Alimentatie/bijstand vraag

Jetteke: wel mee eens

Maar dan met de kanttekening dat ik vind dat je als stel dan verantwoordelijk bent.
Ik ken nog zoveel mannen die vinden dat het voor de kinderen beter is als hun vrouw thuis blijft. Ja lekker makkelijk denk ik dan altijd (ik heb wel afgeleerd om dat ook hardop uit te spreken, verspilde moeite namelijk). Meestal maak je als gezin deze keuze en ik vind dan ook dat ja als gezin de consequenties moet dragen op het moment dat het misgaat. Ik vind het een beetje te makkelijk om dit alleen op de vrouw af te wentelen.

Rosase

Mijn man vond het ook beter als ik bij de kinderen bleef. In ons geval was dat heel simpel, omdat ik toen nog in de WAO zat, maar hij stond daar volledig achter en ikzelf ook. Het is voor mij nu ook een beetje achteraf praten, omdat wij geen kleine kinderen meer hebben en ik geen werk met een jong gezin hoef te combineren. De combinatie met mijn huidige werk zou best lastig geweest zijn. En het salaris niet zo hoog dat ik er een dure kinderopvang van kan betalen. Werken combineren met kleine kinderen is volgens mij niet zo simpel voor mensen met een laag inkomen. Maar met de kennis die ik nu heb vind ik wel dat je áls je werkt je die baan moet aanhouden, eventueel minder uren, als je maar je voet tussen de deur houdt.
Ik vind op zich wel dat je een vrouw die er voor kiest om thuis te blijven daar persoonlijk verantwoordelijk voor moet stellen. In veel gevallen kun je niet zeggen dat de vrouw een marionet van haar man is. Ze kan zelf nadenken en beslissen. Het is wel makkelijk als ze niet hoeft te werken. Heel begrijpelijk, dat vond ik vroeger ook. Als je het aan haar man zou vragen zou het zomaar kunnen dat die het best vindt als ze werk zoekt. Thuismoederende vrouwen zijn echt niet allemaal het 'slachtoffer' van een dwingeland die ze achter het aanrecht wil zien.

Dank je sini

Het was inderdaad humoristisch bedoeld.

Dank je voor de tirade, ik kom niet meer bij!

Jetteke

Ik maak me niet echt zorgen over het vinden van werk (ik woon in engeland, en spreek en schrijf goed engels, frans en nederlands (eh, ter discussie ondertussen)), maar echt een goedbetaalde baan niet. En ja, ik maak me weleens zorgen erover. Wat als er eens wat met m'n man gebeurt? Hoe zorg ik dan financieel voor de kinderen? Met mijn vorige salaris kunnen we niet eens de huur betalen.

En even voor de duidelijkheid, ik heb dus wel altijd gewerkt totdat mijn man naar Engeland overgeplaatst werd. En ik (en mijn man) vond het toch teveel voor de kinderen om gelijk naar opvang te gaan in een taal die ze niet kenden. Dus het idee was dat ik een half jaar thuis zou blijven, en ze ging meenemen naar dingen om zo geleidelijk engels te leren (missie geslaagd). Maar toen wilde mijn man heel graag een derde! En toen raakte ik in 1 keer zwanger (had ik kunnen weten, niet nieuw ofzo). Dus om nu een nieuwe baan te vinden is niet echt makkelijk, en ik wacht dus in elk geval tot baby 6 maanden is. Dan zien we wel weer. Ook of man weer ergens anders naar toe overgeplaatst zal worden...

En het is zo ontzettend gezellig en relaxed om thuis te zijn! Is het het waard om nu (of over een jaar), weer ontzettend meer stresvol te gaan leven vanwege het risico dat er weleens iets met mijn man kan gaan gebeuren? (ik heb overigens geen twijfel over onze relatie, ik denk enkel aan een ongeval of ziekte).

Shonagh

Dank je voor de tip, ik zal het eens uitpluiznen.