Ouders gaan scheiden: volwassen kind
sorry voor de lange tekst!
ik ben 28 jaar. Ik woon nog thuis en ben enig kind. De laatste jaren zijn er ontzettend veel problemen thuis. Mijn ouders zijn oprecht hele lieve zorgzame ouders, maar als het ruzie is het ineenkeer voor 4 à 5 dagen aan 1 stuk. Ze roepen, verwijten en vaak word er ook geduwd en getrokken. Ze roepen op die momenten dan ook dat ze gaan scheiden.
Even wat context: mijn moeder heeft MS, maar is redelijk stabiel. Mijn vader is heel wat ouder dan mijn moeder. Hij heeft een beroerte gehad enkele jaren terug en heeft Parkinson. Omwille van de onhoudbare situatie thuis heeft hij een opname achter de rug in een psychiatrisch ziekenhuis. Hier is hij 6 weken verbleven en hebben ze hem onderzocht. Hier is helaas niets uitgekomen. De ruzies/woede/… zouden niet voortkomen uit zijn beroerte of parkinson of nog een andere ziekte. Hij is volledig gezond verklaard.
Wij vertrekken morgenochtend samen als gezin voor een weekendje weg. Dit doen we meermaals per jaar en staat al gepland vanaf begin dit jaar. Er is zaterdagnamiddag ruzie ontstaan en gewoon niet meer gestopt.
Maandagmiddag zag ik op mijn werk dat mijn vader een bericht had gestuurd dat het weer ruzie was, terwijl mijn moeder mij wilt gerust laten op het werk. Ik ben hen gaan bellen, maar ze bleven roepen/tieren terwijl ik aan de lijn was, een kwartier lang.
Ik besef dat ik ook fouten maak. Ik slaag mijn ouders of roep ongelooflijk hard. Uit onmacht, maar weet dat dit echt niet hoort. Ik vraag ze eerst altijd rustig om te zwijgen of te stoppen met ruzie maken, maar ze gaan maar door. Drie jaar lang is dat hier bezig met minstens maandelijks 3-5 dagen ruzie en al die kleinere ruzies tussenin nog niet meegeteld.
ik neem maandag contact op om te zoeken naar een psycholoog voor mezelf. Ik wil mijn ouders nooit meer slaan of zo schreeuwen, maar ze kleineren mij en maken mij kapot met woorden waar nooit enig bewijs van is. Als ze rustig zijn zijn het de liefste ouders.
Nu vertrekken wij morgenochtend dus op weekend samen. Mijn moeder is helemaal kapot, ook door mij. Mijn vader en moeder negeren elkaar ook zo veel mogelijk.
ik weet niet meer wat te doen.
ik ga binnen 3 maanden eindelijk alleen wonen. Ze weten dat ook. En toch is het allemaal niet goed genoeg en moet ik op deze manier het huis uit.
Ik maak fouten, het is ook mijn feit dat mijn ouders gaan scheiden. Dan ben ik alles kwijt dat ik nog heb. Mijn ouders zijn letterlijk de enigste mensen die ik nog heb in mijn leven en zij mij ook. Heb helaas al heel veel verlieservaringen achter de rug en vrees dat hiervan ook mijn verkeerde heftige reactie komt.
wat moet ik doen om dit weekendje weg zo normaal mogelijk te laten verlopen? En wat daarna?
Ik zou ook stoppen met je ouders je gezin te noemen
Dat scheiden zie ik nog niet gebeuren. Je ouders roepen maar wat. Goed dat je daar weggaat.
Je vroeg advies mbt het weekend weg met je ouders: hou het rustig, low key. Doe gewoon wat dingen samen die jullie voorheen ook samen zouden doen: wandelen, koken, spelletje. Wat het ook is.
Adem diep door, reageer niet op je ouders als je je reaktief voelt. Trek je dan terug op je slaapkamer.
Zoek de dingetjes dit weekend die jullie bindt. Culturele dingen, eten, muziek. Wat het ook is. Leg daar de nadruk op.
Hetzelfde met de momenten erna. Als je uit huis gaat. Focus niet op wat frustratie, strubbelingen geeft. Maar juist op wat jullie verbindt, samenbrengt.
En leer voor jezelf te te laten. Los te laten van de zware ballast die je meedraagt. Ga leren mediteren, Mindfullness
En creeer een open toekomst voor jezelf
Ik lees een totaal verkeerd gezinsverband tussen jullie alle drie. Jij gebruikt zelfs geweld (slaan, schreeuwen, dreigen) tegen je ouders. En onderling gebruiken je ouders ook weer verschillende vormen van geweld tegen elkaar (schreeuwen, manipulatie, doodzwijgen, dreigen etc). Als jij dit als voorbeeld hebt gehad is jouw reactie niet zo vreemd. Je hebt totaal het verkeerde voorbeeld gehad. En dit is jouw normaal voor een relatie. Het zal heel wat therapie kosten om jou normale gedragsnormen aan te leren. Dit zit immers in jou geprogrammeerd. Op deze manier krijg jij later geen gezonde vriendschappen en relaties. Die accepteren dit gedrag niet. Of je brengt anderen schade toe. Wat ik zou aanraden:
- neem zsm contact op met de huisarts en ga in (gedrags) therapie,
- neem afstand tot je ouders. Zij kiezen wel of niet voor elkaar. Dat is hun! Beslissing niet die van jou,
- Jij bent niet verantwoordelijk voor een eventuele scheiding (die ik hier zou toejuichen),
- hou op met al die contacten. Niet continu samen op vakantie. Ga alleen of op een groepsreis met leeftijdsgenoten,
- je bent 28. Waar is jouw eigen leven? Investeer in hobby's, ga sporten, zoek vrienden en sociale contacten van jouw leeftijd.
Echt tijd voor je eigen leven!
Waarom zou het erg zijn als jouw ouders scheiden? Ze maken elkaar niet gelukkig. Jullie zitten in een ongezonde situatie en allemaal ervan weglopen lijkt me de beste oplossing. En ga niet mee op vakantie.
Ik begrijp het niet zo goed. In eerdere berichten schreef je dat je vader vasculaire frontotemporale dementie heeft. Is dat dan niet meer zo? Want het is niet onbekend dat mensen die dat hebben hun persoonlijkheid erg kan veranderen en erg boos kunnen worden door veranderingen in de hersenen. Als je ouders echt de ziektes hebben die je schrijft, dan is dat echt een moeilijke situatie.
Ik zou uit huis gaan, hulp regelen voor je ouders en me meer verdiepen in de ziektes die zij hebben en hoe je daar als mantelzorger mee om kunt gaan.
S.ndra schreef op 31-05-2025 om 23:14:
Ik begrijp het niet zo goed. In eerdere berichten schreef je dat je vader vasculaire frontotemporale dementie heeft. Is dat dan niet meer zo? Want het is niet onbekend dat mensen die dat hebben hun persoonlijkheid erg kan veranderen en erg boos kunnen worden door veranderingen in de hersenen. Als je ouders echt de ziektes hebben die je schrijft, dan is dat echt een moeilijke situatie.
Ik zou uit huis gaan, hulp regelen voor je ouders en me meer verdiepen in de ziektes die zij hebben en hoe je daar als mantelzorger mee om kunt gaan.
Mijn vader heeft uiteindelijk geen vasculaire dementie of toch geen officiële diagnose hiervan. Alle symptomen,… wezen deze richting uit maar uiteindelijk blijkt hij het niet te hebben. En is zelfs gezond verklaard. We lopen gewoon overal er tegenaan. Geen verklaringen.
Annemerel11 schreef op 01-06-2025 om 13:37:
[..]
Mijn vader heeft uiteindelijk geen vasculaire dementie of toch geen officiële diagnose hiervan. Alle symptomen,… wezen deze richting uit maar uiteindelijk blijkt hij het niet te hebben. En is zelfs gezond verklaard. We lopen gewoon overal er tegenaan. Geen verklaringen.
Ga op jezelf wonen en lees gewoon je andere topics nog een keer door de adviezen zijn hetzelfde in alle 5 of 6 topics die je hierover geopend hebt
ik weet het allemaal niet meer. Ik ben op. Het is weer ruzie. Ik geef het op. Ik ben een volwassen (kind) en kan nergens terecht. Ik sta helemaal alleen en eenzaam. Ik wil hier niet meer zijn.
Annemerel11 schreef op 01-06-2025 om 14:35:
ik weet het allemaal niet meer. Ik ben op. Het is weer ruzie. Ik geef het op. Ik ben een volwassen (kind) en kan nergens terecht. Ik sta helemaal alleen en eenzaam. Ik wil hier niet meer zijn.
je weet het wel, maar je doet het niet.
de adviezen zullen echt niet anders worden. Ik heb geen verdere adviezen meer. Weet je het leven is een harde les, niemand gaat je komen redden. Verandering begint bij jezelf.
Annemerel11 schreef op 01-06-2025 om 14:35:
ik weet het allemaal niet meer. Ik ben op. Het is weer ruzie. Ik geef het op. Ik ben een volwassen (kind) en kan nergens terecht. Ik sta helemaal alleen en eenzaam. Ik wil hier niet meer zijn.
Je laatste zin maakt dat ik mij wat zorgen maak over je. Maak alsjeblieft een afspraak met jouw huisarts en ga er morgen meteen naar toe. Geef aan dat het urgent is.
Als dat niet snel genoeg is, en je voelt je zo somber dat je denkt aan niet meer willen leven, neem dan alsjeblieft contact op met 113. Bel 113 (normaal tarief) of 0800-0113 (gratis) of start een chatgesprek: https://www.113.nl/chatten
Je hoeft dit niet alleen te doen 🫂
Annemerel11 schreef op 01-06-2025 om 14:35:
ik weet het allemaal niet meer. Ik ben op. Het is weer ruzie. Ik geef het op. Ik ben een volwassen (kind) en kan nergens terecht. Ik sta helemaal alleen en eenzaam. Ik wil hier niet meer zijn.
Het is niet weer maar altijd ruzie. En daar hoef jij geen onderdeel van te zijn. Dat is je eigen keuze. Je kunt ervoor kiezen weg te lopen uit hun ruzies. En nog beter je eigen huis en leven te hebben. Je kiest er zelf voor onderdeel te blijven van dit leven. En waar wil jij terecht dan? Ook je ouders kunnen zelf kiezen voor hulp.
Jezelf als slachtoffer zien is niet helpend in ieder geval. En eindeloos topics openen zonder iets met het advies te doen ook niet.
Je bezit zelf een afbetaald appartement (wat je hebt geërfd) én je ouders hebben onlangs een appartement gekocht voor verhuur, dus hoezo kun je nergens terecht?? Je moet wel willen natuurlijk……
Annemerel11 schreef op 01-06-2025 om 14:35:
ik weet het allemaal niet meer. Ik ben op. Het is weer ruzie. Ik geef het op. Ik ben een volwassen (kind) en kan nergens terecht. Ik sta helemaal alleen en eenzaam. Ik wil hier niet meer zijn.
Je bent een volwassen mens, een volwassen vrouw. De fase waarin je kind was kun je achter je laten. Je ouders lijken niet meer in staat te zijn om jou de liefde te geven die je zou willen als kind. Dat is pijnlijk en moeilijk. Blijkbaar houden ze elkaar vast met ruzies. Daar wil je terecht niet meer bij zijn.
Maar ook voor jou schijnt de zon. Ook voor jou is er een woonplek, en werk, en tijd om mensen te ontmoeten. Als dat te complex is begin dan met dieren, meehelpen op een kinderboerderij bijvoorbeeld. Of zelf in je eigen woning een huisdier nemen. Of vrijwilliger worden bij een natuurvereniging. Of hier op het forum om tips blijven vragen.
Alleen op één punt is het forum eenduidig in haar adviezen: ga weg uit je ouderlijk huis. Laat dat achter. Je kindtijd is voorbij. Ja, die stap is angstig, je voelt je even eenzaam en alleen, maar dat zijn dingen die je zelf kunt aanpakken. Geef jezelf die ruimte.
Kersje schreef op 01-06-2025 om 18:11:
Je bezit zelf een afbetaald appartement (wat je hebt geërfd) én je ouders hebben onlangs een appartement gekocht voor verhuur, dus hoezo kun je nergens terecht?? Je moet wel willen natuurlijk……
Dit , en nu acuut kun je een nachtje een hotel pakken om af te koelen.. je hebt opties
