Herdenken overleden ouder
Hallo,
Een beetje rare titel, maar ik kon geen betere bedenken... Binnenkort is het 25 jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Op de een of andere manier merk ik dat haar ziekte en overlijden mij dit jaar meer bezighoudt dan andere jaren, misschien gewoon omdat het als een soort jubileum (ik weet geen beter woord) voelt. En ik heb de behoefte om op die datum "iets" te doen, maar ik weet niet wat. Mijn vader ligt in het zelfde graf (overleed drie jaar later) en met hem had ik een zeer moeizame band (grotendeels door zijn psychiatrische problemen).
Naar het graf gaan voelt voor mij alsof ik daar dan ook voor hem ben, terwijl ik juist "iets" rondom alleen mijn moeder wil doen.
Iemand suggereerde om een ritueel te doen, maar ik ben niet van de sjamanen enzo, en weet gewoon niet hoe dit wel in te vullen.
Misschien moet ik die dag gewoon alleen ergens gaan wandelen en een foto van haar bij me dragen, maar ik zoek eigenlijk een manier om haar te gedenken die wat symbolischer is.
Heeft misschien iemand een suggestie (ik heb vrijwel geen familie en mijn man en kinderen hebben haar nooit gekend).
dankje,
Betje
Iets doen dat zij graag deed?
Wij gaan altijd op de verjaardag van mijn overleden zwager met zijn vrouw, kinderen, ouders, broer, zus, neefjes en nichtjes barbecuen. Daar was hij gek op namelijk. Is wel een stuk makkelijker als je met zo'n grote groep bent. Als je helemaal alleen bent met je herinneringen is het wel moeilijk. Je was ook erg jong neem ik aan toen je ouders al overleden. Ik neem aan dat je geen broers en zussen hebt, maar misschien heeft je moeder nog broers en zussen (of ouders) die je een beetje uit het oog verloren bent? Misschien een mooie gelegenheid om eens bij te praten en herinneringen op te halen tijdens het nuttigen van haar lievelingseten? Sterkte!
Hier
Mijn broer is op jonge leeftijd overleden en hij is gecremeerd. Zijn as is uitgestrooid over zee (dat blijkt standaard te zijn) maar hij hield erg van zeilen dus dat was mooi toepasselijk. Een herdenkingsjaar wilde ik ook eens wat speciaals doen en toen ben ik naar zee gegaan met een roosje en deze op de pier in zee gegooid, gewoon symbolisch even gedag zeggen.
Maar je zou ook in je eigen tuin een speciaal boompje kunnen planten? Ik heb in mijn tuin een mooie bloeiende struik, deze bloeit altijd als enige op zijn verjaardag (in september).
Ja, iets in de tuin
Dat vind ik een heel mooi idee, een struik of boompje kopen wat nu bloeit, zodat deze dat elk jaar zal doen rond die datum.
Ik zou iemand inhuren
...serieus!
Je hebt tegenwoordig veel mensen die zich laten inhuren als "ritueel begeleider". Je kan dan gewoon een ritueel op maat laten maken.
Het klinkt heel groot, maar ze helpen bijvoorbeeld mensen bij een scheiding om met een goed ritueel de volgende fase in te gaan. Of ze doen een uitvaart helemaal op maat. Maar dus ook dit soort zaken. Ik heb geen idee waar je woont en of je het wat vindt, maar in het midden van het land heb je Annegien Ochtman, www.ritualiter.nl, en in het zuiden zit Christiane Berkvens-Stevens, www.moederoverste.nl. Maar er zijn er nog veel meer.
Voor ons was het heel prettig om een buitenstaander erbij te betrekken, die er alleen maar was voor het ritueel, niets anders.
Moederoverste.nl heeft onder het kopje 'verwante sites' een mooi overzicht van mensen uit heel NL die dit aanbieden.
Oh betje
nog ff toelichten: je kan gewoon een gesprekje hebben, samen een vorm bedenken, en die dan uitvoeren op de dag zelf. Die mensen zitten tjokvol ideeën.
Het hoeft dus geen meerjarenplan te worden.
Of heel iets anders
een ritueel bedenken is natuurlijk heel mooi (en volgens mij niets sjamanerigs aan). Ik moet zeggen dat ik zelf erg van rituelen ben. Als ik een bepaalde handeling uitvoer en ik dat met een bepaalde gedachte doe, dan is dat voor mij al een ritueel; een kaars aansteken voor iemand bijvoorbeeld is een heel simpel ritueel. Je kunt het wat dat betreft natuurlijk zo groot maken als je zelf wilt. En inderdaad daar kun je ook een ritueelbegeleider voor vragen. Kan me voorstellen dat zij ideeën hebben waar je zelf misschien niet op zou komen.
Maar je kan natuurlijk ook iets anders doen. Zo is het de bedoeling dat ik een mozaïek ga maken voor bij ons thuis in dezelfde kleuren met dezelfde steentjes als het grafmozaïek van mijn zoon. Daarmee is het letterlijk iets maken om te blijven 'herinneren'/herdenken en voor mij geldt dat het ook helpt doordat je doordat je iets maakt, letterlijkt met je handen werkt.
Maar misschien kun je ook iets laten maken. Een sieraad ofzo waarbij je misschien een bepaalde symboliek kan verwerken.
Naar haar geboorteplaats gaan?
En daar rondwandelen, is dat een idee?
Plan gemaakt
Hallo allemaal,
Ontzettend bedankt voor jullie reakties! Ik heb een hele poos getwijfeld of ik deze vraag wel zou stellen en nu lees ik deze berichten allemaal, wat fijn!
Misschien vergeet ik op iemand te reageren, maar dat komt dan nog. Met familieleden iets doen zal niet gaan; ik nog een broer, maar die spreek ik vrijwel niet en hij wil ook nooit over vroeger praten of "iets" doen. Kosten betaald hij ook nooit aan mee, vind hij te emotioneel om zelfs op die manier geconfronteerd te worden, laat staan dat er op een zinsgevende manier iets gedaan wordt.
Mijn moeder was enigst kind, haar ouders zijn ook overleden (ook al was dat niet zo; zij wilden nooit contact met ons). Andere familie-leden van haar ken ik niet, helaas. Dus het zal iets in mijn eentje worden.
En ik heb me niet goed uitgedrukt in mijn eerste posting; ik ben wel van de rituelen maar niet van een indiaans vuurritueel of siberisch sjamaan. Wel op andere manieren, dat staat dichterbij me.
Een tuin heb ik niet, maar ik had wel door deze suggestie bedacht om een mooi fotolijstje te kopen en daar een foto van haar in te doen.
Mijn moeder was heel creatief, ben ik alleen in gedachten, zoals haar handen konden maken wat haar ogen zagen ben ik verre van dat ontwikkeld. Ze was ook erg gesloten en eigenlijk tegen de tijd dat wij elkaar beter leerden kennen, werd ze ziek (binnen vier maanden na constatering is ze overleden).
En de suggestie van Rode Beuk vind ik ook heel goed; dat spreekt me heel erg aan (hopelijk vallen de kosten mee). Ik ga morgen contact opnemen met een van de genoemde personen en denk dat daar een invulling uitkomt die heel waardevol voor me is. De tranen prikken me al in de ogen, wat blijft het toch emotioneel. Ik weet echt wel dat er veel ergere dingen zijn, maar ik mis m'n moeder nog steeds, pfff.
groet,
Betje
Betje
Fijn dat je er wat mee kan. Om de drempel nog wat lager te maken: de twee die ik aanvankelijk noemde zijn oorspronkelijk dominee van het allervrijzinnigste soort. Zelf zit ik ook nog bij die kerk maar dat is helemaal niet nodig. Wat ik bijvoorbeeld heel mooi vond is dat kennissen van mij bij hun scheiding in aanwezigheid van de kinderen elkaar een brief hebben voorgelezen waarin ze terugkeken op wat geweest was en hun voornemens uitspraken voor hun 'nahuwelijk'. Dat deden ze dan op een symbolische plek.
Iets heel anders dan jouw vraag, maar even als voorbeeld van hoe simpel het kan zijn. Ik vind het ontzettend mooi dat je dit voor je moeder en jezelf doet. Wij hebben net een van de begeleiders ingeschakeld bij de dood van mijn moeder, en het voorgesprek is eigenlijk net zo belangrijk als het ritueel zelf.
Good for you! Volg je hart en zoals jij over je moeder praat is ze er nog. Op wat voor manier dan ook.
