Dus toch.....
Poeh...Dit schrijf ik even van me af hoor...ik krijg net een belletje van de begraafplaats....voorjaar 2015 wordt het grafje van mijn dochter geruimd....eigenlijk zijn het graven voor 10 jaar, maar men wilde de kindergraven zo lang mogelijk ongemoeid laten, ze ligt daar al 23 jaar.....
en men wilde ons nu alvast dit besluit meedelen, en vertellen dat we eind 2014 alle info met de post kunnen verwachten.
Heel netjes dus van hen, toch fijner dan het ineens op een bord te zien staan. Poeh....ik ben er stil van.
Goh
Zo lang al en toch kort. Zou je het nog kunnen verlengen of wil je dat niet? Mijn vader is volgend jaar 10 jaar dood, moet er niet aan denken dat het nu al geruimd zou worden.
Poeh Fio...
Wat een onbestemd gevoel ineens, hè? Heel netjes inderdaad van ze, om dat op deze manier alvast te vertellen. Maar toch, dat dat grafje er dan over een ruim jaar niet meer is - heel vreemd.
jeetje
Wat confronterend. Het is netjes dat ze het zo ruim van tevoren laten weten, maar toch. Net of je gedwongen wordt een stap te zetten in een proces, of je wilt of niet. 10 jaar, 23 jaar... gisteren... wat zegt tijd nou helemaal? Sterkte Fio!
Oh wat erg
Mijn zoontje ligt inmiddels 20 jaar op de begraafplaats. Ik zou het vreselijk vinden als het grafje geruimd zou worden. 20 jaar, en ook 23 jaar, is een lange tijd, maar voor mij is het nog zo dichtbij. Dat is voor jou waarschijnlijk niet anders. Kan het nog verlengd worden? Misschien helpt het wel dat je hier nu al van op de hoogte bent gebracht, dan kan je aan het idee wennen. Ga je er nog wel eens heen?
verlengen
Ja, we gaan, niet meer zo vaak als ooit, maar toch. Het is vrij dichtbij, ze is altijd in de buurt. Verlengen is geen optie, herbegraven of alsnog cremeren wel, maar daar hangt een pittig prijskaartje aan. En met drie studerende kinderen is dat nogal wat.
Aan de andere kant is er toch ook een tijd om te laten gaan....of dat nu is of over tien jaar, dat moment komt toch een keer.
Ik geloof niet dat dat makkelijker wordt over tien of twintig jaar.
Fio
Geruimd, dat klinkt zo akelig. Heel veel sterkte met wat jullie ook besluiten. Wat naar dat dat moet.
Rafelkap
Ja, het zijn niet de meest subtiele termen die men gebruikt, inderdaad. Ze hebben de grafjes zo lang mogelijk met rust gelaten, voor de mensen die dit moeten doen is dit ook geen pretje. Het zou inderdaad prettiger zijn als het een begraafplaats zou zijn met eeuwenoude graven, ala Pere Lachaise ofzo, dan heb je dat gedoe niet.
Maar goed we wisten het van te voren wel en het is heel fijn dat het niet na tien jaar al gebeurd is.
Cremeren
De kosten van een crematie in zo'n geval zijn ongeveer 600 euro, werd ons verteld toen het graf van mijn oma werd weg gedaan. Je zou ervoor kunnen kiezen om de as dan uit te strooien op een voor jullie bijzondere plek.
Sterkte, het lijkt me heel moeilijk om ineens zoiets voor je kiezen te krijgen.
katniss
Ik heb al een beetje gegoogled, de prijzen zullen ook verschillen per gemeente, krijg ik de indruk. We hebben gelukkig nog tijd om erover na te denken.
Ruimen
Meestal gaat een geruimd graf in een verzamelgraf. Ze is dan dus nog niet helemaal weg, maar meer op een andere locatie.
Helpt die wetenschap je in dit proces?
Ginny
Dat weet ik, dankjewel. We neigen ook wel naar het zo laten en verder geen stappen meer te ondernemen. We hebben het hier al vaker over gehad de afgelopen jaren. En afgezien van het feit dat we gevoelsmatig hiertoe neigen, is er natuurlijk ook een financieel aspect.
Dat zijn vaak moeilijke keuzes hè. Tussen gevoel en verstand.
Persoonlijk vind ik dat een flink aantal honderden euro's niet opwegen tegen gemoedsrust. Dat geld voel je over een aantal jaren niet meer, het gemis van het graf van je dochtertje mogelijk wel.
Ginny
Dat is zeker zo, al zijn het waarschijnlijk duizenden euro's, deze stad is niet zo goedkoop in dit opzicht. Maar ik moet ook rekening houden met onze andere drie kinderen, die studerende of de komende jaren studerende zijn. Puur op je gevoel afgaan kan ook weer niet.
Maar goed, er is vast wel een manier die de gulden middenweg bewandeld, wellicht zijn er meer mogelijkheden dan wij denken, dat horen we volgend jaar. Volgende week zou ze alweer 23 geworden zijn, time flies...
....
word hier eventjes stil van,
Veel sterkte...
Tanja
Dat had ik nou ook..
Dankje.
Ach Fio
Ik lees het nu pas. Wat confronterend lijkt me dat. Wel mooi hoe je het omschrijft als een 'tijd van laten gaan'. Misschien zou je, als je niet kiest voor crematie, voor een mooi ritueel kunnen kiezen dat past bij het afscheid van het graf van jullie dochter? Ik weet zo gauw ook niks hoor, maar het kwam in me op dat er misschien wel iets moois mee te doen is.
Is er niet iets op/aan het graf dat jullie op een andere plek kunnen neerzetten? Bijvoorbeeld een stekje van een plant of zo, als dat op het graf staat?
Veel sterkte in elk geval; fijn wel dat jullie het nu al weten.
och Fio
Wat akelig dat dat moet. Ja, er is een tijd van laten gaan, maar toch he. Gelukkig dat het niet na 10 jaar al moest, dat vind ik echt bizar snel.
23 jaar al, maar ook 23 jaar pas, jullie meisje, het lijkt zo kort nog.
Sterkte met wat jullie ook beslissen, hopelijk is er inderdaad die gulden middenweg.
Knuf!
nieuwe plek
Ik hoop dat je toch nog wat geld bij elkaar kan schrapen (met hulp van familie?) voor een herbegrafenis of een crematie, waar je een mooi plekje in het bos bv kunt uitzoeken als 'nieuwe plek'. Het lijkt me heel naar als zo'n plek ook echt weg is.
En ik had gewild dat mijn ouders vroeger gekozen hadden voor een begrafenis van mijn broer. Jaren later was ik op het crematorium met mijn andere broer, omdat we de hele plechtigheid destijds niet hebben kunnen bijwonen en er gekozen was voor crematie en verstrooing.
fio
Fio
wat moeilijk, pfff
Ik zelf zou er niet aan moeten denken dat het grafje van mijn zoontje weg zou zijn, ook al weet ik dat ik hem daar ook niet echt vinden kan. Maar 't is een plek, een mooie plek.
Fijn dat je nog tijd hebt om rustig dingen uit te zoeken, wat kan, en wat je wel of niet wilt.
Sterkte hiermee x
Sterkte
Ik moest ook even slikken.
Veel sterkte, Fio.
Dank jullie wel
Lief, jullie reacties. We hebben gelukkig nog tijd om te beslissen. Vandaag is haar sterfdag, een dag vol herinneringen, en met gelukkig ook leuke vooruitzichten, morgen is onze oudste zoon al een jaar aanvalsvrij. (hij heeft epilepsie sinds zijn 17e) Zo wordt deze periode in het jaar weer wat lichter...
Fio
Een dag te laat, maar toch nog een kaarsje voor jouw Lio*. Ze wordt niet vergeten!
Mick
Dankje. xx
Dilemma
Fio, in het volkskrantmagazine van afgelopen weekend stond als 'dilemma' een soortgelijk verhaal als dat van jou. Misschien is het voor jou interessant om te lezen? Als het goed is, volgen a.s. weekend de reacties.
dilemma
Ik moest ook meteen aan je denken bij het lezen van 'dilemma' in de volkskrant. De reactie's worden (ivm kersteditie enzo) echter pas over 3 weken geplaatst.
Ja, ik zag het, wat een toeval. Ik overwoog nog om te reageren,ik ben benieuwd naar de reacties, over drie weken inderdaad, dat stond erbij.
In je hart
Wat naar Fiorucci dat je voor deze keuze komt te staan. Het liefst wil je dat er in dit soort omstandigheden nooit iets verandert.
Wij hadden de as van ons zoontje uitgestrooid bij een grote oude beuk in een mooi bos in de buurt en onder een rododenderonstruik waar hij graag speelde in datzelfde bos.
De beuk van zeker 200 jaar oud overleefde een paar jaar terug een storm niet. De rododenderons zijn dit jaar volledig weggehaald. Iedere keer was het een schok, maar ook iedere keer volgde het besef dat hij niet daar is. Hij is in ons hart, in onze liefde voor hem.
Wat je ook besluit te doen met het graf van jullie dochter. Zij zal altijd bij jullie zijn, zolang er met liefde aan haar gedacht wordt.
Wij hebben thuis een plekje voor onze zoon gemaakt. Er brandt altijd wel een kaarsje of wierook, de kinderen en wij leggen er vanalles bij en halen het weer weg. Van legobouwsels, vogelveren, mooie stenen, boomschors tot bloemen. Een voortdurend veranderend altaartje. Dat is mijn plekje om even bij te gaan zitten als ik hem dichtbij wil voelen. En het fijne is dat we dit plekje overal kunnen inrichten. Dus ook op vakantie gaat er altijd een foto van hem mee en maken we op ons vakantieadres een plekje waar hij, goed in het zicht, erbij kan zijn.
Ik hoop dat jullie een beslissing kunnen nemen waar jullie vrede mee hebben.
Mayte
Wat fijn om jou hier weer even te lezen.
Mayte
Hoi Mayte! Het scheelt wel dat wij altijd al wisten dat deze keuze ooit een keer gemaakt zou moeten worden. Sterker nog, we hebben eigenlijk nog 13 jaar extra tijd gekregen. Dus in die zin boffen we nog. Voor ons is ze allang niet meer op die plek. Vroeger ervaarden we dat heel anders, maar nu is het voor ons een plekje wat we netjes houden, maar ze is daar niet.
Ik voel haar aanwezigheid meer als ik in de natuur iets onverwacht tegenkom, een vlinder in de winter ofzo. Of als precies op moederdag ineens tientallen vergeetmenietjes bloeien.
