Kinderen terug laten komen van vakantie als opa overlijdt?
Beste allemaal,
Ik lees al jaren mee op OO. Maar nu heb ik zelf een vraag.
Mijn vader is ernstig ziek en zal niet meer beter worden. hoe lang het precies gaat duren weten we natuurlijk niet maar langer dan enkele maanden zal dat niet meer zijn.
Natuurlijk heb ik mijn ex man daarover geïnformeerd, zodat hij weet wat er speelt en dat de kinderen (12 en 14) daar wellicht vragen over stellen of verdriet over hebben.
Gistermiddag ging ik school en sportspullen naar mijn ex brengen. doen we ieder weekend omdat het te veel is om op de fiets mee te nemen voor de kids. Staande aan de voordeur een praatje over de sportwedstrijden van het weekend.
Plotseling begon mijn ex over de ziekte van mijn vader en hoe het met hem ging. Na die inleiding, die op zich niet vervelend was, deelde hij me mee dat hij niet van plan is terug te komen van vakantie als mijn vader onverhoopt tijdens hun vakantie overlijdt. Ze gaan naar een hele verre bestemming dus het is ook niet niks dat snap ik best. Maar hij heeft er niet met de kinderen over gesproken en ook niet met mij. Hij had wel advies ingewonnen bij derden en die vonden allemaal dat het niet nodig is om de kinderen terug te laten komen van vakantie.
Ik merk dat ik erg van slag ben hiervan. En niet weet hoe te reageren. Ik kan me niet voorstellen dat ik straks op de begrafenis van mijn eigen vader sta zonder mijn kinderen.
Misschien doet de situatie zich wel helemaal niet voor, dat hoop ik natuurlijk. Maar ik kan de gedachte maar niet loslaten.
Wat zouden jullie doen?
Bespreken
Poeh zeg, dat vind ik niet niks hoor: een ex die hier zomaar een beslissing over neemt. Uiteraard mag hij beslissen of hij wel of niet terugkeert voor een begrafenis. Maar naar mijn idee kan hij deze beslissing niet voor jullie kinderen nemen. Hij ontneemt hen daarmee de mogelijkheid om afscheid te nemen van hun opa!
Ik zou het hen zelf voorleggen geloof ik, ze zijn oud en wijs genoeg. Dus rustig om de tafel zitten en hen vertellen dat, als hun opa overlijdt tijdens hun vakantie, ze dan niet bij het afscheid kunnen zijn. Aan hen is dan de beslissing of ze al dan niet met hun vader meegaan op vakantie en dit risico willen lopen.
Ik vind niet dat je je ex kunt dwingen om terug te keren, maar ik vind wel dat je kinderen een keuze moeten hebben. Het gaat immers om hun opa.
'wat zouden jullie doen'
erop terugkomen in een rustig gesprek.
Je was in eerste instantie overdonderd en hebt er nu verder over nagedscht.
Je wist al van die verre reisbestemming af. Je hebt niet eerder zelf aangekaart dat je dat best lastig vindt, nu je vader zo ziek is? Veel mensen zien in so'n situatie af van verre bestemmingen.
Het voelt naar dat hij over zoiets ingrijpends wel met derden praatte maar niet met jou, de moeder van de kinderen. Hij schatte het kennelijk anders in.
Zien je kinderen opa vaak? Komen ze ook nu geregeld bij hem op bezoek? Vertellen ze daarover bij hun vader? Beseffen ze (voor zover je zoiets kunt beseffen als het nog niet zo ver is) dat opa er slecht aan toe is en dat het einde snel nadert?
Ik denk dat je een keuze moet maken die in de eerste plaats voor je kinderen belangrijk is. Stel dat je vader op dag twee van hun vakantie overlijdt, dan hebben ze hem niet meer ontmoet en zijn aanwezig bij de uitvaart. De vakantie is dan in een klap voorbij (ook voor je ex trouwens). Het zijn moeilijke afwegingen.
Investeer in elk geval nú in het contact met opa. Dat is zeker zo belangrijk als aanwezig zijn op het officiele moment van afscheid.
Druk
"vertellen dat, als hun opa overlijdt tijdens hun vakantie, ze dan niet bij het afscheid kunnen zijn. Aan hen is dan de beslissing of ze al dan niet met hun vader meegaan op vakantie en dit risico willen lopen."
Ik vind dat je hiermee akelig veel druk op de kinderen legt, als je het op die manier brengt. Tenminste, ik was het soort kind dat dan de reis maar afzegde, omdat ik donders goed door had wat het door moeder gewenste antwoord was.
Het is niet niks om je kinderen te moeten missen als je vader begraven wordt, het is ook niet niks om als puber van een verre reis te moeten afzien (of te denken dat je ervan hoort af te zien) omdat misschien opa zou kunnen overlijden.
Kun je goed met je ex overweg? Kun je het er nog eens rustig met hem over hebben? Zou het verschil gemaakt hebben als hij het jou had voorgelegd? Wat steekt meer, dat je kinderen er misschien niet zijn of dat hij het met anderen besproken heeft?
Misschien is hij een egocentrische hork, misschien heeft hij juist gemeend jou niet met die beslissing op te moeten zadelen. Alles kan.
Ik zou voor ik beslissingen nam nog eens met hem praten, en ook met de kinderen. Maar als je ermee kunt leven dat je kinderen op reis zijn als je vader overlijdt, breng het dan ook als voldongen feit ("Jongens, jullie moeten nog een paar keer langs opa gaan want als hij overlijdt als jullie op reis zijn zie je hem niet meer") en niet als keuzemogelijkheid.
kansen/afwegingen
Even beetje'zakelijk', sorry, een paar overwegingen:
Zelfs als ze terug zouden komen zijn ze misschien te laat. Dus waarom wil je dat ze terugkomen? Om nog afscheid te kunnen nemen en/of de crematie/begrafenis?
Als hij toch al overleden is, is er een heleboel tijd/geld/moeite voor gedaan om te proberen op tijd terug te komen. En dan lukt het nog niet. Je kunt zeggen: dan zijn ze in ieder geval terug voor crematie of begrafenis.
Als de gezondheid echt niet te voorspellen valt dan zou ik proberen te bereiken dat ze wel terugkomen voor de begrafenis en dat je bijvoorbeeld aanbiedt daar geld voor te reserveren zodat je ex er financieel geen nadeel van ondervindt.
Tussen overlijden en begrafenis kun je vrij veel tijd plannen dus op zich zou dat moeten kunnen (waar ze ook ter wereld zijn).
Maar ik zou geen bericht naar hen sturen als het plotseling slechter gaat, ik zou pas bericht sturen als hij overleden is. En dan moet er een plan liggen.
Als ex echt niet wil terugkomen, zou ik het met de kinderen gaan bespreken. Zijn je kinderen al eens op begrafenis of crematie geweest, hoe zit het met de andere opa's en oma's? Welk beeld hebben zij erbij, bij het proces van overlijden en wat het betekent om samen bij een crematie te zijn etc.
Ik zou natuurlijk zelf ook mijn kinderen erbij willen hebben, maar als je echt merkt dat je ex niet wil bewegen dan zou ik zelf niet aan mijn kinderen laten merken dat ik dat voor mezelf verdrietig vind. Ik zou hen proberen te helpen voorbereiden op het feit dat het mogelijk is dat opa er niet meer is en dat ze ook de begrafenis dan niet mee zullen maken.
En laat het daarna voor al door je ex uitleggen . . . ik vind wel dat hij ook moet zeggen waarom hij het niet belangrijk vindt. Maar jij zou eerst met hen moeten praten denk ik.
gr Angela
Toevoeging
Bij dat laatste bedoel ik ook: als er écht vanuit de kinderen een wens is om bij opa's verscheiden te zijn, dan kunnen ze dat ook uit zichzelf aangeven. "Wacht even, bedoel je dat we niet terugkomen? In dat geval....."
Kosten
Ik zou aanbieden om de kosten op me te nemen om de kinderen terug te vliegen.
Ex hoeft uiteraard niet mee terug. De kinderen zijn oud genoeg om (samen) alleen terug te vliegen. Ik zou het wel belangrijk vinden dat ze bij het afscheid aanwezig zijn. Maar ik redeneer hierbij natuurlijk wel uit mijn eigen situatie. Voor mijn kinderen zijn hun grootouders altijd heel belangrijk (geweest) en zij zouden er zelf niet aan moeten denken om die periode rond het afscheid te missen en zeker om de begrafenis te missen. Ze zouden dat ook niet accepteren dat hun vader die beslissing zou nemen.
In jouw geval zou ik in eerste instantie zelf met de kinderen hierover spreken. Met 12 en 14 zijn ze oud en wijs genoeg om hier zelf een mening over te hebben. Naar aanleiding van dat gesprek kan je vervolgens weer hierover met ex afspraken maken.
kosten
' Ik zou aanbieden om de kosten op me te nemen om de kinderen terug te vliegen.'
Dat moet maar net kunnen. Het is dan erg ver en erg plotseling. Als er geen annuleringsverzekering is afgesloten die voorziet in deze situatie (grootouders/kleinkinderen) dan is het een pittig bedrag. Ex koos deze dure verre reis, we weten niet of TS zo ruim in haar geld zit om twee plotselinge vliegtickets te betalen.
lastig hoor
Lastig hoor. Ik snap goed hoe jij je voelt, maar heb ook begrip voor je ex. Wij hebben er tijdens een reis ook eens voor gekozen om niet terug te gaan toen een oom overleed. We weten dat mijn schoonvader het erg op prijs had gesteld als we wel terug waren gekomen voor de begrafenis. Het was immers zijn broer, dus heel dichtbij.
Wij vonden voor ons gezin de impact te groot. We waren ver weg, het zou een hele operatie zijn om op tijd terug te zijn. Daarna snel terug gaan, was echt geen optie meer. We zouden dus twee weken van onze reis 'inleveren'. Bovendien zéér kostbaar. Vele kosten hadden we al gemaakt en voor een verdere terugkeer zouden we veel extra kosten hebben. En hoeveel we ook om de oom (en mijn schoonvader) gaven, het is wel een groot 'offer' voor twee uurtjes begrafenis. Als we dichterbij waren en met eigen auto in een dag rijden terug konden zijn, dan zou het anders zijn. Dan kun je er eventueel zelfs voor kiezen om daarna weer terug te gaan.
Nu afscheid
Waarom moeten de kinderen per se bij de begrafenis zijn? Opa zelf is er dan niet bij, ze gaan dan alleen mee omdat het zo hoort.
Beter investeer je in momenten nu met opa en vlak voor de vakantie nemen de kinderen afscheid omdat opa eventueel overlijdt in hun vakantie. Dat gebeurt nou eenmaal, oude mensen overlijden.
Zou het doen zoals Heester
Hoewel ik begrijp dat je je door ex overvallen en/of voor het blok gezet voelt, en dat het ook naar voelt dat hij het niet met jou besproken heeft en wel met 'derden', zou ik het aanpakken zoals Heester. Sterker nog, ik zou dan denk ik ook niet aan de kinderen laten weten dat hij overleden is. Want wat zouden ze daar dan mee opschieten? Verdrietig zijn ze ook wel als ze het horen als ze terugkomen, maar dan hebben ze tenminste een onbezorgde vakantie gehad.
Ja, dat is voor jezelf heel naar, zonder de kinderen op de begrafenis van je vader. Maar zou je je beter voelen als ze bij je zouden zijn, wetend dat ze daarvoor hun vakantie hebben moeten afbreken? Ik denk het niet...
En nog een overweging: zou je je kinderen zelf terug laten vliegen, of wil je dan dat ex met ze mee terugkomt? Want een lange reis terug, wetend dat ze teruggaan omdat opa dood is, lijkt me voor de kinderen een zware opgaaf.
Tenslotte: de mensch lijdt dikwijls het meest, door het lijden dat hij vreescht. Deze oude tegeltjeswijsheid blijkt altijd weer heel waar te zijn. Dus ik zou me er niet heel druk om (proberen te) maken en ervan uitgaan dat je vader ervoor of erna overlijdt.
Ik vind wel dat je (op een rustig moment) aan ex kunt laten weten dat je zijn communicatie hierover op zijn minst onhandig hebt gevonden. Maar ik ga ervan uit dat hij het niet rot bedoelde. Het klinkt namelijk alsof jullie best redelijk met elkaar door een deur kunnen.
Sterkte, een ernstig zieke vader hakt er sowieso in natuurlijk.
Kinderen
De kinderen zijn oud genoeg om hier zelf een mening over te hebben. Ik weet zeker dat als ik dit niet aan mijn kinderen zou vertellen ze echt heel boos op mij zouden zijn na afloop en het vertrouwen tussen ons behoorlijk beschadigd zou zijn. Ik weet dat veel mensen het doen. Niks zeggen over moeilijke situaties om een ander te beschermen. Een tante van mijn man die stierf aan kanker heeft nooit tegen haar kind in het buitenland gezegd dat ze ongeneeslijk ziek was tot dat ze in coma in het ziekenhuis lag en kind eindelijk op de hoogte werd gesteld door de buren. Kind heeft nooit meer echt afscheid kunnen nemen. Mijn man kreeg een keer een telefoontje van een onbekende dokter dat de operatie van zijn moeder goed was verlopen. Mijn man wist niet eens van de (gevaarlijke) operatie af. Hij was echt woedend dat ze niks had vertelt. Ik snap het dilemma wel maar mijn ervaring is dat verzwijgen en andere mensen niet zelf laten beslissen vaak er veel dieper inhakt.
Ik zou echt heel boos en verdrietig zijn als ik na twee weken fantastische vakantie in Nepal (om maar iets te noemen) thuis zou komen en mij vertelt werd dat opa dood en begraven was.
Dus vandaar mijn advies om sowieso eerlijk te zijn, de kinderen er bij te betrekken en naar hun mening te luisteren.
Ik zou zelf aanbieden om de vluchten terug te betalen maar ik heb ook wel een spaarrekening voor noodgevallen. Dat zal niet iedereen hebben. Hoe het met verzekeringen zit weet ik niet. Misschien dat die een deel terug betalen? ik sluit zelf meestal geen of weinig reisverzekeringen af omdat de voorwaarden vaak vrij slecht zijn. Maar misschien vergoeden ze in dit geval wel deze kosten.
niet verzwijgen
omdat het anders de vakantiepret zou verstoren.
Heb ik ervaring mee, en het desbebetreffende kind heeft dat erg naar gevonden.
Ook op vakantie kun je iets met je verdriet, al is het maar een kaars aansteken in een mooie kathedraal of een bijzondere schelp of steen oprapen om later op het graf te leggen.
Afhankelijk van de relatie grootouder kleinkind
Ik heb 2 kinderen die met de ene opa en oma een stevige goede band hebben. Met de andere opa een redelijke band en met de oma totaal geen band. Oma is echt altijd en alleen maar boos, sikkeneurig en teleurgesteld.
Als een van de grootouders zou kunnen overlijden tijdens de vakantie van de kinderen zou ik vooraf bespreken wat ze willen. Zolang ze nog met ons meegaan gaan wij terug en zij ook. Maar ik zou mij kunnen voorstellen dat oudste over 4 jaar alleen weg is en als de boze oma dan overlijdt dat oudste niet terug komt, voor die opa misschien en voor andere opa en oma zeker wel.
Zeker als kinderen al wat ouder zijn kunnen ze heel goed aangeven wat ze willen en kunnen ze niet door een andere ouder gedwongen worden niet naar de uitvaart te gaan, omdat ze op vakantie zijn.
In geval van to is de keus aan de kinderen en de moeder, het zou de ex-schoonzoon sieren als hij ook bij de uitvaart is maar dat is geen verplichting, hoewel het natuurlijk wel de opa van zijn kinderen is.
band
Mijn nicht zat als puber in Amerika als au pair toen onze oma overleed. Haar ouders hebben haar dit niet gezegd en ze kon dus niet overkomen voor de begrafenis. Daar heeft ze het nog steeds over en is ook boos op haar ouders hierover, ze had er graag bij willen zijn.
Het ligt dus denk ik aan de band. Ik zou het er toch ook met je kinderen over hebben. Als het allemaal 'niet zo erg' wordt gevonden kan je vlak voor ze weg gaan samen met ze bij opa langs.
Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vindt daar dan zonder kinderen te staan, maar je kinderen kunnen een heel ander idee hebben waarom ze er wel of niet bij willen zijn. Dat ligt aan de band en aan eerdere familietradities. Ze denken misschien nog niet zover dat ze er ook voor jouw steun zijn. Hopelijk heb je broers/zussen/andere familie/vriendin om je te vergezellen, mochten ze er niet zijn. Willen ze er perse bij willen zijn dan valt er misschien wat te regelen dat ze alleen terug gaan.
Meegemaakt
Wij zijn ooit eens op vakantie gegaan toen de oma van mijn ex op sterven lag. We hadden al afscheid genomen en hadden al besloten niet terug te komen voor de uitvaart omdat dat voor ons gevoel en voor oma niet zou uitmaken. De ouders van ex stonden hier ook achter (we waren nog jong, begin 20), maar de kritiek vanuit de familie was niet van de lucht! Desondanks zou ik het nu hetzelfde doen en ook de beslissing bij mijn kinderen laten. Met de kanttekening dat ik bij jonge kinderen, zoals bij TO, wel voor hen zou beslissen als ze twijfelen. En dan neigend naar niet gaan, maar voor de vakantie nog een bezoekje brengen. Ze hoeven zeker niet terug te komen omdat ik daar anders alleen sta.
moeilijk..
Het is een moeilijke situatie... Toen wij vorig jaar op zomervakantie gingen is mijn favoriete oma overleden. Ik wist de datum het was euthanasie. Toch ben ik op vakantie gegaan samen met mijn 7 persoons gezin. Ik heb er nooit spijt van gehad! Voor ik weg ging zijn mijn kinderen en ik afscheid gaan nemen. Het was een mooi, moeilijk en emotioneel moment. Mijn kids 10 en 9 zeiden "oma ik zie je later in de hemel"... Ik zei oma ik kan niet gaan naar Frankrijk... Maar mijn oma zei "ik ben blij dat jullie er waren het is nu goed als ik ga". Misschien kan je als hij nog in de kinderen hun ogen "goed" is officieel afscheid nemen. Dat ze er bij een dienst niet bij zijn is alleen voor jou moeilijk je vader is er al niet meer. En de kinderen krijgen geen heftig afscheid maar een mooi moment samen... En het is misschien net als bij ons pas over 9 weken zomervakantie en kan je een betere inschatting maken. Ik denk dat het ook voor de kinderen niet zo fijn is om een vakantie af te breken voor een overlijden. Zeker niet als er geen diepe band is tussen de kinderen en opa. Ze zijn tenslotte op een leeftijd dat het duidelijk is waarom ze "moeten" komen. Maar als het contact speciaal was maak er dan een speciaal momentje van je vader zal het begrijpen... En dat de ex er niet aan meewerkt zou ik proberen los te laten. Kijk even goed naar wat voor je kinderen het fijnste, beste en meest logische oplossing is.
Heel veel sterkte!!!
overleg
Als de band met opa heel goed is, zou ik er met de kinderen zeker over praten en hen mee laten beslissen. Ik moet wel zeggen, als mijn kinderen een verre reis zouden maken zou dat iets heel bijzonders zijn (zoveel geld is er niet), dus zo'n reis afbreken zou wel heel erg zijn. Kan me voorstellen dat dat ook wel mee weegt in je beslissing.
Jeetje
Enig overleg was toch wel gewenst geweest, ik begrijp dat je daar van streek door bent! Hoezo kan hij hierin bepalen? En hoezo moet dat even tussen neus en lippen door? Het gaat over jóuw vader en ik vind dat jij hierdoor ook een zwaardere stem hebt in het bepalen wat te doen. Ik zou me ook niet voor kunnen stellen dat ik afscheid zou nemen van mijn vader zonder dat de kinderen erbij zouden zijn. Mijn vader is enkele jaren geleden overleden en de periode van afscheid is bijzonder en heel intiem, ook de kinderen hebben dit heel bewust meegemaakt en spreken hier nog regelmatig over. Je wil dan juist allemaal samen zijn.
Welke alternatieven je ook bedenkt, een uitvaart is eenmalig en kan je niet overdoen.
En ja, waarschijnlijk vul ik in 
Het is een moeilijke situatie want ik begrijp dat je ook niet voor je ex man kan bepalen de vakantie op te breken en ruzie is in deze periode wel het laatste dat je kan gebruiken. En mopperen over de ongevoeligheid van je ex schiet ook niet op. Ik denk dat je moet gaan praten en kijken wat de mogelijkheden zijn, misschien is je ex wel bereid de reis om te boeken en volgend jaar weer verder weg te gaan? Succes.
maar . . .
je hebt nog niet laten weten of de ziekte al zo duidelijk was toen ze boekten? Toen is het kennelijk ter sprake gekomen, dat je je ex vroeg om de bestemming misschien wat dichterbij te houden? Of had je nooit gedacht dat hij dit zou zeggen?
gr Angela
Stappen
Bij het verwerken van zo'n slecht nieuws zijn er verschillende stappen. Voor de mensen die emotioneel het dichtst bij die persoon staan is de emotionele verwerking van het slechte nieuws van de ziekte het allerbelangrijkste. Als je er iets verder vanaf staat zijn praktische vragen het belangrijkste. als je zelf nog in de emotionele fase zit van het besef dat iemand zo erg ziek is, dat die kan overlijden, dan is de confrontatie met praktische zaken altijd naar en vervelend en op het verkeerde moment.
Het kan zijn dat de confrontatie dus dubbel was: enerzijds met ex die op een wat vervelende wijze iets communiceerde; anderzijds met het gegeven dat mensen al over zulke praktische zaken als vakantie en begrafenis gaan nadenken, terwijl jij nauwelijks beseft dat er mogelijk en begrafenis komt.
Ik zou nooit, maar dan ook nooit het gesprek over de vakantie en een eventuele begrafenis aangaan met de kinderen. De kinderen kunnen zelf wel bedenken dat er mogelijk een probleem komt en dat kunnen ze dan ook wel vragen. Maar ik denk dat de kinderen nu uit 'vrije wil' zouden kiezen om dan thuis te blijven, omdat ze liever hun vakantie opofferen dan hun moeder verdriet doen.
Maar stel je nu eens voor dat je dat nu al bespreekt, vader teleurgesteld omdat de mooie vakantie niet doorgaat, kinderen teleurgesteld maar vol begrip, en dan dan leeft vader de hele vakantie nog; en maanden daarna ook nog.
Het is nu al 14 maanden geleden dat mijn moeder het slechte nieuws kreeg, nog een paar maanden.... Inmiddels zijn we meer dan een jaar verder. Beter wordt ze niet, maar blijkbaar heeft elk lichaam een eigen tempo.
Toen de vader van mijn ex snel achteruit ging en bediend zou worden waren al zijn eigen kinderen uitlandig. Ik was er alleen wel, de ex-schoondochter, die nooit een goede relatie had met hem. Maar mijn kinderen waren zijn enige kleinkinderen. zodoende moest hij het met mij doen.
Ik denk dat je wel met je ex rustig nog eens kunt praten: het overviel me nogal. Ik wil er even over doorpraten. en dan praktisch, dus niet dat de kinderen nu al beschikbaar moeten zijn in de vakantie voor het geval dat.... Maar in de zin van: heeft het zin om een annuleringsverzekering af te sluiten, wat als....moeten de kinderen dat dan weten, kun jij dat dan opvangen etc. etc. etc. Gewoon doen wat je hem verwijt dat hij niet heeft gedaan, namelijk erover praten, waarbij de vakantie een gegeven is, al is het maar omdat zo'n vakantie tijdig geboekt wordt en de voorpret minstens zo leuk is als de vakantie zelf.
Ik gun je vader, dat hij, net als mijn moeder, nog intens kan genieten van elke nieuwe dag. en dat het er onverwacht meer mogen zijn dan ooit verwacht.
Tsjor
Het leven
Moet me even van het hart: mijn ex, de vader van mijn kinderen dus, heeft net een zware hartaanval/stilstand/ritmestoornis etc. gehad. en overleeft. Maar zomaar, op een gewone werkdag, terwijl iedereen bezig was kan het gebeuren. Je weet het nooit in het leven. Alleen nu denk je dat je iets vooraf weet en dat je dus kunt gaan plannen en organiseren.
Tsjor
Reactie
Een heel verhaal getypt en nu staat het er niet.
Morgen opnieuw!
Alle reacties helpen mijn beeld op een rijtje te krijgen.
Daarvoor alvast veel dank.
alles op een rijtje (een beetje dan)
Voor nu heb ik het volgende bedacht.
een aantal jaren geleden ben ik zelf met mijn vader naar zijn zus (mijn tante dus) in de VS gegaan om afscheid van haar te nemen. We zijn een week daar geweest. Zijn motivatie was ik neem liever afscheid nu ze er nog is, dan kan ik alles zeggen wat ik nog wil zeggen. Als ze is overleden vlieg ik daarheen en sta ik bij een kist. Ons verblijf daar was heel mooi.
Dat geldt natuurlijk voor de kinderen ook. Ze kunnen in de komende weken en voordat ze weggaan van opa afscheid nemen. Mocht het dan gebeuren dat hij overlijdt tijdens hun reis hoeven ze daarvoor niet terug. Tenzij ze het zelf willen. Bij die overweging speelt ook mee dat ze echt aan de andere kant van de wereld zitten en niet in een paar uur terug zijn.
Het is hún proces met opa. Ik heb mijn eigen proces. Natuurlijk heb ik verdriet als ze er niet bij zijn op de begrafenis. Maar dan zou ik ze terug laten komen voor míj en niet voor henzelf.
Dit neemt niet weg dat een gesprek met mijn ex hierover ook nog een keer plaats moet vinden. Hij moet weten dat staande aan de voordeur niet een prettige manier is om hierover te praten. Daarnaast zal ik aangeven dat als de kinderen er anders over denken we dan ook anders zullen moeten handelen. Het is hun opa en hun proces.
Ik heb met mijn gezin een doorlopende reis en annuleringsverzekering. Ik zal navragen of deze ook op hen van toepassing is als ze
hoe dank ook, dank voor jullie begrip en alle overwegingen het helpt om op die manier zaken op een rijtje te krijgen in mijn hoofd.
Daarnaast ga ik denk ik hele zakken kaarsjes branden. Laten we hopen dat mijn vader niet in de vakantie overlijdt.
groet,
Druifjes
Verstandig hoor
Inderdaad is afscheid nemen tijdens het leven heel waardevol.
We hebben dat, met de twee kinderen, meerdere keren gedaan met de familie van ex omdat men daar dezelfde dag begraaft en we het dan toch niet zouden halen met vliegen. Ik heb nog wel steeds de behoefte om een keer het graf te zien. Als we een keer in de gelegenheid zijn. Door de scheiding gaan we daar niet meer heen.
Maar je kunt ook altijd na afloop van de vakantie, mocht je vader dan inderdaad overleden zijn, alsnog een keer het graf samen bezoeken.
En tegenwoordig worden er ook vaak foto's gemaakt, er zijn bandjes van de kerkdienst en familie en vrienden kunnen verhalen van de begrafenis.
waarom
mogen ze niet terug van je ex? Is dat vanwege de kosten of omdat het jammer van de vakantie is? In het eerste geval kun je vragen of hij een goede annuleringsverzekering voor hen afsluit en aanbieden die te betalen. In geval van overlijden worden de kosten van terugreizen dan vergoed en vaak ook nog het restant van de vakantie terugbetaald (was bij ons in elk geval wel zo).
Goede oplossing Druifjes
Ik wens je veel sterkte.
Kinderen laten beslissen
Ik vind dat voorbeeld van die nicht hierboven die au-pair was en niet werd ingelicht. Je moet als ouders in dit soort gevallen je kinderen als serieuze gesprekspartner zien. Van iedereen bij wie ouders uit goede bedoelingen iets dergelijks hebben besloten proef ik dat ze het hun ouders nog een soort van kwalijk nemen. Mijn oma overleed toen ik een jaar of 9 was, mijn ouders en ooms en tantes wisten niet of wij bij de crematie-plechtigheid moesten zijn (was toen jaren '70) niet zo vanzelfsprekend als tegenwoordig, dus dat was wel een soort van vraagstuk. Ze hebben besloten dat wat de oudste neef besloot (die was een jaar of 14) dat dat voor alle kleinkinderen gold. Hij wilde dus niet gaan. Ik weet dat nog steeds en ik kan nu natuurlijk niet meer zeggen dat ik het ze nog kwalijk neem, maar ik vond het heel naar. Op volwassen leeftijd heb ik het er nog wel met mijn moeder over gehad, dat ik dat echt niet leuk vond en zij had er ook achteraf spijt van. Het ging om haar schoonfamilie en ze heeft zich laten leiden door hun. Ook mijn mans oma overleed toen hij op vakantie was toen hij een jaar of 17 was, zijn ouders wilden ook niks zeggen. Hij hoorde het echter aan hun stem dus vroeg het op de man af en is toen gelijk naar huis gegaan. Ook hij is daar bijna 30 jaar later nog een soort van verbolgen over. Ik kende hem nog niet eens maar ik heb het verhaal al heel vaak gehoord: ze wilden me het niet eens zeggen.
Hoe lang gaan je kinderen op vakantie? Vaak kan er uitstel van de begrafenis gevraagd worden ivm mensen die uit het buitenland moeten komen. Dan zou het echt in de eerste helft van de vakantie moeten gebeuren wil het een probleem zijn, maar dat zie je misschien op het tijdstip van vertrek al wel een beetje aan komen.
Ik zou er nog eens serieus met je ex over praten.
