die buiten onze controle lagen, maar het kan niet eeuwig op pauze staan natuurlijk. Ik heb verder geen pijn oid; maar ik voel er gewoon niets van.
Een vriendin van mij kwam na vele jaren terecht bij een andere man en haar seksuele problemen verdwenen nagenoeg als sneeuw bij de zon. Dat is bij mij dus niet: ik doe mijn best maar er komt gewoon niets (bij mij), en dat vond ik echt heel teleurstellend omdat nieuwe vriend razend aantrekkelijk is.
Ik denk dat ik inderdaad maar eens voor een profesionele blik moet gaan, om hopelijk wat zaken uit te klaren. Misschien lukt dat niet maar dan heb ik toch geprobeerd. Ik hoop wel iemand te vinden die al wat jaren op de teller heeft staan want een eerste search op internet toont mij nogal jonge dames.
omdat je dit schreef
In je beginberichtje schreef je dit tekstje, vandaar mensen denken dat je daar moeite mee hebt, zo had ik het ook gelezen trouwens.
----"Ik zit nu te malen in mijn hoofd of ik het niet beter gewoon meteen 'uitmaak' om ons beiden leed te besparen of dat ik toch nog naar een professioneel moet. Maar daar zie ik zo tegenop. Ik ben van mezelf al erg gesloten, over gewone onderwerpen, en dit is dan zo iets delicaat."----
Presteren en jonge dames
Ik vraag me even af, ben je een vrouw die op vrouwen valt of een man die op vrouwen valt?
En in het begin raak je al de kern van je probleem, je ziet er tegenop om weer te moeten presteren. Als er presteren om de hoek komt kijken, kan je alles wel schudden. Volgens mij gaat het om de verbinding en wat daarin ontstaat. Wil je wel een verbinding aangaan met je nieuwe partner? Heb je wel verbinding met jezelf? Ga samen tantra doen, kan je heel mooie dingen brengen.
Elledoris
Ik weet niet goed waarop je je vraag baseert. Ik ben een 47jarige vrouw die op mannen valt. Dat presteren in bed geldt evengoed voor een vrouw als voor een man, zij het op een andere manier. Je moet het minstens fijn en spannend maken voor hem, het mag niet saai zijn, het moet lang genoeg duren, je moet wat meer exotisch willen proberen (zoals ik schreef heeft hij een heel uitgebreid seksleven gehad vroeger) enzovoort. Liefst kan je er zelf nog van genieten (en daar heb ik dus moeite mee).
Ik denk dat ik wel verbindîng wil aangaan met nieuwe partner maar ik moet dat eerst inderdaad ook nog met mezelf doen. Ik ben een beetje verdwaald door de lange moeizame relatie.
Waar ik dacht na de scheiding in rustig vaarwater te komen, lijkt dat niet zo te zullen zijn. Dat geeft een zekere mate van stress.
Die jonge dames
Indien onduidelijk. Ik heb eens gekeken op internet naar seksuologen in de buurt, en ik vind dus bijna alleen dames onder onder de 30 jaar oud. Ik vind dat te jong om mijn problemen na een 20jarige relatie mee te bespreken. Ik zou toch iemand met wat meer levens-en praktijk ervaring willen.
Willen presteren
is voor mij ook wel de ultieme bedpretbederver.
Dan zou ik zelf ook allang afgehaakt zijn, ik zou daar niets aan vinden. Niets moet, (bijna) alles mag, dat is eerder mijn leidraad.
Ik zei iets over hormonen, waarop je aangaf geen hormonaal probleem te hebben.
Maar je hoeft natuurlijk geen hormonaal probleem te hebben, maar seks wordt wel nogal gestuurd door hormonen
Niet voor niets dat veel vrouwen sterk reageren op verschillende hormonale balansen. (anticonceptie, zwangerschap, overgang)
Zelf heb ik nooit verschil gemerkt bij welke hormonale toestand dan ook, verschillende soorten anticonceptie, zwangerschap, postzwangerschap etc. Maar veel vrouwen dus wel.
Ik snap wel dat je niet zo happig bent om naar een jonge seksuoloog te gaan.
Van de andere kant is het in feite een nog maar net startend ontginnend gebied. Pas sinds zeer recent wordt er onderzoek gedaan en kennis vergaard.
Bij een jong meisje loop je meer kans een wat meer professionele houding te vinden en meer kans op zinvol advies.
Maar ik zou dan ook wel weer niet
de problemen van je ex relatie gaan bespreken met een seksuoloog, lijkt me weinig zinvol.
Het gaat alleen om wat achtergrondinfo: je hebt al lang geen seksuele gevoelens meer.
Hmm ...
Beste Max, je schrijft: "Pas sinds zeer recent wordt er onderzoek gedaan en kennis vergaard."
Kennelijk heb ik je de rapporten van Shere Hite uit de jaren 1970 gemist. Niet dat deze wetenschappelijke analyses nu zo opwindend zijn; maar dat is een ander verhaal.
Rode krullenbol
Er zijn nu eenmaal mensen
die gewoon niet van sex houden.
Rode krullenbol
Ik ben idd helaas niet zo op de hoogte, hoewel ik natuurlijk wel weet dat er op kleine schaal wel al lang wat gaande was.
Maar ik betwijfel of de seksuologen in die tijd ook nuttige zaken aandroegen in therapieen.
Een breed gedragen beeld en kennis over vrouwelijke seksualiteit is toch iets van recente datum.
Hulpverlening is sowieso een vrij schimmig gebied en veel hulpverleners drukken een grote persoonlijke stempel op eea. Dat geldt veel minder voor de jongste generatie
Jaha ...
De mensheid is zo gevarieerd als de natuur in het algemeen. Zo is het ook denkbaar dat er mensen zijn die genot ontlenen aan ontboezemingen met betrekking tot seks op een openbaar forum als dit. Aan deze "wil tot weten" ligt volgens de filosoof Michel Foucault een behoefte aan macht ten grondslag.
Rode krullenbol
De problemen uit je vorige relatie bespreken
ook de seksuele lijkt mij persoonlijk wel zinvol. Juist wanneer je in een nieuwe relatie niet in dezelfde mechanismes en valkuilen wilt (ver)vallen, kan het zinvol zijn te achterhalen wat die mechanismes waren en hoe ze ontstaan zijn. En hoe je er in de toekomst aan kunt ontsnappen. Nog los van het feit dat je je kunt afvragen of problemen die je nu ervaart ‘los’ staan van wat je in je leven hebt meegemaakt, inclusief tijdens je relatie.
In alle gevallen neem je jezelf mee naar het nieuwe dus het kan zinvol zijn jezelf onder de loep te nemen als je problemen ervaart. Waar ze ook vandaan komen.
Misschien kun je voor het vinden van een goede seksuoloog eens navraag doen bij je huisarts. Misschien zijn er meer dan degenen die je op internet vindt en misschien is een van hen wel erg goed. Dan zou het jammer zijn wanneer je daar niet naar toe gaat omdat ze aan de jonge kant is.
Bij dit alles snap Ik trouwens
dat het vervelend kan voelen om over intieme zaken te praten met een onbekende. Dat is ook niet vanzelfsprekend, leuk of gemakkelijk.
Maar tegelijk, je bent nog niet eens 50, je hebt nog een heel leven voor je. Nog los van de vraag of deze relatie voor de lange termijn is, lijkt het me ook naar om nu al te moeten leven met de gedachte dat ‘dat er allemaal niet meer in zit’.
Hmm ...
Is het geen leeftijdsdiscriminatie om de professionaliteit van seksuologen in twijfel te trekken op basis van hun leeftijd?
Ik meen me overigens te herinneren dat Shere Hite behoorlijk jong was toen zij met haar baanbrekende wetenschappelijke werk furore maakte.
Rode krullenbol
Aagje ea
In mijn zoektocht las ik, de wijze woorden: als je je nieuwe relatie wil laten slagen, moet je over dezelfde eigenschappen beschikken als om je oude uit het slop te halen. En dat zal inderdaad zo zijn, wil je niet in jezelfde oude patronen vervallen. Er is een patroon ontstaan, dat ik moet begrijpen om het te kunnnen aanpakken.
Aan mijn HA vragen, een optie, al schaam ik mij daar dan weer voor vermits ik daar al jaren over de vloer kom. Maar als het niet anders gaat.
Anoniem, ja misschien hou ik gewoon niet van seks, ben ik frigide of gewoon raar. Als dat de conclusie is, dan weet ik dat ik die nieuwe relatie moet stopzetten. Ik ga niet weer jaren gezeur en ellende tegemoetgaan.
Discriminatie op basis van leeftijd... wie weet, maar ik noem het praktijkervaring. Ik zal zien wie er uit de bus kom en hopelijk zijn er dan geen ellenlange wachtlijsten.
ja wel bespreken
Als er dingen in de vorige relatie gebeurd zijn die invloed hadden op je jouw libido. Er zijn mannen die seks en macht verwarren, mannen die vinden dat vrouwen niet geil mogen zijn, mannen die aan porno verslaafd zijn, mannen die vinden dat een vrouw van 40 er uit moet zien als een meisje van 17 en dat niet onder stoelen of banken steken, mannen die niet intiem kunnen zijn enfin ga zo maar door. Allemaal redenen waardoor je libido erg terug kan trekken.
Ik heb een paar van bovenstaande meegemaakt en waar seksuologen die erg jong waren vaak de plank missloegen.
Voor mij een oudere therapeut in zo'n geval. Tja leeftijdsdiscriminatie... ik weet niet hoor, er is ook zo iets als ervaring.
@ SVG
Ik kom zelf uit een langdurige relatie met veel geestelijk en ook lichamelijk geweld. Ex (was mijn eerste sexpartner) had ca. de laatste 10 jaar een erectie probleem Uiteraard was dat mijn schuld...... Hiervoor moest hij voor de sex in zijn penis injecteren (dus niks geen spontane sex) waardoor hij een stijve kreeg. Ook al was hij klaar gekomen, de erectie bleef. Of ik werkte vrijwillig tegen mij zin in mee of ik werd verkracht. En owee als ik dacht dat ik er met 1x klaar komen vanaf was. De sex was 23 jaar hetzelfde, standje één, standje twee en standje drie. Al het andere was voor hem taboe.
Het is voor mij geen libido killer geweest. Sterker nog, eindelijk was ik na de scheiding bevrijd en hoefde ik mijn wensen/fantasieën niet te beteugelen.
Voor het hebben/bevredigen van lustgevoelens is ook niet persé een partner nodig.
Ik zou jouw adviseren om eerst je huwelijk te verwerken en van je stress, spanningen, misschien wel depressie af te komen.
Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus:
Als een vrouw d'r hoofd vol zit, dan kan zij niet ontspannen in bed. Een gestreste man daarentegen kan door de sex ontspannen.
Oef nouja
Voor mij hoeft dat mannen komen van Mars etc niet zo en het lijkt me ook niet dat je daar nu echt verder mee komt.
Natuurlijk is echt misbruik verschrikkelijk.
Maar lieve dames daar hebben we het in dit draadje niet over.
Echt misbruik is (gzd) zeldzaam en een ander onderwerp.
Dat niet iedere man een feestje is op seksueel gebied kan ik me voorstellen. Maar ik kan me dat net zo goed voorstellen van vrouwen.
En doorgaans ben je er samen bij, om je (seksuele) relatie vorm te geven. (extreme situaties zooals misbruik daargelaten)
Wat dat betreft vind ik de tip om te onderzoeken wat je eigen rol nu precies was in je vorige relatie wel goed, want dat kun je weer toepassen in je huidige relatie.
Wat heb je zelf gedaan of nagelaten om je (seksuele) relatie goed te maken/houden?
Wat had je anders kunnen doen?
Zelf ben ik eens, vanwege een lichamelijke klacht, bij een leuke masseur geweest. Hij bleek ook cursussen te geven, en vooral voor stellen. Elkaar leren masseren dus.
Hoewel het me niet uitkwam, qua tijd en geld, leek het me wel heel leuk en nuttig. Voor ons seksleven is het niet nodig (dat is prima ondanks dat onze relatie echt niet ideaal is) maar dat mijn partner me kon masseren bij mijn klachten leek me fijn.
Maar het lijkt me sowieso een fijne manier om dochter bij elkaar te kunnen komen en grenzen goed te onderzoeken.
@ Max
Ten eerste mijn bericht was niet aan jou gericht.
Ten tweede is het zeer respectloos om zo te reageren zoals je hebt gedaan.
Misschien moet je het nogmaals een stuk of tig keer lezen om de boodschap te begrijpen i.p.v. verontwaardigd te reageren.
Uiteindelijk schrijf je hetzelfde als ik.
@ SVG zal zichzelf, al dan niet met behulp van een psycholoog, beter moeten leren kennen. En ja een boek als "mannen komen van Mars en vrouwen van Venus" kan al voor heel veel inzichten zorgen.
Anoniem
Als je mijn reactie respectloos vond naar jou toe dan spijt me dat, dat was niet mijn bedoeling.
Maar ik ben het niet met je eens, en geloof niet in de vermeende verschillen tussen man en vrouw. Zoiets zou je hoogstens kunnen stellen voor grote groepen. (en dan nog heb ik grote twijfels) Het zegt niets over individuen.
Ik kan bijv prima ontspannen in bed met een vol hoofd.
En ik vind ook helemaal niet dat ts zichzelf zal moeten leren kennen. Dat zou ze moeten doen als ze dat wil, maar er is geen 'moeten' aan en het is zeer de vraag of dit haar libido opkrikt.