Een paar uur uit het leven van mijn ouders (Alzheimer)
Vanmorgen kwam ik bij mijn moeder, ze staat op het punt de deur uit te gaan. Zoals afgesproken, heeft ze een lijstje van de dingen die moeten gebeuren, de douche, de keuken, en als ik nog tijd over heb...
Als ik klaar ben, zeg ik, kom ik ook naar beneden en eet ik met jullie in het restaurant. Het Huis heeft een restaurant.
Ze gaat naar pa, die woont beneden in de verzorging. Ze heeft geen idee wat ze gaat aantreffen. Is hij uit bed, is hij aangekleed, heeft hij weer stennis gemaakt met de zusters? Is het wel goed gegaan met zijn stoma?
5 dagen in de week is ze bij hem van 10 tot 10 uur.
2 dagen heeft ze "vrij".
Een paar uur later voeg ik me bij hen. Pa zit met de krant voor hem, maar ik heb het idee dat hij niet veel leest. Hij zit denkbeeldige "korreltjes" van zijn slaap te plukken, dat gaat maar door.
Hij reageert in het geheel niet op mijn binnenkomst.
Mijn moeder zegt, je kan hem niets meer vragen.
Hij antwoordt standaard, er is helemaal niemand geweest, er komt nooit iemand.
Wel is hij gedouched, het bord op het aanrecht verraad dat er eten is gebracht, en het spel op tafel zegt dat er wel iets met hem gedaan is.
In het restaurant bestelt mijn moeder, hij zegt, doe mij maar wat jij hebt. Hij zit tegenover me, de altijd zo keurige man, zijn bovenste knoopje zit los en zijn stropdas is heel erg vreemd geknoopt. Er ligt garnituur op zijn bord met een schilletje eraan. Dat moet je eraf snijden, zegt mijn moeder. (de vorige maaltijd dat ik er at, heeft hij alles opgegeten. (schillen, pitten en takjes)Ik haal de schillen van zijn bord. Hij eet zwijgend. Het valt me op dat hij eigenlijk helemaal niets meer zegt.
Mijn vader, de onderwijzer, kan niet meer lezen, schrijven of iets goed onder woorden brengen.
Alles waar hij voor stond, alles wat hij geleerd heeft, is weg.
Voor mijn moeder is het alsof het verdriet en gemis aan haar kleeft.
Ze doet met heel veel liefde, geduld en aandacht haar plicht als echtgenote, in voor en tegenspoed, in gezondheid en met ziekte...
Maar zijn lichaam is een leeg omhulsel geworden.
Toch verpleeghuis
Pa is op de spoedopnamelijst gekomen voor een verpleeghuis, ze kunnen de verzorging niet meer bieden die hij nodig heeft.
Hij is nu ook vergeten dat hij een stoma heeft en is er de afgelopen nachten mee aan de gang geweest, met alle gevolgen van dien.
Hij is heel erg in de war en verschikkelijk bang.
Ze kregen hem met 4 zusters niet uit bed, hij raakt in paniek in de bedlift, dus dat was ook niet verantwoord.
Kortom, er speelt zich een drama af.
Zelfs mijn moeder, die heel erg gelovig is, en beslist het lijden in Gods hand ziet, bidt voor een einde voor hem in zijn slaap vannacht.
Jasam
Ach meid, wat verdrietig allemaal. De zorg voor een dementerende is toch heel anders dan mensen in een verzorgingshuis kunnen bieden. Mijn moeder is nog niet zover maar ook ik ben hier bang voor. Gelukkig gaat mijn moeder nu wel naar een heel mooi huis waar ze goed verzorgt zal worden. Het is zo'n rotziekte en om het te zien bij iemand van wie je zoveel houdt is echt vreselijk. Sterkte meid, ik hoop dat je moeder steun kan vinden in haar geloof.
In Memoriam
Langzaam ben je van ons weggegleden
Elke dag een beetje meer
Telkens werd je weer iets ontnomen
Dat deed jou en ons zo'n zeer
Vaak zullen we je nog tegenkomen
Met wat je was en wat je zei
Je bent wel van ons weggenomen
Maar een stukje van jou blijft altijd bij mij
Gecondoleerd Jasam
Een kleine troost: hij hoeft niet meer bang te zijn.
Veel sterkte de komende tijd.
Dank je wel, Tiny
..
Jasam
Jeetje meid. Wat vreselijk voor jullie. Inderdaad gelukkig geen lijden meer. Gecondoleerd en heel veel sterkte ook voor je moeder.
Hoi Ilva, dan je wel
De afgelopen 3 weken waren erger dan deze week, je vader zo hulpeloos en angstig te moeten zien, en er bij te staan, zonder dat je ook maar iets voor hem kunt doen, het is goed zo.
jasam
Gecondoleerd. Dat is ineens toch wel snel gegaan?
Sterkte!!
Dendy
ook
van mij condoleances. Veel sterkte. Zoals je zelf al aangaf: de weken ervoor waren waarschijnlijk zwaarder, voor jou, voor je moeder, maar vast ook voor hemzelf.
Allemaal
Dank je wel voor al het medeleven, nu en sinds ik dit draadje heb opgestart. Pa is gisteren na een mooie dienst op het hof gekomen.
Het lijkt dat we nu ruimte krijgen voor de goede herinneringen van ons leven samen, die voorafgingen aan zijn ziekbed.
Het is goed zo.
Dit draadje mag nu de vergetelheid in, Pa leeft voort in mijn hart als de Pa die hij was.
