Eigen bijdrage thuishulp

Wil

Omdat we nu de knop omgezet hebben naar dat we willen verhuizen, kijken we ook echt naar wat past bij mensen die ouder worden. Een serieuze tuin willen we niet meer. Een postzegel waar je een tuintafel op kunt zetten en de hond lekker kan liggen is meer dan genoeg. Ik heb me zelfs weer over mijn tegenzin aan een flat/appartement gezet, omdat dat inderdaad fijn gelijkvloers is. Maar een seniorenwoning met op de (enige) verdieping een logeerkamer, lijkt me ook heel prettig wonen. Mijn zus vond dat geloof ik erg voorbarig. "Denken jullie daar nú al aan??' en "Je moet juist in beweging blijven!" Dus ik moet vooral trap blijven lopen. Zus heeft wat last van beroepsdeformatie en als we elkaar zien krijg ik altijd adviezen over hoe ik moet voorkomen dat ik voortijdig het loodje leg. Maar we zijn boven de 55, dus ik vind het realistisch om bij een verhuizing na te denken over wat te doen als bepaalde dingen lastiger worden.

Wat die mensen in het restaurant betreft, weet ik vrij zeker dat ze daar ook wonen, maar iedereen mag daar in principe wat komen drinken en eten, alleen heb ik het gevoel dat daar weinig gebruik van gemaakt wordt. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik niet weet of ik die stap ooit zal zetten als ik alleen kom te staan. Maar met jouw voorstelling van zaken, ga ik me er bijna op verheugen. Vooral met die luiers om ).
Ik zie het inderdaad wel. Ik schijn ouder dan 90 te kunnen worden, dus nog alle tijd .

Lennest

Als je een man hebt en/of thuis wonende grote kinderen vind ik het wel logisch dat je geen huishoudelijke hulp krijgt. Bij zorg in natura heb je overigens niet de hele papierhandel, dus dat lijkt me sowieso eenvoudiger.

Beroepsmatig/Lennest

Beroepsmatig moet ik wel eens bellen (als reactie op Lennest) voor mensen die hard hulp nodig hebben. Uit ervaring weet ik inmiddels bij de gemeente wie ik moet hebben en wie het snelste ja zegt. Als twee anderen de telefoon opnemen hang ik al op, die zeggen altijd nee.
1 Maal het ja/nee-gevecht aangegaan en na 45 minuten gaf ze het op, heel geagiteerd Op de vraag die ik altijd krijg over mantelzorgers geef ik steevast als antwoord: die hebben een eigen leven, onmogelijk tenzij je volgende maand het dubbele aantal uren wilt uitschrijven, maar dat lijkt me een dure grap worden.

Anderen zijn weer heel soepel en begripvol, ook aangenaam in hun karakter.
Het ligt er dus soms precies aan wie je voor je hebt, moest niet mogen. Soms is de boel zelf regelen, zoals jij deed veel rustiger.

#33, kinderen en man

Geloof me, mijn kinderen en mijn man dóen al veel. Maar ik kan van hen niet verlangen dat zij naast school en drukke baan, het héle huishouden overnemen. Ik doe wat ik kan en zij ook maar dan blijft er nog genoeg over. En daar heb ik vier uur in de week voor, zijn dus 'zo' geregeld en eerst een PGB. Je krijgt een PGB e het niet zo maar, daar liggen in mijn geval, serieuze problemen aan ten grondslag.

Phryne

Er zullen mensen zijn die dat goed kunnen, maar ik ken mensen (mannen) die er op stuk zijn gelopen nadat hun partner (meestal de vrouw) uitviel door ziekte of ongeluk. Ze krijgen namelijk niet alleen maar plintjes te stoffen en de afwas erbij, maar ook een veel groter stuk opvoeding/zorg voor de kinderen plus de zorg voor je zieke vrouw.

10 ballen

Niet iedereen kan 10 ballen in de lucht houden.
Mijn man trok het helemaal niet en die deed echt niet niets voorheen.
Ikzelf kan, maar wil niet eens de energie hebben om alles alleen te doen, continue paraat, alert, zorgend te zijn en dat jaar in jaar uit.

als je gezond bent....

Dan kun je je huishouden naast je baan doen, klopt. Maar ik kan dat fysiek niet. Daarnaast moet ik tweemaal per week naar de fysio die ervoor zorgt dat ik overeind blijf. Als ik thuis kom van mijn werk, kan ik soms wel en soms niet voor het eten zorgen. Man en ik hebben beiden veel reistijd en zijn vrij laat thuis. Werken vergt heel veel energie, maar goed, we kunnen het nog en zijn niet afhankelijk van een uitkering. Het gebeurt vaak genoeg dat ik 's avonds om half 9 in bed lig, gewoon omdat ik zo moe ben.
We koken vaak vooruit of dubbel, hebben altijd wel iets in de vriezer zitten of een van de kinderen kookt. Maar je kunt niet structureel van je kinderen verwachten dat zij iedere dag koken. Daarnaast de was, poetsen, boodschappen, we konden kon het vroeger allemaal best aan, maar dat gaat niet meer. Ik kan de badkamer niet poetsen tenzij ik er een uurtje of 8 over mag doen waarvan 7 rustmomenten van een uur. Ik kan niet stofzuigen, geen ramen zemen of zware tassen dragen. Aangezien de Aldi de boodschappen niet thuis bezorgt, zal ik ze toch zelf moeten halen. Ook mijn man heeft de nodige beperkingen, die kan ook niet alles.
Hulp is niet altijd een luxe hoor.

lennest

"Men" heeft vaak een beperkt idee van een beperking. Als jij niet verlamd in een rolstoel zit, maar "gewoon" kunt werken en een gezin hebt, moet je dus ook "gewoon" je huishouden kunnen runnen. Zoiets alledaags als stofzuigen kan helaas toch te zwaar zijn als je niet goed gezond bent. Als je dan allebei beperkt bent of er alleen voor staat heb je echt een probleem.

Ook ik heb de nodige opgetrokken wenkbrauwen gezien als ik zei dat ik thuishulp had. Men vond het maar aanstellerij of overbodige luxe. Ik kan immers toch ook *vul maar in*? Of je kinderen kunnen toch wel eens een stofzuiger vasthouden en een borstel door de wc halen? Ja, maar echt goed grondig stofzuigen, of de keuken en badkamer écht een goede poetsbeurt geven...

Gelukkig weten de thuishulp en mijn WMO-gids beter (maar pfff, die strijd telkens weer om een passende indicatie want de regels worden steeds strakker...).

Waarom roep je maar wat?

Soms hebben mensen iets minder keuze dan je zou vermoeden. En of iets kan en dan ook wenselijk zou zijn is niet een andere vraag maar dé vraag.
Een beetje hulp, een vaste taak...maar niet overname van het huishouden of met te grote taken.
Ik heb dat zelf gehad en ben er erg op tegen.

kijk daar gaan we al

Ja, ik roep maar wat. Ik roep namelijk ook altijd dat ik zeker weet dat mensen die een werkster in huis hebben een veel schoner huis hebben dan ik. De ramen worden vaker gelapt, de kastjes worden vaker gestoft en ga zo maar door. Je kunt het altijd ook minder vaak doen (bij alles). En nee ik zeg niet dat iedereen zijn werkster de deur uit moet doen, ik denk dat het zo schoon helemaal niet hoeft. Dat kan ook al snel zo zijn met die thuiszorg. Eens per week goed zuigen door een kind scheelt al een half uur thuiszorg toch?

Ok, man en paard

Ik heb zo'n 10 jaar geleden een ongeluk gehad, enkel op 3 plekken gebroken, kuitbeen gebroken, knieschijf gebroken. Gevolg: ik heb ernstige artrose in mijn enkel, een enorme functiebeperking in mijn enkel en been. Bijna 30 jaar geleden een goedaardige tumor in mijn rug gehad, ik mis een wervel en het ijzerwerk zit nog in mijn rug; dit geeft een enorme beperking met bukken en tillen. Mijn man was ook betrokken bij het ongeluk, hij heeft ook de nodige breuken gehad. En van dit ongeluk hebben we nog iedere dag last. Ik heb orthopedische schoenen zodat ik nog redelijk kan lopen. Er zijn dagen, vooral met veel vocht in de lucht, dat ik krukken nodig heb om te lopen. Maar ik kan werken, heb een kantoorbaan en dat gaat net. Voor WIA of zo kom ik niet in aanmerking, wil ik ook niet. Maar het huishouden? Nee, dat lukt niet.
Het is o zo makkelijk om te oordelen over een ander waarom zij haar huishouden niet kan doen. Ik kan werken omdat ik hulp heb en daarmee ben ik, ondanks de handicaps, toch waardevol voor de maatschappij en behoud ik mijn eigenwaarde. En daarmee basta!

oh ja, de kinderen

Mijn kinderen zijn 15+, kunnen allebei koken, wassen, strijken, boodschappen doen, de badkamer of wat dan ook poetsen, in de tuin werken. We hebben ze noodgedwongen mee moeten laten helpen en dat moet nog steeds. Maar kinderen zijn geen extra hulptroepen die je te pas en te onpas kunt inzetten. Ook zij hebben, net zoals andere kinderen, recht om te gaan sporten, vrienden te ontmoeten, hun huiswerk te maken, te hangen op de bank; kortom wat pubers allemaal doen. Ik vind het prima dat ze meehelpen, graag, het moet zelfs, maar ze zijn geen goedkope huishoudelijke hulpen.
Als zij tot vier uur op school zijn, tegen kwart voor 5 thuis zijn, veel huiswerk hebben, dan kan ik toch niet van ze vragen dat ze 'even' het hele huis gaan stofzuigen of de keuken poetsen? Kan ik van mijn kinderen verlangen dat zij op hun vrije zaterdag thuis aan de gang gaan? Onze kinderen hebben ook gewoon een baantje, zoals iedere andere jongere en dat is hun goed recht. Ik schat in dat onze kinderen zo'n 2 tot 3 uur per week meewerken in ons huishouden, over de snelheid van werken heb ik het maar even niet

Lennest

Je bent je aan het verdedigen tegen een stelling die ik nooit heb ingebracht. Jouw eerste uitspraak was dat jij hulp hebt vanwege ziekte en omdat je man het huishouden niet kan doen naast zijn werk. Die ziekte hoef je van mij niet te bewijzen, maar ik sloeg aan op het feit dat je man het niet kon naast zijn werk. Ik snap heus wel dat een partner niet staat te springen om het hele huishouden te doen, maar als je zo redeneert kunnen we alle alleenstaande werkenden wel hulp gaan bieden. Uitgaande van een gezonde partner dus. Pas later heb je gezegd dat je partner ook fysiek niet gezond is.
Verder denk ik dat er bij jou echt veel meer gepoetst wordt dan in de meeste eenoudergezinnen waar de ouder fulltime werkt. Hier wordt echt niet elke week de badkamer gepoetst of de ramen gelapt. Strijken doe ik ook niet en voor de was heb ik een machine.

Uren

Je hebt dus 5 uur hulp per week en je kinderen doen ook 3 uur per persoon? Ik denk dat hier in totaal 10 uur huishouden plaatsvindt, inclusief boodschappen en koken. En dat is echt maximaal, dus als ik ook iets poetserigs doe als de badkamer of slaapkamers stofzuigen.

aanvallen

Ik voelde me aardig aangevallen Phyrine! Het onbegrip 'waarom ik zo nodig hulp moet hebben op de kosten van de overheid' alsof ik een profiteur ben! Omdat ik nog kan/moet werken? Omdat ik een inkomen heb? Ik proef hier ook de nodige afgunst omdat jij alleen bent met een fulltime baan zou je ook recht hebben op hulp? Nee, daar gaat het niet om. De overheid heeft besloten dat mensen die hulp nodig hebben vanwege ziekte of een handicap, hulp kunnen krijgen. Je betaalt naar rato van je inkomen, gratis hulp is er nooit, voor niemand! Ik ben nu goedkoper uit dan met het PGB. Maar mijn hulp werkt 'zwart' terwijl ik dat liever wit heb, ook omdat ik dat eerlijker vind en ook omdat ik gezien mijn handicap deels de kosten van een witte hulp mag aftrekken van belasting. Nee, jij kunt dat niet, maar geloof me; ik wil qua gezondheid ongezien ruilen.
Of mijn huis schoner is als dat van jou? Zou best kunnen, maar daar beslis ik zelf over. Ik houd van een schoon en opgeruimd huis, is ook een stuk makkelijker als je met krukken loopt trouwens. Ik vind een overhemd een stuk netter staan als het gestreken is, mag dat? Ik denk volgens jou niet.
Met vier mensen vind ik het belangrijk dat het sanitair/badkamer iedere week gepoetst wordt, nogmaals dat vind ik. Als jij vind dat het een keer in de vier weken voldoende is, prima, maar val mij niet aan op de manier waarop ik het geregeld heb. Ik regel het op mijn manier en jij op jouw manier; mijn maatstaf is niet jouw maatstaf en andersom.
Fijne dag verder...

wil40

Ik heb al heel lang hulp, eerst gewoon een buurvrouw, maar die betaalde je 'zwart' en dat wil ik liever niet, ik werk zelf ook gewoon 'wit'. Maar iemand wit vinden is niet makkelijk. Mijn huisarts wees mij destijds op het bestaan van het PGB en daar heb ik naar geïnformeerd. CAK is op bezoek geweest, medisch dossier opgevraagd en ik kreeg 4 uur in de week met een forse bijbetaling, hoger dan de zwarte werkster die bijv. nooit in de schoolvakanties kwam. Hoe ik het PGB ging regelen, werd aan mij overgelaten. Ik heb toen een schoonmaakbedrijf ingehuurd, altijd dezelfde dame op een tijdstip wat mij uitkwam, vervanging tijdens vakantie en ziekte, prima.
Qua financiën kan ik het nog steeds zelf ophoesten, zolang het maar geregeld wordt. Maar het is wit, de dame in kwestie krijgt een normaal loon, bouwt pensioen op, krijgt doorbetaald tijdens ziekte en vakantie. Natuurlijk kan ik nu nog steeds het schoonmaakbedrijf inhuren, maar dat kost me bijna 30 euro per uur. De huidige hulp 13 euro en dat scheelt toch heel erg veel. De bijdrage vanuit de WMO was maximaal 17,50 per uur, plus een eigen bijdrage van zo'n 200 per maand en het verschil tussen PGB en schoonmaakbedrijf. Ik had het er graag voor over.

Maar schijnbaar is het not done in Nederland dat je hulp 'krijgt' als je zelf nog werkt dan wel een inkomen hebt. Hulp is alleen voor de armen en de rest zoekt het maar uit?

Lennest

Je maakt er echt dingen van die ik nooit heb gezegd en bedoeld. Het zal je wel hoog zitten. Jij ook een fijne dag.

Lennest.

"Maar schijnbaar is het not done in Nederland dat je hulp 'krijgt' als je zelf nog werkt dan wel een inkomen hebt. Hulp is alleen voor de armen en de rest zoekt het maar uit?"

Wat mij betreft juist well done om je baan en inkomen als prioriteit te houden als je daar nog enigszins toe in staat bent. Je handicap beperkt je sowieso al in je dagelijkse leven, je energie constant verdelen en inleveren op het sociale vlak.
Ook is het verstandig om je restje energie naast je baan te bewaren voor ook wat ontspanning ipv je reserves op te maken aan het huishouden.

Ik begrijp nu dat de kosten voor een witte werkster zo erg de pan uit rezen dat je daarom nu gebruik maakt van een zwarte werkster. Dat dit niets te maken heeft met het feit dat je een "normale" eigen bijdrage zou moeten betalen voor de zorg.

Ja, thuiszorg is steeds iets meer alleen voor de mensen die het kunnen betalen of je moet idd blijven leuren en touwtrekken, steeds opnieuw.
De mensen met minimale inkomens krijgen steeds minder hulp en bewijzen dat het echt nodig is wordt steeds lastiger.
Vandaar mijn:"je moet de wegen wel weten te bewandelen".

Weet je Lennest

Ik gun jou je hulp en ik heb er ook beeld bij, echt, want mijn vader en moeder hadden ook huishoudelijke hulp vanuit de WMO-pot.

Maar besef jij wel dat jouw huis nu stukken beter bijgehouden wordt dan het gemiddelde tweeverdieners huis? Jij zegt dat je dat belangrijk vindt en dat je daar best voor mag kiezen. Dat vind ik ook, maar ik vind ook dat daar dan ook naar vermogen betaald voor mag worden. Ik snap de zwart-wit discussie, maar realiseer je wel dat een witte werkster voor niemand echt betaalbaar is? Ook dat is een keuze. Van onze maatschappij, welteverstaan.

Ik denk wel dat het heel terecht is dat jouw kinderen ook af en toe de stofzuiger oppakken. Dat moeten ze hier ook. En daar leren ze alleen maar van.