Arbeidsconflict met werknemer
Ik ben eigenaar van een zorgorganisatie en ik leid sinds kort mensen op. Ze zijn dus zowel bij mij in dienst als dat ik praktijkbeoordelaar ben m.b.t. hun opleiding. Door de platte organisatiestructuur, de korte lijnen, goed leerlingensalaris (50% meer dan wat er in de CAO staat), en het goede contact met elkaar, is er in de eerste maand veel warm contact onderling en veel wederzijds vertrouwen gecreëerd met elkaar. Ik kreeg het idee dat men niet alleen aan zichzelf denkt in deze tijden, maar ook aan de organisatie waar ze voor werken.
I.v.m. bedrijfseconomische redenen moet er tijdelijk het aantal uren teruggeschroefd worden die de werknemers in hun contract hadden.2 van de 3 medewerkers zijn akkoord gegaan met het nieuwe voorstel. Helaas 1 nieuwe medewerker niet. Wij zouden nog samen om de tafel gaan om dit te bespreken. Echter nadat ik het contract had opgestuurd, weigerde de werknemer om in gesprek te gaan en het verder met haar jurist te bespreken. De reactie die zij op de Whatsapp stuurde vond ik erg fel en stond niet in lijn met hoe we voorheen als organisatie zij (vertrouwelijk, warm, korte lijnen). Ik heb als leidinggevende haar nadrukkelijk en dringend verzocht wel voor het contract te tekenen i.v.m. de bedrijfseconomische omstandigheden en dat zij mij altijd mag bellen voor vragen en dat ik ook zeker nog steeds open sta voor een gesprek. Het dringende vond zij echter dreigend en dwingend. Ze wilde niet met mij praten verder. Ik merkte deze frictie op en hard er veel spanningshoofdpijn van de ontstane situatie omdat ik dit totaal niet zag aankomen. Juist omdat onze arbeidsrelatie daarvoor warm, humorvol, respectvol, en vol vertrouwen was. Ik heb toen een dag later besloten arbeidsmediation in te schakelen vanwege deze ervaren verstoorde arbeidsrelatie. Dit moet ik niet 'informeel' oplossen dacht ik namelijk. Dit legde ik aan haar voor en toen zei zij: ik ervaar geen arbeidsconflict.
Ik merk dat ik haar niet meer objectief kan beoordelen, begeleiden bij cliënten en niet op mijn gemak meer voel. Op advies van mijn HR-medewerker zijn we samen met elkaar in gesprek gegaan over de gang van zaken (met zijn drieën). Tijdens dit gesprek is zij echt flink door de bocht gevlogen. Ik heb gezegd dat ik niet zeker wist of ik een bepaalde handeling kon aftekenen als BPV-uur en dit wil navragen bij de opleiding. Echter ging ze tegenover mij schreeuwend zeggen: jij gaat NU die BPV-uren voor mij tekenen! JIJ gaat NU die BPV uren voor mij tekenen!
Ik heb dit langs mij heen laten komen en gezegd dat dit gedrag niet bijdraagt aan het hebben van een goed gesprek. Uiteindelijk heeft zij een soort van 'sorry' gezegd, maar dit kwam niet uit zichzelf. Inmiddels was het ook 14 dagen na het sturen van het contract die zij nog steeds niet had getekend. Zij en mijn HR-medewerker vonden het een redelijk gesprek. Ik heb hier een neutraliteit in getoond. Eenmaal thuis opnieuw weer erge spanningshoofdpijn, veel stress, veel emoties. Dagen later nog steeds last van. Ik vond deze vertoning van haar ver over de grens gaan. 19 dagen later na het ontvangen van het nieuwe contract, nog steeds geen overeenstemming, omdat zij op een 'schriftelijke reactie' van haar jurist moest wachten.
Vanwege de heftige reactie van haar in het gesprek, overdenk ik daarom een officiële waarschuwing of om haar non-actief te stellen. Ik ben haar enige begeleider. De kwaliteit van zorg verlenen gaat achteruit als wij nu samenwerken. Ik merk weinig begrip van mijn HR-medewerker hierin. Hij is heel rationeel in deze situatie. Die denkt dat beide 'middelen' niet gaan helpen. Hij ziet, samen met mij, mijn rol als werkgever heel anders dan mijn rol als begeleider. Volgens hem hebben we alleen een 'juridische strijd'. Terwijl wij allebei fricties hebben ervaren op deze rollen. In haar laatste mail met de schriftelijke vragen van haar jurist, schrijft ze ironisch dat ze nog steeds geen 'verstoorde arbeidsrelatie' ervaart.
Arbeidsmediation starten we a.s. maandag gezamenlijk mee. Arbeidsmediation zie ik nu als laatste redmiddel in deze situatie. Maar ik overweeg nog wel een schriftelijke waarschuwing i.v.m. haar misplaatste uitspatting en intimidatie.
Wat moet ik volgens jullie doen in deze situatie? Ik zou hier graag advies in willen. Bedankt alvast!
Ik zie heel veel rode vlaggen eigenlijk. Als mijn werkgever mijn uren terug zou willen schroeven zou ik daar ook niet zondermeer mee akkoord gaan. Hoe warm onze band ook is. Als er dan ook nog eens gedreigd wordt met het niet aftekenen van mijn BPV zou ik ook niet blij zijn. Ik denk dat je zakelijk en persoonlijk niet zo goed scheidt.
Eens met Kim, en dat jij spanningshoofdpijn krijgt en allerlei andere klachten daar heeft zij geen boodschap aan. Ze had een contract en dat wil jij na zo'n korte tijd al openbreken. Het helpt niet als jij dan maar blijft volhouden dat ze in hun handjes mogen knijpen met dat hogere salaris en al die warmte en humor. Het gaat hier om hun inkomen. Weet ze wel hoe tijdelijk het is? En is er een garantie dat het tijdelijk is? Lijkt mij dat je dat niet kunt waarmaken.
@Kimdekim. Ik heb niet gedreigd dat ik geen uren wilde aftekenen. Ik wilde dit bij de opleiding gaan navragen. Zij heeft MIJ bedreigd.
Ik ga mee met de eerdere reacties. Zoals Thomas zegt, het gaat hier om haar inkomen. Ik zou zelf ook goed pissig zijn als mijn inkomen werd gekort. De inzet van een jurist is een logische stap. En ik kan me voorstellen dat de hele situatie haar ook stress oplevert, vandaar haar uitspatting. Zowel jou terughoudendheid om haar uren goed te keuren als haar uitspatting daarop lijken emotionele uitingen.
Je trekt het je zo persoonlijk aan. Zowel het opsturen van een nieuw contract naar je werknemer als het in de hand nemen van een jurist door de werknemer zijn zakelijke acties. Probeer dit contractuele 'conflict' dan ook zakelijk te houden, zoals je HR medewerker het ook ziet. En 19 dagen vind ik niet lang voor een contractswijziging ten nadele van de werknemer. Dit kan makkelijk nog veel langer duren.
Als jij je dit persoonlijk gaat aantrekken en niet los kan zien van haar beoordeling, gaat het niet slagen. Met een schriftelijke waarschuwing creëer je alleen maar meer afstand en spanningen. Daar zou ik niet aan beginnen. Haar 'dwarszitten' in het behalen van haar opleiding of hierin anders behandelen dan je andere werknemers komt op mij over als pesten. Ik zou in jou situatie aan je werknemer duidelijk maken dat je snapt waar haar irritatie vandaan kwam en dat het navragen bij de opleiding misschien wel niet nodig was en dat dit misschien wat overhaast was van jouw kant. Toon begrip. Ga hierbij over the top. Durf toe te geven. Dit laat ook zien dat jij nog steeds die warme werkgever bent. En je zorgt hiermee dat jij de regie hebt, jij stuurt de situatie een andere richting op. Je werknemer reageert op de situatie.
LL88 schreef op 21-11-2021 om 00:26:
@Kimdekim. Ik heb niet gedreigd dat ik geen uren wilde aftekenen. Ik wilde dit bij de opleiding gaan navragen. Zij heeft MIJ bedreigd.
Dat is toch dreigen?
ik zie ook hier wat ik zie bij mijn vrienden die een klein bedrijf hebben met ongeveer 8 werknemers. Als baas is het je eigen bedrijf en ben je er 24 ur per dag voor in touw. Voor je werknemers is het gewoon een baan, hun inkomen. Hoe gezellig en warm en hoe kort de lijnen ook zijn (dit roepen ze waar ik werk ook, n.b. een bedrijf van 4000 werknemers!), zij hebben een ander gevoel bij hun werk dan jij.
jij mixt een arbeidsconflict met een persoonlijke band. En dan gooit het niet aftekenen van een bpv-uur olie op het vuur, dat voelt zij natuurlijk als extra negativiteit.
hou het zakelijk, laat haar jurist het uitvechten met jouw jurist.
Ik snap ook niet iets uit het begin. Ik neem aan dat je de urenvermindering mondeling hebt aangekondigd. Je wist al dat een van hen niet akkoord ging en stuurde toch het contract op naar haar om te tekenen. Nog voordat jullie een gesprek hadden gehad. Zou ik ook boos om worden.
Als ze het geld nodig heeft kan ze helemaal niet vrijwillig akkoord gaan met minder uren. Ik vind het ook een raar verhaal, werken in de zorg en dan om bedrijfseconomische redenen minder uren moeten draaien? Raar verhaal. Ik zou als ik het geld nodig had daar ook niet akkoord mee gaan. Je snijdt jezelf namelijk in de vingers als het bedrijf alsnog omvalt (dan krijg je alleen WW voor het verminderde contract).
Je moet gewoon netjes een vergunning vragen voor gedeeltelijk ontslag. Dan kan je werknemer WW krijgen voor de uren die ze gedwongen moet inleveren.
Hallo LL88,
Tja dat hoord bij het ondernemen. En soms zit het tegen. Ik vermoed dat je onder 'werknemers' met je maatregelen niet heel veel steun voor je maatregel zal ontvangen.
Natuurlijk begrijp ik jou standpunt wel. Al het gedoe in de maatschappij, daar zal jij als werkgever wel last van hebben. Maar ik als 'medewerker' zal hier ook absoluut niet aan meewerken. We hebben een contract samen. Daar hou jij haar aan. En zij jou.
En dat zou jijzelf ook niet doen als jij medewerker zou zijn. Niet alleen je salaris daalt. Maar als jij die medewerker zat bent, dan kan hij / zij ook fluiten naar het inkomen in de vorm van een uitkering. Maar ook zal dit zijn beslag hebben op zijn verdere toekomstige salaris niveau. Tot aan het pensioen toe.
Ook valt mij op, dat je het hebt over 'haar' juridisch adviseur. Blijkt nogal erg op te lopen. Heb je zo een lastig werknemer aangenomen? Of heb je juist een normale aangenomen die voor zijn eigen geld opkomt en jou wijst op de gemaakte afspraken. Je hebt een contract met haar/hem getekend. Wat zou jij zeggen als zij ineens zegt:
Tja 40 uur vindt ik wel een beetje veel. Mijn kinderen zitten vanwege de corona nu ineens veel thuis. Ik verander mijn contratc naar 30 uur. Krijgt ze bij jou dan direct de handjes op elkaar?
Zoals ik het inschat heb je een medewerker die zich aan jullie afspraken wil houden. En komt het jou ineens niet zo goed uit.
Een arbeidsconflict gaat over langdurige tegenstellingen. In mijn beleving, en misschien ook wel in die van je werknemer, gaat het meer om inhoudelijke zaken en niet om bijvoorbeeld wijziging van contract. Misschien is het wel heel logisch dat zij geen arbeidsconflict ervaart omdat het werken en leren op zichzelf juist heel prettig is voor haar. Het benoemen als conflict zou ook nog wel eens juridische gevolgen voor haar kunnen hebben.
Je runt een onderneming en hoe gezellig en humorvol en empathisch je ook met elkaar omgaat, een zakelijke overeenkomst is de basis en die kun je niet gezellig of in een gesprek even veranderen. Die dingen zijn slecht te combineren. Het gaat niet over jou als persoon maar over je onderneming.
Heel goed dat ze niet zomaar tekent.
Ik begrijp de HR medewerker niet. Waarom is er, voor een aantal uren, geen ontslagvergunning aangevraagd? Of een beëindigingovereenkomst?
Als goede werkgever zorg je er voor dat ze over die uren een ww-uitkering kan ontvangen.
Ga opnieuw of laat de HR medewerker dit doen, met je medewerker in gesprek en geef haar waar ze recht op heeft.
eens met de eerdere reacties. Je verwart gezelligheid met professionaliteit. Goed werkgeverschap betekent zorgdragen voor je medewerkers, daar past korten op de uren en dus inkomen niet bij. En inderdaad, hoe kan dit nodig zijn terwijl de markt staat te springen om zorgmedewerkers?
Dit is precies de reden waarom ik niet meer bij een klein bedrijf wil werken. Jouw uren als werknemer gaan ten koste van het inkomen van de baas en die gedraagt zich dus meestal ook als zodanig.
Ik denk dat het heel lastig is dat je verschillende petten op hebt. En ja, voor jou is dit jouw bedrijf; voor haar een baan. Ik snap ook wel dat ze niet zo maar akkoord kan gaan met minder uren: het gaat om haar inkomen. De anderen zullen toevallig wat gemakkelijker zitten financiel; misschien door bijv. een partner, maar dat geeft jou niet het recht om te denken dat zij dus lastig is omdat de anderen wel mee werken.
Maar, vermoedelijk kan ze gemakkelijk een nieuwe baan vinden, hoewel dat lastig kan zijn omdat het onderbreking van haar opleiding kan geven.
Dus probeer wat meer begrip op te brengen en stel je flexibel op. Succes. Ik moet er zelf niet aan denken dat ik zo'n soort conflict had en ook nog eens door diezelfde persoon afhankelijk ben van mijn begeleiding.
Je werknemer komt heel normaal over. Een nieuw contract willen bespreken met een jurist is een zakelijke, professionele reactie.
En ja, het staat haar vrij om het nieuwe contract niet te tekenen. Dan moet je op zoek naar een manier om het oude contract te ontbinden. Ook dat is een zakelijke reactie.
Jij hebt alle macht in deze relatie. Uit wat je geschreven hebt blijkt dat je haar behoorlijk onder druk zet. En als ze niet terstond en gedwee akkoord gaat met jouw contractvoorstel dan escaleer jij door te beginnen over een "verstoorde arbeidsrelatie". Je neemt wraak door vertragingstactieken toe te passen met uren goedkeuren. En nu wil je nog verder escaleren met een officiële waarschuwing vanwege een zogenaamde "heftige reactie". Maar de HR-persoon die aanwezig was bij dit gesprek deelt deze indruk helemaal niet en vond dat je werknemer zich zakelijk opstelde.
Je kunt niet goed onderbouwen dat je werknemer iets gedaan heeft wat niet passend is, wat verstorend is geweest voor de arbeidsrelatie. Maar intussen ben jij wel met alle machtsmiddelen die je hebt als werkgever en als begeleider bezig de boel te escaleren.
Als ze schrijft dat ze geen verstoorde arbeidsrelatie ervaart, dan doet ze dat op advies van haar jurist. Dat is niet om jou te stangen, maar vanuit welbegrepen zelfbescherming. Meer is het niet. Het is geen aanval op jou en je moet ook echt niet denken dat het betekent dat ze niet onder deze situatie te lijden heeft. Ieder weldenkend mens kan bedenken dat - gezien de gevolgen van het nieuwe contractvoorstel, gezien de machtsverhoudingen, gezien de escalaties die reeds hebben plaatsgevonden - dat zij onder veel meer stress en spanning staat dan jij.
Je zegt dat ze jou "bedreigd" heeft. Wat was de inhoud van het dreigement? Als jij X doet, doet zij Y? Wat zijn die X en Y precies?