Verlies en Verdriet Verlies en Verdriet

Verlies en Verdriet

Jo Hanna

Jo Hanna

24-10-2009 om 11:48

Kan dit gedicht?

Ik schreef gisteren al dat ik de begrafenis van een buurman had bezocht. Nou laat de buurman (begin 20) een (ook jonge) vriendin achter met wie hij samenwoonde, mijn buurvrouw dus. Ik vind het verschrikkelijk voor haar en ik ben samen met mijn kinderen een 'boekje' aan het maken voor haar. De kinderen hebben tekeningen gemaakt en ik heb een gedicht geschreven. Vinden jullie dat dit een gedicht is dat je in zo'n situatie kunt sturen als je degene aan wie je het stuurt normaliter alleen maar gedag zegt. Jullie zien, ik ben tamelijk onzeker over uitingen van emoties en medeleven! Vooral reacties van ervaringsdeskundigen stel ik zeer op prijs. Ik wil vooral niet opdringerig overkomen.

Alleen thuis

Vorige week was dit huis nog
Barstensvol toekomst
Met zullen we morgen …
Gaan we volgende week …
Vandaag is dit huis alleen nog vandaag
Zonder samen om morgen te zijn

Dank & groet, Jo Hanna

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Minet

Minet

24-10-2009 om 11:50

Helemaal goed!

Prachtig, gewoon doen Jo Hanna

Jakiro

Jakiro

24-10-2009 om 11:53

Wat moet ze ermee?

Misschien een beetje hard, maar wat moet zij ermee ?
De uiting van je gevoelens vind ik heel mooi, maar ik mis nog iets troostends, een belofte, iets wat van jou uitgaat. Ik heb het gevoel dat het gedicht nog niet af is.
En waarvoor dank ?
Jakiro

Jo Hanna

Jo Hanna

24-10-2009 om 12:00

De dank

is voor jullie Omdat jullie met mij mee willen kijken.

In feite heb ik ervoor gekozen om er niet iets achteraan te plakken in de trant van: die toekomst komt wel weer. Ik denk dat ik dat zelf in dit stadium eerder als een dooddoener dan als een steun zou ervaren.

Wat ze ermee 'moet'? Ik hoop dat ze zich gezien voelt.

Dank & groet,
Jo Hanna

Bastet

Bastet

24-10-2009 om 12:27

Ik vind het erg mooi.Zoals ik schreef in de kaarsjes,mijn dochter zou gisteren 19 geworden zijn,ze overleed toen ze twee weken oud was.Ik heb alle kaarten nog die ik toen ontving,en heb dat destijds zeer gewaardeerd,ook van mensen die ik nauwelijks kende,verre familie bijvoorbeeld.Dus wat moet ze ermee?Bewaren,en herlezen.

Groetjes,bastet

koentje

koentje

24-10-2009 om 14:06

Ik vind

het prachtig. Zou het zeker geven!
Misschien er nog iets aan toevoegen, van dat jij ernaast bent, iets in de trant dat je er voor haar wilt zijn zo nodig.

tonny

tonny

24-10-2009 om 23:04

Prachtig!

en op deze 'gedichtpagina' niks anders!

Op een andere pagina van het boekje zou je iets kunnen schrijven over 'er zijn voor elkaar'.
Wat een goed idee dat jullie dit met elkaar maken, de kinderen en jij!

tonny

Petr@

Petr@

25-10-2009 om 00:51

Wat

ontzettend lief, zo'n boekje. En het gedicht is prachtig.

gr.
Petr@

Tirza G.

Tirza G.

25-10-2009 om 14:45

Prachtig

Ik zou graag zo'n gedicht gekregen hebben, omdat dat mij als rouwende juist alle ruimte laat. Juist die toezeggingen van: later, toekomst, we zijn er voor je, als het voorbij is..........daar zat ík niet op te wachten. Ik wilde mensen die mijn verdriet zouden (h)erkennen en niet van die semi-opgewekte hoppetee praatjes.
Doen Jo Hanna. Het is prachtig.

Tirza

tonny

tonny

25-10-2009 om 16:07

(h)erkenning

helemaal met Tirza eens!

Volgens mij is er niks troostends te verzinnen. Het ís er gewoon niet...
(h)erkenning is het beste wat je kunt tonen!

tonny

Bijzonder

dat jullie samen zo bezig zijn met het gemis van de buurman. Ik zie al bijna het tafereeltje voor me, de kinderen zo betrokken.

Het gedicht vind ik fantastisch, inderdaad, dat diegene gekend wordt in haar verdriet.

Wat mij betreft zo doen, ik weet zeker dat het heel erg gewaardeerd wordt!

Jo Hanna

Jo Hanna

25-10-2009 om 23:29

Dank dus

dus voor al jullie reacties. Ik heb het boekje vandaag in haar brievenbus gedaan. Ik belde eerst aan, dacht dat ze er was maar ze deed niet open. Vandaag was die jongen een week dood. Ik kon me er iets bij voorstellen En hij zou ook nog morgen jarig zijn geweest.
Ik heb er nog wel een briefje bij gedaan, dat ik haar veel kracht en liefde wens om haar grote verlies te dragen en dat als ik als buur iets voor haar zou kunnen doen, ze het gerust kan vragen. Ze zal het niet gauw doen. Ze heeft (gelukkig!) veel familie heel dicht in de buurt wonen. Maar je weet maar nooit, een keer de hond uitlaten of zo?
Ik hoop maar dat het in goede aarde valt maar denk ook vrij simplistisch: het komt uit een goed hart.
Echt fijn dat jullie zo positief reageerden. Dankjewel!
Groet, Jo Hanna

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.